Γιατί ο Ολυμπιακός είναι μεγάλο φαβορί

Δεν είναι αβάσιμη η αισιοδοξία των φίλων του Παναθηναϊκού ενόψει του αυριανού ντέρμπι. Οι εύκολες νίκες επί του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ εδραίωσαν την εικόνα μιας υγιούς εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου ομάδας με συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ταυτότητα, η οποία παρά την πενιχρή μεταγραφική ενίσχυσή της και τους τραυματισμούς σημαντικών παικτών (Νίνης, Χριστοδουλόπουλος, Ρούντολφ) όχι μόνο νικά, αλλά παίζει και ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Ισως για πρώτη φορά μάλιστα τα τελευταία χρόνια, αυτό το παραδέχονται και οι αντίπαλοι παίκτες, ο Βαλβέρδε και πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού οι οποίοι ανέκαθεν γουστάρουν το επιθετικό ποδόσφαιρο. Σ’ αυτό το ντέρμπι όμως, φαβορί δεν είναι ο Παναθηναϊκός. Και εξηγούμαι…
1. Ατομικό κίνητρο παικτών: δεν θα σταθώ στην «πιασάρικη» χθεσινή ατάκα του αρχηγού Τοροσίδη προς τον Μαρινάκη («πρόεδρε δεν θα παίξουμε για το πριμ, θα παίξουμε για την πάρτη μας»), αλλά στην ατμόσφαιρα. Ο «οργανισμός» Ολυμπιακός και τα media δημιούργησαν από την αρχή της χρονιάς την αίσθηση σε όλο το ερυθρόλευκο περιβάλλον ότι εφέτος η ομάδα θα πάρει εύκολα το νταμπλ. Αυτό φάνηκε και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι παίκτες του πρωταθλητή το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Αύριο, όμως, όλα είναι διαφορετικά. Ο ποδοσφαιριστής δεν είναι χαζός. Ξέρει ότι πέρυσι που πήρε εύκολα το πρωτάθλημα έχασε μία φορά από τους Πράσινους στο ΟΑΚΑ και θα μπορούσε να χάσει και στο «Γ. Καραϊσκάκης» αν ο Τρύφων δεν είχε υποδείξει σε θέση οφσάιντ τον Κατσουράνη στο 1-2 από το γύρισμα του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Πέρα από όλα τα άλλα, ξέρει ότι ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που πέρυσι του «γύρισε» ολοκληρωτικά παιχνίδι, η μοναδική που έπαιξε τη μπάλα της μέσα στον Πειραιά, η μοναδική που μπορεί να τον απειλήσει εφέτος, διότι εκτός όλων των άλλων γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι για τον τίτλο να μην έχει υποχρεώσεις στην Ευρώπη. Ο καθένας θα τα δώσει όλα, ίσως περισσότερα και από ματς Τσάμπιονς Λιγκ (ασφαλώς ουδείς θα κάνει… οικονομία δυνάμεων ενόψει της αναμέτρησης με την Μαρσέιγ). Μεγαλύτερη συγκέντρωση, περισσότερη προσπάθεια, αστείρευτο πάθος στις προσωπικές μονομαχίες.

2. Ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε αφάνταστα από την διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των φιλικών αγώνων της εθνικής Ελλάδας. Είναι η πρώτη (φορά από την αρχή της σεζόν με την Μαρσέιγ που επί 15 ημέρες δεν είχε ούτε ένα ματς και μπόρεσε να «ηρεμήσει», να δώσει παραγωγικές προπονήσεις στους προερχόμενους από τραυματισμό, να καταστρώσει τα πλάνα του χωρίς νευρικότητα και κλυδωνισμούς από ήττες στο Τσάμπιονς Λιγκ ή από εντός των τειχών γκέλες (ΟΦΗ).

3. Οι Ερυθρόλευκοι είναι πολύ πιο πιεσμένοι από τον Παναθηναϊκό για τη νίκη και παίζουν σε μια «αληθινή» έδρα, όπου όταν είναι σε κακή κατάσταση ο οπαδός δυσκολεύει τόσο τον αντίπαλο ώστε ο Ολυμπιακός να αυξάνει «εξωαγωνιστικά» τις πιθανότητες για να φτάσει στην ισοπαλία ή στη νίκη και όταν είναι καλός ή εξαιρετικός τον στηρίζει για να φτάσει και σε θρίαμβο.


4. Ο Παναθηναϊκός είναι πεντακάθαρα ανώτερος ως σύνολο ως τώρα, μα σε τέτοια παιχνίδια παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι ισχυρές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Οι Πράσινοι, μετά την απώλεια Ζιλμπέρτο, Σισέ και δεδομένου ότι ο Καραγκούνης θα καθίσει στον πάγκο, δεν διαθέτουν πολλές τέτοιες στην ενδεκάδα τους. Εχουν μπόλικο ταλέντο, απίστευτη συσπείρωση στα αποδυτήρια, αυτοματισμούς και αξιοσημείωτη πλέον ικανότητα στο παραγωγικό σκέλος του παιχνιδιού, μα παίκτες –προσωπικότητες μόνο τέσσερις: Λέτο, Κατσουράνη, Μπουμσόνγκ, Βύντρα.

5. Το κέντρο της άμυνας του Παναθηναϊκού ήταν και παραμένει προβληματικό. Καλείται να αντιμετωπίσει έναν παίκτη ο οποίος έχει σκοράρει σε όλα τα εντός έδρας ντέρμπι (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) από τη στιγμή που φόρεσε την κόκκινη φανέλα (Τζιμπούρ), μια ομάδα που σουτάρει περισσότερο από κάθε άλλη στο πρωτάθλημα, είναι πρώτη στις τελικές προσπάθειες (90-46 στα παιχνίδια του, έναντι 76-66 του Παναθηναϊκού), βγάζει εύκολα γκολ από στημένες φάσεις και πλουραλισμό στην τελική προσπάθεια. Εκτός αυτού, καλείται να τα βγάλει πέρα και με έναν τερματοφύλακα ο οποίος δείχνει ότι διαθέτει πολύ καλά αντανακλαστικά, καλή χαμηλή έξοδο στις «κάθετες» και στις γωνίες της περιοχής του, ταχύτητα και έκρηξη, αλλά από την άλλη πλευρά δυσανάλογη με το ύψος και τον όγκο του ατολμία στις σέντρες, ορισμένες κακές τοποθετήσεις, απειρία σε συνθήκες πίεσης (μόνο Τούμπα όπου… χρειάστηκε να επέμβει μόλις δύο φορές σε «ύποπτες καταστάσεις γιατί ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε πληθωρική εμφάνιση).

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είναι σαφέστατα το φαβορί της αναμέτρησης. Θα έδινα 50% στον «άσο», 25% στο «Χ», 25% στο «διπλό» (γιατί αν ο Παναθηναϊκός ανοίξει το σκορ που είναι πολύ δύσκολο, θα είναι σχεδόν… ακατόρθωτο να συγκρατηθεί στους ανοιχτούς χώρους). Απαραίτητη υποσημείωση: σημαντικότερος παίκτης από τον Ολυμπιακό ο Ορμπάιθ (για «τακτοποίηση» - «χωροθέτηση» των πάντων στις αντεπιθέσεις και την κίνηση στον άξονα από Λέτο, Κουίνσι, Κλέιτον) και από τον Παναθηναϊκό ο ξεκούραστος Κατσουράνης (για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στο κέντρο, για «άπλωμα» του παιχνιδιού, για δεύτερη «ασπίδα» μπροστά από την άμυνα αν δεν παίξει ο Βιτόλο και για την πρώτη πάσα στην οποία θα πιέσει πολύ ο Ολυμπιακός).

Ολοκληρώνοντας αυτή τη μίνι ανάλυση, αξίζει τον κόπο μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία των δύο αντιπάλων ως τώρα στο πρωτάθλημα…
ΟΣΦΠ- ΠΑΟ
ΥΠΕΡ ΤΕΛ. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ: 1/6 – 1/4
ΚΑΤΑ ΤΕΛ. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ: 1/5 – 1/10
ΑΣΙΣΤ: 10-8
ΚΛΕΨΙΜΑΤΑ: 113-157
ΑΠΟΚΡΟΥΣΕΙΣ: 16-25
ΛΑΘΗ: 344 - 358
ΠΑΣΕΣ: 538 – 559
ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ: 17-24, 17-25
ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ: 0-0, 1-0
* Τα στοιχεία είναι από την Galanissportsdata και θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι σε ένα ματς (με τον Ατρόμητο) ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά αγωνίστηκε επί 90 λεπτά με δέκα παίκτες.

Y.Γ. 1: Συμφωνώ απόλυτα με όσους θεωρούν ότι αν ο Ολυμπιακός ηττηθεί αύριο (και εν συνεχεία στη Γαλλία από τη Μαρσέιγ), η κρίση θα είναι σοβαρή και θα αγγίξει περισσότερο τον Ερνέστο Βαλβέρδε, όχι τους παίκτες. Γνώμη μου είναι πως ό,τι κι αν γίνει, ωφέλιμο για τους Ερυθρόλευκους είναι να παραμείνει στον πάγκο ο Βάσκος τεχνικός μέχρι τη λήξη της σεζόν και τότε να γίνει το «ταμείο». Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή αν ο Ολυμπιακός ταραχθεί συθέμελα από ενδεχόμενη αποτυχία στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, οι Πράσινοι θα αποκτήσουν τεράστιο και αναπάντεχο πλεονέκτημα (όχι πλέον απλώς για να παραμείνουν στη διεκδίκηση του τίτλου μέχρι τον Ιανουάριο όταν αναμένεται να επιστρέψουν ο Χριστοδουλόπουλος και ο Νίνης, αλλά) για την κατάκτηση του τίτλου, που βάσει του ρόστερ και των απωλειών μέχρι τώρα θα συνιστά μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.

Y.Γ. 2: Αν τελικά δεν αγωνιστεί ο Αριέλ Ιμπαγάσα, η απώλεια για τον Ολυμπιακό είναι βαρύνουσας σημασίας. Όχι μόνο λόγω των απίστευτων εκτελέσεων στα στημένα, όχι μόνο επειδή είναι ο καλύτερος πασέρ σε μια ομάδα που δεν διαθέτει και πολλούς αξιόλογους σ΄ αυτόν τον τομέα, αλλά κυρίως διότι είναι ο παίκτης που δίνει τον ρυθμό στα πρώτα 60 λεπτά (όσο αντέχει να παίζει στο 100% δηλαδή) και αποτελεί την «πυξίδα» του Ολυμπιακού μέσα στο ματς. Σ’ αυτή την περίπτωση ασφαλώς δεν θα είχα κανένα δίλημμα και θα χρησιμοποιούσα τον Νταβίντ Φουστέρ και όχι τον Φραν Γέστε, προσθέτοντας έναν παίκτη που ναι μεν δεν έχει ρυθμό προερχόμενος από απουσία λόγω τραυματισμού (το ίδιο όμως ισχύει και για τον Βάσκο φίλο του Γιόσου Σαριέγκι), αλλά μπορεί να υπηρετήσει το πλάνο και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας πολύ καλύτερα από τον Γέστε, ο οποίος δεν έχει ούτε ένα λεπτό συμμετοχής στο πρωτάθλημα και συνολικά μόνο 55 στη σεζόν, στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Μαρσέιγ.

Υ.Γ.3: Είμαι καλόπιστος. Ο Βασσάρας ακολούθησε για πολλοστή φορά εφέτος την τακτική «έχεις άντερα, είσαι first class ρέφερι; Πήγαινε και παίξε εκεί όπου σε αμφισβητούν». Και περιμένω από τον Γιάχο να μην σφυρίξει όπως στο δεύτερο ημίχρονο του Ατρόμητος – Παναθηναϊκός 1-1, όπου τα έβλεπε όλα μπλε, αλλά 50%-50%. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να «τελειώσει» από τη διαιτησία αν κάνει «καφρίες» (όπως τελείωσαν ο Καλόπουλος και ο Τρύφων) ή να «τελειώσει» μέχρι το τέλος της σεζόν αν απλώς… ευνοήσει μια από τις δύο ομάδες. Πιο σημαντικός τομέας εκτός από τις φάσεις που ενδέχεται να του τύχουν και είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί; Ο πειθαρχικός! Η στρατηγική του, η πολιτική του στα φάουλ και στις κάρτες, η συνέπειά του στην εξήγηση που θα κάνει πριν από το ματς στους παίκτες των δύο ομάδων. Αν αρχίσει από την αρχή τις κάρτες για να «κρατήσει» το ματς (όπως ο Κωνσταντινέας στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός), θα χρειαστεί πιθανότατα να βγάλει 2-3 κόκκινες στο β΄ μέρος. Αν είναι ελαστικός και πάει να το παίξει… διαιτητάρα που θα βγάλει το ντέρμπι με ελάχιστες κίτρινες, θα γίνει γης μαδιάμ. Η χρυσή τομή είναι το ζητούμενο και είναι πολύ δύσκολο…