Simply the worst!

Η Αμερικανική Σαμόα νίκησε 2-1 την Τόνγκα. Ε και τι έγινε; θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς. Βλέπετε αυτό το ηφαιστειακό σύμπλεγμα νησιών των μόλις 60.000 κατοίκων που βρίσκεται στον Ειρηνικό, πανηγύρισε την παρθενική επικράτηση του από το 1986, όταν και έγινε μέλος της FIFA. Εκτοτε γνώριζε μόνο διασυρμούς, όπως το εξωπραγματικό 31-0 από την Αυστραλία το 2001. Παρά την επιτυχία παρέμεινε ως η χειρότερη Εθνική του κόσμου. Με αφορμή αυτή την είδηση, αναζητήσαμε το ποια είναι σε συλλογικό επίπεδο η χειρότερη και βρήκαμε την απίθανη ιστορία της Ιμπις...

Φιλοσοφημένοι ηττοπαθείς
Στις 16 Απριλίου του 1989, όταν οι 123 οπαδοί της ομάδας που είχαν γεμίσει το «Λουίς Αλεσαντρίνο» (σ.σ.: μέχρι σήμερα το ρεκόρ προσέλευσης), ετοιμάζονταν να αποχωρήσουν θυμωμένοι. Αιτία ήταν το γκολ του Ντεριβάλντο στο 20’ της αναμέτρησης με την Εστουντιάντες Τιμπαούμπα που τους είχε βάλει μπροστά στο σκορ. Αλλωστε όλοι τους είχαν πληρώσει εισιτήριο ώστε να γιορτάσουν- όπως μόνο εκείνοι ήξεραν σε όλο τον κόσμο- μία ακόμα ήττα.


Ευτυχώς οι φιλοξενούμενοι τους φιλοδώρησαν τελικά με πέντε τέρματα και το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη. Οχι τίποτα άλλο, αλλά θα τους χάλαγε και το σερί των 11 μηνών δίχως το κέρδος ούτε ενός βαθμού. Κάπως έτσι είναι η φιλοσοφία-νοοτροπία των οπαδών της Ιμπις, της χειρότερης ομάδας του κόσμου (το γράφει ακόμα και κάτω από το σηματάκι της.. Pior time do mundo). Σύμφωνα με την Διεθνή Επιτροπή Στατιστικής και Ιστορίας Ποδοσφαίρου (IFHHS), η «τιμητική» για αυτούς διάκριση αποδόθηκε στους «κοκκινόμαυρους» εξαιτίας της πορείας τους από το 1938, όταν και ιδρύθηκαν.


Κυρίως όμως οφείλεται στις τραγικές επιδόσεις τους κατά τη διάρκεια της 10ετίας του ’80, αλλά και στο γεγονός πως έκτοτε έχουν δεχτεί 3.850 γκολ και έχει σημειώσει 129! Η βάση της Ιμπις βρίσκεται στα προάστια της πόλης Ρεσίφε, στην επαρχία Περναμπούκο της Βραζιλίας και οι φίλοι της στεναχωριούνται όταν νικά. Ευτυχώς για αυτούς το κάνει από σπάνια έως καθόλου. Το 1974, σε 24 παιχνίδια για το «Τορνέο Ινισιάλ» (σ.σ.: η τελευταία κατηγορία του Περναμπούκο όπου συμμετέχει αδιάλειπτα, δίχως ποτέ να έχει προβιβασθεί) η Ιμπις ηττήθηκε στα 23 και πήρε μία ισοπαλία. Δεν υπήρχε όμως παρακάτω και συνέχισε να βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις της κατηγορίας.

Τα... καλύτερα βέβαια δεν είχαν έρθει ακόμα, καθώς έξι χρόνια αργότερα έμελε να γράψει ιστορία. Σε 72 παιχνίδια από τον Ιούλιο του 1980 έως τον Ιούνιο του 1984 η Ιμπις γνώρισε 63 ήττες και κατέκτησε εννέα ισοπαλίες, με την πρώτη χρονιά να χάνει και τα 24 παιχνίδια που έδωσε.

Το 1.000ό γκολ του Ρομάριο
Σε μία τέτοια ομάδα ο πρόεδρος δεν θα μπορούσε να είναι... φυσιολογικός. Ο Ολίντο Ράμος έχει επιφέρει πολλές αλλαγές στην Ιμπις. Ως λάτρης της αιγυπτιακής ιστορίας είναι και ο σχεδιαστής του σήματος του συλλόγου που συμβολίζεται από τον πελεκάνο του Νείλου που λατρευόταν από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Το τελευταίο δείγμα όμως της εκκεντρικότητας του που ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, ήταν το 2008 να προτείνει συμβόλαιο συνεργασίας στον Ρομάριο! Συγκεκριμένα όταν ο 41χρονος επιθετικός έφυγε από την Αδελάϊδα Γιουνάιτεντ και έψαχνε ομάδα στη Βραζιλία για να μπορέσει να φτάσει τα 1.000 γκολ στην καριέρα του. Ο Ράμος επικοινώνησε με τον «Μπαϊσίνιο» μα όπως ήταν φυσικό έφαγε πόρτα. Αυτό χαροποίησε τους οπαδούς που δεν ήθελαν να δουν ντυμένο στα «κοκκινόμαυρα» έναν τόσο ικανό σκόρερ.



Τελικά ο Ρομάριο εντάχθηκε και πάλι στη Βάσκο ντα Γκάμα, μα ο Ράμος, ο οποίος ήθελε πάση θυσία να δει τον μεγάλο «αστέρα» στο «Λουίς Αλεσαντρίνο», δεν το έβαλε κάτω. Αφού δεν μπόρεσε να τον κάνει να παίξει με την ομάδα του αποφάσισε να δώσει χαρά στους ακόλουθους της και να τον κάνει να σκοράρει εναντίον της. Απηύθυνε λοιπόν πρόσκληση στη Βάσκο ντα Γκάμα να δώσουν οι δύο ομάδες φιλικό ώστε ένας από του καλύτερους φορ όλων των εποχών να σκοράρει το 1.000ό γκολ του κατά της χειρότερης άμυνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου, κάτι που δυστυχώς για τους φίλους της δεν συνέβη.

Μύθοι και ινδάλματα
Οι ιστορίες που έχουν μεταφερθεί από στόμα σε στόμα για τα κατορθώματα της Ιμπις και των παικτών της αγγίζουν τα όρια μεταξύ της μυθοπλασίας και της πιο cult παράδοσης. Παρά το γεγονός πως στο ρεφρέν του ύμνου της ομάδας υπάρχει η στροφή που ζητά από την ομάδα να κατακτήσει τίτλους, ουσιαστικά κανείς ποτέ δεν την τραγουδά. Από την ομάδα έχει ξεκινήσει τα πρώτα του βήματα ο μεγάλος Βαβά, αλλά αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς, τα διαχρονικά ινδάλματα όλων των εποχών είναι δύο άλλοι για τους οποίους έχουν γραφτεί μέχρι και ποιήματα.

Ο κομμωτής επιθετικός Μάουρο Σαμπού (σ.σ.: για αυτό και το χιουμοριστικό επίθετο) και ο τερματοφύλακας Τζακούνσο. Ο πρώτος οφείλει την αγάπη του κόσμου στο γεγονός πως έπειτα από 10 χρόνια καριέρας είχε σκοράρει ένα μόλις γκολ (σε ήττα 8-1) και ο δεύτερος στο ότι φέρεται να έχει δώσει ασίστ σε 366 από τα γκολ που έχει δεχτεί. Ο θρύλος πάντως αναφέρει πως τη δεκαετία του ’50, ο Τζακούνσο κάποτε είχε δεχτεί 57 γκολ σε έναν αγώνα, αλλά τόσο εκείνος όσο και οι συμπαίκτες τους δεν στεναχωρήθηκαν. Απαντες ήταν αναλφάβητοι και ήξεραν να μετρούν μέχρι το 10!