Η μάχη του «μη χειρότερα»

Το φάντασμα του Παναθηναϊκού συνάντησε το φάντασμα του Ολυμπιακού στα μαρμαρένια αλώνια του ΟΑΚΑ, χόρεψε μαζί του τον άχαρο χορό του «μη χειρότερα» και κέρδισε μια νίκη που πανηγυρίστηκε από ελάχιστους. Ακόμα και εκείνοι που ζουν και αναπνέουν για θριάμβους επί του μισητού οχτρού δίχως να νοιάζονται για το πώς και το γιατί, καταλαβαίνουν ότι το αποψινό 74-70 είναι μισή νίκη. Θα γίνει ολόκληρη μόνο αν συνοδευτεί από διπλό (ή έστω μικρή ήττα) στο Φάληρο.

Στα χαρτιά, και με τα τωρινά δεδομένα, ο Παναθηναϊκός του 2011-12 είναι ομάδα σαφώς ανώτερη από το φετινό Ολυμπιακό. Υπερέχει σε ποιότητα, σε πείρα, σε προσωπικότητα και σε κεκτημένη ταχύτητα. Χθες είχε με το μέρος της και τον παράγοντα έδρα. Εκείνοι που προοιωνίστηκαν νίκη με μεγάλη διαφορά και πόνταραν, ενδεχομένως, τα ωραία τους λεφτά σε κάποιο στοιχηματζίδικο της αλλοδαπής ήπιαν πικρό ή μάλλον πικρόγλυκο ποτήρι. Πικρόγλυκο αν ορκίζονται στα κόκκινα λάβαρα, γλυκόπικρο αν είναι με τους νικητές.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε άσχημα και πήρε το ματς χάρη στη στόφα ορισμένων παικτών του και ειδικά του Διαμαντίδη, την ίδια στιγμή που οι αντίστοιχοι του Ολυμπιακού έτρεμαν σαν γριπωμένα ψάρια. Διαβάζεται και διαφορετικά βεβαίως η εξίσωση: τι σκορ θα έβγαζε το ντέρμπι εάν ο πρωταθλητής Ευρώπης απέδιδε σύμφωνα με τις δυνατότητές του;

Χθες εμφανίστηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός του Μπάμπεργκ. Και νίκησε τον Ολυμπιακό του Καντού.

Αυτό το κείμενο γράφεται λίγο πριν ξεκινήσει η συνέντευξη Τύπου στο ΟΑΚΑ. Δεν γνωρίζω τι θα πει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα εμφανιστεί θυμωμένος για την αδράνεια και τις επιπολαιότητες του τελευταίου τετραλέπτου.

Το 72-59 του 36ου λεπτού θα μπορούσε να γίνει ακόμα και εφαλτήριο τίτλου για τον Παναθηναϊκό, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, Νοέμβριο μήνα. Οι παίκτες του επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να κρατηθεί όρθιος και να μειώσει τη διαφορά στους 4 πόντους, αχρηστεύοντας μάλιστα 4 ελεύθερες βολές με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο.

Παραδόξως, ήταν ο ηττημένος αυτός που αποχώρησε προς τα αποδυτήρια με βλέμμα αισιόδοξο. Αν πριν από το ντέρμπι κάποιος αόρατος μεσολαβητής τού πρόσφερε ήττα με 74-70, θα συνθηκολογούσε ευχαρίστως και θα απομακρυνόταν τρέχοντας από το ταμείο πριν αναγνωριστεί τυχόν λάθος. Μέχρι τον άτυπο «επαναληπτικό» του Φαλήρου, ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις μήνες για να βρει τρόπους να ανατρέψει αυτό το -4. Λέγεται ότι το πρώτο βήμα θα είναι μια ηχηρή μετεγγραφή από το Αμέρικα.

Ο Παναθηναϊκός ήταν βέβαια η καλύτερη από τις δύο ομάδες που εμφανίστηκαν χθες στο ΟΑΚΑ. Διάβασε γρήγορα το αμυντικό σχέδιο του Ίβκοβιτς (όπου ο ψηλός άφηνε χώρο στα 4-5 μέτρα από το καλάθι) και το τιμώρησε με εύκολα σουτ του Διαμαντίδη και του Γιασικέβιτσιους. Ο Σάρας του α' ημιχρόνου θύμιζε το Σάρας των παλιών, καλών καιρών. Ο Μπατίστ, πάλι, όχι. Οι απεγνωσμένες προσπάθειες του Διαμαντίδη για επιθέσεις με pick 'n' roll έβγαλαν άλλοτε ζουμερό λαγό (8 ασίστ) και άλλοτε ψόφιο ποντίκι (7 λάθη).

Η «πράσινη» άμυνα, με έμφαση στις ζώνες, έβγαλε το λάδι του Σπανούλη, απαγόρευσε τις συνεργασίες με Παπαδόπουλο-Χάινς και έβαλε εξετάσεις στους λιπόψυχους σουτέρ του Ολυμπιακού. Ο Κέσελι, ο Γκετσέβιτσιους και ο Άντιτς ταλαιπώρησαν το καλάθι του Παναθηναϊκού με ασκήσεις λιθοβολίας, αχρηστεύοντας έτσι ορισμένες ωραίες πάσες που έφτασαν στα χέρια τους. Το 3/21 από τα 6,75μ είναι ποσοστό που αρμόζει σε παιδική ομάδα, όχι σε επίδοξο πρωταθλητή.

Ο Παναθηναϊκός είχε απόλυτο έλεγχο των αιθέρων μέχρι το 35ο λεπτό και έπαθε ζημιά μόνο από έναν παίκτη, τον θαρραλέο Γιώργο Πρίντεζη. Βιάστηκε όμως να τελειώσει το ματς με αψυχολόγητα σουτ και κολοκοτρωνέικα σλάλομ, πάνω που οι «κόκκινοι» είχαν ακουμπισμένο τον έναν ώμο στο καναβάτσο. Ο Λόγκαν έβαλε δύο καλάθια αλλά έγινε τρύπα στα μετόπισθεν, ο Σπανούλης εκμεταλλεύτηκε την κόπωση του μέτριου Καλάθη, ο Παπαδόπουλος έπιασε δουλειά. Η ομάδα που, όπως είπε ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς, «φοβόταν να κερδίσει», μπήκε σε περιπέτειες.

Ένα επιθετικό ριμπάουντ (και καλάθι) του πολύτιμου Καϊμακόγλου κράτησε τα μπόσικα στο 72-65, ωστόσο η νίκη είχε στυφή γεύση. Τα 22 λάθη του Παναθηναϊκού απέναντι σε μια ομάδα που ουδέποτε φόρεσε τη στολή του καμικάζι συνιστά μουντζούρα στη στατιστική του. Όποτε η ομάδα του Ομπράντοβιτς τελειώνει αγώνα με ποσοστό μεγαλύτερο από 50% εντός παιδιάς, αγγίζει ή ξεπερνάει τους 100 πόντους. Απόψε δεν έβαλε ούτε 75.

Και κάτι τελευταίο. Ακόμα και η κρατική τηλεόραση, που οφείλει να εμφανίζεται πιο προσεκτική, επαίνεσε την υποδειγματική, λέει, ατμόσφαιρα που επικράτησε στα δύο ντέρμπι του Σαββατοκύριακου, στο Καραϊσκάκη όσο και στο ΟΑΚΑ. Εγώ άκουσα -και είδα γραμμένα σε γιγαντιαία πανό- συνθήματα χουλιγκάνικα που ατιμάζουν το ανθρώπινο είδος για γαμήσια, κυνηγητά, μηχανάκια, κότες, μανάδες που πηδιούνται και άλλα υπέροχα. Χώρια τα εκατέρωθεν βεγγαλικά και οι κροτίδες.

"Υποδειγματική ατμόσφαιρα", λοιπόν; Λυπάμαι πολύ που η αθλητική κοινότητα έχει αποδεχθεί την ανταλλαγή αθλιοτήτων ως αναπόφευκτο μέρος του παιχνιδιού και καταδέχεται να κάνει κονσομασιόν σε χουλιγκάνους και δυνάμει κακοποιούς. Εμένα, τουλάχιστον, δεν πρόκειται να με βρει σύμμαχο. Κι ας καταντήσω στο τέλος γραφικός.