Κάντε το σταυρό σας κι ερχόμαστε!

Πάνω που είπαμε, μιας που βρήκαμε επιτέλους κυβέρνηση και η Σούπερ Λίμπα κάνει ρεπό λόγω Εθνικής, να χαλαρώσουμε λίγο πριν τα δύο μεγάλα ντέρμπι του επόμενου Σαββατοκύριακου, για να γεμίσουμε τις μπαταρίες, ο καιρός ματαίωσε τα όποια σχέδια. Το πολύ πολύ να ανάψω το τζάκι, να ψήσω κανένα λουκάνικο και να βάλει η γυναίκα μου τις φωνές για την τσίκνα, πριν ανοίξει τα παράθυρα. «Για να ξεμυρίσει», θα πει. «Για να πλευριτώσουμε», θα πω. Οπότε, μάλλον να μην το ανάψω το τζάκι...

Άλλωστε, για να ανάψουμε κι άλλες φωτιές είμαστε τώρα; Είπαμε, έρχονται δυο ντέρμπι απανωτά. Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός στο μπάσκετ, Σάββατο το πρώτο, Κυριακή το δεύτερο, «κάντε το σταυρό σας κι ερχόμαστε», όπως είχε τιτλοφορηθεί εν Ελλάδα μια παλιά «κωμωδία δράσεως» με το αμίμητο δίδυμο Τέρενς Χιλ - Μπαντ Σπένσερ.

«ΚΩΜΩΔΙΑ ΔΡΑΣΕΩΣ», «ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ» και «ΣΗΜΕΡΟΝ» έγραφαν τα ταμπελάκια που κόλλαγε στις βιτρίνες του σινεμά του ο κυρ-Λουκάς, «λάτρης της καθαρευούσης», τόσο που το είχε βαφτίσει «Κινηματογράφος Το Άστρον».

Οι δυο καπετάν φασαρίες ήταν Ιταλοί, βαφτισμένοι με αμερικάνικα καλλιτεχνικά ψευδώνυμα για να προωθηθούν πιο εύκολα στο διεθνές κοινό οι ταινίες τους, οι οποίες ήταν οι τελευταίες του είδους των «σπαγγέτι γουέστερν» ή οι πρώτες ενός υβριδίου ...«κωμωδιών δράσεως» που προσπάθησε να σώσει την ιταλική κινηματογραφική βιομηχανία. Εν πάσει περιπτώσει, εμείς σπάγαμε πλάκα με αυτές τις ταινίες, ενώ ο πονηρός Τέρενς Χιλ, που τον έλεγαν ακόμα Τρινιτά (σύμφωνα με τον τίτλο κάποιας εκ των ταινιών αυτών) και ο θηριώδης Μπαντ Σπένσερ, έσπαγαν στο ξύλο τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές και κομπάρσους.

Καλά περνάγαμε. «Κάντε το σταυρό σας κι ερχόμαστε», «Σαν ταύροι σε υαλοπωλείο», «Οι γροθιές χορεύουν σάμπα» και πολλοί φασαριόζικοι τίτλοι ακόμα, καθώς οι δυο τους γύριζαν ταινίες με το σωρό. Ίσως και του σωρού, καθώς προσπαθώντας πρόσφατα να δω μια από αυτές, ίσως και για να θυμηθώ τα νιάτα μου, δεν το πολυδιασκέδασα. Είτε επειδή το χιούμορ τους ήταν παρωχημένο είτε επειδή τα χρόνια πέρασαν. Είτε και τα ...τρία μαζί: επειδή γεράσαμε και δεν γελάσαμε.

Αυτούς τους δύο «μπελάδες» εκείνων των ταινιών θυμήθηκα συζητώντας πριν λίγο τους ...μπελάδες που έρχονται το επόμενο Σαββατοκύριακο. Μπαίνουμε πλέον στην τελική ευθεία. Αρχίζει να γίνεται τζόγος. Ποιος είπε τι, ποιος θα «χώσει δυο μπαλάκια», ποιος θα έσβηνε τον άλλο «με ένα βλέμμα στα αποδυτήρια», ποιος θα βάλει τον άλλο στο καλάθια, ποιοι οπαδοί θα έχουν ενεργητικό ρόλο στο -δεδομένο- σεξ με τους αντίπαλους οπαδούς, ποιος αστέρας του ελληνικού πρωταθλήματος αποχώρησε από τον προπόνηση ένα λεπτό πριν τη λήξη της γιατί τον χτύπησε μια παρωνυχίδα και ποιος κατούρησε στραβά στη λεκάνη, λέρωσε το καπάκι και του τα έχωσε η γυναίκα του, με αποτέλεσμα να έχει τα βάσανά του «παραμονές του κρίσιμου αγώνα» και να μην είναι «100% προσηλωμένος στο στόχο».

Δύσκολες μέρες. Κι επειδή η ευχή «να κερδίσουν το ποδόσφαιρο και ο καλύτερος» μου προκαλεί αναστάτωση στο πεπτικό σύστημα, τη λύση θα μου τη δώσουν πάλι ο Τέρενς Χιλ με τον Μπαντ Σπένσερ, μιας που έχω σκαλώσει με δαύτους σήμερα. «Κάντε το σταυρό σας κι ερχόμαστε», με την ελπίδα ...οι γροθιές να μη χορέψουν σάμπα!

Μέχρι ο κυρ-Λουκάς της εποχής μας να βάλει ταμπελάκι «ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ» στις βιτρίνες των ελληνικών ντέρμπι αιωνίων, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...