Επανίδρυση του Ηρακλή

Περιπλανώμενος στο youtube έπεσα πάνω στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 στη Ρώμη μεταξύ του Ηρακλή και της Σίσλεϊ Τρεβίζο. Εκείνη η ομάδα του Ηρακλή με τους Μπολ, Χοφ, Κράβαρικ, Τσέρνιτς, Γκιούρδα, Στάνλεϊ και Δημητρακόπουλο ήταν από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα...

Ήταν το ζενίθ της δόξας για τον «γηραιό», τους παίκτες του, τον Αλέκο Λεώνη αλλά και μιας χούφτας παραγόντων που εκτόξευσαν τον Ηρακλή και ανέβασαν ψηλά τον πήχη στο ελληνικό βόλεϊ.

Πέντε χρόνια αργότερα, ο Ηρακλής είναι πλέον «στοιχειωμένος» σύλλογος, με διαλυμένα τα τμήματα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, με έναν ημιθανή Ερασιτέχνη που οδηγείται στο πρωτοδικείο και ένα τμήμα βόλεϊ που σέρνεται από γραφείο σε γραφείο για να βρει τη νομική του και φορολογική του υπόσταση.

Σίγουρα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα της αλαζονικής και λανθασμένης πολιτικής συγκεκριμένων παραγόντων και ορισμένων εκπροσώπων των οπαδών, οι οποίοι οδήγησαν όλα τα τμήματα στην καταστροφή.

Στην πραγματικότητα το μοναδικό καθαρό και κρυστάλλινο κομμάτι του συλλόγου είναι ο απλός ανώνυμος κόσμος και οι εκατοντάδες αθλητές των τμημάτων του. Αυτός είναι που κλαίει και πονάει για τη διάλυση των τμημάτων και την ταπείνωση της «ιδέας» του.

Ο Ηρακλής δεν είναι τυχαίος σύλλογος και δεν μπορεί να γίνει κλειστεί σε έναν αριθμό ΑΦΜ. Δεν του αξίζει να χαντακωθεί για τις λαμογιές μερικών επικίνδυνων απατεώνων που ακόμα και σήμερα με απύθμενο θράσος κρατούν το λάβαρο της εξυγίανσης. Μιλάμε για τους αγράμματους έμμισθους μάνατζερ που οδήγησαν τον Ηρακλή στην απόλυτη καταστροφή.

Τι είναι, όμως, ο Ηρακλής και ποιος τον καταδικάζει σε υποβιβασμό και σε διάλυση; Ποιος έχει αυτό το δικαίωμα;

Ο Ηρακλής ως αθλητικό σωματείο δεν μπορεί να έχει ψυχή και καρδιά. Όπως όλοι οι αθλητικοί σύλλογοι έχουν σκοπό να ψυχαγωγούν, να διαπαιδαγωγούν και να κοινωνικοποιούν τη νεολαία και τον φίλαθλο κόσμο. Μέσα από αυτή τη στενή σχέση δημιουργείται η «εξάρτηση», η αγάπη, η τρέλα και εν τέλει η «ιδέα». Ο «σκοπός της ζωής» για πολλούς οπαδούς που έχουν ταυτίσει τα «θέλω» τους, τις «παραστάσεις» τους και τις «αναμνήσεις» τους με κάτι το ιδανικό που πρωτοστατεί για περισσότερο από έναν «αιώνα» και επιβίωσε μέσα από δύο πολέμους και δύο πτωχεύσεις της Ελλάδας.

Αυτός είναι ο Ηρακλής. Έτσι πρέπει να είναι ο Ηρακλής. Έτσι, πρέπει να είναι ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, τα Ταταύλα και όλοι οι αθλητικοί σύλλογοι.

Όλα τα υπόλοιπα είναι λανθασμένη εκδοχή μιας αποτυχημένης κοινωνίας απροσανατόλιστων χαχόλων χωρίς πολιτισμό, παιδεία και ηθικές και αθλητικές αξίες.

Τον τελευταίο καιρό ακούμε για υποβιβασμούς ομάδων, διαπόμπευση συλλόγων και για «κάθαρση» του ελληνικού αθλητισμού. Πώς, όμως, να κάνεις «κάθαρση» σε κάτι νεκρό και «παγωμένο»;

Το μεγαλύτερο λάθος της αθλητικής νομοθεσίας είναι οι ποινές προς τους συλλόγους και τις ομάδες, ενώ σε σωστή κατεύθυνση είναι ο νόμος περί «ευθύνης παραγόντων».

Υποβιβάστηκε ο Ηρακλής στο ποδόσφαιρο γιατί κάποια λαμόγια αποδείχτηκε πως έκαναν πλαστογραφία με τις ενημερότητες της ΠΑΕ. Εφαγε πρόστιμο 8 εκατομμυρίων ευρώ ο Ερασιτέχνης Ηρακλής, επειδή κάποια άλλα λαμόγια υπερκοστολογούσαν διαφημιστικές υπηρεσίες και άφηναν απλήρωτους τους αθλητές.

Ο Ηρακλής ως σύλλογος πού και πώς φταίει; Μήπως πρέπει να τιμωρήσουμε και τον μυθικό ήρωα αφαιρώντας του το δικαίωμα να «υπερηφανεύεται» για τους άθλους του;

Τα λαμόγια και οι λαμογιές τους έχουν ονοματεπώνυμο, έχουν φαρδιές υπογραφές και έχουν και διευθύνσεις. Δεν κατοικούν ούτε στη Χιλή ούτε σε κανένα νησί του Ατλαντικού. Είναι ανάμεσά μας και πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν πρώτα από όλα για το καλό του συλλόγου, τον οποίο υποτίθεται ότι υπηρέτησαν και αγάπησαν, και δεύτερον για τη γενιά των αθλητών, των προπονητών και των φιλάθλων που έμειναν «άστεγοι» και «προδομένοι».

Πίσω από τους υποβιβασμούς και τη διάλυση των ομάδων δεν τιμωρούνται οι πραγματικοί ένοχοι. Τιμωρείται ο απλός κόσμος, τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τους συλλόγους και φυσικά οι επαγγελματίες που έχουν επενδύσει στον αθλητισμό και περιμένουν να φάνε ένα κομμάτι ψωμί.

Για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, όλοι γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος των χρεών του Γ.Σ. Ηρακλής προέρχονται από το Τ.Α.Α., δηλαδή, το βόλεϊ. Αμαρτωλή είναι και η ιστορία κατάργησης του ΑΦΜ πριν από μια δεκαετία.

Όλοι το κρύβουν κάτω από το χαλί, αλλά και ακόμα εντός των συνεδριάσεων της ΕΕΑ και κυρίως εντός των διαδρόμων των ΔΟΥ, όλοι συζητούν πώς θα βρουν τη «φόρμουλα» για να σωθεί ο Ηρακλής. Και έτσι πρέπει να γίνει, έστω κι αν χρειαστεί να μπει σε πρόγραμμα αποπληρωμής των χρεών του..

Ακόμα και ο Βενιζέλος που του έχει μπει το αγγούρι να σώσει την Ελλάδα από την πτώχευση, στα διαλείμματα που κάνει ασχολείται με τον Ηρακλή. Όλοι είναι «μιλημένοι», αλλά κανείς δεν υπογράφει γιατί φοβάται.

Ένας δεν έχει βρεθεί να πει την αλήθεια. Να πει ότι «κάναμε εγκλήματα, πρέπει να πληρώσουμε, αλλά η ομάδα πρέπει να σωθεί». Να πει τα αυτονόητα και τα ανθρώπινα, αλλά τους αρέσει να κάνουν «τσαλιμάκια» με χαρτιά της πλάκας επικίνδυνων παραγόντων που έχουν τη δύναμη και την εξουσιοδότηση να διαβαίνουν να εκπροσωπούν τον Ηρακλή.

Ακόμα και να βρεθεί η «φόρμουλα» ώστε ο Ηρακλής να πάρει την άδεια συμμετοχής στην Βόλεϊ Λιγκ, δεν θα λύσει τα προβλήματά του διότι οι τύχες του είναι σε λάθος ανθρώπους.

Όσο η κάθαρση δεν επέρχεται από τη βάση αλλά μέσα από το ΣΔΟΕ, την ΕΕΑ και τους αθλητικούς δικαστές, ο Ηρακλής δεν θα ηρεμήσει ποτέ.

Ο Ηρακλής χρειάζεται νέους και άφθαρτους παράγοντες, με ή χωρίς χρήματα στην τσέπη. Θέλει παράγοντες αγνούς όπως ο Θεόφιλος Κολύμπατζης. Αν δεν ήταν αυτός, ο Ηρακλής θα είχε «τελειώσει» από την περασμένη Δευτέρα. Με την αφοπλιστική ειλικρίνειά του άφησε άφωνα τα μέλη της ΕΕΑ. Τους είπε πως έχει βάλει 310.000 ευρώ και θέλει να κοιτάει τους αθλητές στα μάτια. Τους είπε συγκινημένος ότι δεν αντέχει άλλο αυτό το «μαρτύριο» και πως δεν γνωρίζει πολλά από αυτά που ήρθαν στην επιφάνεια. Όταν τον ρώτησε μια πρωτοδίκης πώς και γιατί επένδυσε 310.000 ευρώ χωρίς να γνωρίζει βασικά πράγματα για τον Ηρακλή, ο Κολύμπατζης απάντησε ότι το έκανε για την αγάπη του προς τον σύλλογο. Τόσο απλά.

Μέχρι τότε τα μέλη της ΕΕΑ ήταν δύσπιστα και επιθετικά, αφού μέχρι τώρα το μόνο που έχουν ακούσει από τους εκπροσώπους του Ηρακλή (στις υποθέσεις της ΠΑΕ) είναι ψέματα, μαγκιές και φτηνές δικαιολογίες. Για πρώτη φορά άκουσε έναν άνθρωπο να μιλάει ειλικρινά και αυθόρμητα.

Η ΕΕΑ έχει τη δύναμη και τη δικαιοδοσία να σώσει τον Ηρακλή. Θα προσφέρει μεγάλο έργο και στον σύλλογο και στο άθλημα που θα πάθει ανυπολόγιστη ζημιά εάν απομονωθεί.

Πρέπει να ζητήσει όλες τις οφειλές του ΤΑΑ και να επιβάλει πλάνο εξυγίανσης. Πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια, πρέπει να απομακρυνθούν οι έμμισθοι και τα λαμόγια, αλλά προς Θεού δεν πρέπει να διαλυθεί η ομάδα. Είναι σαν να βγάζεις το σωληνάκι από έναν ασθενή.

Εδώ και καιρό νοσεί ο Ηρακλής. Τιμωρίες, αποκλεισμοί, πρόστιμα, υποβιβασμοί, ψέματα, εσωστρέφεια και επιθετικότητα. Τέτοιους συλλόγους θέλουμε;

Ο κόσμος του Ηρακλή και γνωρίζει και ξέρει περισσότερα και από μας και από αυτούς που αποφασίζουν. Κάποιοι έλιωσαν παπούτσια στις πορείες, χάλασαν την υγεία τους και το αποτέλεσμα είναι πάλι το «μηδέν».

Ο Ηρακλής μέσα από αυτή την κρίση πρέπει να ανασυνταχθεί και να επανιδρυθεί. Πρέπει να αναζητήσει τους ενόχους. Πρέπει να αναζητήσει νέους παράγοντες, ανοικτά μυαλά, γνώση στον αθλητισμό και όραμα για το μέλλον. Η πηγή της συμφοράς και της δόξας, της αποτυχίας και της επιτυχίας για τον Ηρακλή και για κάθε ελληνικό σύλλογο βρίσκεται στα γραφεία και όχι στους δρόμους και στους αγωνιστικούς χώρους.