Ο κυνηγός!

El Gringo!

Μια μικρή κόκκινη Φεράρι αστράφτει σε ένα ράφι μιας παιδικής βιβλιοθήκης. Η ιστορία του Εντίνσον Ρομπέρτο Καβάνι Γκόμεζ είχε ξεκινήσει να γράφεται πολύ πριν ο ίδιος γεννηθεί. Είχε ξεκινήσει από το Μαρανέλο, τη μικρή ιταλική πόλη, διάσημη για το εργοστάσιο παραγωγής των πολυτελών αυτοκινήτων. Εκεί γεννήθηκε ο παππούς και η γιαγιά του και έφυγαν μετανάστες στην Ουρουγουάη, αφού η πόλη της Βόρειας Ιταλίας δεν μπορούσε να απασχολήσει όλους τους κατοίκους της. «Θυμάμαι ελάχιστα τον παππού μου. Δεν μιλούσε πολύ για την Ιταλία», θα πει με ειλικρίνεια ο Εντίνσον, όταν η μοίρα θα τον έχει οδηγήσει στη γη των προγόνων του.

Ανάμεσα στον παππού και τον εγγονό, υπήρχε η γενιά που όρισε την τάξη των πραγμάτων. Ο Λουίς Καβάνι... δημιούργησε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου στην οικογένεια, αρχικά αγωνιζόμενος ως επιθετικός και αργότερα ακολουθώντας τον δρόμο της προπονητικής. Ο Λουίς ήταν ο «el gringo», ο ξένος και ο γιος του εκείνος που έκλεβε την παράσταση παντού. «Θυμάμαι ότι έτρεχα πίσω από μια μπάλα πριν καλά-καλά αρχίσω να περπατάω. Σε ηλικία τριών χρονών ήμουν στα αποδυτήρια με τον μπαμπά μου. Για τον μικρό Καβάνι, όμως, το ποδόσφαιρο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ευκαιρία να φάει παγωτό!

«Μέχρι τα 12 μου χρόνια έπαιζα μόνο με τους φίλους μου. Το παγωτατζίδικο ήταν είκοσι μέτρα από το γήπεδο και κάθε φορά που έβαζα ένα γκολ, μπορούσα να φάω παγωτό!» θυμάται για τα παιδικά του χρόνια που ήταν γεμάτα παιχνίδι, αλλά όχι και γεμάτα ανέσεις. «Η οικογένειά μου είναι ταπεινή. Ο πατέρας μου πάντα δούλευε σκληρά, αμφότεροι οι γονείς μου. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να έχουμε μια φυσιολογική ζωή, να έχω αρκετά για να πηγαίνω στις προπονήσεις, να κάνω αυτό που αγαπώ».

Το Σάλτο, μια πόλη περίπου 80.000 κατοίκων με πολλά γήπεδα και με διαδρομές γεμάτες φύση, σύντομα θα έμοιαζε μικρό για τον Εντίνσον. Η πρωτεύουσα περίμενε να υποδεχτεί ένα νέο αστέρι. Εκείνο που εμφανίστηκε, όταν ξαφνικά ο Καβάνι είδε σοβαρά το ποδόσφαιρο, άρχισε να παρατηρεί τον Ρουντ φαν Νίστελροϊ και αποφάσισε τη μετακόμιση στο Μοντεβιδέο.

Φωτογραφίες στη μεγάλη πόλη!

Στο Μοντεβιδέο δεν μπορούσε πια να ακολουθήσει τον πατέρα του στο κυνήγι ή στο ψάρεμα, τα αγαπημένα του χόμπι όταν βρίσκεται στο Σάλτο. Βρήκε καταφύγιο στη φωτογραφία για να ξεχνιέται από τις πολλές και επίπονες ώρες προπόνησης. «Από πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν 12 ή 13 ετών, οι μεγάλες ομάδες με ζητούσαν στην πρωτεύουσα. Ο πατέρας μου πάντα έλεγε ότι είναι πολύ μικρός ακόμα και πρέπει να μείνει με την οικογένειά του», θυμάται ο Εντίνσον και με λεπτομέρειες θυμάται και τη στιγμή που ο Λουίς αποφάσισε ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

«Όταν έφτασε η ηλικία να φύγω, οι ομάδες της πόλης μου προσπαθούσαν να με κρατήσουν. Μου έλεγαν ότι θα χτίσουν γήπεδο και γυμναστήριο, αρκεί να μη φύγω. Ο πατέρας μου ήταν κάθετος. “Τώρα είναι η ώρα σου να φύγεις. Πρέπει να πας εκεί, αλλιώς θα μείνεις πίσω. Πρέπει να πας για να αναπτυχθείς και να φτάσεις στην κορυφή”». Οι συμβουλές του πατέρα έπιασαν τόπο... Το ίδιο και η βοήθεια της μητέρας, η οποία μετακόμισε μαζί του το πρώτο διάστημα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, όπου ο Εντίνσον Καβάνι θα υπέγραφε στην Ντανούμπιο.

«Με τα πρώτα μου λεφτά αγόρασα μια ΚΑΝΟΝ50 και άρχισα να φωτογραφίζω», περιγράφει και δεν θα ήταν η μόνη αλλαγή στη ζωή του.

Ο έρωτας και ο Θεός!

Στο Μοντεβιδέο, μια πόλη περίπου 1,5 εκατ. κατοίκων, οποιαδήποτε γνωστή φυσιογνωμία μοιάζει περισσότερο οικεία από ποτέ. Η Μαρία Σολεδάδ μπήκε στη ζωή του Εντίνσον, όταν ήταν ακόμα παιδί. Εκείνη ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερή του και ο πατέρας της έπαιζε στην Polisportiva Salto Uruguay, την ίδια ομάδα που έκανε καριέρα ο Λουίς Καβάνι. Μόνο που ο μπαμπάς Σολεδάδ έπαιζε μπάσκετ. «Βρισκόμασταν στην ίδια παρέα από παιδιά, όμως τότε ντρεπόμουν πολύ και δεν της έλεγα ούτε “γεια”». Όλα άλλαξαν όταν την είδε στην πρωτεύουσα.
«Βρεθήκαμε ξαφνικά το 2006 στο ίδιο τραπέζι και αρχίσαμε να μιλάμε. Είχαμε μετακομίσει και οι δύο, η Μαρία για να σπουδάσει κι εγώ για να παίξω. Ήταν ένα σημάδι από τον Θεό».

Η Μαρία θα γινόταν αργότερα σύζυγος του Εντίνσον και από τον περασμένο Μάρτιο μητέρα του γιου του. Η έτερη σχέση που θα διαμόρφωνε και θα επηρέαζε τη ζωή του Ουρουγουανού επιθετικού ήταν εκείνη με τον Θεό. «Δεν πίστευα πάντα. Οι γονείς μου πήγαιναν στην εκκλησία, όμως εμένα δεν με ενδιέφερε. Προτιμούσα να παίξω με τους φίλους μου», περιγράφει και μιλάει για την ημέρα που άλλαξε τον τρόπο σκέψης του.

«Ένας φίλος μου με κάλεσε να πάω σε μια συνάντηση των Αθλητών του Χριστού. Άρχισα να πηγαίνω και να με ενδιαφέρει, όμως δεν μπορώ να πω ότι συμφωνούσα με όλα. Με τον ίδιο φίλο συναντηθήκαμε ξανά στην Ιταλία, όταν έμεινε ένα μήνα στο σπίτι μου, προσπαθώντας να βγάλει το ιταλικό διαβατήριο. Σε αυτό το μήνα άλλαξαν όλα. Πιστεύω στον Θεό και είμαι πολύ μοντέρνος Χριστιανός, είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός». Στη Νάπολι δεν προλαβαίνει να πηγαίνει στην εκκλησία, όμως κάνει αναγνώσεις της Βίβλου με τον κολλητό του Χαβιέρ Παστόρε μέσω skype!

Γεννημένος επιθετικός!

Η καριέρα του στην Ουρουγουάη εξελισσόταν με ταχύ ρυθμό. Στην Ντανούμπιο πρόλαβε να παίξει μόλις δύο χρόνια στην ανδρική ομάδα, αφού η μεταγραφή ήρθε γρήγορα και μέσω της Εθνικής κάτω των 20 ετών. Ο Εντίνσον Καβάνι, γεννημένος στις 14 Φεβρουαρίου του 1987, έφυγε από τη χώρα του σε ηλικία 20 ετών, με το Παλέρμο να είναι εκείνο που είχε ανακαλύψει τη στόφα του μεγάλου επιθετικού. Εκείνη που ακόμα και στο... σπίτι του άργησαν να καταλάβουν.

«Είναι στο αίμα μου, αφού και ο μπαμπάς μου έπαιζε επιθετικός. Σαν παιδί, όμως, με έβαζαν στο δημιουργικό κομμάτι, στη μεσαία γραμμή. Ήμουν 15 χρονών όταν ένας προπονητής με έβαλε στην επίθεση και αμέσως ένιωσα πιο άνετα εκεί. Υπάρχουν πολλοί που έχουν γεννηθεί με το χάρισμα του γκολ, αλλά και άλλοι που μπορούν να το μάθουν». Ο Εντίνσον Καβάνι τα συνδύασε... Σαν παιδί, αλλά και σαν έφηβος ήταν, άλλωστε, πολύ διαφορετικός από αυτό που είναι σήμερα. Τον φώναζαν «καραφλούλη» επειδή είχε πάντα ξυρισμένο το κεφάλι του, ενώ μέχρι πρόσφατα φορούσε σιδεράκια για να του δίνουν δύναμη!

«Σε ηλικία 14 ετών τα πόδια μου πονούσαν πάρα πολύ, δεν μπορούσα να προπονηθώ κι ένιωθα αδύναμος να κάνω οτιδήποτε. Φοβόμουν, έφευγα απ’ την προπόνηση κι έκλαιγα. Τότε μου είπαν ότι ήμουν στην ανάπτυξη και στην Ιταλία μού είπαν πως τα δόντια μας επηρεάζουν τα αντανακλαστικά, την ισορροπία και τη στάση του σώματος. Με τα σιδεράκια ένιωσα πιο δυνατός και σούταρα καλύτερα. Πριν, υποδεχόμουν την μπάλα και δεν είχα τα αντανακλαστικά ούτε καν να δω τον αμυντικό να έρχεται».

Δεν χρειάστηκε τα σιδεράκια για να είναι το κεντρικό πρόσωπο τον Ιανουάριο του 2007 στο τύπου Κόπα Αμέρικα κάτω των 20 ετών. Απέναντι σε ονόματα όπως του Αλεσάντρο Πάτο και του Αρτούρο Βιντάλ, ο Καβάνι ξεχώρισε και με εφτά γκολ στο τουρνουά οδήγησε την Ουρουγουάη στην τρίτη θέση και την Ευρώπη στα πόδια του. «Για μένα, εκείνο το τουρνουά ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη. Πάντα θα ευχαριστώ τον Θεό και τους συμπαίκτες μου για όσα κάναμε». Η Μίλαν και η Γιουβέντους ήταν οι πρώτες που προσπάθησαν να τον αποκτήσουν, όμως το Παλέρμο θα έκανε την έκπληξη. Η μεταγραφή ανακοινώθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 2007 έναντι 5 εκατ. ευρώ.

15.00 πληρώνει στην sportingbet.gr το να βγει πρώτος σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Καβάνι

Ο Ντιέγκο και το «7»!

Ο Μαουρίτσιο Ζαμπαρίνι, πρόεδρος του Παλέρμο, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως θα έκανε τόσο σύντομη απόσβεση των χρημάτων του. Ίσως γιατί δεν γνώριζε πως η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί και με γκολ στο ντεμπούτο του απέναντι στη Φιορεντίνα (στις 11 Μαρτίου), ο Εντίνσον Καβάνι έστελνε το μήνυμά του. Κάθε χρονιά, όπως συνήθιζε άλλωστε, θα είναι και καλύτερος με αποκορύφωμα τη σεζόν 2009-10. Η Νάπολι θα καταθέσει πρόταση για να τον αποκτήσει και ο Ουρουγουανός θα μάθει τα νέα, γυρνώντας από ένα όμορφο απόγευμα κυνηγιού στο Σάλτο.

«Όταν μου είπε ο ατζέντης μου για τη Νάπολι υπήρχαν πάρα πολλά θέματα που έπρεπε να ξεπεραστούν. Οι υψηλές απαιτήσεις του Παλέρμο, το ενδιαφέρον από άλλες ομάδες, τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου... Μέσα σε 24 ώρες όλα είχαν λυθεί. Ξαφνικά εξαφανίστηκαν! Πλέον, για μένα δεν υπήρχε αμφιβολία. Ήταν σαν να είχα δει ένα όραμα και όλα ήταν ξεκάθαρα: Το μέλλον μου ήταν στη Νάπολι».

Αποδείχθηκε πως όντως ήταν... Η μεταγραφή του ολοκληρώθηκε έναντι 17 εκατ. ευρώ, ο ίδιος υπέγραψε ως το 2015, που στην πορεία έγινε 2016 και στην πόλη της Νότιας Ιταλίας απολαμβάνει όσα μπορούν να του προσφερθούν. Το σπίτι του στην παραλία λέγεται ότι μπορεί να δει μέχρι το Κάπρι σε μια ηλιόλουστη μέρα, οι οπαδοί εκφράζουν με την αυθεντικότητα που συνοδεύει τον τόπο την αγάπη τους και έχουν έτοιμο ένα... άγαλμα, όμοιο με εκείνου του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. «Είναι μοναδικός. Κανείς δεν μπορεί να τον μιμηθεί σαν ποδοσφαιριστή ή άτομο.
«Με συγκρίνουν μαζί του επειδή ο κόσμος μού δείχνει την ίδια αγάπη, ωστόσο δεν θέλω να στέκομαι στις συγκρίσεις και απλά να αφήσω κι εγώ κάτι καλό στην ιστορία της Νάπολι».

Το όνειρό του, όπως εξομολογείται, είναι «να γίνω ένας αληθινός άντρας, που θα τον θυμούνται για τον χαρακτήρα και την ειλικρίνειά του. Τα γκολ κάποια μέρα ξεχνιούνται». Αυτός ο άντρας έχει επιλέξει στην καριέρα του το νούμερο «7». «Στη Βίβλο είναι ο τέλειος αριθμός. Είναι ο αριθμός του Θεού». Χθες, είχε και ο Εντίνσον κάτι από τελειότητα.