TOP 10... ασχήμιας

10. ΠΙΤΕΡ ΜΠΙΡΤΣΛΙ
Δεν υπάρχει κάποιος για να γίνει παραλληλισμός, δεν είναι πιο άσχημος από πολλούς υποψήφιους για αυτή τη λίστα. Ωστόσο, ο χαρισματικός αυτός μεσοεπιθετικός που σκόραρε πιο εύκολα και από σέντερ φορ, διαθέτει κάτι που δεν θα γινόταν να απουσιάσει από το αφιέρωμά μας. Μιλάμε για αυτή την κλασική βρετανική ασχήμια που ξεκινάει από το αποτυχημένο Beatles μαλλί, πάει στα πεταχτά αυτιά και καταλήγει στο στάνταρ σαγόνι με προγναθισμό (έτσι δεν είναι και οι Φιλ Νέβιλ, Ντάρεν Φλέτσερ και άλλοι πολλοί;). Πάντως ο Μπίρτσλι υπήρξε παικταράς (59 συμμετοχές και εννέα γκολ με Αγγλία) και πανηγύρισε το τελευταίο πρωτάθλημα της Λίβερπουλ (1990), ενώ στο Νιούκαστλ πραγματικά λατρεύεται όσο και ο Άλαν Σίρερ.




9. ΝΟΜΠΙ ΣΤΑΪΛΣ
Στα 18 του (1960) ο Ματ Μπάσμπι του έδωσε ρόλο στη νέα (μετά το δυστύχημα του Μονάχου το 1958) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που δημιουργούσε. Χωρίς να έχει την κατάλληλη σωματοδομή (μόλις 1,68 μ.), υπήρξε ο ορισμός του δυναμικού αμυντικού μέσου και μπροστά του φασαριόζοι τύποι όπως οι Τζενάρο Γκατούζο και Πάμπλο Γκαρσία θα κάθονταν προσοχή. Ο Στάιλς (αριστερά στη φώτο με τον Μπόμπι Τσάρλτον) δεν ήταν τόσο άσχημος γενικά, αλλά για κάποιο λόγο πέρασε τα περισσότερα από τα έντεκα χρόνια του στο «Ολντ Τράφορντ» επιδεικνύοντας το αστραφτερό χαμόγελό του, από το οποίο απουσίαζαν μονίμως τα τέσσερα πάνω μπροστινά δόντια.




8. ΡΟΜΠΕΡΤ ΕΡΝΣΟΟΥ
Γεννημένος κάπου μεταξύ της Ζάμπιας και του Μαλάουι, έγινε ο βασικός επιθετικός της Εθνικής Ουαλίας από το 2002 μέχρι και σήμερα (16 γκολ σε 56 ματς). Στην Κάρντιφ όπου ξεκίνησε και επέστρεψε φέτος (108 γκολ σε 209 ματς) τον αποκαλούσαν «Mekon» (σ.σ. ο κακός στο παλιό θρυλικό κόμικ «Dan Dare») και αυτό εξαιτίας του σχήματος του κεφαλιού του, που μεγάλωνε από το μέσο και πάνω. Ο ίδιος είπε κάποτε πως ήταν προικισμένος με μπόλικη φαιά ουσία.






7. ΙΒΑΝ ΚΑΜΠΟ
Στην Μπόλτον τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά «σφουγγαρίστρα», τόσο για την υπέροχη αλά «Βιλέντα» κόμη του, όσο και για τον τρόπο που έκοβε τους αντιπάλους. Εκεί πέρασε και τα καλύτερα χρόνια του (2002-08), ενώ νωρίτερα είχε κατακτήσει και το Τσάμπιονς Λιγκ του 2000, παίζοντας μάλιστα και στα 90 λεπτά κόντρα στη Βαλένθια. Χαρακτηριστικό πέραν του ειδικού μαλλιού του ήταν το αιωνίως απλανές βλέμμα της αγελάδας.




6. ΕΡΙΚ ΓΚΕΪΤΣ
Έκανε μεγάλη καριέρα κυρίως με την Ίπσουιτς. Με τα Αλογάκια υπό τις διαταγές του Μπόμπι Ρόμπσον κατέκτησε το Κύπελλο του 1978 και τρία χρόνια αργότερα το Κύπελλο UEFA. Υπήρξε αρκετά καλός επιθετικός και έπαιξε και δύο φορές στην Εθνική Αγγλίας. Ήταν μάλλον ο κλασικός Άγγλος φορ περιοχής και σημείωσε 124 γκολ σε 515 ματς πρωταθλήματος. Από μικρός είχε αυτό το κάπως γερασμένο πρόσωπο που ήταν και το σήμα κατατεθέν του, καθώς τον φώναζαν παππού.




5. ΜΑΡΤΙΝ ΚΙΟΝ
Η επταετία 1986-93 σε Άστον Βίλα και Έβερτον τον καθιέρωσε, για να ακολουθήσουν τα έντεκα σουπερ χρόνια (1993-04) στην Άρσεναλ. Παρτενέρ του Τόνι Άνταμς στο κέντρο της άμυνας και διεθνής 43 φορές με την Αγγλία πανηγύρισε ένα σωρό τίτλους, με πιο ξεχωριστούς το αήττητο πρωτάθλημα του 2004 (από την κόντρα εκείνης της σεζόν με τον Φαν Νίστελροϊ η φώτο) και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1994. Οι οπαδοί της Τότεναμ (μισητής αντιπάλου της Άρσεναλ) ανακάλυψαν το πρωτοσέλιδο από ένα τεύχος του περιοδικού TIME αναφορικά με τον πρώτο άνθρωπο, ο οποίος δεν χωράει αμφιβολία πως ήταν πρόγονος του Μάρτιν Κίον.






4. ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΣΤΡΑΧΑΝ
Μέσος με επιθετικές αρετές, συγκαταλέγεται στους κορυφαίους όλων των εποχών για τη Σκωτία. Μεγαλούργησε με την Αμπερντίν του Άλεξ Φέργκιουσον (Κύπελλο UEFA και ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 1983). Σήκωσε κούπες με Αμπερντίν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λιντς. Ειδικά με την τελευταία έκανε το εκπληκτικό να ανέβει στην Πρέμιερλιγκ το 1990 και δύο χρόνια αργότερα να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Το φοβερό είναι πως μεγαλώνοντας έστρωσε λιγάκι το πρόσωπό του. Στη φώτο βέβαια φαίνεται να του λείπουν και κάμποσα δοντάκια.




3. ΛΟΥΚ ΤΣΑΝΤΓΟΥΙΚ
Αμυντικογενής εν ενεργεία μέσος, πλέον έχει σταθεροποιηθεί στη Μίλτον Κέιν Ντονς. Έγινε γνωστός την πενταετία 1999-04, όταν και ξεκίνησε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπήρξε διεθνής με όλες τις μικρές Εθνικές της Αγγλίας, αλλά δεν κατάφερε να κάνει τη μεγάλη καριέρα, έχοντας αλλάξει μέχρι στιγμής στα 31 του εννέα ομάδες. Όταν πήγε στη Ρέντινγκ οι αντίπαλοι τον φώναζαν Κλίτους, από τον ομώνυμο ήρωα της σειράς κόμικ «The Simpsons».






2. ΤΖΙΜΙ ΜΠΟΥΛΑΡΝΤ
Εν ενεργεία μέσος της Ίπσουιτς, όμως δεν έκανε την καριέρα που αναμενόταν βάσει του ταλέντου του. Τα καλύτερά του τα έκανε με τη Γουίγκαν (2003-06), όταν και κλήθηκε από τον Γίργκεν Κλίνσμαν στην Εθνική Γερμανίας (η μαμά του ήταν Γερμανίδα). Δεν έπαιξε όμως, κάτι που συνέβη και στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2010, όταν κλήθηκε τρεις φορές από τον Φάμπιο Καπέλο, μένοντας στον πάγκο. Η ασχήμια του είναι παροιμιώδης και το 2009 οι οπαδοί της Ντέρμπι Κάουντι τον ψήφισαν ως τον πιο άσχημο του κόσμου, παρομοιάζοντάς τον με τον Ρίκι Ντένις (ένα παιδάκι με δυσπλασία η ιστορία του οποίου έγινε γνωστή μέσω της ταινίας «Η μάσκα». Βέβαια εμάς μας μοιάζει περισσότερο με τον πιο πρόσφατο Μίκι Ρουρκ στον «Παλαιστή».







1. ΙΑΝ ΝΤΑΟΥΙ
Καλούτσικος επιθετικός από τη Βόρεια Ιρλανδία με 12 γκολ σε 59 διεθνείς συμμετοχές, πέρασε τα καλύτερα χρόνια του με τη Σαουθάμπτον (1991-95). Οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν Σλοθ, από το ομώνυμο τερατάκι που έπαιζε στη διάσημη παιδική ταινία «Goonies». Τουλάχιστον ο ίδιος έδειχνε να διαθέτει τον απαιτούμενο αυτοσαρκασμό, δηλώνοντας ότι «ίσως ο Σλοθ να ήταν λίγο πιο γοητευτικός!»




Δεν συμφωνείτε πως μπροστά τους οι Γουέιν Ρούνεϊ και Πίτερ Κράουτς δεν πιάνουν μία;