Σούπερ ο Σπανούλης, αλλά δεν αρκεί!

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Ένας έμπειρος πλέι μέικερ θα βοηθήσει τον Σπανούλη;

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει κουβαλήσει στις πλάτες του τους ερυθρόλευκους, ειδικά στα ματς με την Νανσί και την Μπιλμπάο. Αλλά όχι μόνο σε αυτά τα παιχνίδι. Με εξαίρεση της πρεμιέρα που είχε 9 πόντους, έχουν ακολουθήσει οι 22 στη νίκη επί της Φενέρ, οι 19 στην ήττα από την Κάχα (είχε ισοφαρίσει με τρίποντο 9'' πριν από το τέλος), οι 23 στο παιχνίδι με την Καντού (αν του έδινε την μπάλα ο Χάινς...).
Ο Σπανούλης κάνει την καλύτερη κανονική περίοδο της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, γι αυτό και έχει αριθμούς απίστευτους. Έχει 21,3 πόντους, με 91,6% στις βολές, 61,5% στα δίποντα, με 48% στα τρίποντα. Με 5 ασίστ ανά αγώνα και 23,3 αξιολόγηση!
Μια ομάδα μόνος του με άλλα λόγια. Αρχηγός μέσα και έξω από το γήπεδο, είναι στον Ολυμπιακό το νούμερο ένα! Κρατάει την ομάδα του στα εύκολα και στα δύσκολα, είναι ο ηγέτης, η μεγάλη προσωπικότητα στο παρκέ. Αν δεν υπήρχε ο Σπανούλης, ο Ολυμπιακός θα είχε αποκλειστεί από την επόμενη φάση της Ευρωλίγκα. Αξίζει, λοιπόν, κάθε ένα από τα 2,4 εκ ευρώ που παίρνει για να παίζει στον Ολυμπιακό. Αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος Ελληνας μπασκετμπολίστας...
Εδώ τίθενται κάποια ερωτήματα: Μήπως το μυστικό της εκπληκτικής του απόδοσης είναι ότι έχει το χώρο και το χρόνο για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του; Μήπως δεν ισχύει το ότι όλοι οι καλοί χωράνε; Μήπως για κάθε ομάδα υπάρχει χώρος για λίγους ηγέτες;
Φυσικά και μια ομάδα δεν γίνεται να έχει πολλούς στρατηγούς και λίγους στρατιώτες. Πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε πολλές μεγάλες προσωπικότητες, που τελικά δεν ταίριαξαν. Φέτος ο Σπανούλης είναι μόνος και ξεχωρίζει. Αυτό τον βοηθάει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του και επί του παρόντος να κάνει την υπέρβαση. Γιατί είναι αδύνατον να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό και στους ίδιους αριθμούς ο Σπανούλης.
Ο 29χρονος γκαρντ έχει υπερβάλλει εαυτό και δεν γίνεται να σηκώνει μόνος του όλο το βάρος. Δεν μπορεί να κερδίζει μόνος του αντιπάλους σε εκτός έδρας ματς, δεν θα μπορέσει να τα καταφέρει σε ομάδα πρώτης γραμμής. Επί του παρόντος τα καταφέρνει με αντιπάλους δεύτερης ταχύτητας, που και πάλι είναι υπερβολικό να τους κερδίζει μόνος του. Το μπάσκετ τους ενός ανήκει στο παρελθόν κι αυτό που κάνει ο Σπανούλης είναι υπέρβαση
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, λοιπόν, χρειάζεται εδώ και τώρα έναν έμπειρο γκαρντ δίπλα του. Ο Λούκας έχει προοπτική, αλλά επί του παρόντος δεν μπορεί να βοηθήσει τον Σπανούλη. Οι μικροί έχουν μέλλον, αλλά δεν φτάνουν. Η απόκτηση ενός οργανωτή υψηλού επιπέδου θα κάνει ακόμα καλύτερο τον Σπανούλη. Και θα τον βοηθήσει στα πραγματικά δύσκολα παιχνίδια. Είδαμε πως απέναντι στον Παναθηναϊκό ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν έφτανε. Το ίδιο θα συμβεί και κόντρα στους άλλους δυνατούς της Ευρώπης. Γι αυτό και η ενίσχυση στην περιφέρεια θα τον ανεβάσει περισσότερο. Μέχρι να αποκτηθεί κι ένας ψηλός υψηλού επιπέδου. Τότε οι ερυθρόλευκοι θα μπορούν να έχουν μεγάλες βλέψεις. Όχι απλά την πρόκριση στους "16".

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Οι ομάδες του ενός, δεν προχώρησαν

Παρατηρώντας τα κατορθώματα του εκπληκτικού Βασίλη Σπανούλη τις τελευταίες εβδομάδες το μυαλό μου, ασυναίσθητα ταξιδεύει κανά δυο μήνες πίσω... Αν ήταν υγιής και φορούσε τη φανέλα με το νούμερο “7” της γαλονόλευκης, ποια θα ήταν η τύχη της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας; Απάντηση φυσικά δε θα λάβουμε ποτέ, από την άλλη μεριά όμως, μήπως, αυτή η απουσία και το διάστημα ξεκούρασης (και αποθεραπείας) που εξοικονόμησε αποφεύγοντας τη συμμετοχή του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, τον έχει βοηθήσει να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται; Η απάντηση είναι: Πιθανότατα!

Είναι πανθομολογούμενο και αυταπόδεικτο ότι ο γκαρντ του Ολυμπιακού πραγματοποιεί την καλύτερη σεζόν της καριέρας του... Οχι, μη βιάζεστε. Δεν εννοώ στατιστικά κι αριθμητικά, αλλά συναισθηματικά και ψυχολογικά... Απολαμβάνει αυτό που κάνει, έχει βρει τον εαυτό του, βρίσκεται σε μία κατάσταση που τον καλύπτει. Κι αυτός ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο... Εχει τρομακτικό πείσμα, πολύ φρέσκα πόδια, είναι αέρινος κι εν πολλοίς ασταμάτητος όταν αποφασίζει να βάλει την μπάλα στο παρκέ. Οταν δε, αποφασίζει να εκτελέσει από μακριά, η αποτελεσματικότητά του είναι σαφώς πολύ πιο βελτιωμένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο Σπανούλης είναι και νιώθει ηγέτης.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Που στην περίπτωση του Ολυμπιακού αφορά στο αποτέλεσμα... Οι ερυθρόλευκοι, εξυπηρετώντας τις ανάγκες μίας ομάδας του ...ενός, είναι αρκετοί για να προχωρήσουν σαν τρένο μέχρι τον τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος. Στην Ευρωλίγκα όμως, το συγκεκριμένο μοντέλο μοιάζει ελλιπές. Οι ερυθρόλευκοι θα καταφέρουν να περάσουν στο Τοπ 16, αλλά, είναι επιτυχία που πρέπει να τύχει αποθεωτικής υποδοχής, αυτή η εξέλιξη; Δεν θα το έλεγα!

Ο Ολυμπιακός τις επόμενες εβδομάδες, θεωρείται δεδομένο ότι θα προσθέσει έναν παίκτη και η συζήτηση γίνεται σχετικά με την αναγκαιότητα να αποκτηθεί κι ένας γκαρντ στην περιφέρεια. Ο Ιβκοβιτς δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του, από την άλλη πλευρά όμως, προφανώς διαπιστώνει και ο ίδιος ότι για να εκμεταλλευτεί τον άσο που στο χέρι του, θα πρέπει να ψάξει για ακόμα ένα φύλλο.

Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, η προσθήκη στην περιφέρεια, θα πρέπει να γίνει με πολύ προσεκτικό τρόπο, όχι μόνο αναφορικά με την ποιότητα του παίκτη που θα αποκτηθεί, αλλά και με τον χαρακτήρα. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από έναν πιο ολοκληρωμένο ...Λούκας. Εναν παίκτη, που θα οργανώσει καλύτερα, που (οπωσδήποτε) θα σκοράρει πιο εύκολα, το κυριότερο όμως, θα αποδεχθεί, πως θα πρέπει να λειτουργήσει υπό (και για) τον Βασίλη Σπανούλη...

Ειλικρινά δε έχω ιδέα αν είναι εύκολο ή όχι να βρεθεί ένας τέτοιος παίκτης στην παρούσα φάση. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι η μπάλα στην επίθεση του Ολυμπιακού, είναι απαραίτητο να περάσει από περισσότερα χέρια, όχι όμως να φύγει από αυτά του Σπανούλη. Είναι απαραίτητο να βρεθεί ακόμα ένα ...όπλο που θα απειλήσει, όχι όμως, να συγκρουστεί αγωνιστικά με τον Kill Bill.

Επίσης, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι στην Ευρωλίγκα, οι ομάδες του ...ενός, δεν κατάφεραν ποτέ να διακριθούν. Κι αυτό σίγουρα το ξέρει καλύτερα από όλους μας ο Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Από εκεί και πέρα όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε και ποιοι είναι οι φετινοί στόχοι του Ολυμπιακού... Εχω αναφέρει ξανά ότι θαυμάζω τη στόχευση του Ντούντα στην παραγωγή νέων παικτών, αυτούς που θα γυρίσουν την σελίδα των ερυθρόλευκων όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Αγωνιστικά όμως, ο στόχος ποιος είναι; Αν ξεκαθαρίσει αυτό, τότε θα μπορούμε να συζητάμε σε μία διαφορετικά βάση.