Η ανάλυση του ελληνικού clasico!

Διαφορετικά συστήματα, παρόμοιες τακτικές, ρυθμός, ανάπτυξη από τα πλάγια, κινήσεις στη σκακιέρα από Βαλβέρδε και Φερέιρα. Το περιοδικό Zonal Marking ασχολήθηκε με το μεγαλύτερο ελληνικό ντέρμπι και το gazzetta.gr παρουσιάζει την ανάλυση του αγώνα που έληξε ισόπαλος (1-1) όμως θα μπορούσε να έχει καταλήξει στα χέρια και τον δύο «αιωνίων»...

«Το ντέρμπι της Αθήνας τελείωσε ισόπαλο, με δύο πολύ όμοια γκολ. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έβαλε τον Ούγγρο, Μπάλαζ Μέγιερι, αντί του Φράνκο Κοστάντσο στο τέρμα και επέλεξε τον Νταβίδ Φουστέρ στα δεξιά της μεσαίας γραμμής για να συγκλίνει. Στο κέντρο ο Βάσκος ήταν χωρίς τον Αριέλ Ιμπαγάσα, οπότε οι Φρανσουά Μοδέστο και Ζαν Μακούν έπαιξαν.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα επέλεξε την ομάδα που αναμενόταν, με τέσσερις ευέλικτους παίκτες μπροστά και τους Κουίνσι και Ζέκα να αλλάζουν συνεχώς θέσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ηταν ένα καλό ματς, στο οποίο η πλειοψηφία των ευκαιριών -συμπεριλαμβανομένων των γκολ- ήρθαν μετά από έντονο ρυθμό, ειδικά όταν οι πλάγιοι ανέβηκαν ψηλά και ξεπέρασαν τα μπακ κάνοντας παράλληλες πάσες.

Συνθέσεις

Ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε με 4-3-3 με τον Πάμπλο Ορμπάιθ όπως συνήθως μπροστά από την τετράδα της άμυνας, συν τους Μακούν-Μοδέστο, που έπαιζαν πιο ψηλά. Ο Φουστέρ έπαιξε περισσότερο στον άξονα, ο Μιραλάς έμεινε περισσότερο πλάγια αριστερά και έκανε κάθετες κούρσες, ενώ ο επιθετικός, Ράφικ Τζιμπούρ, είχε τάση να κινείται περισσότερο στα δεξιά. Ο Παναθηναϊκός πήγε με 4-2-3-1 με τον Σιμάο καθαρό αμυντικό μέσο και τον Κατσουράνη να κινείται μπροστά του και προς τα δεξιά. Οι πλάγιοι είχαν επιθετική νοοτροπία και ο Κλέιτον ήταν ελεύθερος μπροστά και έπεφτε στον Ορμπάιθ. Ο πιο προωθημένος παίκτης, Σεμπάστιαν Λέτο, που δεν είναι καθαρός επιθτικός, κινούταν πολύ συχνά στα αριστερά.



Ομοιότητα

Παρά τη διαφορά στα συστήματα, οι ομάδες ήταν πολύ όμοιες. Η φύση των επιθετικών ήταν ένας παράγοντας, αφού και οι δύο βασίστηκαν στην κινητικότητα περισσότερο παρά στη δύναμη και το κράτημα της μπάλας, παρότι ο Τζιμπούρ ήταν κάτι παραπάνω από επικίνδυνος από βαθιές μπαλιές και σέντρες. Υπήρχε επίσης μία καλή προσπάθεια από τις δύο ομάδες να βγάλουν τα πλάγια μπακ μπροστά, κάτι το οποίο έκανε το παιχνίδι πιο ανοικτό και άφησε χώρους για αντεπιθέσεις, αφού κανένας από τους μεσοεπιθετικούς δεν ήταν καλός ανασταλτικά. Τα μπακ είχαν πολύ χρόνο για να βγάλουν σέντρες.

Οι αντεπιθέσεις ήταν ένα από τα κλειδιά του αγώνα και πιθανότατα, οι δύο πιο γρήγοροι παίκτες, ο Κουίνσι και ο Μιραλάς, ετοίμασαν τα γκολ από τα πλάγια με γυρίσματα στην μικρή περιοχή. Προκάλεσε έκπληξη ότι και οι δύο άμυνες έπαιξαν τόσο ψηλά, ελάχιστοι από τους οκτώ αμυντικούς μπόρεσαν να καλύψουν χώρο πίσω, αφού η επιθετική προσέγγιση του αγώνα συχνά δεν τους έδινε χρόνο να το κάνουν. Υπήρξε μόνο μία περίεργη κατάσταση, επειδή ο Ολυμπιακός ήταν περισσότερο πλήρης επιθετικά, ενώ ο Παναθηναϊκός φαινόταν ότι είναι πιο πιθανό να σκοράρει στο πρώτο μέρος, κάτι που τελικά έκανε με τον Ζέκα. Ο λόγος για αυτό ίσως ήταν ότι παιχνίδι βασίστηκε στον ρυθμό και όποιος απειλούσε περισσότερο θα κέρδιζε. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, είχε τη δυνατότητα να κάνει σέντρες με καλές προϋποθέσεις και ήταν πιο ευέλικτος στον άξονα, τελικά δεν μέτρησε πολύ.

Δεύτερο μέρος

Ο Βαλβέρδε δημιούργησε πολύ επιθετικό σχήμα στο δεύτερο μέρος. Ο Ορμπάιθ αντικαταστάθηκε και στο γήπεδο πέρασε ένα άλλος πρώην παίκτης του Βάσκου στην Μπιλμπάο, ο Φρανθίσκο Γιέστε. Σαφώς πιο επιθετικός ποδοσφαιριστής, πήγε στα αριστερά στην τριπλέτα του κέντρου και έβγαλε ενέργεια και τρεξίματα, κάτι το οποίο σήμαινε ότι ο Μοδέστο, έγινε ο τελευταίος από τους κεντρικούς μέσους. Σχεδόν αμέσως ο Ολυμπιακός ισοφάρισε μετά από ωραίο συνδυασμό Μακούν και Μιραλάς, ο οποίος έκανε τη σέντρα για τον Τζιμπούρ. Ο Μιραλάς ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης του αγώνα και η επόμενη κίνηση στον αγώνα είχε να κάνει με αυτόν. Ο Φερέιρα έβγαλε τον Κλέιτον, ο Λουκάς Βύντρα πήγε στα δεξιά της άμυνας και ο Στέργος Μαρίνος έπαιξε δεξί χαφ. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με δύο δεξιούς μπακ πάνω στον Μιραλάς.

Παρόλα αυτά, δεν δούλεψε, αφού ο Ολυμπιακός έκανε προωθημένες πάσες για τον Μιραλάς και οι δύο παίκτες του Παναθηναϊκού δεν προλάβαιναν να τον ντουμπλάρουν. Ο Βύντρα όντας πιο φρέσκος προσπάθησε να είναι πιο κοντά στον Μιραλάς πιο ψηλά και αυτό τον άφησε ελεύθερο στην καλύτερη ευκαιρία του αγώνα μετά το 1-1, όμως ο Βέλγος αστόχησε στο τετ α τετ. Ο Κουίνσι είχε γίνει κεντρικός και δημιούργησε πρόβλημα στον Ολοφ Μέλμπεργκ και είχε μία καλή ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, όμως δεν κατάφερε να τελειώσει όπω έπρεπε τη φάση. Τελευταία κίνηση τακτικής ήταν η είσοδος του Μάρκο Πάντελιτς στη θέση του Μακούν, ίσως επειδή ο Παναθηναϊκός είχε γυρίσει πιο πίσω. Η κίνηση του Πάντελιτς ήταν καλή, όμως επιβράδυνε τις επιθέσεις του Ολυμπιακού. Και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει στα τελευταία λεπτά τον αγώνα, ο οποίος έγινε πολύ δυνατός με σκληρά μαρκαρίσματα και κάρτες».