Είμαι ο Ρόι και είμαι καλά!

Ο σοφός Όσκαρ Ουάιλντ!

Ένα τυπικό, μικρό χωριό στην Ιρλανδία φιλοξένησε τη μεγάλη οικογένεια των Κάρολ. Το Τάμλατ, ένα μικρό κομμάτι γης που αριθμεί κοντά στους 300 κατοίκους, κομμάτι της επαρχίας Φέρμαναχ, η οποία έχει στο σύνολό της κάτι λιγότερο από 60.000 κατοίκους. Το όνομα του Ρόι Κάρολ είναι ένα από τα 16 που με περηφάνια δηλώνουν οι άνθρωποι ότι κατάγονται από εκεί. Δίπλα σε εκείνο του μεγάλου Όσκαρ Γουάιλντ, τα αποφθέγματα του οποίου θα μπορούσαν να υπογράφουν τα κομμάτια της ζωής του. Κυρίως όταν έγραφε πως «εμπειρία είναι το όνομα που δίνει ο καθένας στα λάθη του». Γιατί ο Ρόι Κάρολ θα έκανε πολλά στην πορεία του...

Επιστρέφοντας στο μικρό χωριό της Ιρλανδίας, επιστρέφουμε και στην εποχή της αθωότητας. Ο Ρόι Κάρολ, επηρεασμένος από τον πατέρα του –Άγγλος στρατιώτης και ερασιτέχνης γκολκίπερ – προτιμούσε να είναι εκείνος που θα έπαιζε τέρμα στη γειτονιά. Ίσως γιατί έπρεπε να χωρέσουν στην ενδεκάδα και τα υπόλοιπα τρία αδέλφια του, ο Μπομπ, ο Ρίτσαρντ και ο Ρέιμοντ. Ο «Big Bob», όπως τον φωνάζει ο Ρόι, έκανε καριέρα στο ιρλανδικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ballinamallard United, ενώ σε χαμηλότερη κατηγορία της χώρας τους έπαιξαν ο Ρίτσαρντ και ο Ρέιμοντ, οι οποίοι αγωνίστηκαν με τη φανέλα της Claby Strollers. Εκείνος που θα έκανε τη μεγαλύτερη καριέρα ήταν και ο πλέον αναποφάσιστος για το μέλλον του. Μέχρι τα 17 του χρόνια, ο Ρόι ήταν ανάμεσα σε κρίκετ, ράγκμπι και ποδόσφαιρο, πριν έρθει η πρώτη του μεγάλη ευκαιρία.

Κόντρα σε κάθε λογική, η πρώτη πρόταση για τον Ρόι Κάρολ ήρθε στα 18 του, λίγα λεπτά αφότου είχε δεχτεί έξι γκολ!! «Νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Μόλις είχα φάει έξι γκολ!! Φαντάζομαι, όμως, πως πάντα μπορείς να τα χρεώσεις στην κακή άμυνα», θα πει χρόνια αργότερα, όταν η καριέρα του θα έχει δρομολογηθεί. Ύστερα από έναν αγώνα που έληξε 6-2, ο Στιβ Φέτις ζήτησε από τον Κάρολ να μετακομίσει στην Αγγλία για να δοκιμαστεί στη Χαλ. Πέρασε μια εβδομάδα προπονήσεων και υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο.

Το πέρασμα στην Premier League!

Μέσα σε δύο χρόνια είχε διαπιστώσει ότι η επιλογή του να συνεχίσει μόνο στο ποδόσφαιρο ήταν η σωστή. Έπαιξε 46 παιχνίδια με τη Χαλ, πριν γίνει ο... μόσχος ο σιτευτός προκειμένου να μπορέσει η αγγλική ομάδα να πληρώσει τα χρέη της. Τα περίπου 500 χιλ. ευρώ που θα πληρώσει η Γουίγκαν το 1999 προκειμένου να τον αποκτήσει θα είναι ποσό ρεκόρ για την ομάδα, ωστόσο αποδείχθηκαν εξαιρετική επένδυση. Ο Ρόι Κάρολ έμεινε τέσσερα χρόνια στην... άσημη ομάδα του Μάντσεστερ, μεγάλωσε, ωρίμασε, αναδείχθηκε καλύτερος γκολκίπερ της δεύτερης κατηγορίας, πριν έρθουν τα μεγαλεία.

Το καλοκαίρι του 2001, λίγο πριν κλείσει τα 24 του χρόνια (γεννημένος στις 30/9/1977) το ενδιαφέρον συλλόγων της Premier League θα είναι έντονο. Η πρώτη ομάδα που θα κινηθεί για την απόκτησή του, θα είναι η Λιντς, όμως κάποιο παιχνίδι της μοίρας θα του αλλάξει την πορεία. «Ήταν όλα συμφωνημένα. Το είχα πει σε όλο τον κόσμο και ξαφνικά η μεταγραφή χάλασε. Όταν έμαθα για την επόμενη ομάδα που με ήθελε, δεν μίλησα σε κανέναν. Ούτε στην οικογένειά μου. Μόνο όταν υπέγραψα το ανακοίνωσα». Η επόμενη ομάδα ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αλλά και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φαμπιάν Μπαρτέζ!

Ο Ρόι Κάρολ έπρεπε να δικαιολογήσει τα σχεδόν 4 εκατ. ευρώ που είχαν δαπανηθεί για εκείνον και παράλληλα να κερδίσει στον ανταγωνισμό τον Γάλλο τερματοφύλακα. «Φυσικά και πιστεύω στον εαυτό μου. Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση, δεν μπορείς να παίξεις αυτή τη θέση», δηλώνει τότε και θα έχει στο πλευρό του τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον. «Πρόκειται για έναν από τους πλέον ελπιδοφόρους γκολκίπερ στην Αγγλία. Θα παίξει κάποια παιχνίδια και θα μάθει από τον καλύτερο». Ο καλύτερος θα αποχωρήσει δύο χρόνια μετά και ο Τιμ Χάουαρντ θα είναι το νέο πρόσωπο του ανταγωνισμού. Ενδιάμεσα, ο Ρόι θα παίξει σε 26 παιχνίδια και θα πανηγυρίσει το πρωτάθλημα του 2003.

Η ιεραρχία δεν τηρήθηκε την πρώτη σεζόν. Ο Αμερικανός γκολκίπερ πήρε κατευθείαν τη φανέλα του βασικού και ο Ρόι Κάρολ έμεινε και πάλι στη σκιά του. Την επόμενη σεζόν θα έπαιρνε την «εκδίκησή» του, ωστόσο όπως αποδείχθηκε ήταν βραχυπρόθεσμη. Στην πιο γεμάτη του χρονιά με τους «κόκκινους διαβόλους» θα παίξει σε 34 παιχνίδια, ωστόσο δύο τραγικά του λάθη θα στιγματίσουν όχι μόνο τη χρονιά του, αλλά και συνολικά την καριέρα του. Το διάσημο «γκολ που ποτέ δεν μπήκε» στο σουτ από τη σέντρα του Πέδρο Μέντες σε έναν αγώνα με την Τότεναμ, όπως και το λάθος απέναντι στη Μίλαν, το οποίο κόστισε στη Μάντσεστερ τον αποκλεισμό από το Champions League.

Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον υπερασπίστηκε. Απέφυγε να του χρεώσει το λάθος ή τον αποκλεισμό, ωστόσο ο Ρόι Κάρολ θα «πλήρωνε» όταν έφτασε το καλοκαίρι. Η Μάντσεστερ του έκανε πρόταση να παραμείνει στο «Ολντ Τράφορντ» για τέσσερα ακόμα χρόνια. Όμως, γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα ήταν βασικός. «Για μένα δεν είχε νόημα να παίζω δέκα χρόνια στη Μάντσεστερ και να έχω 50 συμμετοχές στην Premier League όταν θα τελείωνα την καριέρα μου», θα δηλώσει ο φιλόδοξος 27χρονος γκολκίπερ και θα υπογράψει λίγες ημέρες μετά την αποδέσμευσή του στη Γουέστ Χαμ.

Η κατηφόρα...

«Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν». Τα λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ θα τριγυρίζουν στο μυαλό του για χρόνια. Από το 2006 ως το 2010, όταν και ο Ρόι Κάρολ αποφάσισε να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Έτσι όπως ήταν και όχι έτσι όπως παρουσιαζόταν εκείνη την εποχή. Ένας τραυματισμός στη μέση τον Μάρτιο του 2006 και ύστερα από ένα άκρως πετυχημένο πρωτάθλημα ως εκείνο το χρονικό σημείο, ήταν η πρώτη σταγόνα στο ποτήρι. Η πρώτη σταγόνα αλκοόλ... Ο Ρόι Κάρολ θα υποβληθεί σε επέμβαση στη μέση του και η αποθεραπεία θα αποδειχθεί πολύ πιο επίμονη ψυχολογικά απ’ ό,τι σωματικά.

Οι έξι εβδομάδες, που ήταν η αρχική γνωμάτευση, έφτασαν να γίνουν έξι μήνες και κάθε μέρα ήταν μια ακόμα σταγόνα. Αλκοόλ... «Είχα πάθει κατάθλιψη. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να βγαίνω έξω και να πίνω. Πέρασα ένα κομμάτι της ζωής μου που ήθελα μόνο αλκοόλ. Ήμουν χαζός». Του πήρε χρόνια να βγει στο βήμα και να το παραδεχτεί. Τον πρώτο καιρό, ουδείς δεχόταν να μιλήσει για το θέμα και η οικογένειά του προσπαθούσε να βγει διαφορετικές δικαιολογίες. «Δεν έχει καμία σχέση με το ποτό και τον τζόγο. Είμαι σίγουρος πως αν είχε τέτοιο πρόβλημα, θα το γνώριζα. Θα μου το είχε πει», δηλώνει εκείνη την εποχή ο πατέρας του, ο οποίος ρίχνει την ευθύνη στο... στρες!

Ο Ρόι Κάρολ θα δεχτεί να μιλήσει για τους λόγους που οδηγήθηκε το 2006 σε κλινική αποτοξίνωσης, μόνο όταν ο εφιάλτης θα είναι πλέον μακριά. «Δεν ήμουν ποτέ αλκοολικός. Είχα πρόβλημα το παραδέχομαι. Γινόταν κάθε μέρα και χειρότερα, μέχρι που ξύπνησα μια μέρα και είπα στον εαυτό μου πως αν συνεχίσω έτσι θα καταλήξω στο χώμα». Στην εξομολόγησή του, θα παραδεχόταν πως εκείνο που τον είχε πονέσει περισσότερο ήταν ότι δεν μπορούσε να σηκωθεί απ' το κρεβάτι –λόγω του τραυματισμού του– ούτε καν για να παίξει με τα παιδιά του. Η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Και παρότι ο ίδιος κατάφερε να σηκωθεί και να ξεπεράσει το πρόβλημά του, δεν κατάφερε να το δουν και οι υπόλοιποι έτσι.

Θα μείνει στο Λονδίνο μέχρι το 2007, θα ακολουθήσει η Σκωτία και η Ρέιντζερς, η Ντέρμπι Κάουντι και μια Αγγλία που δεν τον χωρούσε. «Ό,τι κι αν κάνω, θα είμαι ο μεθυσμένος και ο τζογαδόρος Κάρολ», θα πει ξανά και ξανά, κάθε φορά που κάποιο έντυπο (και στην Αγγλία δεν είναι λίγα) θα ανασύρει μια ιστορία από το παρελθόν του. Από ένα παρελθόν που προσπάθησε κι επέλεξε να αφήσει πίσω του...

Μια δεύτερη καριέρα!

Το νησί δεν τον χωρούσε πλέον. Η Σκανδιναβία, αντιθέτως, είχε χώρο για τον Ρόι Κάρολ, και στα 32 του χρόνια ο Ιρλανδός ξεκίνησε από την αρχή. Υπέγραψε στην Οντένσε στις 17 Αυγούστου του 2009 και λίγες ώρες μετά την παρουσίασή του, έκανε και το ντεμπούτο του. Στην πρώτη του σεζόν αναδείχθηκε γκολκίπερ της χρονιάς και η ηρεμία της επαρχίας του Οντένσε μπορούσε να τον γυρίσει πίσω στα παιδικά του χρόνια και στην αθωότητα. Μια άλλη αθωότητα, όμως, τον ανάγκασε να τελειώσει πρόωρα τη συνεργασία του με το σύλλογο. «Ο γιος μου έχει δυσλεξία και σκέφτηκα πως το να αλλάξει σχολείο θα είναι κάτι υπερβολικό για να το αντέξει ένα παιδί. Μου άρεσε πραγματικά στη Δανία, όμως πήγαινα σπίτι μου δύο φορές το μήνα και μου έλειπε η οικογένειά μου».

Από τον Νοέμβριο του 2010 ως το καλοκαίρι του 2011 έμεινε χωρίς ομάδα. Παρότι έφτασε σχεδόν στο σημείο να παρακαλάει για να παίξει στην Αγγλία. «Το λάθος μου ήταν ότι τότε προσπάθησα να κρύψω το πρόβλημα κάτω από το χαλί και δεν μίλησα δημοσίως. Αυτό με κυνηγάει. Δεν είμαι ούτε τζογαδόρος ούτε αλκοολικός. Είχα ένα πρόβλημα και το ξεπέρασα. Παίζω πόκερ με φίλους μου, αυτό είναι όλο. Δεν είμαι τζογαδόρος, δεν στοιχηματίζω στα άλογα».

Το όνειρό του ήταν να μπορέσει και πάλι να παίξει στην Αγγλία και να καθαρίσει το όνομά του. Δεν το κατάφερε κι επέλεξε να το κάνει σε άλλη χώρα. Γιατί όπως θα έλεγε και το... πατριωτάκι του, «το μόνο καθήκον μας απέναντι στην Ιστορία είναι να την ξαναγράψουμε».