Θα συλλάβουν και το ποδόσφαιρο;

Ωστόσο, το θέμα αυτής της αγωνιστικής στα ελληνικά γήπεδα και μάλιστα σε όλους τους αγώνες, ήταν ένας άλλος αγώνας. Ο αγώνας όλων μας. Ο καθημερινός, αυτός που δίνουμε για να τα φέρουμε βόλτα, τα όσα καταπίνουμε και για να μην τα βγάλουμε στα σπίτια μας, στις γυναίκες και τα παιδιά μας, πάμε και τα βγάζουμε μαζικά όπου βρισκόμαστε μαζί με άλλους «ομοϊδεάτες» μας. Με άλλους πικραμένους. Με άλλους καταπιεσμένους. Με άλλους Έλληνες. Ναι, αυτή είναι τελικά η «ιδέα» που μας ενώνει, η Ελλάδα που μας πληγώνει.

Η Ελλάδα που ξεσπάει στους δρόμους, ξεσπάει και στα γήπεδα. Σε όλα τα γήπεδα, μέσω όλων των ομάδων. Στην μπούκα οι –κατά τους αγανακτισμένους ΚΑΙ των γηπέδων– κύριοι υπεύθυνοι για αυτό το χάλι. Αυτοί που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Αυτοί που πλέον αποφασίζουν και διατάζουν, θυμίζοντας άλλες εποχές.

Πλέον, ο Έλληνας, με την οργή του να ξεχειλίζει, δεν δικαιούται ούτε να διαμαρτύρεται. Πάει στο γήπεδο, υψώνει ένα πανό που περιέχει τη λέξη «λαμόγια» ή ένα άλλο που προτρέπει τον πρωθυπουργό «πάρ’ την τρόικα και μπρος, δεν σε θέλει ο λαός» και λογοκρίνεται από τους... διαιτητές (άλλο πάλι και τούτο...) πριν συλληφθεί –στην πρώτη περίπτωση– από την αστυνομία!

Ποιο είναι το επόμενο βήμα, τώρα που το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και η διαμαρτυρία είναι καθολική; Να μας συλλάβουν όλους; Να μας απαγορεύσουν να μιλάμε; Να σκεφτόμαστε; Να διεκδικούμε; Μήπως να απαγορεύσουν και τις συγκεντρώσεις άνω των δύο ατόμων; Να καταργήσουν και το ποδόσφαιρο;

Ε, μια απόφαση είναι κι αυτή. Και μια διαταγή. Ωστόσο, καλό είναι να θυμούνται πως οι Έλληνες, πέρα από οτιδήποτε άλλο κουβαλάμε, καλό ή κακό, έχουμε κι ένα σπάνιο προσόν ως λαός: είμαστε ευρηματικοί! Κάτι θα σκαρφιστούμε, λοιπόν, για να αντιδράσουμε, όσο κι αν προσπαθήσουν να μας φιμώσουν. Και τότε μάλλον θα εύχονται να βρεθούν αντιμέτωποι μόνο με πανό που θα τους χαρακτηρίζουν «λαμόγια»...

Μέχρι να καταργήσουν το ποδόσφαιρο και τους Έλληνες, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...