Ο θρυλικός τελικός της Σέλτικ! (vid)

Στις 19 Οκτωβρίου του 1957, η Σέλτικ επικράτησε με 7-1 των Ρέιντζερς, που ήταν το ξεκάθαρο φαβορί της αναμέτρησης, στο Hampden Park. Η νίκη αποτελεί την μεγαλύτερη που έχει επιτευχθεί ποτέ όχι μόνο στο ντέρμπι της Γλασκώβης, αλλά και τσε οποιονδήποτε τελικό βρετανικού Κυπέλλου! Το σύνθημα που επινοήθηκε πάνω στους στίχους του δημοφιλούς τραγουδιού «Island in tha Sun» και το γεγονός ότι το ματς διεξήχθη στις 15:45 το μεσημέρι κάτω από έντονη λιακάδα, έδωσε στην αναμέτρηση την ονομασία «Hampden in the Sun», τίτλος που ακόμα και σήμερα στοιχειώνει τους οπαδούς των Ρέιντζερς!

Το αουσάιντερ
Tα τραύματα του πολέμου ήταν ακόμα νοπά στην Σκωτία, με τις ποδοσφαιρικές ομάδες να μετρούν σοβαρές απώλειες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο και να προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Οι Ρέιντζερς είχαν τις λιγότερες απώλειες και μοιραία μετά την ειρήνη κυριαρχούσαν στο ποδόσφαιρο της χώρας, όντες πιο οργανωμένοι από τους αντιπαλους τους σε όλα τα επίπεδα. Οι «Κέλτες» ήθελαν όσο τίποτα μία νίκη απέναντι στην μισητή αντίπαλό τους στον τελικό του League Cup, προκειμένου να κάνουν το ριπίτ και να ξεκινήσουν την αντεπίθεση. Παρά το αναμφισβήτητο ταλέντο κάποιων παικτών της, η τεχνική ηγεσία θεωρούταν προβληματική.

Ο Τζίμι ΜακΓκρόρι, πρώην δόξα της ομάδας είχε αναλάβει τα ηνία της Σέλτικ και παρά το νταμπλ του 1954, η... γκρίνια προς το πρόσωπό του ήταν μεγάλη, αν και επί της ουσίας την ευθύνη την είχαν άλλοι. Σύμφωνα με τους Σκωτσέζους, τα μέλη της διοίκησης έβαζαν το... χεράκι τους στον καταρτισμό της 11άδας, προκειμένου να παίζουν οι «δικοί τους» και σε περίπτωση ήττας, η ευθύνη χρεωνόταν εξ` ολοκλήρου στον ΜακΓκρόρι! Υπό αυτές τις συνθήκες, η πορεία των «Καθολικών» μέχρι τον τελικό θεωρούταν από μόνη της επιτυχία. Το κίνητρο ωστόσο για μία εμφατική νίκη απέναντι στους «Προτεστάντες» ήταν τεράστιο. Παρά την ελλειπή της οργάνωση, η Σέλτικ ανά διαστήματα έδειχνε τα... δόντια της. Τον Σεπτέμβριο του 1957, είχε κερδίσει με 3-2 τους Τζερς μέσα στο «Άιμπροξ», στην πρώτη της νίκη στην έδρα των αντιπάλων της μετά τον Πόλεμο.

Το ματς
Η Σέλτικ χτύπησε κατευθείαν στο αδύναμο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της αντιπάλου της, με τους παίκτες να μπαίνουν από το πρώτο λεπτό με μία πρωτοφανή αποφασιστικότητα και ένα πάθος που έκανε τον κόσμο που ήταν παρών να το διηγείται σαν... μύθο, περνώντας την ιστορία του αγώνα από γενιά σε γενιά! Παρά την καθολική κυριαρχία στα πρώτα λεπτά, οι «Βhoys» άνοιξαν το σκορ στο 23` με τον Σάνι Γουίλσον και λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου ο Μότσαν έκανε το 2-0. Το σκορ ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο να ανατραπεί, όχι τόσο λόγω της διαφοράς των τερμάτων, όσο κυρίως λόγω της απόδοσης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στο δεύτερο ημίχρονο οι «Καθολικοί» μπήκαν ακόμα πιο δυνατά.

Ο Μακ Φέιλ έκανε χατ τρικ, ο Μότσαν σημείωσε ένα ακόμα τέρμα, την ώρα που οι Τζερς το μόνο που κατάφεραν ήταν να πετύχουν το γκολ της... ντροπής στο 59` με τον Σίμπσον. Το... κερασάκι στην τούρτα μπήκε στο 90` από τον Φέρνι, με την εικόνα του τερματοφύλακα της Σέλτικ, Ντικ Μπίτι να πανηγυρίζει με τα 7 δάχτυλα σηκωμένα στον αέρα, να έχει μείνει στην ιστορία. Ο σκόρερ του τελευταίου τέρματος των Κελτών έφυγε από τη ζωή πριν από περίπου έξι μήνες σε ηλικία 82 ετών, όπου η συμμετοχή του στην μεγάλα ομάδα του 7-1 μνημονεύτηκε από πολλούς. Την ντροπιαστική ήττα πλήρωση εν πολλοίς ο κεντρικός αμυντικός Τζον Βάλενταϊν, ο οποίος είχε έρθει στο ξεκίνημα της σεζόν από την ΚΠΡ, με τον τερματοφύλακα της... εφτάρας, Τζορτζ Νίβεν, να γίνεται στη συνέχεια αντικείμενο ανεκδότων (What's the time?", "Its Seven past Niven!)

Το ματς παρακολούθησαν περίπου 80.000 θεατές και ενώ οι φίλοι των «Καθολικών» παραληρούσαν, εκείνοι των «Προτεσταντών» στριμώχνονταν στις εξόδους για να φύγουν περίπου 20 λεπτά πριν τη λήξη του παιχνιδιού. Όσοι υπέμειναν μέχρι τέλους τη συντριβή... πλακώθηκαν στο ξύλο μεταξύ τους και η παρέμβαση της αστυνομίας τους εμπόδισε από το να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο. Τα ΜΜΕ της εποχής φυσικά υποδέχτηκαν με διθυράμβους το σκορ. Η Sunday Post χαρακτήρισε το ματς ως «Οκτωβριανή επανάσταση» και χαρακτήρισε την Σέλτικ με μία μόνο λέξη: «Μεγαλοπρεπής», ενώ οι Times έγραψαν ότι η νίκη προήλθε έπειτα από μία «εκπληκτική έκθεση ποδοσφαίρου».

Η μαρτυρία
Ο Σάμι Γουίλσον, παρά το ότι έμεινε για μόλις δύο χρόνια στην Σέλτικ, έμεινε στην ιστορία ως μέλος της θρυλικής αυτής ομάδας. Ο ίδιος, ανακαλώντας μετά από πολλά χρόνια τις αναμνήσεις τονίζει: «Ήταν ένα παιχνίδι όνειρο για εμάς, αλλά πρέπει να ήταν εφιάλτης για τον Τζόνι Βάλενταϊν. Οι Ρέιντζερς είχαν αποκτήσει τον υψηλόσωμο κεντρικό αμυντικό από την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά απλά δεν έκανε `κλικ`. Εκείνη τη μέρα στο Χάμπτεν, δεν ξέρω αν ο Βάλενταϊν δεν είχε εμπιστοσύνη στον Τζορτζ Νίβεν ή ο Νίβεν δεν είχε εμπιστοσύνη στον Βάλενταϊν, αλλά τελικά δεν είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους, κάτι που μπορείς να καταλάβεις πολύ εύκολα στον αγωνιστικό χώρο και αναπόφευκτα το παιχνίδι κατέληξε σε συντριβή.

Λένε ότι τα λάθη στο πρώτο ημίχρονο για τους Ρέιντζερς προήλθαν επειδή τους τύφλωνε ο ήλιος που τον είχαν κόντρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι τους τύφλωνε η Σέλτικ! Από τη στιγμή που βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο καταλάβαμε ότι κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί. Σπάνια κάναμε έστω και το παραμικρό λάθος. Η μπάλα πήγαινε από πόδι σε πόδι και ο ενθουσιασμός συνέχιζε. Και κάθε λίγο και λιγάκι, πετυχαίναμε και ένα γκολ. Ήταν η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη νίκη σε επίσημο Old Firm και λόγω της ιδιαιτερότητάς της, επιτράπηκε στους παίκτες της Σέλτικ να κρατήσουν τιςμ εμφανίσεις τους σαν σουβενίρ της τεράστια μέρας».

Η συνέχεια
Παρά την τεράστια νίκη, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο της σύγχρονης ιστορίας των Κελτών, τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Ο θρίαμβος δεν αντιμετωπίστηκε όπως θα έπρεπε, με την διοίκηση της ομάδας να συνεχίζει τα μαγειρέματα, παίρνοντας ουσιαστικά... αέρα από τη νίκη. Αποτέλεσμα ήταν η κυριαρχία της Ρέιντζερς εκείνα τα χρόνια να συνεχιστεί. Η Σέλτικ έμεινε χωρίς σημαντικό τίτλο για αρκετά χρόνια, μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου Σκωτίας το 165.

Οι 11άδες και οι σκόρερ:
Σέλτικ- Ρέιντζερς 7-1 (22` Γουίλσον, 44`, 75` Μότσαν, 53`, 67`, 80` ΜακΦέιλ, 90` Φέρνι - 58` Σίμπσον)

Σέλτικ: (ΜακΓκρόρι): Μπίτι, Ντόνελι, Φάλον,λ Φέρνι, Έβανς, Πίκοκ, Τούλι, Κόλινς, ΜακΦέιλ, Γουίλσον, Μότσαν
Ρέιντζερς (Σάιμον): Νίβεν, Σίρερ, Κάλντοου, ΜακΚολ, Βάλενταϊν, Ντέιβις, Σκοτ, Σίμπσον, Μάρεϊ, Μπέιρντ, Χάμπαντ

Το τραγούδι
Το καλοκαίρι του 1957, δύο χρόνια δηλαδή πριν την αναμέτρηση, βγήκε η ταινία «Island in the Sun», το ομώνυμο τραγούδι της οποία έγινε τεράστια επιτυχία στα τσαρτ της εποχής, φτάνοντας στην 5η θέση των πωλήσεων στο Νησί. Οι οπαδοί της Σέλτικ, εμπνευσμένοι από το τραγούδι, άλλαξαν τους στίχους και κράτησαν τον ρυθμό. Το ονόμασαν Hampden in the Sun από την τοποθεσία της ιστορικής νίκης και ξεκίνησαν να το τραγουδούν όχι μόνο στα παιχνίδια με τους Ρέιντζερς, αλλά σε όλα τα γήπεδα. Το σύνθημα στη συνέχεια έγινε τραγούδι από διάφορους καλλιτέχνες, όπως οι Freedom`s sons και έχει συμπεριληφθεί σε πολλά άλμπουμ τραγουδιών της Σέλτικ και ο τίτλος του έδωσε στη συνέχεια το όνομα εκείνης της αναμέτρησης.

Οι πρωτότυποι στίχοι
Oh Hampden in the sun, Celtic 7 Rangers 1,
That was the score when it came time up, The Timalloys had won the cup.[13]

I see Tully running down the line, He slips the ball past Valentine,
It's nodded down by 'Teazy Weazy',[14] And Sammy Wilson makes it look so easy.

Chorus
I see Mochan beating Shearer, The League Cup is coming nearer,
He slams in an impossible shot, The Rangers team has had their lot.

Chorus
Over comes a very high ball, Up goes McPhail above them all,
The ball and Billy's head have met, A lovely sight the ball is in the net.

Chorus
Young Sam Wilson has them rocked, But unluckily his shot was blocked,
Then big Bill with a lovely lob, Makes it look such an easy job.

Chorus
Now here is Mochan on the ball, He runs around poor Ian McColl,
Wee George Niven takes a daring dive, But Smiler Mochan makes it number five.

Chorus
Down the middle runs Billy McPhail, With John Valentine on his tail,
With a shot along the ground, The cup's at Parkhead safe and sound.[15]

Chorus
Here comes Fernie, cool and slick, He ambles up to take the kick,
He hits it hard and low past Niven, The Tims are in their Seventh Heaven.