Την ημέρα που κάρφωσε ο... θεός (vid)

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας αγώνας του Άρη για τη φάση των ομίλων του Κόρατς το 1985, μια φωτογραφία του Γκάλη να καρφώνει στο ΣΕΦ σε αγώνα της Εθνικής απέναντι στη Βουλγαρία, με ένα θέμα στο Gazzetta.gr το 2ο11, την ημέρα μάλιστα που η Ελλάδα μαθαίναι από... τας Ευρώπας σε τι μονοπάτια θα βαδίσει η σύγχρονη ιστορία της;

Φαινομένικα, όλα τα ανωτέρω είναι τελείως άσχετα μεταξύ τους, με μια μικρή διαφορά. Όταν ένας τύπος με μπόι 183 εκατοστά, πατάει με τα δύο πόδια και με επιτόπιο άλμα καρφώνει τόσο άνετα με τα δύο χέρια σε μια μπασκέτα που βρίσκεται στα 305 εκατοστά, μπορούμε να μιλάμε για θαύμα! Ένα παρόμοιο θαύμα χρειάζεται και η Ελλάδα σήμερα. Να βρει τον Γκάλη της που να της μάθει πάλι να δουλεύει, να ελπίζει, να ονειρεύεται και να πετυχαίνει θαύματα.

Και έναν... Ομπράντοβιτς να βρει, πάλι έχουμε ελπίδες!!!

ΥΓ1. Άρης-Λιβόρνο: 83-72 στη φάση των ομίλων του Κόρατς. Ο Άρης έφτασε ως τον ημιτελικό, αλλά ηττήθηκε από τη Βαρέζε με 24 πόντους στην Ιταλία (είχε κερδίσει με 3 στη Θεσσαλονίκη), με τον Νικ να παρακολουθεί τον αγώνα από τον πάγκο καθώς λίγες μέρες νωρίτερα είχε σπάσει το χέρι του.

ΥΓ2. Η φωτογραφία είναι από το Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 1984, με αντίπαλο τη Βουλγαρία. Η Επίσημη Αγαπημένη είχε χάσει με 77-79, αλλά ο Γκάλης φιλοδώρησε τους γείτονες με 32 πόντους. Τρία χρόνια αργότερα, στο ίδιο γήπεδο, θα έβαζε 40 στους Σοβιετικούς και θα μάθαινε στους Έλληνες –με τη βοήθεια του Πορτοκάλογλου– να τραγουδάνε “είμαστε πια πρωταθλητές”.