Τώρα έγινε μάγκας ο Ερνέστο;

• Και σήμερα τι να πουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού; «Δεν πειράζει, πάμε να πάρουμε το πρωτάθλημα;» Μα, αυτό το έλεγαν οι φίλοι του Ολυμπιακού τόσα χρόνια 15 χρόνια και οι Πράσινοι τους χλεύαζαν, μαζί με όλα τα… μπινελίκια για την «εγχώρια» διαιτησία και το «καθεστώς» (πολλές φορές με το δίκιο τους). Μου το έστειλε αυτό το μήνυμα ο φίλος μου Ηλίας χθες στο FB, μόλις το «κάρφωσε» ο «Φέτφα»: «ο Παναθηναϊκός μόλις πήρε το πρωτάθλημα». Αμ δε! Ισα – ίσα! Ισως χθες ο Ολυμπιακός να έβαλε τις βάσεις για να πάρει το πρωτάθλημα (αν ασφαλώς προκριθεί, είτε στο Τσάμπιονς Λιγκ, είτε στο Europa League). Ναι, η κόπωση θα είναι δεδομένη, ειδικά αν τελικά δεν τα καταφέρει (νομίζω, πάντως, ότι δεν θα χάσει την ευκαιρία) με την Αρσεναλ και τελικά τερματίσει τρίτος, οπότε θα έχει φιλοδοξίες για «μακρύ δρόμο» στο Europa.

• Mα, από την άλλη πλευρά, α) δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ισχυρά είναι τα κίνητρα, πόσο πωρώνεται ο παίκτης με την ίδια την ομάδα του όταν νιώθει ότι εκείνη μεγαλώνει και μαζί της προοδεύει, διαφημίζεται, «μεγαλώνει» και ο ίδιος β) φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το αν ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα «βγάλει» τη χρονιά. Ελλάδα είμαστε βέβαια, Ολυμπιακός είναι αυτός, αλλά θεωρώ ότι μετά από νίκη στη Μασσαλία με Μανιάτη, Μέγερι, Μαρκάνο, Φετφατζίδη, Μοντέστο, χωρίς Ιμπαγάσα, Ορμπάιθ, Μακούν, με σπασμένη ραχοκοκαλιά, οι «τρέλες» θα αποφευχθούν ακόμη κι αν (που λέει ο λόγος) γίνει κάποια έκπληξη από τα «δεύτερα» της Αρσεναλ ή προκύψουν «γκέλες» στο πρωτάθλημα.

• Ειλικρινά, λοιπόν, δεν ξέρω ποιος θα τον πάρει τον τίτλο, ούτε ποιος θα είναι φαβορί αν οι Ερυθρόλευκοι κληθούν να κουβαλήσουν και στο 2012 δύο καρπούζια. Καλά θα κάνει ο Παναθηναϊκός να το παλέψει με όλες του τις δυνάμεις, το ίδιο και οι Ερυθρόυλεκοι, Αν, όμως, ο Ολυμπιακός προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, ή (πολύ περισσότερο) προχωρήσει στο Europa, ναι, αυτή θα είναι η υπέρβαση, η αληθινή επιτυχία, η πρόοδος, η ευημερία. Όχι ένας επιπλέον τίτλος, ο οποίος για τον (υπό διάλυση τον Αύγουστο και ίσως με πολλά προβλήματα αν δεν πωληθεί) Παναθηναϊκό θα είναι αληθινός άθλος. Ο Ολυμπιακός χθες δεν κέρδισε μόνο το δικαίωμα στο όνειρο (έτσι όπως είχε εξελιχθεί ο όμιλος…), δεν κέρδισε μόνο τρεις βαθμούς. Κέρδισε πολλά περισσότερα, τα οποία θα φανούν στο μέλλον αν «ολοκληρώσει» (την προσπάθεια, ντε, αμέσως να σκεφτείτε το άλλο) με την Αρσεναλ.

• Κέρδισε παίκτες, κέρδισε ομοψυχία στα περίεργα και πολύ πολύ δύσκολα (για όποιον δεν το ξέρει ας το μάθει) αποδυτήριά του, κέρδισε ένα σπουδαίο μάθημα (το ζην και το ευ ζην χωρίς τον Ιμπαγάσα και μάλιστα για δεύτερο διαδοχικό δύσκολο ματς κι ας μην νίκησε τον Παναθηναϊκό), κέρδισε εμπιστοσύνη του «βασικού» προς τον αναπληρωματικό, ο οποίος τού απέδειξε χθες ότι δεν είναι «κατώτερος», ότι μπορεί να έρθει από τον πάγκο και να ανταποκριθεί σε ρυθμό, απαιτήσεις, μαρκαρίσματα, αλληλοκαλύψεις, χημεία, ταυτότητα ομάδας.

• Μα, περισσότερο απ’ όλα κέρδισε άπαξ και δια παντός (τρόπος του… γράφειν), δηλαδή για εφέτος, μέχρι το τέλος της σεζόν, την εμπιστοσύνη στον προπονητή του. Εμπιστοσύνη όχι μόνο από τους παντοτινά «γκρινιάρηδες» με τον εκάστοτε κόουτς οπαδούς του πρωταθλητή, αλλά από τους παίκτες και τη διοίκηση! Εμπιστοσύνη ακόμη κι αν την Κυριακή ο Ολυμπιακός σκοντάψει στην Τρίπολη ή κάπου αλλού αργότερα. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε στάθηκε άτυχος που βρέθηκε στην Ελλάδα των εκατομμυρίων «προπονητών της εξέδρας», αλλά και τυχερός μέσα σε πέντε ημέρες. Όπως μου έλεγε και ένας συνάδελφος, ρεπόρτερ Ολυμπιακού «τι τα θες και τι τα αναλύεις ρε φίλε, στην Ελλάδα μια ζωή θα είμαστε της νοοτροπίας «δοκάρι και μέσα» μάγκες, «δοκάρι και έξω» μ…ς». Ο Ερνέστο σήμερα είναι μέγας «μάγκας». Στο 27’ του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αν το σουτ του Λέτο ήταν… «δοκάρι και μέσα» θα ήταν «μ…ς». Η’ μήπως δεν είναι έτσι; Δυστυχώς είναι. Ευτυχώς, έχω την εντύπωση ότι αρχίζουμε όλοι μας (και οι δημοσιογράφοι που επηρεάζουν πολύ την κοινή γνώμη των οπαδών σε κάθε ομάδα) να αλλάζουμε μυαλά…

Υ.Γ. 1: Τα ίδια ακριβώς θα έγραφα αν δεν είχε μπει το γκολ του Φετφατζίδη και το ματς έληγε 0-0 ή αν ο Μέγερι δεν είχε αποκρούσει την κεφαλιά του Ρεμί και είχε τελειώσει 1-1 (με ισοπαλία πάλι θα ήταν φαβορί για την τρίτη θέση και η απόδοση ασφαλώς θα ήταν η… ίδια στα 95 λεπτά).

Υ.Γ. 2: Φίλοι οπαδοί του Ολυμπιακού, μην «βαράτε» τον Μιραλάς. Ναι, είναι πιο ατομιστής από άλλους, ναι έχασε δύο κρίσιμα τετ – α – τετ χθες και το Σάββατο, ναι μοιάζει με τον Λέτο όταν είχε δίπλα του τον Σισέ. Μα κάνει τόσες δουλειές μέσα στο γήπεδο και παραμένει ο πιο «Ευρωπαίος» παίκτης του Ολυμπιακού (θα αναλύσουμε τα «γιατί» κάποια στιγμή…), πιο πολύ και από τον Μακούν και από τον Ιμπαγάσα (δεν είναι πια στα 35 του) και από τους Μέλμπεργκ – Τοροσίδη – Αβραάμ. Το κράξιμο δεν θα τον ωφελήσει.

Υ.Γ. 2: Ναι, ξέρω. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σκέφτονται ζευγάρωμα με… Ρεάλ ή Μπάρτσα. Και τι θα γίνει; Υποτιμά μια πιθανή τεσσαρο-πεντάρα σε ματς με αυτά τα μεγαθήρια τον Ολυμπιακό ή σάμπως μηδενίζει ή μειώνει ό,τι μπορεί να πετύχει μετά από τη χθεσινή επιτυχία; Μια ομάδα μεγαλώνει μόνο στην Ευρώπη, μόνο με ανταγωνιστικά παιχνίδια, μόνο με τεστ ενάντια σε σπουδαίους αντιπάλους, μόνο με ιδρώτα, άγχος, πίεση για επιτυχία σε αυτό το επίπεδο. Μόνο με «τσίτωμα» όλων των μελών της για να φτάσουν ψηλότερα, για να συναγωνιστούν με τους κορυφαίους.

Ετσι πρέπει να σκέφτονται οι οπαδοί όλων των ομάδων και σε τελική ανάλυση έτσι νομίζω ότι σκέφτεται η συντριπτική πλειονότητά τους, παρατηρώντας τα τελευταία χρόνια και τη στενοχώρια των ΑΕΚτσήδων που ανέκαθεν είχαν «ευρωπαϊκό» κριτήριο και βλέπουν την κατάντια, αλλά και τον ενθουσιασμό των ΠΑΟΚτσήδων που έμαθαν να «συγχωρούν» και τα στραβοπατήματα στην Ελλάδα προς χάριν του PAOK F.C. που παρουσιάζει αξιοθαύμαστη ταυτότητα στο επίπεδο του Europa League δεδομένου του ρόστερ και του μπάτζετ του.