Το θαύμα του Λεβάντε

«Τούτη, όπως και εκείνες του πρόσφατου παρελθόντος, υποτίθεται πως θα ήταν από νωρίς μία διπολική λίγκα. Σε αυτή θα πρωταγωνιστούσαν αποκλειστικά η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα που έχουν ρίξει στο τραπέζι την παράδοση, το χρήμα, τους οπαδούς, τα πάντα. Και όμως αυτή τη στιγμή στην κορυφή βρίσκεται μία άλλη ομάδα που διαθέτει μόνο το πρώτο στοιχείο. Διαθέτει παράδοση 102 χρόνων. Μόνο που έναν αιώνα και κάτι έχει χτίσει μία παράδοση, όπου μόνο παλεύει με άγχος για την επιβίωση. Για παραμονή, για άνοδο.

Βέβαια αυτό είναι και το ωραίο στο ποδόσφαιρο. Κατά καιρούς παρουσιάζονταν τέτοιες περιπτώσεις που δίνουν το καλό παράδειγμα. Ενα γκρουπ από απλούς, ταπεινούς, Οπως ένας χιονάνθρωπος που φτιάχτηκε για λίγο, με μία μύτη από καρότο. Ενας χιονάνθρωπος που την άλλη μέρα δεν θα υπάρχει, αλλά η φωτογραφία που θα τραβηχτεί, θατον αποθανατίσει για πάντα στο άλμπουμ των αναμνήσεων.

Δεν ξέρω που θα τελειώσει αυτό το παραμύθι με τη Λεβάντε. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αυτό θα καταλήξει στην τροπαιοθήκη της Ρεάλ ή της Μπάρτσα. Ωστόσο, για αρκετά χρόνια οι φίλαθλοι στην Ισπανία θα θυμούνται πως στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές τούτης της σεζόν, η ομάδα με τον μικρότερο προϋπολογισμό και το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας στη λίγκα, με πρωτάρη στην κατηγορία προπονητή, ήταν μόνη πρώτη με έξι νίκες και δύο ισοπαλίες. Πως είχε έναν βαθμό περισσότερο από την ομάδα του Κριστιάνο Ρονάλντο των 100 εκατ. και δύο από τον Μέσι.

Αυτό συμβαίνει που και που σε αυτό το όμορφο άθλημα. Και το βασικό συστατικό είναι ένα: 11 άντρες και μία ιδέα. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Και εάν 11 άνδρες έχουν όλες οι ομάδες, το δύσκολο είναι να βρεθεί η ιδέα, το ιδανικό και η πίστη σε αυτό. Αυτό είναι το διαφορετικό Αυτό είναι η φετινή Λεβάντε!»