Το πάθος, οι… soft και η σούπα!

Κυρίες και κύριοι, ΑΕΚτσήδες και Ολυμπιακοί (αλλά και γενικά ποδοσφαιρόφιλοι) που είχατε την ατυχία (και εσείς) να παρακολουθήσετε αυτή την… αηδία, φαντάζομαι πως το έχετε μετανιώσει. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στην περίπτωσή μου. Αυτό δυστυχώς είναι το ποδόσφαιρό μας… Το πρώτο ντέρμπι μεταξύ των δυο ομάδων του πρώην ΠΟΚ ήταν αυτό και πραγματικά καλό θα είναι να αρχίσουμε (όσοι δεν το έχουν εμπεδώσει ακόμη) να απαξιώνουμε αυτό το πράγμα που θέλουν να λένε ποδόσφαιρο, γιατί ποδόσφαιρο αυτό δεν είναι. Και κανείς δεν αξίζει να πληρώνει για να το βλέπει.

Αντιλαμβάνομαι πως η ΑΕΚ (πολύ σωστά και βγάζω το καπέλο στον Νίκο Κωστένογλου) με τα αγωνιστικά δεδομένα του ρόστερ της δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό του σούπερ αγωνιστικού δυναμικού, των καλοπληρωμένων (και στην ώρα τους) ποδοσφαιριστών του. Αλλά η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε; Τι χάλι μαύρο είναι αυτό; Διάβαζα για τον Ολυμπιακό που ασκεί σούπερ πίεση, που πνίγει τον αντίπαλο, που έχει πολλούς τρόπους να δημιουργεί επιθέσεις, για τον σούπερ άξονά του και το μόνο που είδα ήταν ένα γκρουπ… άμπαλων. Σκεφτείτε το λίγο: να είστε τουρίστες, να μη γνωρίζετε από ελληνικό ποδόσφαιρο και να παρακολουθείτε το ΑΕΚ-Ολυμπιακός, τι άποψη θα είχατε; Εγώ προσωπικά εκτιμώ ότι τόσο τραγικό θέαμα δεν παίζει ούτε στη B' Σκωτίας.

Ας προσπαθήσουμε όμως να αναλύσουμε αυτή τη… σούπα που είδαμε στο ΟΑΚΑ.

Η ΑΕΚ είχε στον πάγκο της τον Νίκο Κωστένογλου, ο οποίος ήξερε πώς έπρεπε να διαχειριστεί το ματς. Στημένη ομάδα για σφιχτή άμυνα, με κλειστούς όλους τους διαδρόμους, ξύλο, ψυχή, πάθος και ό,τι βγει… Το πέτυχε και με το παραπάνω ο «Κωστέ» και του αξίζουν συγχαρητήρια. Διαβασμένος και έξυπνος…

Στον αντίποδα ο Ερνέστο Βαλβέρδε μάλλον θεωρούσε πως με ένα γκολ θα έπαιρνε και το… διπλό και θα έφευγε από το ΟΑΚΑ θριαμβευτής. Και εννοείται ότι έφυγε από το γήπεδο προφανώς ευχαριστημένος με τον βαθμό της ισοπαλίας, αφού είχε το απόλυτο ποσοστό: ένα σουτ, ένα γκολ, ένα βαθμό! Κι ενώ έβλεπε ότι ο άξονάς του είναι ανύπαρκτος και ο Ιμπαγάσα εκτός τόπου και χρόνου, δεν τον αντικατέστησε νωρίς (ευτυχώς για την ΑΕΚ) με τον Μακούν. Όλοι οι προπονητές έχουν εμμονές… Αυτό είναι το μόνο σίγουρο τελικά, όπως δικαιολογημένα μου υπενθύμιζε ο Γιώργος παρακολουθώντας δίπλα μου το ματς.

Η ΑΕΚ με οδηγό το πάθος και με επιθετικό πλάνο «η μπάλα στον Λεονάρντο να αδειάσει τον Μοδέστο» κατάφερε να αντιδράσει (πολύ σημαντικό) στην γκολάρα του Μιραλάς (τον έχασε ο Μανωλάς) με ένα σούπερ γκολ από τον Βραζιλιάνο άσο, ο οποίος εξελίσσεται στον απόλυτο ηγέτη της ομάδας (μακάρι να άντεχε και 90 λεπτά). Όταν μια ομάδα βγάζει τόσο πάθος και η αντίπαλός της είναι τόσο… soft, τότε λογικό είναι να μένει στο τέλος και μια πίκρα στον φίλο της ΑΕΚ ότι ίσως θα άξιζε και τη νίκη η ομάδα του, καθώς έδειξε να τη θέλει πιο πολύ…

Συγχωρέστε με μα δεν αξίζουν περισσότερα λόγια και λέξεις για αυτό το χάλι που είδαμε. Πραγματικά δεν το αξίζει. Μόνο να πω ότι είναι τουλάχιστον ηλίθιο να αποβάλλεσαι όπως οι Μάκος και Μοδέστο σε ένα σημείο δύσκολο για την ομάδα τους, κάτι που ευτυχώς δεν το πλήρωσαν…

ΥΓ1. Κρίμα για τον Γκουντγιόνσεν, πραγματικά κρίμα διότι δεν ήταν κακός, αντιθέτως μάλιστα…

ΥΓ2. Όσοι Ολυμπιακοί (γιατί διάβασα σχετικά άρθρα σε κάποια sites) πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός χάρισε στην ΑΕΚ έναν βαθμό αποδεικνύουν απλά ότι ήταν, είναι και παραμένουν οι πλέον άσχετοι με το ποδόσφαιρο σε τούτη τη χώρα, κάτι απόλυτα λογικό…