Κιτρινόμαυρο μονοπάτι!

Η αφίσα και η φανέλα!

Υπάρχουν παραμύθια που αρχίζουν με τον ίδιο τρόπο, εξελίσσονται παρόμοια και το λυτρωτικό happy end έρχεται μέσα από εφάμιλλες ψυχοφθόρες διαδικασίες. Η ιστορία του Κώστα Μανωλά ξεκινάει πριν από είκοσι χρόνια στη Νάξο. Όταν γεννήθηκε, ο θείος του ήταν 30 ετών και έπαιζε στην ΑΕΚ. Αυτό το όνομα, αυτή η λέξη, αυτά τα χρώματα έμελλε να σημαδέψουν τη ζωή του. Μαζί με ένα νούμερο! Πάνω από το κρεβάτι του δεν ήταν η φανέλα με το νούμερο «9» και όταν τα βράδια έπεφτε για ύπνο, δεν ήταν το όνειρο του επιθετικού που τον συντρόφευε. Ο Κώστας ήθελε να γίνει αμυντικός και το «4» ήταν ο αριθμός που ήθελε να δει στη δική του φανέλα.

«Από μικρός που έπαιζα μπάλα στο νησί, έλεγα πως το όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στην ΑΕΚ. Έλεγα πως θα δουλέψω, θα κάνω ό,τι μπορώ, ό,τι περνά από το χέρι μου για να παίξω στην ΑΕΚ. Ήταν το όνειρό μου». Η σκληρή δουλειά από μόνη της πολλές φορές δεν αρκεί. Χρειάζεται ο άνθρωπος που θα ανοίξει τις πόρτες, η τύχη που πρέπει να δουλέψει υπέρ σου, ο κατάλληλος χρόνος για να γίνουν τα κατάλληλα βήματα. Ο Στέλιος Μανωλάς θα αναλάμβανε από νωρίς τον ανιψιό του. Τον προπονούσε ατομικά, τον συμβούλευε για τη θέση του κεντρικού αμυντικού και τον οδήγησε στο όνειρό του. Μαζί του και ο αδελφός του, ο οποίος θα εγκαταλείψει τη δουλειά του στη Νάξο και θα πάρει μετάθεση για την Αθήνα, ώστε να συμβάλει στη φιλοδοξία του παιδιού του.

Ο Κώστας Μανωλάς ήταν μικρός για να θυμάται τα συνεχόμενα πρωταθλήματα της ΑΕΚ και μεγάλωσε στην εποχή που η Ένωση προσπαθούσε, αλλά δεν μπορούσε να σπάσει το κατεστημένο που τότε δημιουργούσε ο Ολυμπιακός. Η ομάδα του δεν άλλαξε, το όνειρο παρέμεινε το ίδιο. Υπάρχει, όμως, μια άγραφη εικόνα της ΑΕΚ που τρώει τα παιδιά της. Και κάπως έτσι θα γινόταν και με τον έφηβο Κώστα, όταν βρέθηκε στους Θρακομακεδόνες.

Ήταν περίπου 15 χρόνων όταν ξεκίνησε να προπονείται στις υποδομές της ΑΕΚ. Σε πρώτη φάση, ήταν απλά ο Κώστας που προσπαθούσε να διδαχθεί το ποδόσφαιρο και να ξεχωρίσει ανάμεσα σε εκατοντάδες παιδιά που έχουν το ίδιο όνειρο. Ένα χρόνο πριν από την ενηλικίωσή του, θα ερχόταν η στιγμή να γίνει ο Μανωλάς. «Πριν από τρία-τέσσερα χρόνια ήρθε να δοκιμαστεί στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Κάποια στιγμή ζήτησα αξιολόγηση από τον προπονητή, τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ που είναι σήμερα, τον κύριο Κόλα και τον κύριο Σαβέφσκι και μου είπαν ότι δεν είναι ικανός να παίξει ούτε στη δεύτερη ομάδα βασικός. Εγώ τον θεωρούσα καλό όμως, επειδή τον προπονούσα, τον παρακολουθούσα κι έβλεπα ότι είχε πολύ καλή εξέλιξη. Πήρα το δελτίο και ζήτησα από τον Θρασύβουλο, από τον πρόεδρο τον κύριο Ρόδη και τον κύριο Τσεβά και τον προπονητή Σάκη Τσιώλη να τον δοκιμάσει. Εργομετρικά, βγήκε ο καλύτερος από όλους όσοι ήταν εκεί».

Το όνειρο λοξοδρομούσε. Αλλά η καριέρα του Κώστα Μανωλά ξεκινούσε!

Ονειρεμένα γενέθλια!

Η συμβουλή του θείου του ήταν πάντα ίδια. «Να δουλεύεις σκληρά και να μιλάς λίγο». Ο ίδιος ο Στέλιος Μανωλάς θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα, ώστε το «λίγο» να μη δημιουργήσει στον Κώστα τις παρεξηγήσεις που ο θείος του γνώρισε σε όλη του την καριέρα. Στην πρώτη επαγγελματική σεζόν, δεν θα πάρει πολλές ευκαιρίες. Μόλις πέντε φορές θα αγωνιστεί με τον Θρασύβουλο στη μεγάλη κατηγορία και όλες θα είναι από τον Φλεβάρη και μετά, όταν το τρένο της παραμονής θα έχει χαθεί για την ομάδα της Φυλής. Η δουλειά, όμως, θα είναι εμφανής. Ο Κώστας Μανωλάς θα έχει και προσωπικό προπονητή-γυμναστή, ώστε να βελτιώνεται σωματικά, με αποτέλεσμα να έχει ένα σπουδαίο όπλο για τη θέση του αλλά και για την ηλικία του.

Σύντομα, θα το χρειαζόταν ώστε να περάσει στο επόμενο επίπεδο. «Υπήρχε από την αρχή ενδιαφέρον, μόλις έπαιξα στον Θρασύβουλο. Με είχαν δει κάποιοι από τους προπονητές και είχαν πει στο θείο μου ότι πήγα καλά. Στη αρχή ο θείος μου δεν ήθελε να με φέρει στην ΑΕΚ, αλλά στη συνέχεια επειδή έπαιζα σε περισσότερα ματς και είδε ότι πήγαινα καλά, ήθελε να με φέρει κοντά σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ. Για να δουλέψω πιο καλά, με καλύτερους προπονητές». Στις συζητήσεις με τη διοίκηση της ΠΑΕ, ο τότε τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ, Στέλιος Μανωλάς, θα ζητήσει από τον Σταύρο Αδαμίδη να πάρει τον Κώστα με συμβολικό μισθό. Η υπογραφή του θα μπει τελικά έναντι περίπου 40.000 ευρώ το χρόνο τα οποία θα αυξάνονταν κλιμακωτά ως το 2012 που έληγε το πρώτο συμβόλαιο.

Οι υπογραφές μπήκαν στις 16 Ιουνίου του 2009. Δύο μέρες μετά την ενηλικίωσή του. «Η ΠΑΕ ΑΕΚ ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας με τον Κώστα Μανωλά. Ο 18χρονος αμυντικός υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας τριών χρόνων». Θα μπορούσε να το κάνει και κορνίζα στο σπίτι του. Οι… πρώην του ήταν εκείνοι που φρόντισαν να δώσουν τις πρώτες συστάσεις. Εκείνες, που απλά θα συνόδευαν το όνομά του. «Ο Κώστας έχει φοβερή αυτοπεποίθηση και ισχυρή προσωπικότητα, δουλεύει πολύ και δεν πάει μπροστά με το όνομα», θα πει ο Σάκης Τσιώλης, τεχνικός του στον Θρασύβουλο και θα συμπληρώσει: «Είναι μετεγγραφή του μέλλοντος για την ΑΕΚ. Στόχος του από την αρχή ήταν η ΑΕΚ».

Ο ένας στόχος επετεύχθη… Για τον άλλο θα έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή, αφού ο Ζεράλντο Άλβες κατείχε το «4» και ο Κώστας Μανωλάς έπρεπε να συμβιβαστεί με το «24».

Ο Μπάγεβιτς και ο… Στέλιος!

Ο Κώστας Μανωλάς βρισκόταν στην αφετηρία του ονείρου του. Φόρεσε μπλούζες με τον Δικέφαλο στο στήθος, σαν κι εκείνες που του πήγαινε τα καλοκαίρια στη Νάξο ο θείος του. Είχε προπονητή τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, όπως και ο Στέλιος Μανωλάς. Ενίοτε είχε και το όνομα του θείου του, αφού πολλές φορές ο Σερβοέλληνας τεχνικός θα τον φωνάζει «Στέλιο» στην προπόνηση! «Γενικά με φωνάζουν όλοι... Στέλιο στην ΑΕΚ. Απ’ ό,τι μου έχουν πει, έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο παιχνιδιού μας και ίσως ο κύριος Μπάγεβιτς να μπερδεύεται», θα πει στην πρώτη του συνέντευξη, όπου θα αποκαλύψει τα όνειρά του αλλά τον θαυμασμό του για τον Ρίο Φέρντιναντ! Κόντρα σε εκείνους που πίστευαν ότι το είδωλό του θα ήταν ίδιο με το επώνυμό του!

Στους πρώτους έξι μήνες της καριέρας του, ο Κώστας Μανωλάς θα ήταν ακριβώς εκείνο που περίμεναν όλοι, όταν αποκτήθηκε. Μια φτηνή εναλλακτική λύση, που θα χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση ανάγκης και με προοπτική για το μέλλον. Ξαφνικά, όμως, όλα θα άλλαζαν και ο 19χρονος αμυντικός θα ήταν ή μάλλον θα έμοιαζε έτοιμος από καιρό. Τα προβλήματα τραυματισμών θα φέρουν στις 13 Μαρτίου το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα. «Είμαι ευχαριστημένος που αγωνίστηκα στην αγαπημένη μου ομάδα. Ήταν ένα όνειρο για μένα. Δεν θέλω να με συγκρίνουν. Ο Στέλιος Μανωλάς είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει παίξει στην ΑΕΚ. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να αποδείξω ότι αξίζω να παίζω στην ΑΕΚ».

Μέσα σε δύο μήνες θα το έχει αποδείξει! Δέκα συμμετοχές βασικός, ένα γκολ κι ένα σπασμένο μάγουλο… Ακριβώς σαν τον θείο του, που συχνά έβγαινε ματωμένος από ντέρμπι. Μια αγκωνιά από τον Κώστα Μήτρογλου στο πρώτο λεπτό του αγώνα θα προκαλέσει κάταγμα στο ιγμόρειο, στο μήλο του προσώπου και ύστερα από 17 λεπτά θα αποχωρήσει ζαλισμένος και πρησμένος. Ενδιάμεσα, θα έχει πετύχει το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της ΑΕΚ και δεν θα αποχωρούσε απ’ το γήπεδο αν δεν έβλεπε τον αγώνα. «Δεν πάω πουθενά. Θα πάω στον πάγκο να δω το παιχνίδι. Μετά τον αγώνα κι αν είμαι έτσι ακόμη, θα πάμε. Τώρα θα βγω έξω να δω τα παιδιά». Η διάγνωση στο νοσοκομείο απαιτεί
χειρουργική επέμβαση, στην οποία και θα υποβληθεί.

Ενδιάμεσα στο ντεμπούτο του και στο γκολ κόντρα στον Ολυμπιακό, θα έχουν μεσολαβήσει κι άλλες μικρές στιγμές καταξίωσης. Συνεντεύξεις, βραβεύσεις ως MVP στους αγώνες της ΑΕΚ και η κλήση στην Εθνική. Ο Στέλιος Μανωλάς θα ζητούσε από τον Ότο Ρεχάγκελ να τον δει και ο Γερμανός θα τον συμπεριλάμβανε στους 30 της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο. «Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι μέσα στους 30 ποδοσφαιριστές που επέλεξε ο κ. Ρεχάγκελ και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Είναι σημαντικό για εμένα ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα αφενός άρχισα να αγωνίζομαι στην ομάδα μου και αφετέρου είμαι στην προεπιλογή της Εθνικής», θα πει ο Κώστας, τη στιγμή που θα προετοιμάζεται και για την επόμενη σεζόν του με την ΑΕΚ. Μόνο που αυτή τη φορά το όνειρο θα ολοκληρωνόταν και η φανέλα με το όνομα Μανωλάς, θα είχε από κάτω και το νούμερο που της αξίζει. Το «4»…

Το σχίσμα…

Η συνέχεια θα έμοιαζε με τον καθρέφτη που έχει δύο πρόσωπα. Ή με ένα παιδί που προσπαθεί να διαχειριστεί την επιτυχία, το όνομά του και την αγάπη του παράλληλα. «Σίγουρα το όνομα που έχω είναι πολύ βαρύ, αλλά δεν πρέπει να μένω σε αυτό. Η ουσία είναι να μπορώ να παίζω καλά, να βοηθάω την ομάδα και κάθε χρόνο να είμαι καλύτερος». Οι απαιτήσεις από τον Κώστα Μανωλά θα είναι διαφορετικές και η διοίκηση θα τον καλέσει το καλοκαίρι για να του προτείνει διπλασιασμό των αποδοχών του. Μάνατζερ δεν υπήρχε –ούτε υπάρχει– και ο Στέλιος ήταν εκείνος που αναλάμβανε αυτές τις υποθέσεις. Η ΑΕΚ είχε διάθεση να προφυλάξει το περιουσιακό της στοιχείο, όμως ο θείος είχε ιδία εμπειρία και διαφορετική άποψη.

Την ίδια στιγμή ο Κώστας ήταν, πλέον, βασικός στην ΑΕΚ, όμως όχι σταθερός. Πολλές φορές χαρακτηριζόταν από έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και οι μουρμούρες από τον κόσμο δεν θα αργήσουν να έρθουν. Θα κατηγορηθεί για αλαζονεία και κατά το πιο κοινώς λεγόμενο ότι «ο μικρός την έχει ψωνίσει». Θα δώσει, όμως, και δικαιώματα. «Έχω μαρκάρει άλλωστε και καλύτερο επιθετικό, όπως ο Λουκάκου και πιστεύω ότι θα αντεπεξέλθω στις δυσκολίες του μαρκαρίσματος αυτού του πολύ καλού παίκτη», θα πει ερωτώμενος για τον Κέβιν Μιραλάς, ενώ ένα τρακάρισμα θα φέρει στην επιφάνεια περισσότερες αδυναμίες και ερωτηματικά.

Παράλληλα με τα όνειρά του ως ποδοσφαιριστή, τα οποία έβλεπε να πραγματοποιούνται είχε και όνειρα ως άντρας. Ένα εξ αυτών είναι να αποκτήσει το δικό του ακριβό, σπορ αυτοκίνητο. Σαν εκείνο του Νίκου Καράμπελα, το οποίο σχεδόν διέλυσε στις 17 Ιανουαρίου. Δεν είχε την ευθύνη του ατυχήματος, ωστόσο το σοκ ήταν ισχυρό. Σχεδόν παρόμοιο σοκ θα βίωναν οι οπαδοί της ΑΕΚ όταν άκουγαν τον Στέλιο Μανωλά ένα μήνα πριν από το τρακάρισμα να μιλάει για το ενδεχόμενο να επεκτείνει το συμβόλαιό του με την Ένωση ο ανιψιός του.

«Είμαι ο τελευταίος που θέλει να πάρει χρήματα και να πουν τα πήρε λόγω Μανωλά. Έγινε μια συζήτηση σε καλό κλίμα, είναι η αλήθεια. Δεν υπήρξε καμία πρόταση δικιά μου. Γιατί διαβάζω ότι ζητήσαμε 200 χιλιάδες, 300, 500. Κανένα ποσό δεν ζητήσαμε. Ο Κώστας πρέπει να έχει την αυτοδιάθεση, να έχει αυτός τον πρώτο λόγο. Δεν συμφωνούμε με όλη αυτή την ιστορία να υπογράφουν οι παίκτες και να τους πουλάνε οι ομάδες για να παίρνουν τα χρήματα». Ανάμεσα στις γραμμές εμφανίστηκε ενδιαφέρον του Ολυμπιακού, αργότερα επίσημη πρόταση της Αταλάντα για να μετακομίσει ο Κώστας Μανωλάς μαζί με τον Σάββα Γκέντζογλου στην Ιταλία…

Η ΑΕΚ αρνήθηκε… Γιατί στο πρόσωπο του εικοσάχρονου αμυντικού βλέπει έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να γίνει σημαία της ομάδας. Όπως το έβλεπε και εκείνος, όταν πανηγύριζε την κατάκτηση του κυπέλλου και φώναζε ένα-ένα τα συνθήματα για την αγαπημένη του ομάδα. «Είναι ο πρώτος τίτλος της καριέρας μου και είμαι πολύ ευχαριστημένος που τον πήρα με τη φανέλα της αγαπημένης μου ομάδας. Ελπίζω να κατακτήσω και πολλούς άλλους», θα πει τον περασμένο Απρίλιο, όμως το καλοκαίρι θα φέρει σύννεφα γύρω από το όνειρό του.

Φιλοδοξίες με... προκαταβολή!

Τα 20ά του γενέθλιά του δεν θα μοιάζουν σε τίποτα πλέον με τα παιδικά του. Τα αφελή όνειρα ενός πιτσιρικά που θέλει να παίξει μπάλα στην αγαπημένη του ομάδα, θα έχουν αντικατασταθεί με τις απαιτήσεις ενός επαγγελματία αποφασισμένου να «πουλήσει» ακριβά τον εαυτό του. Τόσο ακριβά, που η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να αγοράσει. Λίγες μέρες πριν από τις 14 Ιουνίου, όταν ο Κώστας θα έκλεινε τα είκοσί του χρόνια, προέκυψε οριστικά διαφωνία με την Ένωση. Το ποσό που ζητούσε κρίθηκε υπερβολικό για την εποχή κι έμοιαζε να κλείνει πολύ γρήγορα ο κύκλος του μικρού Μανωλά στην ΑΕΚ.

Εκείνος, όπως συνήθιζε και ο θείος του στα νιάτα του, περνούσε το καλοκαίρι στη Νάξο. «Δεν χρειάζεται να δηλώσω ότι είμαι ΑΕΚτζής, αυτό τουλάχιστον εσείς το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα. Εχω παρεξηγηθεί από πολύ κόσμο της ΑΕΚ και λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως γιατί έχει γραφεί εσφαλμένα ότι ζητάω 500.000 ευρώ το χρόνο. Ποτέ δεν ζήτησα τέτοια χρήματα. Κάναμε στην ΑΕΚ μια ρεαλιστική και λογική πρόταση, για την οποία περιμένω μια απάντηση. Είναι στο χέρι της ΑΕΚ αν θα παραμείνω για τα επόμενα χρόνια ή όχι. Σκοπός μου είναι να συνεχίσω στην ΑΕΚ και όχι να πουληθώ», είπε την ημέρα των γενεθλίων του· ίσως η ευχή που έκανε πριν σβήσει τα κεράκια ήταν να παραμείνει στην ΑΕΚ.

Ύστερα από τρεις ακόμα συζητήσεις, η ευχή θα πραγματοποιούνταν. Στις 11 Ιουλίου τα δεδομένα ανατράπηκαν και ο Κώστας Μανωλάς συμφωνούσε με την Ένωση για επέκταση του συμβολαίου του ως το 2014. «Έγινε αυτό που ήθελα από την αρχή. Ανανέωσα με την ομάδα της καρδιάς μου. Έχω αυτό το χρόνο και άλλα δύο. Τώρα αισθάνομαι πιο ήρεμος και πιο σίγουρος για τις δυνατότητές μου. Θα δουλέψω για να δείξω τι αξίζω και θέλω να παίξω μια ακόμα γεμάτη χρονιά στην ΑΕΚ». Στην προετοιμασία στην Αυστρία μιλούσε με τους δημοσιογράφους για την απόφασή του. Μιλούσε με τους συμπαίκτες του, μιλούσε στην προπόνηση, γενικότερα μιλούσε πολύ...

Ο Τραϊανός Δέλλας τού έκανε παρατηρήσεις, το ίδιο και ο Μανόλο Χιμένεθ, καθώς ήταν εμφανές πως ο Κώστας Μανωλάς ένιωθε μαζί με τις ευθύνες του να μεγαλώνει και ο ίδιος. «Δεν νομίζω ότι φωνάζω. Υπάρχουν στιγμές που υπάρχει ένταση κούραση από το τρέξιμο και έτσι αυθόρμητα σου βγαίνει ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και αντίδρασης», θα... απολογηθεί ο ίδιος, ωστόσο οι αυτόπτες μάρτυρες θα κρούουν καθημερινά το καμπανάκι του κινδύνου. Ένα καμπανάκι, που τον πρώτο μήνα θα χτυπάει ξανά και ξανά.

Ο εικοσάχρονος αμυντικός θα παρουσιάζεται στο γήπεδο απείθαρχος (σ.σ. δεύτερη κίτρινη κάρτα στο Βέλγιο για τσαμπουκά και θέατρο), επιρρεπής στο λάθος (σ.σ. Ξάνθη) και χωρίς την απαιτούμενη συγκέντρωση στο παιχνίδι του. Κάτι που σε συνδυασμό με την απαίτηση για 150.000 ευρώ προκαταβολής προκειμένου να υπογράψει το συμφωνηθέν νέο συμβόλαιο, θα προκαλέσουν εκνευρισμό στους οπαδούς της ΑΕΚ. Όμοιο με εκείνο που προκαλούσε ο θείος του, όταν ξεπερνούσε τα όρια με τις απαιτήσεις του.

Για τους... Μανωλάδες, όμως, υπήρχε πάντα η στιγμή που ο κόσμος ξεχνούσε κάθε αγωνιστικό λάθος, κάθε άσχημη στιγμή, κάθε στραβή δήλωση, κάθε καλοκαίρι υπομονής. Γιατί πάντα ερχόταν η στιγμή που μιλούσε η καρδιά!