«Πούλησε» δικό του παιχνίδι!

Οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ θα αναρωτιούνται για πολλές μέρες γιατί η ομάδα τους δεν κατάφερε να κερδίσει τον Άρη. Και θα έχουν δίκιο, διότι παρά τις ελλείψεις ο Δικέφαλος αποδείχθηκε ότι μπορούσε να κερδίσει με άνεση τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Παρά το δώρο που προσέφεραν οι φιλοξενούμενοι στον Άρη επιτρέποντας στον Λαζαρίδη να σκοράρει στο ξεκίνημα του αγώνα αλλά και τις ατυχείς εμπνεύσεις του Λάσλο Μπόλονι στην αρχική ενδεκάδα, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να φύγει από το γήπεδο της Παπαναστασίου με τους τρεις βαθμούς της νίκης.

Η διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων ήταν αναμφισβήτητη και ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Ο Άρης ως αναμένενετο στηρίχθηκε στο παθιασμένο και σκληρό –έως αντιαθλητικό ορισμένες φορές– παιχνίδι των ποδοσφαιριστών του, οι οποίοι βρέθηκαν ανέλπιστα μπροστά στο σκορ και αντιλαμβανόμενοι ότι δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε περισσότερο προσπάθησαν να το υπερασπιστούν αμυνόμενοι μαζικά μέχρι το λεπτό που ο Παπάζογλου ισοφάρισε με καρφωτή κεφαλιά.

Οι όποιες σπασμωδικές προσπάθειες των γηπεδούχων να πιέσουν την αντίπαλη άμυνα και να δημιουργήσουν δυσάρεστες καταστάσεις μπροστά από την εστία του Χαλκιά έπεσαν στο κενό. Αν μάλιστα ο ασταθής –στο συγκεκριμένο παιχνίδι– γκολκίπερ του Δικεφάλου δεν έκανε δυο-τρία λάθη δεν θα υπήρχε ευκαιρία άξια αναφοράς για τους «κίτρινους».

Ένα τέτοιο παιχνίδι με μια ομάδα κάτω του μετρίου ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να το κερδίσει. Θα επιμείνω στην άποψη που εξέφρασα και για τις προηγούμενες εμφανίσεις της ομάδας. ΔΕΝ αποτελούν δικαιολογία οι απουσίες βασικών παικτών.

Χρεώνω την απώλεια της νίκης στην ατολμία των παικτών του Μπόλονι να πιέσουν ουσιαστικά την αντίπαλη άμυνα και στους χειρισμούς του Ρουμάνου σε ό,τι αφορά την αρχική ενδεκάδα.

Δεν κατηγορώ σε καμία περίπτωση τον προπονητή του ΠΑΟΚ για την απόφασή του να αφήσει στον πάγκο τους Ίβιτς-Γεωργιάδη (φάνταζαν φαβορί για να ξεκινήσουν το παιχνίδι) και την επιλογή του να χρησιμοποιήσει τους Ρομπέρ και Παπάζογλου.

Κάθε προπονητής έχει το δικαίωμα των επιλογών. Αυτό είδε, αυτό έκανε και στη διάρκεια του ημιχρόνου αντιλήφθηκε ότι το πλάνο που είχε στο μυαλό του δεν είχε εφαρμογή στον αγωνιστικό χώρο.

Άλλαξε τον Ρομπέρ με τον Ίβιτς, ο ΠΑΟΚ απέκτησε οντότητα στη μεσαία γραμμή, οργάνωσε φάσεις και σε μια από αυτές κατάφερε να ισοφαρίσει. Δυστυχώς όμως δεν είχε διάρκεια το παιχνίδι του Δικεφάλου. Παρά την ανικανότητα των αντιπάλων του να πετύχουν δεύτερο γκολ ο Δικέφαλος έδειξε διστακτικός αφήνοντας το παιχνίδι να κυλήσει χωρίς να πιέσει (δεν θεωρώ μια-δυο φάσεις ουσιαστικές ευκαιρίες) αληθινά για ένα δεύτερο γκολ που θα του έδινε τη νίκη.

Χαλαρά ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τον βαθμό της ισοπαλίας και το ίδιο χαλαρά πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων δύο βαθμούς που μπορούσε να κατακτήσει, ώστε σήμερα να βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.

Ίσως κακώς έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις με δεδομένο ότι Σαλπιγγίδης, Βιεϊρίνια παρουσιάστηκαν άχρωμοι, άοσμοι και άγευστοι σε ένα ακόμα παιχνίδι. Όταν δύο βασικά στελέχη μια ομάδας που θεωρητικά περιμένεις να κάνουν τη διαφορά μένουν επί 90' εκτός αγώνα δεν δικαιούσαι να έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις από την ισοπαλία.

Αντίθετα αισθάνομαι υποχρεωμένος να σταθώ στην καταπληκτική –κατά την ταπεινή μου άποψη– εμφάνιση των Λαζάρ, Μαλεζά και Σνάουτσνερ, οι οποίοι θεωρώ ότι ήταν οι κορυφαίοι παίκτες του Δικεφάλου.

Αυτό που επίσης θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι ο ΠΑΟΚ επέτρεψε να χαθεί ΟΛΟΚΛΗΡΟ το α' ημίχρονο ψάχνοντας ταυτότητα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και το γεγονός ότι έψαχνε ο Δικέφαλος ταυτότητα δεν οφείλεται στην καλή απόδοση των αντιπάλων του αλλά στη δική του κακή απόδοση.

ΥΓ. Ο Γιάχος προσπάθησε να μοιράσει δίκαια το παιχνίδι. Χάρισε κίτρινες κάρτες στους παίκτες και των δύο ομάδων ( κυρίως στους παίκτες του Άρη) και για ένα δεκάλεπτο προς το τέλος του αγώνα (μαζί με τον α' βοηθό) έπαιξε καθαρά έδρα. Δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα κατά την εκτίμησή μου.