Κλήρωσε κάθισμα! (Σήκω Γιωργάκη!)

Μ’ αρέσουν οι κληρώσεις που έχουν δώρα για έπαθλο. Το διευκρινίζω γιατί υπάρχουν κληρώσεις που δεν έχουν έπαθλο δώρο, αλλά στην καλύτερη, αγγαρεία… βλ. στρατός.

Αυτή εδώ η κλήρωση στο gazzetta μ’ αρέσει πολύ γιατί στο τέλος ένα (τουλάχιστον) παιδάκι θα είναι όσο γίνεται πιο ασφαλές στο αυτοκίνητο.

Ακόμα πιο πολύ μου άρεσε, γιατί πολλοί άνθρωποι ενημερώθηκαν για την ασφάλεια των παιδιών στ’ αυτοκίνητο.
Ξετρελάθηκα όταν αρκετοί από σας μου γράψατε ευθαρσώς: «Ποποποπο, μετανιώνω που οδηγώ σαν μαλάκας! Ορκίζομαι ότι δεν θα το ξανακάνω!» «Δεν είχα ιδέα για την ασφάλεια των παιδιών!» «Πάω αύριο να πάρω καθισματάκι!».

Κοιτάξτε, γνωρίζω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και πολύ περισσότερο δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν σταματάς να οδηγείς σαν μαλάκας χωρίς ζώνη με το παιδί να κάνει κωλοτούμπες στο πίσω κάθισμα επειδή διάβασες ένα άρθρο. Δεν γίνεται, γιατί λειτουργεί ο αυτοματισμός… Εκεί όμως που οδηγάς και έχεις το ένα χέρι να κρέμεται απ’ έξω, το παιδί σου να κάνει κατακόρυφο στο πίσω κάθισμα και η κερά δίπλα έχει απλώσει το πόδι στο παρμπρίζ… Το ’χετε δει αυτό έτσι; Το ’χετε κάνει κιόλας… ελάτε τώρα! Μπράβο, χαίρομαι που το παραδέχεστε. Έχετε ποτέ σκεφθεί εσείς με τη γάμπα δυο μέτρα που τη βάζετε πάνω στο παρμπρίζ, ότι αν ο γκόμενος ή η κολλητή που οδηγεί φρενάρει απότομα, θα καταπιείτε το γόνατό σας; Για να μη σας πω πού θα πάει ο υπέροχος γοφός σας. Έχετε σκεφθεί τι θα γίνει άμα ανοίξει ο αερόσακος; Καλύτερα να το σκεφτείτε… Ένα απλό δυνατό φρενάρισμα χρειάζεται, για να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας σε καροτσάκι.

Όχι, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι… Υπάρχει όμως στην προκειμένη περίπτωση ένα υπέροχο ΟΜΩΣ: Όμως αν εκείνη τη στιγμή στο φανάρι κάτσει δίπλα του ένα αυτοκίνητο όπου το παιδί είναι δεμένο στο καθισματάκι του, θα θυμηθεί το άρθρο... Και τότε θα μπει σε πιο μπροστινό συρτάρι του μυαλού του και μεθαύριο όταν περάσει μπροστά από τα καθισματάκια στο μαγαζί που έχουν πάει μαζί με τη γυναίκα του να πάρουν παπουτσάκια ή ένα παιγνίδι, οι πιθανότητες είναι πάααααρα πολλές να αγοράσει ένα καθισματάκι. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι παρ’ όλη τη μεγάλη εντύπωση που προξένησε το βίντεο για το καθισματάκι που κοιτάει ανάποδα, πρέπει να σας πω ότι το βασικό βήμα είναι η ασφάλεια. Αν τώρα το πορτοφόλι σας ή το μέγεθος του αυτοκινήτου σας δεν είναι συμβατά με αυτή τη λύση, η λύση είναι το φτηνότερο καθισματάκι που κοιτάει μπροστά. Το ότι πιθανότατα είναι πιο ασφαλές αυτό που κοιτάει ανάποδα, δεν σημαίνει ότι και το κανονικό δεν είναι αρκετά ασφαλές· Και όπως και να ’χει είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο ασφαλές από το να κάνει κωλοτούμπες το παιδί πίσω ή στην αγκαλιά της μαμάς…

Ο αποκλειστικός μου στόχος ήταν να γαργαλήσω το μυαλό εκείνων που δεν ξέρουν.

Να σας πω και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση όταν άκουγα τους ειδκούς να μιλάνε:

Οι ζώνες που έχουμε στα αυτοκίνητα είναι κατασκευασμένες για άτομα ψηλότερα από 1,35… Ειδάλλως «πιάνει» σε λάθος σημεία (πολύ επικίνδυνα) ή μπορεί το σώμα να φύγει προς τα κάτω. Με άλλα λόγια: Τα παιδιά μέχρι να γίνουν 1,35 ψηλά, πρέπει να κάθονται συνεχώς σε καθίσματα ασφαλείας που είναι φτιαγμένα για το ύφος τους, το βάρος τους κ.λπ.

Οχ, και πώς θα βάλεις ένα αγοράκι εννιά ετών να κάτσει σε
καθισματάκι;

Δύσκολα! Πολύ δύσκολα! Σχεδόν αδύνατον.

Σύμφωνοι!

Δεν θα ’ταν δύσκολο άμα το ’χεις μάθει να κάθεται εκεί από την πρώτη φορά που μπήκε σε αυτοκίνητο. Άρα το θέμα είναι πιο επείγον από όσο φαντάζεται κάποιος. Και πώς θα μάθεις το παιδί σου να κάθεται σε καθισματάκι με την πρώτη βόλτα;
Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όλων είναι βέβαια ΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑΚΙ.
Χωρίς καθισματάκι η ιδέα δεν αρκεί.

Συγγνώμη που ρωτάω, αλλά αφήνετε την τετράχρονη κόρη σας να βαδίζει στο μπαλκόνι από την έξω μεριά των καγκέλων; Μήπως να κάνει ισορροπία ΠΑΝΩ στο κάγκελο;

Προφανώς και όχι…

Αναρωτιέμαι γιατί τα αφήνετε να τρέχουν ελεύθερα με 80 χλμ/την ώρα ανάμεσα σε σίδερα και τζάμια; Το βρίσκετε πιο ασφαλές;

Αν το βρίσκετε, προφανώς και αστειεύεστε.

Ένα άλλο που μου άρεσε με αυτό το άρθρο είναι ότι μπήκαν στο gazzetta πολλές γυναίκες. Γυναίκες και αναγνώστριες αλλά και με εγγραφή υπάρχουν εδώ - και πολλές μάλιστα. Εγώ μιλώ για γυναίκες που δεν είχαν (προφανή) σχέση με τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, τους οπαδούς… Αυτό μπορεί να ξενέρωσε κάποιους (και το καταλαβαίνω), αλλά εμένα πάλι με ιντριγκάρισε. Προσωπικά (αλλά και πολλοί άλλοι συνάδελφοι) δεν γράφω μόνο για τους οπαδούς ή –συγγνώμη για την αγένεια…– δεν γράφω μόνο γι’ αυτούς που θέλουν να διαβάσουν αποκλειστικά οπαδικά. Οπαδός μπορεί να ’ναι ο νομπελίστας, οπαδός μπορεί να ’ναι και ένας άνθρωπος που δεν είχε την τύχη (ή την ευχή) να πάει σχολείο. Η γκάμα των ενδιαφερόντων των ανθρώπων που διαβάζουν το gazzetta είναι τεράστια (όλη), αφού οπαδός μπορεί να ’ναι ο οποιοσδήποτε. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί να μη διαβάσει το άρθρο μου(του) που μιλάει για την ασφάλεια των παιδιών , κάποια που δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Ζαραδούκας. Και ποιες ήταν οι πιο πρόθυμες να διαβάσουν ένα άρθρο για την ασφάλεια των παιδιών; Οι μαμάδες βέβαια… και επειδή έχω πρόσβαση σ’ αυτές λόγω του site της γυναίκας μου… βουαλά (!) που λένε.

Αλλά και εκείνες με τη σειρά τους μπορούν να εντυπωσιάσουν τους άνδρες τους (λέγεται και «ανανεώνω τη σχέση μου») λέγοντάς του το βράδυ που θα ’ρθει ποια είναι η γνώμη της για τον… Τσάκα και τον εμίρη.

Η κυρία Φάκου π.χ. μπορεί ξαφνικά να αποκτήσει ένα αναγνωστικό κοινό που δεν υπολόγιζε.

Τέλος, δυο-τρεις διαμαρτυρήθηκαν ότι πολλοί έχουν στείλει δύο και τρεις φορές σχόλια για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους για τον διαγωνισμό. Το σκέφτηκα και κατέληξα στο προφανές. Στο gazzetta επιτρέπεται σε ένα άρθρο να γράψεις όσα σχόλια θες, δεν θα αλλάξει αυτό λόγω ενός διαγωνισμού. Το κόλπο ήταν το άρθρο κι όχι το δώρο… Κι αυτό το άρθρο δεν μπορούσε να ’χει άλλους κανόνες, είναι εγκληματικό για την ελευθεροτυπία.

Έτσι φτάσαμε και στην κλήρωση.

Δεν σας λέω ποιος κέρδισε για να δείτε το video. (Λατρεύω τους μικρούς ανώδυνους εκβιασμούς).

Δείτε το ΕΔΩ:

http://youtu.be/krOPdPZBoXE

Ο/η τυχερός/ή να επικοινωνήσει μαζί μου στo [email protected]

Μάνος Αντώναρος