Άνευ λόγου και αιτίας…

Ήταν από τα παιχνίδια που ποτέ μα ποτέ δεν περίμενες ότι θα αποκτήσουν σασπένς. Γιατί ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς ανώτερος από τον Άρη και αυτό φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Οι Πειραιώτες ήξεραν ότι δεν είχαν περιθώρια για απώλειες, μπήκαν σοβαρά και νωρίς νωρίς κατάφεραν να προηγηθούν. Συνέχισαν στο ίδιο τέμπο, έχασαν ευκαιρίες και στο 28’ έκαναν και το 0-2, με τον εξαιρετικό χθες Μοδέστο.

Το ματσάκι πήγαινε σβηστό και με τους Πειραιώτες να χάνουν μοναδική ευκαιρία στο 69’ για να κάνουν το 0-3 και να πετύχουν με τον Μόνχε ένα πανέμορφο γκολ. Ο Αργεντινός –στην πρώτη του εμφάνιση στη βασική ενδεκάδα ήταν εξαιρετικός και έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει– στάθηκε άτυχος και ο Άρης, εκεί που άπαντες περίμεναν τη λήξη του ματς, μπήκε στη διεκδίκηση αποτελέσματος.

Οι Θεσσαλονικείς χωρίς την παραμικρή ευκαιρία, χωρίς να δείχνουν ότι μπορεί να γίνουν απειλητικοί, μείωσαν από στημένη φάση (έχει εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα για τους πρωταθλητές…) και το ματς απέκτησε χρώμα.

Ο Ολυμπιακός απάντησε αμέσως, για να σβήσει εντελώς από το μυαλό όλων το ματς με τον ΟΦΗ, όπου… κοιμήθηκε ο Θεός, αλλά και πάλι στην πρώτη ουσιαστικά οργανωμένη επίθεση του Άρη έγινε το 2-3.

Ο Θρύλος δεν απειλήθηκε – αντιθέτως απείλησε με την ευκαιρία του Τζιμπούρ στο 94’, αλλά έχει καταντήσει κουραστικό το παιχνίδι με τη φωτιά. Γιατί ήταν τέτοια η εικόνα του ματς, ήταν τέτοια η εικόνα του Ολυμπιακού, που το 3-2 τον αδικεί.

Και μπορεί επιθετικά οι «ερυθρόλευκοι» να λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, ωστόσο στα μετόπισθεν υπάρχουν νεκρά διαστήματα. Και είναι πολλά τα δύο γκολ από τον φετινό Άρη, ο οποίος πριν από το ματς με τον Θρύλο είχε πετύχει μόλις δύο σε έξι ματς…