Είναι τόσο καλόπαιδο ο Κυριάκος;

Με αυτόν τον επικό πρόλογο, θα καθίσω ψηλά στο όρος Αιγάλεω προκειμένου να παρακολουθήσω τη ναυμαχία της... νέας Σαλαμίνας, μεταξύ... ΠΑΟΚτσήδων και Αρειανών με αφορμή το οπαδικό σύνθημα που ψιθύρισε φωναχτά ο μικρός Κυριάκος (Παπαδόπουλος) στο αυτί του μεγάλου Άγγελου (Χαριστέα) στο αερόπλανο της Εθνικής, κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής επιστροφής από τη Γεωργία.

Ο πιτσιρίκος, που κάνει καριέρα στη Γερμανία με τη Σάλκε μετά τη μεταγραφή του πέρυσι το καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό, είναι ΠΑΟΚτσάκι από... πιο μικρό παιδί. Ο Χάρι, από την άλλη, ο οποίος πλέον αγωνίζεται στον Παναιτωλικό ύστερα από σημαντική διεθνή καριέρα, είναι ταυτισμένος εν Ελλάδι με τον Άρη. Κυρίως από τα γκολ που πέτυχε, πιτσιρίκος εκείνος τότε, σε βάρος του ΠΑΟΚ, σε εκείνο το –κλασικό πια– 1-4 του 1998, στο ξεκίνημα ουσιαστικά της σταδιοδρομίας του.

Τους δυο τους τους χωρίζουν, πέρα από τα οπαδικά, 12 χρόνια (στα 20 ο ένας, στα 32 ο άλλος), αλλά τους ενώνει η Εθνική. Πέρυσι τους ένωσε και η Σάλκε, όπου βρέθηκαν για ένα σκοτάδι συμπαίκτες. Νεούδι ο Κυριάκος, βετεράνος της Μπουντεσλίγκα ο Άγγελος, κι οι δύο μακριά από τη χώρα τους, μοιραία «δέθηκαν». Κι ας είχαν 12 χρόνια, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη να τους χωρίζουν...

Δεν ξέρω αν είναι πιο εύκολο να τους χαρακτηρίσει κανείς φίλους ή... θείο και ανιψιό (σίγουρα όχι μπαμπά και γιο πάντως, εκτός κι αν ο Άγγελος ήξερε τα... ξινά από τα 11), σίγουρα όμως έχουν μια σχέση η οποία τους επιτρέπει τους αστεϊσμούς από τον έναν προς τον άλλο. Τα πειράγματα. Τον χαβαλέ. Την πλάκα.

Τέτοια έκανε ο μικρός Κυριάκος στον μεγάλο Χάρι μέσα στο αερόπλανο. Πλάκα. Χοντρή. Έως χοντράδα. Θυμηθείτε τη...

Μεταξύ τους, φυσικά, προφανώς τα όρια τα ξέρουν και επίσης προφανώς ο μικρός θεώρησε πως η (χοντρή) πλάκα του ήταν στα όρια του ανεκτού. Και μάλλον θα ήταν, αν μέσα στο επόμενο διάστημα δεν δούμε τον Άγγελο να του κόβει την καλημέρα.

Δεν θα τον δούμε...

Γιατί αυτά τα παιδιά, που τόσο πολύ πρεσάρονται από μια δουλειά με μεγάλες απαιτήσεις και μικρό χρονικό ορίζοντα, καταλαβαίνονται καλύτερα από όσο καταλαβαινόμαστε εμείς, ένας ΠΑΣολές από τα Γιάννενα και ένας οπαδός του ΟΦΗ από το Ηράκλειο, για παράδειγμα και για να αναφερθώ σε μια άλλη ποδοσφαιρική αντιπαλότητα, πέραν αυτής του ΠΑΟΚ με τον Άρη που είναι και το θέμα μας.

Ποιο είναι το θέμα μας; Ότι ο Κυριάκος είπε μια χοντράδα στον Άγγελο, την τράβηξαν οι κάμερες και η ιδιωτική πλάκα έγινε δημόσια, προκαλώντας αναταράξεις στη Σαλονίκη και μάλιστα μέσα από το αερόπλανο όλων των Ελλήνων, το αερόπλανο της Εθνικής. Την ιδιωτική-δημόσια πλάκα που ήρθε να (ξανα)χωρίσει μια πόλη στα δύο, μόλις δέκα μέρες πριν οι δύο αιώνιοι αυτής της πόλης βρεθούν αντιμέτωποι για το πρωτάθλημα. Κακό τάιμινγκ...

Κακή στιγμή, έτσι κι αλλιώς. Γκάφα. Γκέλα. Φάβα, μια και μιλάμε για ποδόσφαιρο και αμυντικό. Και να τον κρίνουμε τον μικρό για την γκέλα του. Επειδή είπε παπαριά σε μεγαλύτερο, επειδή την είπε ως παίκτης της Εθνικής, επειδή την είπε δημοσίως τελικά και εκ τους αποτελέσματος. Να τα ακούσει για να μάθει. Αλλά για να μάθει κι όχι για να ξεφτιλιστεί. Και να τα ακούσει από αυτούς που πρέπει. Πρώτα απ’ όλα, από τον ίδιο τον θείο Άγγελο, πιθανότατα και από την Ομοσπονδία ή και από τον δον-Φερνάντο. Να τα ακούσει για να γίνει το πάθημα μάθημα. Μικρός είναι ακόμα, μαθαίνει.

Εσείς (εμείς), άλλωστε, όταν ήσασταν (ήμασταν) στην ηλικία του, δεν λέγατε (λέγαμε) και δεν κάνατε (κάναμε) χοντράδες; Ή μήπως οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές –επειδή γράφτηκε κι αυτό– όταν ξεκίναγαν το ποδόσφαιρο δεν υποστήριζαν καμία ομάδα; Τι ήταν; Άγραφα χαρτιά και περίμεναν τον κάθε Άρη, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΣ Γιάννινα ή ΟΦΗ, να τους βάλει τη σφραγίδα του όταν ενηλικιώνονταν; Όχι δα. Όλοι περάσαμε από κάποιας μορφής οπαδιλίκι και κατήχηση. Κι ο μικρός Κούλης, φυσικά, που όταν άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο, προφανώς πέρασε από τα φροντιστήρια του ΠΑΟΚ, όπως κάποια άλλοι πέρασαν από τον Άρη κτλ.

Αυτά ως εξήγηση και όχι ως καταδίκη. Και σίγουρα όχι ως δικαιολογία. Ενήλικος είναι πια ο Κυριάκος, ας τα βγάλει πέρα μόνος του...

Μέχρι να τα βγάλει πέρα με την ελληνική οπαδική τρέλα, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...