Το δώρο της δεκαετίας!

Είναι κουσούρι των πρωταθλητών μεγάλης διάρκειας να νιώθουν... κάπως. Λίγο μεγαλύτεροι απ' ό,τι είναι, λίγο πιο ψηλομύτες απ' όσο πρέπει. Δεν είναι παράδοξο λοιπόν, που ο Ολυμπιακός αισθάνεται κάτι τέτοιο και το βγάζει στο γήπεδο όταν προηγείται με δύο γκολ διαφορά από τον ΟΦΗ, τον Άρη. Εκεί, αν δεν δώσεις τη χαριστική βολή, μπορεί μια στραβή στο ποδόσφαιρο να σ’ τα φέρει όλα τούμπα, να το πιστέψει ο μικρότερος αντίπαλός σου, να κυνηγήσει την ελπίδα του.

Είναι και κάπου ανθρώπινο, αν θέλετε, να το βγάζουν στο γήπεδο όταν έχουν πάρει πρωταθλήματα και διαπιστώνουν ότι έχουν και μεγάλη απόσταση σε ποιότητα από την ομάδα που έχουν απέναντί τους. Ο Παναθηναϊκός όμως, πότε πρόλαβε να βγάλει και αλαζονεία στο γήπεδο;

Με το ματς 3-0 στο 53' το πιθανότερο είναι το ταμπλό να γράψει πέντε, με την ψυχολογία του αντιπάλου να καταρρέει και τη δεδομένη διαφορά δυναμικότητας που έχουν Παναθηναϊκός κι ΑΕΚ. Κι όμως, το παιχνίδι ξαναπήρε τη μορφή που είχε και μετά το 2-0 στη διάρκεια του πρώτου μέρους. Οι «πράσινοι» ένιωσαν σίγουροι και ήταν κομμένοι στη μέση. Από δω η επίθεση και από κει η άμυνα. Απόλυτα φυσιολογικά έγινε το 3-1, η ΑΕΚ είχε στη συνέχεια δοκάρι και αφήνοντας και τόσα κενά πίσω δέχθηκε και δυο τρεις καθαρές φάσεις για γκολ σε ένα ματς που είχε γίνει ροντέο.

Ο (μακράν του δεύτερου) κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος Σεμπάστιαν Λέτο, δημιουργούσε, έτρεχε, έκοβε, απολάμβανε να ακούει σε κάθε προσπάθεια το όνομά του από 50.000 κόσμο, έδινε έτοιμα γκολ, αλλά ήταν μόνος του. Κι έτσι η ΑΕΚ, μια ΑΕΚ που μόνο λόγω ονόματος εμπνέει σεβασμό, γυρόφερνε κι αυτή το γκολ και το πέτυχε. Κι έκανε θρίλερ το πάρτι που είχε στηθεί στις κερκίδες στην πολυπληθέστερη ίσως φετινή παρουσία ελληνικού κοινού, και δεν αποκλείεται τη μεγαλύτερη που θα υπάρξει μέχρι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Αλλά εδώ αξίζει μια παρένθεση. Το ποδόσφαιρο είναι απόλαυση, και ναι, είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας, διότι σε βγάζει για δυο τρεις ώρες από την καθημερινότητά σου. Ήταν 50.000 που έγραψαν στα cojones τους, τους αστείους πολιτικούς που κυβερνούν τη χώρα και παλιμπαίδιζαν εδώ και λίγες μέρες. Το ραντεβού με τον συμπαθέστατο πλην άβουλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας γινόταν την ώρα που όλη η ποδοσφαιρική κοινωνία είχε γυρίσει το κανάλι στη NOVA και έβλεπε μπάλα. Πότε; Στην πιο κρίσιμη μέρα του «πολέμου», όλοι επέλεξαν να το διασκεδάσουν. Τι να κάνουν δηλαδή; Να καθίσουν να παρακολουθούν στημένα δελτία με πολιτικούς ανίκανους ή γλάστρες;

Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα ζει πλέον υπό καθεστώς κατοχής. Ευρωπαϊκής κατοχής. Όπως αποκαλύφθηκε και δεν διαψεύστηκε, η Μέρκελ κι ο Σαρκοζί ζήτησαν την παραίτηση του πρωθυπουργού. Του (βεβαίως) πρωθυπουργού που εξέλεξαν οι Έλληνες. Δεν αμφιβάλλει κανείς για την ανικανότητα, την ανημποριά, την αμπαλοσύνη (για να θυμόμαστε και σε ποιο site γράφουμε) του Παπανδρέου. Έπρεπε να φύγει. Ασφαλώς. Με διαταγή όμως Γάλλου και Γερμανού; Έλα ρε. Μόνο ο Μουσολίνι δεν είχε άποψη αυτή τη φορά...

Ξεφύγαμε εντελώς, αλλά η παρένθεση ήταν αναγκαία. Διότι μπορεί να γουστάρουμε την μπαλίτσα, αλλά αυτή η η ρημάδα επηρεάζει μόνο την ψυχολογία του κόσμου, όχι τις ζωές τους.

Η ουσία είναι μία. Μπορεί να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα, αλλά ο Παναθηναϊκός έδειξε ανέτοιμος για το «Καραϊσκάκης»! Σε ένα παιχνίδι φυσικά που θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό με την ΑΕΚ αλλά και τον ΠΑΟΚ. Γιατί φάσεις για γκολ με τον τρόπο που παίζει, θα βγάλει σίγουρα. Το ζητούμενο είναι αν θα αντέξει στην πίεση που θα του ασκηθεί. Αμυντικά λοιπόν, κόντρα στην ΑΕΚ ήταν τρύπιος! Οι γραμμές μεταξύ τους είχαν απόσταση 20 μέτρων. Στις δε στημένες φάσεις, ήταν τόσο οφθαλμοφανές το πρόβλημα, που η ΑΕΚ γέμιζε την μπάλα στην περιοχή σε όλα τα φάουλ στο ημικύκλιο του κέντρου. Και ο Ολυμπιακός με τον Ιμπαγάσα να εκτελεί έχει... 6-7 δυνατές επιλογές. Από την άλλη, το αβαντάζ του Παναθηναϊκού είναι το άγχος του Ολυμπιακού για... νίκη και μόνο.

Το πρωτάθλημα είναι ξεκάθαρο πλέον ότι έγινε υπόθεση δύο ομάδων. Η ΑΕΚ τελείωσε, ο ΠΑΟΚ θα παλέψει για να μπει στα πλέι οφ με το πρόσωπο που δείχνει, ο Άρης αγνοείται.

Επτά αγωνιστικές (τόσες έπαιξαν Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός) κράτησαν τα θερινά όνειρα για τους υπόλοιπους. Για τον Παναθηναϊκό που ξεκίνησε (και παραμένει κατά τη γνώμη μας) ως γκραν αουτσάιντερ συνεχίζεται. Το πρωτάθλημα για εκείνον δεν θα κριθεί (ακόμα κι) αν χάσει στον Πειραιά. Θα κριθεί όταν χάσει όταν απολέσει τη φόρμα του, από το πνεύμα που θα παρουσιάσει τότε, από τη νοοτροπία που θα δείξει στα επόμενα παιχνίδια του. Δεν έχει δικαίωμα πάντως για χαλάρωση και τουπέ ομάδα που δεν ήταν πρωταθλήτρια και ξεχνά γρήγορα τους ταπεινωτικούς ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς...

Για τον Παναθηναϊκό εγγύηση αποτελεί η παρουσία του Φερέιρα. Αντίθετα, με το κράτος που συνεχίζει ακέφαλο και θα αποκτήσει πρωθυπουργό από την τερατογένεση ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας...

ΥΓ1. Ο Νικοπολίδης ήταν το μεγαλύτερο «δώρο» που έκανε ο Παναθηναϊκός στον Ολυμπιακό την τελευταία δεκαετία. Ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει και επαυξάνει με το... πακέτο Λέτο που έστειλε στην Παιανία. Και σήμερα πανηγυρίζει γιατί βρήκε τουλάχιστον έναν κανονικό αριστερό χαφ στο πρόσωπο του Μόνχε!

ΥΓ2. Η φάση του πρώτου γκολ του Παναθηναϊκού είναι βγαλμένη από playstation. Τρίγωνα σε μικρό χώρο, άνοιγμα στο κέντρο, κάθετη πάσα ακριβείας, κοντρόλ, τέλειο πλασέ. Τα ωραιότερα γκολ στο ποδόσφαιρο είναι εκείνα με τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ποδοσφαιριστών.

ΥΓ3. Κάποτε στη NOVA ίσως πρέπει να καταλάβουν ότι είναι άλλο η ζωντανή μετάδοση κι άλλο οι εκπομπές. Δεκαπέντε ριπλέι για μια φάση; Έτσι κατάφεραν κι έχασαν το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ. Επειδή ο σκηνοθέτης ήθελε να μας αποδείξει πόσες πολλές κάμερες έχει στήσει. Μπράβο! Τώρα περιμένουμε να μας πει πώς βγήκε τετ α τετ ο Λεονάρντο γιατί κανένας τηλεθεατής δεν το γνωρίζει. Κι άλλες πολλές φάσεις όπου χάσαμε στο ζωντανό επειδή τραβάνε ζόρι οι σκηνοθέτες με τα ριπλέι.