Εννιά μήνες μετά το... σεξ, βγήκε παιδί μπαμπάτσικο!

Κι ας το περιμέναμε εννιά μήνες αυτές το ντέρμπι κι ας ειπώθηκαν και γράφτηκαν τόσα γι' αυτό. Γκαστρωμένοι ήταν οι οπαδοί από το –άκρως σεξουαλικό– ντέρμπι του περασμένου Φλεβάρη. Στις 19 Φλεβάρη συνετελέσθη η ασελγής πράξη στο αγνό, παρθένο μαλλί, σόρι, κορμί του ελληνικού ποδοσφαίρου και στις 19 Νοέμβρη κοιλοπονούσε η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Τι ξεγέννησε; Ε, αυτή τη φορά δεν έβγαλε ούτε μαϊμούδι ούτε κανένα κανελί με βούλες. Παίδαρο έβγαλε. Μπαμπάτσικο. Ζουμερό, να το βάλεις κάτω και να το μασουλήσεις!

Επιτέλους, σε ντέρμπι των αιωνίων είδαμε μπάλα. Επειδή μπήκαν μέσα να παίξουν μπάλα κι όχι να γκρινιάξουν, να φωνάξουν και να βελάξουν. Μπήκαν στο –γεμάτο– γήπεδο δυο καλές ομάδες, με τη φιλοσοφία της η καθεμία, για να παίξει ποδόσφαιρο και να διεκδικήσει τις πιθανότητές της. Παθιασμένα, αλλά και με το μυαλό στη θέση του. Και στο στόχο!

Αν ήταν δίκαιο το αποτέλεσμα; Αφού δεν έκανε καμιά χοντρή κουτσουκέλα ο Γιάχος, δίκαιο ήταν. Το τελικό 1-1 δεν διαμορφώθηκε από... ξένο δάκτυλο. Διαμορφώθηκε από αυτούς που έπαιξαν. Οπότε, δίκαιο...

Από εκεί και πέρα, με βάση την εικόνα του αγώνα, ο Ολυμπιακός –υπό προϋποθέσεις– θα μπορούσε να κερδίσει. Δεν γράφω «θα έπρεπε», γιατί στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει «πρέπει», υπάρχει «μπορώ». Αν μπορούσε θα κέρδιζε, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες. Όχι αυτές που του παρουσιάστηκαν, γιατί οι ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται μονάχες, σαν οάσεις στην έρημο, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που δημιούργησε ο ίδιος, με την καλή του λειτουργία, τη δύναμή του, την ποιότητά του, το δικό του πάθος για ανατροπή όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ο Ολυμπιακός ήταν καλός, πολύ καλός. Αλλά όχι τόσο καλός ώστε να βάλει την μπάλα μέσα ακόμα μία φορά...

Αν –υπό προϋποθέσεις– μπορούσε να νικήσει και ο Παναθηναϊκός; Αν έμπαινε το δοκάρι του Λέτο, μπορεί και να... Αλλά με τα «αν» δεν γράφεται η Ιστορία. Γιατί τότε θα μπορούσε κι ο Ολυμπιακός να αρχίσει τα δικά του«αν» και σαφώς θα ήταν περισσότερα. Όμως, κι ο Παναθηναϊκός ήταν καλός. Πολύ καλός για τα φετινά του μέτρα. Μην ξεχνάμε και από ποιες αφετηρίες ξεκίνησαν οι δύο ομάδες το καλοκαίρι. Ποιος το περίμενε ότι ο πιο ακριβός και πλήρης Ολυμπιακός θα ζοριζόταν τόσο πολύ –και τελικά θα έχανε δύο βαθμούς στην έδρα του– από τον ελλιπή Παναθηναϊκό της οικονομικής φτώχειας;

Τελικά, έχω την αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός ήταν κερδισμένος στο ντέρμπι. Δεν έχασε (ενώ... θα μπορούσε), πήρε έναν πόντο, έκοψε δύο από τον αντίπαλό του, κρατήθηκε πρώτος στη βαθμολογία και κέρδισε και δύο παίκτες. Τον Καπίνο (τι έβγαλε το παλικάρι στο τέλος;) και τον Μαρίνο (αλήθεια, γιατί τόσο καιρό «καπελώνεται» αυτό το παιδάκι από τον –γνωστό– Λουκά;).

Κέρδη, πάντως, μπορεί να βρει και ο Ολυμπιακός. Αν δουν όλοι μαζί το βίντεο και ανακαλύψουν γιατί δεν κέρδισαν αυτό το παιχνίδι...

Μέχρι να ξαναδούμε τέτοιο ντέρμπι, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...

Υ.Γ. Φίλε 4minister, ρωτάς γιατί ασχολούνται οι δύο αιώνιοι τόσο πολύ με τη διαιτησία. Αν ήξεραν οι ίδιοι το «γιατί», πιθανότατα δεν θα το έκαναν, γιατί έτσι απαξιώνουν το ίδιο τους το προϊόν και τις ικανότητες που έχουν ως ομάδες. Αν το ήξερα εγώ... δεν θα το έγραφα! Μέχρι να το μάθω ή να το γράψω, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...