Τα κάνει όλα (vids)!

Είναι γρήγορος, αθλητικός, ψηλός και με μόλις 3% ποσοστό λίπους. Σίγουρα το παιδικό όνειρο του Τζορτζ Χιλ από τη πιο μπασκετική πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών, την Ιντιάνα, θα γινόταν πραγματικότητα. Θα γινόταν αθλητής, όταν μεγάλωνε και θα έπαιζε στο ΝΒΑ, όπως το είδωλο του: ο Μάικλ Τζόρνταν.

Το… κόλλημα του με τον «Air Jordan» ήταν τέτοιο ώστε ένοιωσε τη μεγαλύτερη χαρά της παιδικής του ηλικίας, όταν στα 13 του συμμετείχε για τρεις μέρες σε καμπ στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια με υψηλό προσκεκλημένο τον Μάιλκλ Τζόρνταν.

Με αντίπαλο τον Τζόρνταν!

Πήρε όλα τα αξεσουάρ που είχαν το λογότυπο «MJ» (μπλούζα, παπούτσια κλπ.) και έφθασε στο δωμάτιο, όπου θα έμενε μαζί με δυο ακόμα παιδιά. Μόλις τους αντίκρισε, στενοχωρήθηκε: Είχαν περισσότερα πράγματα που είχαν την υπογραφή του Μάικλ Τζόρνταν. Λίγο αργότερα το μυστήριο λύθηκε. Ένας ψηλός άνδρας χτύπησε την πόρτα και εμφανίστηκε το παιδικό του είδωλο που αποδείχθηκε ότι ήταν ο πατέρας των συγκατοίκων του!

Ντράπηκε όμως, τόσο πολύ που έκρυψε το πρόσωπο του στο μαξιλάρι. Τις επόμενες μέρες όμως, δεν ήταν τόσο μαζεμένος. Ο Τζόρνταν έβαλε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στο καμπ σε μια δοκιμασία. Εβαλε ως έπαθλο τα καινούργια παπούτσια που θα λάνσαρε σε όποιον ευστοχούσε πρώτος σε δυο συνεχόμενες βολές την ώρα που ο θρύλος του ΝΒΑ θα πηδούσε πάνω-κάτω προσπαθώντας να τον κόψει. Τα κατάφερε ο Τζορτζ Χιλ! Αργησε όμως, περίπου τέσσερις μήνες να λάβει τα αγαπημένα του παπούτσια, επειδή δεν είχαν βγει ακόμα στην αγορά…

Από τερματοφύλακας… πόιντ γκαρντ

Συνέχισε να ασχολείται με το μπάσκετ, αλλά ταυτόχρονα έπαιζε και ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας («δεν ήμουν κακός» θυμάται μερικά χρόνια αργότερα), αλλά και μπέιζμπολ. Λίγο πριν τελειώσει το σχολείο ωστόσο, βρήκε τον προσανατολισμό του: θα έπαιζε μπάσκετ. «Μου άρεσε μέχρι τότε το άθλημα, αλλά δεν το έπαιρνα στα σοβαρά μέχρι που ένα παιδί με κέρδισε σε μονό 21-0. Κανείς δεν με είχε κερδίσει έτσι και κατάλαβα ότι έπρεπε να δουλέψω».

Είναι πολύ δεμένος με την οικογένεια του και συχνά τους επικαλείται. Οι γονείς του άλλωστε ήταν μεροκαματιάρηδες που προσπαθούσαν να μεγαλώσουν το γιό τους για τον δουν να υλοποιεί το όνειρο του. Η μητέρα του ήταν οδηγός σχολικού λεωφορείου και ο πατέρας του εργάτης σε εργοστάσιο. Έχει ωστόσο τόσο ισχυρούς δεσμούς με την οικογένεια του, ώστε επέλεξε να φοιτήσει στο Περντιού της Ιντιάνα και όχι στους Γκέιτορς της Φλόριντα, επειδή ήθελε να βρίσκεται κοντά στους δικούς του και τον παππού του που ήταν βαριά άρρωστος.

Ο τραυματισμός και η βελτίωση

Στο κολέγιο ξεκίνησε καλά την πορεία του, αλλά στον τρίτο χρόνο τραυματίστηκε σοβαρά σπάζοντας το πόδι του. Εμεινε εκτός για δυο μήνες, προσπάθησε να επιστρέψει, έπαιξε σε τρία παιχνίδια, αλλά ο πόνος δεν υποχωρούσε. Έτσι αναγκάστηκε να χάσει όλη τη σεζόν, αφού εν τέλει αγωνίστηκε μόνο σε πέντε παιχνίδια. Ο Χιλ ένοιωθε πραγματικά σαν θηρίο στο κλουβί, όταν έβλεπε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει το κολέγιο του, αλλά το αντιμετώπισε στωικά: «Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Πρέπει να είμαι πιο ώριμος και να μην κάνω το δικό μου»… Παράλληλα, κοίταξε να βελτιωθεί: «Ξόδεψα πολύ χρόνο για να μαθαίνω πως θα γίνω καλύτερος, πιο γρήγορος, πιο δυνατός και πιο μεγαλόσωμος».

Και τα κατάφερε! Στην τελευταία του σεζόν στο Περντιού εκτόξευσε τους αριθμούς του πραγματοποιώντας την καλύτερη χρονιά του. Έπαιξε σε 32 παιχνίδια ως βασικός σούτινγκ γκαρντ με 37 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο και είχε21,5 πόντους με 81% στις βολές, 54% στα σουτ εντός παιδιάς και 45% στα τρίποντα. Παράλληλα, είχε 6,8 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ και 1,8 κλεψίματα ανά αγώνα.

Όταν δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 2008 ήταν στην πέμπτη θέση των σκόρερ στην ιστορία του κολεγίου με 1619 πόντους, αλλά δεν είχε υψηλές βλέψεις. Οι περισσότερες προβλέψεις από τους «ειδικούς» τον είχαν εκτός των επιλογών του πρώτου γύρου. Όταν τον επέλεξαν οι Σαν Αντόνιο Σπερς το νούμερο 26 δεν κατάφερε καν να ακούσει το όνομά του. Ήταν τέτοια η συγκίνηση…

Το όνειρο του λοιπόν, να παίξει στο ΝΒΑ έγινε πραγματικότητα στην ομάδα που έπρεπε να ανταγωνιστεί τους Τόνι Πάρκερ και Μανού Τζινόμπιλι για τις δυο θέσεις των περιφερειακών. Στο κολέγιο συνήθιζε να παίζει ως σούτινγκ γκαρντ, αλλά λόγω ύψους (1,88 μ.) ο Γκρεγκ Πόποβιτς τον χρησιμοποιούσε αποκλειστικά ως πόιντ γκαρντ.

To scouting report του Πόποβιτς

Η πρόκληση ήταν μεγάλη, αλλά ο Τζορτζ Χιλ δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να τα βγάλει πέρα. Στη ρούκι του σεζόν στο ΝΒΑ αγωνίστηκε σε 77 παιχνίδια με 16,5 λεπτά κατά μέσο όρο.

Τα αμυντικά του προσόντα ήταν γνωστά από τα κολεγιακά του χρόνια ακόμα, αλλά όπως είχε επισημάνει και ο κόουτς των Σπερς χρειαζόταν να βελτιωθεί στην επίθεση. Λίγο μετά την επιλογή του Χιλ στο νούμερο 26 ο Πόποβιτς ανέλυσε πως «κάνει τα πάντα. Ένα εκπληκτικό πράγμα με αυτόν έχει να κάνει με το ότι είναι πολύ καλός all around παίκτης, είναι πεισματάρης αμυντικός, μπορεί να σκοράρει, να τρέξει, είναι καός πασέρ, γνωρίζει καλά το παιχνίδι και είναι πραγματικά ομαδικός παίκτης».

…και πως εξελίχθηκε ως παίκτης

Τρία χρόνια αργότερα έχει βελτιωθεί αρκετά και όπως λένε οι προπονητές και οι συμπαίκτες του αυτό οφείλεται στις ατομικές προπονήσεις που κάνει τα καλοκαίρια και συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων μέχρι και 8.000 σουτ τριών πόντων, όπως καταμετρήθηκε στο προπονητικό καμπ των «σπιρουνιών» το καλοκαίρι του 2010.

Παρά το ότι βρισκόταν ιεραρχικά πίσω από τον Τόνι Πάρκερ τα τελευταία δυο χρόνια αγωνίζεται σταθερά περισσότερο από 28 λεπτά ανά αγώνα έχοντας χάσει ελάχιστα ματς κάθε σεζόν. Έχει αναπτύξει πολύ καλά τη μηχανική της επίθεσης με pick ‘n roll, είναι εξαιρετικός σκόρερ από μέση απόσταση κυρίως.

Δουλεύει συνεχώς το μακρινό σουτ του με τα ποσοστά ευστοχίας πίσω από τη γραμμή του τριπόντου να φθάνουν το 39% και 37% αντίστοιχα τις δυο τελευταίες σεζόν. Έχει το ένστικτο του σκόρερ με μέσο όρο πόντων 12,4 τη σεζόν 2009-10 και 11,6 πέρυσι, ενώ δεν «καταχράται» τις επιθετικές προσπάθειες της ομάδας του μεριμνώντας και για το σύνολο χωρίς όμως, να έχει αρκετή δημιουργία στο παιχνίδι του.

Η ταχύτητα του τον βοηθά αρκετά να βγάζει την ομάδα του στον αιφνιδιασμό και να σταματά κάθε αντίπαλο λόγω της ταχύτητας που έχει στα πόδια του. Οι συστατικές επιστολές που έχει υποδεικνύουν δηλαδή, έναν εξαιρετικό σκόρερ που συνδυάζει και τις καλές επιδόσεις στην άμυνα. Δεν είναι το τεράστιο όνομα που θα ξεσηκώσει τον κόσμο, αλλά είναι ένας πολυταλαντούχος παίκτης που προσφέρει πολλά, ακόμα δεν έχει δείξει το πλήρες ταλέντο του και σίγουρα μπορεί να ανεβάσει επίπεδο μια ευρωπαϊκή ομάδα.

Ο Γκρεγκ Πόποβιτς δούλεψε μαζί του για τρία χρόνια και τον γνωρίζει άριστα. Για αυτό και τον υπέδειξε στον Ντούσαν Ίβκοβιτς, όταν ο κόουτς του Ολυμπιακού αναζητούσε έναν ποιοτικό παίκτη από το ΝΒΑ για να πλαισιώσει τον Βασίλη Σπανούλη. Λίγες μέρες, βέβαια πριν την έναρξη του λοκ άουτ τα δικαιώματα του Χιλ μεταφέρθηκαν στους Ιντιάνα Πέισερς και έτσι ο Πόποβιτς δεν θα τον είχε πια υπό τις οδηγίες του. Αν ξεκινούσε η σεζόν στο ΝΒΑ, ο Χιλ θα επέστρεφε ως βασικός γκαρντ στην πόλη που μεγάλωσε, την μπασκετομάνα των ΗΠΑ. Ίσως όμως, προλάβει να δώσει μερικές παραστάσεις στον Πειραιά πριν παίξει στους Πέισερς.

Δείτε μερικά video με τα κατορθώματα του Τζορτζ Χιλ! Στο πρώτο περιλαμβάνονται αρκετά highlightsτου (ακόμα και από το φιλικό εναντίον του Ολυμπιακού το φθινόπωρο του 2009), στο δεύτερο αποδεικνύεται ότι παρά τα 188 εκατοστά του, καρφώνει εντυπωσιακά) και στο τρίτο δείχνει ότι έχει τσαμπουκά και τολμά να τα βάλει και με τον Κόμπε Μπράιαντ.