Ο άνθρωπος με το δύσκολο επώνυμο...

Για τα κιτάπια του NCAA, αλλά και του παγκόσμιου μπάσκετ, η Τρίτη (δεν) ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες: βάζω το αρνητικό μόριο στην παρένθεση, διότι, διάβολε, ένας προπονητής που έχει πετύχει 903 νίκες στην καριέρα του, πάει να πει πως είναι συνηθισμένος σε αυτή την (επαγγελματική) ευημερία. Αλλά, πάλι, όταν η τελευταία , πριν από την επόμενη νίκη του, είναι αυτή που τον ανεβάζει στο Εβερεστ του σιναφιού του, ε, δεν γίνεται να 'ναι σαν τις άλλες!

Θα χει να το λέει ο Μάικ Σιζέφσκι ότι το βράδυ που ξεπέρασε τον μέντορα του, ο λεγάμενος ήταν εκεί και τον καμάρωνε. Θα 'χει να το λέει επίσης ο (Νο 2 πλέον) Ντιν Σμιθ ότι ο παλιός παίκτης του -μια χρυσή μετριότης- στην ομάδα της Στρατιωτικής Ακαδημίας και βοηθός του στην Ιντιάνα δεν ήταν και τόσο άσχετος! Θα 'χει τέλος να το λέει, και ο Τομ Αϊζο, που στάθηκε απέναντι του προχθές και έγινε κι αυτός μέρος της κορνίζας!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά μεταποιώντας μια παλιά δήλωση του Στέισι Κινγκ, νομίζω ότι και ο νυν προπονητής του Μίσιγκαν Στέιτ θα μπορούσε να πει ότι "δεν θα ξεχάσω ποτέ τη νύχτα που εγώ και ο Μάικ φτάσαμε τις 1286 νίκες"!

Υπενθυμίζω ότι ο αριστερόχειρας φόργουορντ των Μπουλς είχε πει ότι "δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη βραδιά που εγώ ο Μάικλ βάλαμε 70 πόντους" και κυριολεκτούσε, διότι όντως ο Τζόρνταν είχε βάλει 69 κι αυτός έναν!

Ο Αϊζο, πάντως βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από τον Κινγκ διότι έχει ήδη σημειώσει 383 νίκες και συν τοις άλλοις οδήγησε το λίκνον του Μάτζικ Τζόνσον στην κατάκτηση ενός τίτλου του NCAA, ενώ από την πλευρά του ο προπονητής με το δύσκολο επώνυμο έχει στεφθεί τέσσερις φορές πρωταθλητής και σε συνδυασμό με τη θητεία του και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ, θεωρείται ως ο τελευταίος μεγάλος γκουρού του κολεγιακού μπάσκετ...

Τον ξέρουμε καλά τον Μάικ, αλλά, διάβολε, μας ξέρει κι αυτός. Εντάξει δεν τα κατάφερνε πάντοτε με την αποστήθιση των ονομάτων, όπως στη συνέντευξη Τύπου μετά τον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ στη Σαϊτάμα, όπου αναφερόταν κολακευτικά "στο Νο 4, ο οποίος έστηνε αλλεπάλληλα pick n' roll". Διάβασε κι έμαθε όμως, γι αυτό κιόλας εξαγνίστηκε πέρυσι (στο περιθώριο του Dream Game στο ΟΑΚΑ), που δεν αναφέρθηκε μονάχα στον Παπαλουκά, στον Διαμαντίδη και στον Σπανούλη, αλλά κόντεψε να αναστορηθεί και τον Παταβούκα!

Θα έπρεπε, ο αγαπητός μου Μάικ να θυμάται και τον Κωστάκη από εκείνο το αλησμόνητο alley hoop με τον Γαλακτερό στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα Ελλάδα-ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ του 1990 στο Μπουένος Αϊρες. Τον θυμάμαι να τρέχει κι αυτός αλλόφρων προς το τραπέζι της γραμματείας για να φωνάξει στον Ουρουγουανό κομισάριο Ράε, ότι το καλάθι του Νάσου ήταν εκπρόθεσμο και με τα πολλά το κατάφερε!

Στο λόμπι του "Sheraton" του Μπουένος Αϊρες τον συνάντησα για πρώτη φορά, την παραμονή της έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Μας σύστησε ο (τότε προπονητής της εθνικής) Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, ο οποίος τον γνώριζε από την προτεραία θητεία του στο μπασκετικό "τρίγωνο του διαβόλου", που ορίζεται ανάμεσα στο Τσάπελ Χιλ (Νορθ Καρολάινα), στο Ράλεϊ (Νορθ Καρολάινα Στέιτ) και στο Ντούραμ (Ντιουκ). Εκτός από γνωστοί από την εποχή, κατά την οποία ο Ευθύμης θήτευσε δίπλα στον Ντιν Σμιθ, τους συνέδεε και το ίδιο παρατσούκλι, το "coach K" απόρροια της αντικειμενικής δυσκολίας που παρουσιάζουν τα επώνυμα τους...

Κι άντε λες Κιουμουρτζόγλου, αλλά πώς στο διάολο διαβάζεις το (πολωνικών καταβολών) Krzyzewski;

Βεβαίως ο Σιζέφσκι δεν είναι παιδί του Ντην Σμιθ, αλλά του Μπόμπι Νάιτ, απλώς δεν κληρονόμησε από τον μέντορα του όλα τα στραβά του χαρακτήρα του: δεν πετάει καρέκλες σε διαιτητές, δεν χαστουκίζει παίκτες, δεν ορμάει σε αντιπάλους!

Όρμησε ωστόσο πάνω άλλοτε προπονητή των Χούζιερς και αφού το πάλεψε επί 36 συναπτά έτη, εντέλει του πήρε το σκαλπ!

Προχθές το βράδυ, ο 71χρονος Νάιτ, που έχει αποσυρθεί από την προπονητική και εργάζεται ως τηλεσχολιαστής ήταν παρών στην αρπαγή του ρεκόρ του από τον 64χρονο μαθητή του. Με το που είδε τον Σιζέφσκι, τον αγκάλιασε και του είπε "just keep it going" (απλά συνέχισε), αλλά η αντιφώνηση του Μάικ ήταν όντως μια παρηγοριά για τον άνθρωπο, τον οποίο η μπασκετική πιάτσα λάτρευε να μισεί: "Κόουτς, δεν είμαι σίγουρος ότι στο λένε συχνά, αλλά εγώ σε ευχαριστώ πολύ και σε αγαπώ για όσα έκανες για μένα"!

Ο Μπόμπι δεν άφησε αυτό το κομπλιμέντο να πέσει κάτω και με εκείνο το μοναδικό ύφος του, απάντησε: "Για παιδί που δεν μπορούσε να σουτάρει, καλά τα 'χεις καταφέρει"! Ο Σιζέφσκι ερμήνευσε αυτή την κουβέντα του παλιού δασκάλου του ως ανταπόδοση της φιλοφρόνησης και καλά έκανε, διότι με τον Νάιτ δεν τα βγάζεις εύκολα πέρα...

Η βραδιά βεβαίως είχε και συνέχεια, διότι μετά τον Νάιτ, τον Σιζέφσκι τον περίμενε ο Αϊζο για να του πει τα συχαρίκια για το ρεκόρ με ένα ηχηρό high-five και με μια δήλωση που αποτελεί μνημείο αναγνώρισης: "Δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσω απόψε. Ένιωθα σαν τον παίκτη που είχε πετάξει την μπάλα στον Χανκ Ααρον, όταν έκανε το ρεκόρ στα home run ή σαν αυτόν που πυροβόλησε τον Μπάμπι (ΣΣ: το ελαφάκι του Ντίσνεϊ"! "

Σε αυτές τις 37 σεζόν στην άκρη του πάγκου, πρώτα στην ομάδα της ... Σχολής Ευελπίδων των ΗΠΑ και εν συνεχεία (αδιαλείπτως από το 1980) στο Ντιουκ ο Μάικ έχει 903 νίκες και μονάχα 284 ήττες. Συν τοις άλλοις έχει τέσσερα εθνικά πρωταθλήματα, 11 συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ και 13 τίτλους στο Τουρνουά της περιφέρειας ACC. Μια καθ' όλα λαμπρή σταδιοδρομία που έφτασε την Τρίτη στην κορύφωση της, ενώ είχε αρχίσει με losing record, 11-14 στην πρώτη σεζόν του με το Army...

Αυτό είναι που λένε ότι τα φαινόμενα απατούν!

Όλα αυτά τα χρόνια ο Σιζέφσκι έχει αναδείξει, αλλά κυρίως έχει γαλουχήσει στρατιές από σπουδαίους παίκτες στους οποίους εμφύσησε τα ιδανικά που θα τους ήταν απαραίτητα όχι μόνο για να διακριθούν στο μπάσκετ, αλλά και να προχωρήσουν στη ζωή τους. Έχει σημασία αυτό διότι πριν από 32 χρόνια, τέτοια εποχή, ο Μάικ είχε στους Αrmy Cadets, έναν παίκτη που μέσα σε ένα βράδυ έφαγε πιο πολλές καρπαζιές ακόμη κι από τον... Τζανετάκο στις παλιές ελληνικές κωμωδίες!

Το βράδυ της 2ας Δεκεμβρίου 1979 συνέβησαν δυο κοσμοϊστορικά γεγονότα στο μπάσκετ: στη Θεσσαλονίκη έκανε το ντεμπούτο του ο Γκάλης (Αρης-Ηρακλής) και στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια ένας γίγας ονόματι Ραλφ Σάμπσον οδηγούσε τη Βιρτζίνια στη νίκη επί της ομάδας του Στρατού, στο πλαίσιο του Cable Car Classic, με 74-60. Το ματς δεν θα είχε την παραμικρή σημασία εάν ο ύψους 2.24 και Νο 1 στο ντραφτ του 1983, σέντερ δεν έκανε 12 τάπες, σχεδόν όλες πάνω στον Μπομπ Μπράουν, που τελείωσε το ματς με 5/20 σουτ...

Το ματς πάλι δεν θα είχε καμιά σημασία, εάν ο Μπράουν, ο οποίος βεβαίως δεν φτούρησε στο μπάσκετ δεν ήταν σήμερα αυτός που είναι: αρχιστράτηγος του αμερικανικού στρατού, παρασημοφορημένος από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και γενικός διοικητής στην επιχειρήσεις εναντίον του Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ!

Στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Σιζέφσκι εγκατέλειψε τη στρατιωτική ακαδημία και ενώ δέχτηκε πρόταση από την Αίοβα ανέλαβε τους "μπλε διαβόλους" του Ντιουκ, ο διευθυντής του οποίου ζήτησε τη γνώμη διαφόρων προπονητών προτού τον προσλάβει. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο (τότε προπονητής της Βιρτζίνια) Τέρι Χόλαντ που βεβαίως είχε νωπή στη μνήμη του το βράδυ με τις 12 τάπες του Σάμπσον. "Μου φαίνεται ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που ψάχνετε" είπε στον Τομ Μπάτερς. "Κάθε μέρα θα είναι σαν να πεθαίνει και να πηγαίνει στον παράδεισο"!

Τις πρώτες τρεις σεζόν στο Ντούραμ, ο Σιζέφσκι φαινόταν να (πεθαίνει και να) πηγαίνει στην κόλαση: είχε ρεκόρ 38 νίκες και 47 ήττες, αλλά ο έρωτας με την πρώτη ματιά ήταν πολύ δυνατός, ώστε να κρατάει 31 χρόνια και να κάνει τον προπονητή με το δύσκολο επώνυμο πρώτο μάγκα στην κολεγιακή πιάτσα και έναν ζωντανό θρύλο στα χρονικά του παγκόσμιου μπάσκετ.