Σόρι, αλλά τα μπερδέψατε!

Κύριοι των δύο ομάδων, εμείς ξέραμε πως στο ποδόσφαιρο παίζετε μπάλα αλάνας και στο μπάσκετ είστε κορυφαίο επίπεδο στην Ευρώπη. Λοιπόν, τι ήταν αυτό που μας παρουσιάσατε αυτό το Σαββατοκύριακο στα μεταξύ σας ντέρμπι;

Ματσάρα στο ποδόσφαιρο και παιδική χαρά στο μπάσκετ; Πώς θα την αντέξουμε κι αυτή την ανατροπή; Εμείς είχαμε προετοιμαστεί να δούμε (φάμε) σούπα το σαββατόβραδο και να χορτάσουμε θέαμα την Κυριακή. Κι εσείς τι κάνατε; Τα ανάποδα! Ε, είστε ή δεν είστε για καταγγελία;

Τέλος πάντων, για το ποδόσφαιρο τα είπαμε στο προηγούμενο θέμα. Χορτασμένοι τα είπαμε. Ευχαριστημένοι. Γεμάτοι. Τώρα θα τα πούμε νηστικοί. Για το μπάσκετ, το οποίο εν προκειμένω επέστρεψε στον όρο «μπασκετάκι».

Τα χάλια τους τα αράπικα είχαν και οι δύο αιώνιοι στο Οάκα. Ο ένας, ο Παναθηναϊκός, ήταν σαν γέρος, κουρασμένος κι άρρωστος. Σαν να περίμενε να πάρει το σορόπι του για τη βγάλει κι απόψε. Να περάσει αυτό το βράδυ και βλέπουμε. Αυτό περίμενε. Να κερδίσει όπως-όπως και να πάει για ύπνο, να ξεκουραστεί. Χωρίς ενέργεια, χωρίς διάθεση, χωρίς καθαρό μυαλό, χωρίς το μάτι που γυαλίζει, το μάτι που τον έχει μετατρέψει σε κυρίαρχο της Ευρώπης τα τελευταία 15 χρόνια. Ο πιο κορεσμένος Παναθηναϊκός όλων αυτών των χρόνων.

Με δικαιολογίες, βέβαια, αλλά οι δικαιολογίες δεν αρκούν πάντα. Εντάξει, έχασε το καλοκαίρι τον Νίκολας και -κατά κύριο λόγο - τον Φώτση. Εντάξει, λείπουν ο Τσαρτσαρής και ο Περπέρογλου. Εντάξει, ο Μπατίστ δεν έχει συνέλθει. Και οι νέοι δεν έχουν «μπει» ακόμα στο πνεύμα. Ωστόσο, απέναντι στον Ολυμπιακό και ειδικά απέναντι σε αυτόν, τον φετινό Ολυμπιακό, όλοι περίμεναν κάτι καλύτερο από αυτή την κουνημένη... φωτογραφία του Παναθηναϊκού.

Η άλλη μεριά ήταν περίπου όπως την περιμέναμε. Μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, πιο περιορισμένων από όσο θα δικαιολογούσε το περιορισμένο μπάτζετ. Γιατί έγιναν και πολλά λάθη στις επιλογές.

Πολλοί από τους παίκτες του φετινού Ολυμπιακού άλλες χρονιές δεν θα περνούσαν ούτε βόλτα έξω από το Σεφ. Ρόστερ με «χρυσές μετριότητες» και όλα φορτωμένα στους ώμους του Σπανούλη. Σόρι, αλλά αυτό δεν είναι Ολυμπιακό. Αυτό είναι Σπόρτιγκ, τότε που ο «Κίτσος» τα φόρτωνε όλα στις πλάτες του Μίτσελ Γουίγκινς (φωτό για εκείνους που δεν θυμούνται ή δεν γνώρισαν αυτόν τον σούπερ σκόρερ). Είκοσι χρόνια πίσω, δηλαδή. Στο σύγχρονο μπάσκετ δεν υπάρχουν ομάδες του ενός σταρ και των 11 βοηθητικών. Απλά πράγματα.

Όχι τόσο απλά, βέβαια, όσο αυτό που συνέβη το Σαββατοκύριακο. Μα είναι δυνατόν να είδαμε μπάλα της προκοπής και μπάσκετ του... ανεπροκόπη; Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω...

Μέχρι να το πιστέψω, να γίνουν όλα πιο απλά και να ξέρουμε τι μας περιμένει, εγώ, ο Μίλτος, να ’μαι καλά...