Στου Άρη την ολόμαυρη ράχη!

O Άμλετ διαπίστωνε με έκπληξη και οργή πως «κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής βαδίζει στα χνάρια του και αποφαίνεται το αυτονόητο: πράγματι, κάτι σάπιο συμβαίνει και στο βασίλειο του Άρη!

Θα ήταν ιστορικώς ορθότερο να γράψω ότι κάτι σάπιο συμβαίνει στην αυτοκρατορία, αλλά από τότε που ο Άρης βρισκόταν στο θρόνο του και εξουσίαζε το ελληνικό μπάσκετ, έχουν περάσει ακριβώς είκοσι χρόνια και στο μεταξύ δεν φτάνει που τον πέρασαν ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ (για να αναφέρω τις τέσσερις ομάδες οι οποίες κατέκτησαν έκτοτε τους τίτλους), αλλά χθες του βγήκαν με φλας και τα κοριτσάκια!

Εκεί δηλαδή που το Άρης τα είχε χύμα στη Δράμα, του 'ρθαν και τσουβαλάτα από την 81η σερί νίκη του Αθηναϊκού και αυτό το Σάββατο θα μνημονεύεται στα χρονικά της ομάδας ως ημέρα πένθους!

Ο Άρης γνώρισε χθες την τέταρτη ήττα του σε ισάριθμα ματς της Α1, βρίσκεται καταποντισμένος στην εσχατιά της βαθμολογίας, αλλά τουλάχιστον ελπίζει πως τα δύο επόμενα Σαββατοκύριακα θα είναι καλύτερα: στην πέμπτη αγωνιστική υποδέχεται τον (ισόβαθμό του, με 0-4) Ίκαρο και στην έκτη έχει ρεπό!

Η κατάσταση είναι όντως απογοητευτική και για μια ομάδα που εξακολουθεί να ζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος και να προσδοκά κάθε χρόνο την επιστροφή στις μέρες της δόξας, το 0-4 και όλα τα παρελκόμενά του δεν χωνεύονται εύκολα. Και επίσης, μοιάζουν μ' ένα φιτίλι που μπορεί να οδηγήσει σε ξαφνική έκρηξη και τότε γαία πυρί μιχθήτω!

Έχει που έχει τα χάλια της και η ποδοσφαιρική ομάδα, πήρε την κατηφόρα και το βόλεϊ (μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού), δεν θέλει και πολύ να γίνει και ο Αλεξανδρής σαν τον Τσιώλη ή τον Περσιανλή: κοινώς (να γίνει) Λούης!

Σε σύγκριση με τους δύο συναδέλφους του, ο Βαγγέλης έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, το οποίο ωστόσο δεν ξέρω μέχρι πότε θα παίζει ρόλο: ανατράφηκε στον Άρη (όπου μεταγράφηκε από την Αναγέννηση Θεσσαλονίκης, όπως και ο Χάρης Παπαγεωργίου), έζησε ένδοξες στιγμές μαζί του (τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής), φάνηκε πρόθυμος να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και όλα αυτά μοιάζουν με ελαφρυντικά στο βαρύ κατηγορητήριο!

Είχα αποφασίσει ούτως ή άλλως να γράψω σήμερα ένα κείμενο για τον Άρη και πολύ προτού ρίξω τις πρώτες πενιές, να σου ο τίγρης από το Facebook! Γύρω στη μία το μεσημέρι ο Βαγγέλης, τσατισμένος προφανώς από τα μηνύματα που είδε αναρτημένα στον τοίχο του (με αφορμή την ήττα στη Δράμα έγραψε στο status του το εξής: «Ο Έλληνας είναι ειδικός στη δουλειά του άλλου. Μπορεί η δική του να πηγαίνει κατά διαόλου, θα κάνει όμως υποδείξεις και προτάσεις για τη δική σου».

Το ανέβασε αυτό, δέχτηκε πάλι πολλά μηνύματα και ύστερα από λίγη ώρα επανήλθε δριμύτερος: «Δεν ήρθα να κοροϊδέψω στον Άρη. Θέλω να λύσω τα προβλήματα, όχι να γίνω μέρος τους.. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση. Αντιλαμβάνομαι τις ανησυχίες σας. Δεν φοβάμαι τίποτα»!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά εκεί στον επίλογο θα μπορούσε να (μιμηθεί τον Καζαντζάκη και να) συμπληρώσει επίσης «δεν ελπίζω τίποτε», αλλά τότε η υπόθεση θα γινόταν πολύ μελό και δεν ξέρω αν θα την άντεχε ο Άρης, που δεν έχει μαντίλι να κλάψει.

Εδώ, θα μου πείτε, δεν έχει λεφτά για να ταξιδέψει με το αεροπλάνο στην Αθήνα, μαντίλια θα του περισσεύουν...

Το κακό με τους Αρειανούς είναι ότι όχι μόνο γουστάρουν πολύ το μπάσκετ, αλλά το ξέρουν κιόλας, γι' αυτό δεν επιδίδονται σε σιχτιρίσματα και γενικά αναθέματα, αλλά σε ουσιαστικές παρατηρήσεις και απορίες: πώς η ομάδα θα πετύχει τις 9-10 νίκες που χρειάζεται για να σωθεί , γιατί ο Βαγγέλης δεν πήρε τάιμ άουτ όταν ο ΚΑΟΔ μείωσε τη διαφορά, γιατί κρατάει ακόμη τον άμπαλο Κερούς και τον Μάλντροου που χαρίζει ριμπάουντ, γιατί αφήνει τους παίκτες να βαράνε ασυστόλως τρίποντα, γιατί στο τέλος επέλεξε την τακτική των φάουλ στον Χαραλαμπίδη, ο οποίος έβλεπε το καλάθι σαν βαρέλι, αντί να τον απομονώσει και να αναγκάσει τον ΚΑΟΔ να επιτεθεί με άλλον παίκτη κοκ!

Πολλά «γιατί;» έπεσαν μαζεμένα, συν το συμπέρασμα ότι καμία κουβέντα για μπάτζετ και έλλειψη ποιοτικότερων παικτών δεν μπορεί να σταθεί ως επαρκής δικαιολογία, όσο ο ΚΑΟΔ έχει στο ρόστερ του και πήρε το χθεσινό ματς με... κάποιον Αθηναίου!

Αυτό, ναι, ήταν κτύπημα κάτω από τη ζώνη για τον Ταπούτο, τον Τσαλδάρη, τον Βεργίνη, τον Τσαϊρέλη και τους υπόλοιπους (Έλληνες και ξένους) παίκτες του Άρη, μηδέ του άρτι αφιχθέντος Ρόναλντ Ντέιβις εξαιρουμένου!

Α, για να μην το ξεχάσω: ανάμεσα στους καμιά εκατοστή φίλους που σχολίασαν την εικόνα του Άρη, στον τοίχο του Βαγγέλη εμφανίστηκε ξαφνικά και ο Γιάννης Γκαγκαλούδης, ο οποίος ομνύοντας στον πρώην προπονητή του, θέλησε να τον στηρίξει και να του τονώσει το ηθικό: «Μη μασάς, προχώρα και θα τα καταφέρεις. Εγώ σε πιστεύω και ξέρω τι μπορείς να κάνεις».

Ιδού, λοιπόν, τι μαθαίνει κανείς παρακολουθώντας μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, χώρια που διάβασα επίσης ότι η μεθαυριανή πρεμιέρα του Άρη στο Eurocup, με τη Νίμπουργκ πρέπει, λέει, να εξελιχθεί «σε διαδήλωση κατά του Δαμιανίδη και αυτών που τον κρατάνε στη θέση του»!!!

Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει με τον Δαμιανίδη, με τα απολιθώματα της (κάποτε πολλά υποσχόμενης και φιλόδοξης) «Genesis» και με τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα του Άρη. Αλλά και εντός παιδιάς, το τοπίο είναι επίσης πολύ θολό και γι' αυτό η ανάκαμψη έχει αργήσει (τουλάχιστον) τέσσερα Σαββατοκύριακα!

Οι λόγοι για τους οποίους ο Άρης δεν στρίβει είναι κάμποσοι: η ομάδα γέμισε νέα και άπειρα παιδιά, που στρατολογήθηκαν (σύμφωνα με τη μόδα της εποχής , ελέω εκπτώσεων στα μπάτζετ) από τα αμερικανικά κολέγια, μάλιστα ο Άρης μάζεψε πέντε από δαύτους και ο Αλεξανδρής κλήθηκε μέσα σε λίγο καιρό να τους κάνει από παιδιά, άντρες και επαγγελματίες. Πέραν αυτού, ο Άρης έφτασε στα μέσα Νοεμβρίου και είναι ακόμη στο στάδιο που ορίζεται (στις ιστοσελίδες) ως under construction: παίκτες πάνε κι έρχονται και η σχηματοποίηση του ρόστερ μοιάζει με μια ουτοπία που καθίσταται ανέφικτη! Ακόμη και την παραμονή του αγώνα στη Δράμα η ομάδα άλλαξε παίκτη (Ντέιβις αντί Ολιβερ), ενώ έχει έναν παίκτη υπό εκκρεμότητα για την Α1 (Μπόγρης), ίσως επαναφέρει τον Σκορδίλη και γενικώς βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση...

Τον Αλεξανδρή τον γουστάρω πολύ, όπως επίσης και τον (συνεργάτη του) Σωτήρη Μανωλόπουλο, ο οποίος είναι τόσο εργατικός, ώστε να εκφράζει το νόημα της παροιμίας, «τον είδε η δουλειά και τον φοβήθηκε»! Το γιατί δεν τους βγαίνει η προσπάθεια και για ποιο λόγο ο Άρης έχει μία νίκη σε έντεκα επίσημα και φιλικά ματς συνιστά όντως τεράστιο ερωτηματικό. Τους έτυχαν βεβαίως και αναποδιές, όπως η τιμωρία που κουβαλάει η ομάδα από πέρυσι, οι τραυματισμοί, οι αγώνες με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα και τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο και γενικώς τους έπεσαν μαζεμένοι οι... ανάδρομοι Ερμήδες και δεν λένε να τους εγκαταλείψουν...

Πέρα από τα σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα, ο Άρης μαστίζεται από την οικονομική δυσπραγία και κυρίως από τη διοικητική ανακατωσούρα. Η αμφισβήτηση που δέχεται ο (μέχρι πρότινος πανίσχυρος) Δαμιανίδης μοιάζει αυτή τη στιγμή με ναρκοπέδιο για ολόκληρο το αρειανό οικοσύστημα. Ο Δαμιανίδης πόνταρε ανέκαθεν στις ρίζες και στην προέλευσή του: προέρχεται και υποστηρίζεται από το οπαδικό κίνημα (Super 3), αλλά φαίνεται ότι ύστερα από έντεκα χρόνια αυτή η σχέση δεν είναι ικανή να τον διατηρήσει στην εξουσία και μάλιστα αλώβητο...