Η βραδιά των «έλα μωρέ»

Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, οι παίκτες που έδωσαν χείρα βοηθείας στον Βασίλη Σπανούλη ήταν οι «έλα μωρέ». Ελάτε δα που δεν το έχετε ακούσει. Ελάτε δα, που δεν το έχετε πει. «Έλα μωρέ, ποιος Πελεκάνος τώρα;» «Έλα μωρέ, ποιος Γλυνιαδάκης τώρα;»

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έλεγε και ξανάλεγε ότι έλειπε από τον Ολυμπιακό του ο τραυματίας Πελεκάνος, με κίνδυνο να καταντήσει γραφικός. Μόλις ο Μιχαλιός δήλωσε παρών και ετοιμοπόλεμος, έφαγε τη θέση του Κέσελ. Ο ακριβοπληρωμένος Σέρβος, πρωτοπαλίκαρο του Ίβκοβιτς στην Εθνική Σερβίας επί δύο συνεχόμενα καλοκαίρια, έμεινε χθες θεατής στον πάγκο επί 40 λεπτά.

Θεατής, δίπλα του, έμεινε για ένα εικοσάλεπτο και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ώστε να μείνει χώρος για τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη. Ο Λάζαρος, ο οποίος χθες άγγιξε το τριπλ νταμπλ και πραγματοποίησε μία από τις πιο μεστές εμφανίσεις των τελευταίων ετών.

Ο Ίβκοβιτς έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον γιγαντόσωμο Σφακιανό και δικαιώθηκε. Ο Γλυνιαδάκης δουλεύει πολύ και μιλάει ελάχιστα. Κάπως έτσι έφτασε να ξεκινάει βασικός σε ομάδα του ΝΒΑ, όταν πολλοί Έλληνες φίλαθλοι είχαν χάσει τα ίχνη του και νόμιζαν ότι είχε σταματήσει το μπάσκετ.

Ο Γλυνιαδάκης έγινε κολόνα του Ολυμπιακού στην δ’ περίοδο και βοήθησε ώστε να προστατευτούν τα πολύτιμα κεκτημένα της βραδιάς.

Την ίδια ώρα, στο Μπιλμπάο, η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη έχτιζε ένα μικρό θαύμα στις πλάτες δύο Ελλήνων της συνομοταξίας των «έλα μωρέ». Θαύμα, όχι επειδή είναι απίθανο σενάριο μια νίκη της Μπισκάια Μπιλμπάο στη Βιτόρια, αλλά επειδή σημειώθηκε υπό αντίξοες συνθήκες.

Ο βασικός πόιντ γκαρντ Τζάκσον αποβλήθηκε με 5 φάουλ στο 28ο λεπτό, ο εφεδρικός του, Ραούλ Λόπεθ, τραυματίστηκε στο πρώτο ημίχρονο, ενώ ο σέντερ-θηρίο Ντ’ Ορ Φίσερ έφυγε από το παιχνίδι στο 34’.

Υπήρχε, όμως, Κωστής Βασιλειάδης. «Έλα μωρέ, ποιος Βασιλειάδης;»

Ο Βασιλειάδης που πέτυχε 21 πόντους με θαυμαστά ποσοστά ευστοχίας, πέτυχε 8 στο τελευταίο λεπτό ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί, φόρεσε μανδύα πρωταγωνιστή και εκτέλεσε την ομάδα του χιλιοτραγουδισμένου Ιβάνοβιτς. Ο Βασιλειάδης που έφτασε 28 χρονών μέχρι να φορέσει τα μπλε της «επίσημης αγαπημένης» σε μεγάλη διοργάνωση.

Υπολοχαγός του Κωστή ήταν ο Δημήτρης Μαυροειδής. Τον θυμάστε δα από το Ευρωμπάσκετ. «Έλα μωρέ, ποιος Μαυροειδής;» Ο δωδέκατος της Εθνικής ομάδας, που φόρεσε τη γαλανόλευκη χάρη στη γενναιοψυχία του Ηλία «Έλα μωρέ» Ζούρου. Έβαλε χθες πόντους καθοριστικής σημασίας, μάζεψε τα ριμπάουντ, γέμισε τους αιθέρες της Βιτόρια.

Έλα μωρέ τώρα, ποια Βιτόρια; Και… ποιος Κατσικάρης; Ελάτε τώρα, παραδεχθείτε το, το ξεστομίσατε κι εσείς όταν τον είδατε να κοουτσάρει τον Άρη και να θέτει υποψηφιότητα για Ομοσπονδιακός.

Το βράδυ της Τετάρτης ήταν η εκδίκηση των «έλα μωρέ» του ελληνικού μπάσκετ σε δύο μέτωπα. Στο Φάληρο και στο Μπιλμπάο. Χωρίς αυτούς, το στερέωμα θα ήταν τελείως διαφορετικό. Έγιναν αμέτρητες φορές δεκανίκια για τους αστέρες και δήλωσαν έτοιμοι να προσφέρουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, οποτεδήποτε τους ζητήθηκε.

Το μεταμεσονύκτιο χειροκρότημά μου είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους παίκτες που κινούνται κάτω από τα ραντάρ και πίσω από τις κάμερες. Στον Μιχάλη, στον Ανδρέα, στον Κωστή, στον Δημήτρη.