Εντελώς ΠΑΟΚ για 95'

‘Oταν μιλάς για συναισθήματα και μάλιστα δημοσίως πρέπει να είσαι ειλικρινής. Το ο,τι αγαπώ τον κόσμο του ΠΑΟΚ το ξέρετε…το’χω γράψει…το’χω ξαναγράψει… έχω εισπράξει πολλή αγάπη από τους ΠΑΟΚτσήδες… έχω εισπράξει πολλά μπινελίκια από τους Αρειανούς… έχω εισπράξει την ουδέτερη (μάλλον θετική στάση ) από τους φίλους της ομάδας μου, δηλαδή τους Παναθηναϊκούς … έχω εισπράξει αδιαφορία από τους Ολυμπιακούς….
Όπως και να’χει…τί να κάνω τώρα; Ετσι νιώθω….έτσι λέω… και όλοι όσοι αναφέρω έτσι νιώθουν…έτσι αντιδρούν.
Δεν βρίσκω τίποτε το επιλήψιμο.
Ολοι έχουν δίκιο για τους δικούς τους λόγους… όπως κι εγώ για τους δικούς μου.
Οποιος παρακολουθησε το χθεσινό παιγνίδι του ΠΑΟΚ στο Λονδίνο…και δεν ένιωσε έστω και για λίγο ότι αυτή η συγκεκριμένη ομάδα το συγκεκριμένο 95λεπτο, αξίζε την ενδόμυχη υποστήριξη του… είναι κολλημένος.
Ποτέ μου δεν έγραψα για την ομάδα του ΠΑΟΚ. Δεν με ενδιέφερε και πολύ.
Μην ξαναγράφω αυτά που’χω γράψει 10 φορές γιατί επαναλαμβάνομαι και αυτό κουράζει πρώτον από όλους εμένα.
Το ξέρω ότι θα με κράξετε ομαδικώς, αλλά εγω θα σας πω την αλήθεια… Χθες από τη στιγμή που ο Σάλπι έδωσε το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ κάτι αγωνιστικά παοκένιο (που μέχρι τότε δεν το’χα νιώσει ποτέ) χύθηκε μέσα μου…
Και εξηγούμαι για να μην (που δεν το βλέπω) παρεξηγηθώ.
Το γεγονός ότι στο 14’ η ομάδα προηγήθηκε χαλαρά με 2-0 της Τότεναμ, που «φωναζε» από τα αποδυτήρια ότι σνομπάριζε την ελληνική ομάδα…και όταν είδα ότι σε κάθε επίθεσή της μυριζε το 3-0… ταυτίστηκα με τον ΠΑΟΚ.
Όταν ο απαράδεκτος Ολλανδός διαιτητής Νάϊχαουζ έδωσε ανύπαρκτο πέναλτι και απέβαλε τον πιτσιρικά τον Σταφυλίδη, που μέχρι τότε δεν είχε αφήσει τον Λένον να ακουμπήσει την μπάλα… παθιάστηκα.
Θέλετε να σας πω ψέμματα;
ΟΚ!... δεν παθιάστηκα….
Όμως θα σας πω την αλήθεια… παθιάστηκα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν με στεναχώρεσε τόσο παικτικά, που ο ΠΑΟΚ βρέθηκε από καβάλα στ’ άλογο, με την πλάτη στο καναβάτσο… αλλά περισσότερο συναισθηματικά για τον 17χρονο Σταφυλίδη… που αντί γίνει ήρωας όπως του άρμοζε(μην ξεχνάτε ότι είχε απομακρύνει σε ΜΙΑ φάση δυο φορές την μπάλα από την γραμμή του τέρματος…) θα μπορούσε (αν ο ΠΑΟΚ είχε αποκλειστεί) να μην το ξεπεράσει ποτέ…
Φαντάζεστε τι ανεβασμένη ψυχολογία θαχε ο μικρός μετα τις δυο σωτήριες αποκρούσεις; Προφανώς και δεν τον επέλεξε για πλάκα ο προπονητής του… ξανα προφανώς με την ψυχολογία στα χάϊ της θα’χε ξεδιπλώσει το ταλένο του. Αντ’ αυτού βρέθηκε στον πάγκο… με κίνδυνο να πιστέψει ότι φταίει που ο σχεδόν σίγουρος θρίαμβος πιθανότατα να μετατρεπόταν σε απόλυτη τραγωδία. Αστε που τον έβλεπα ήδη στην τόσο (γουστάρουμε …έτσι;) ανανεωμένη (με πολύ νεαρά παιδιά δλδ) Εθνική ομάδα…, Παπαδόπουλος, Νίνης, Φετφατζίδης, Μήτρογλου, Καπίνο, Σταφυλίδης… Τώρα πρέπει να περιμένει την επόμενη ευκαιρία… Εστω…
Δηλαδή , ο μικρός τι να το κάνει το χέρι του κύριε Ολλανδέ μου; Να το ρουφήξει το πλευρό του…να το εξαϋλώσει… πιο κολλημένο δεν γίνεται…
Και έτσι αντί να δούμε έναν εξωπραγματικό θρίαμβο… μια πιθανή ας πούμε 4αρα μέσα στο σπίτι της Τότεναμ (σημειώστε ότι είναι από τις αγαπημένες μου ομάδες στην Αγγλία … ο τεράστιος Πάτ Τζένινγκς (δείτε εδώ) με έκανε να την αγαπήσω) , ζήσαμε ένα θρίλλερ…
Δεν παραπονιέμαι… ετσι είναι το ποδόσφαιρο… και το θρίλλερ υπό προϋποθέσεις (τελικό αποτέλεσμα) μπορεί να’ναι καλύτερο από έναν θρίαμβο (που τελικά ήρθε)… οποιος αγαπάει την μπαλίτσα που λέει κι ο Αλέ… καταλαβαίνει τι λέω…
Για μια ολόκληρη αγωνιστική ώρα καρδιά μου βαρούσε σαν το τύμπανο της Θύρας4…
Δεν γνωρίζω καν τα μικρά ονόματα των παικτών του ΠΑΟΚ, πλην του Σαλπιγγίδη, του Αθανασιάδη και αυτό επειδή λέγεται Κλάους (και μου’χει κάνει εντύπωση) και του… ω Θεέ μου… ανεκδιήγητου Χαλκιά… ο Κονστάντσο να’παιζε μεγαλύτερη ασφάλεια θα ένιωθα… ο,τι πήγαινε ψηλα και παραλληλα προς το τέρμα ξύριζε τα ακροδάκτυλα του… και το γκολ που δικαίως ακυρώθηκε….το έφαγε ο ΠΑΟΚ επειδή ο Χαλκιάς διαμαρτυρόταν ενώ εξελισσόταν η φάση παρ’ όλο που δεν είχε σφυρίξει (ακόμα) ο διαιτητής (με τις delay αποφάσεις) … Πού έχει ακουστεί κήπερ να διαμαρτυρεται καθώς η μπάλα παίζεται μέσα στην μικρή περιοχή; Όχι ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε παίζοντας για μια ώρα όχι με 10…αλλά με 9 ½ παίκτες… το μισό το βάζω τιμής ένεκεν επειδή έβγαλε κι ένα…που καλύτερα να μην το’βγαζε γιατί αμέσως μετα το κόρνερ αποβλήθηκε ο Σταφυλίδης… Διάολε…
Δεν γνωρίζω λοιπόν ούτε καν τα μικρά τους ονόματα…
Με συγκίνησαν απλώς αυτά που κάνανε μέσα στις 4 γραμμές… με συγκίνησε που ανάγκασαν τον γνωστό για τις σνόμπ απόψεις του Χάρι Ρέντναπ, να κάνει τρομοκρατημένος στροφή 180ο και να ρίξει στον αγώνα τους σταρ του… υποθέτω ότι ακόμα κτυπά την κεφάλα του που κράτησε εκτός 16αδας τον Αντεμπαγιόρ…
Θα παρακαλούσα επίσης τους φίλους μου τους ΠΑΟΚτσήδες να σταματήσουν την αηδία με τον Σαλπιγγίδη... τι άλλο πρέπει να κάνει δηλαδή το παλικάρι για να αποδείξει ότι αγαπά την ομάδα; Όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό τον είχα ξεχωρίσει επειδή ήταν πάντα κύριος και τέλειος επαγγελματίας… Ολοι οι φίλαθλοι του ΠΑΟ τον αγαπούν και σέβονται ότι έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του… Χαλαρώστε λοιπόν (ξ)αδέλφια ΠΑΟΚια…
Όταν ο βλαξ Ναϊχάουζ σφύριξε τη λήξη έχω την αίσθηση ότι ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος ένιωσε ανακουφισμένος και υπέροχα. Ενιωσε ότι ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήταν δικό του.
Το πήρε… δεν το απέσπασε… ούτε τον βοήθησε η τύχη.
Ψιλο-στεναχωριέμαι μόνο για κάτι… που αντί για 4αρα εκτός έδρας…το κάναμε(νε) γκραν κινιόλ… γιατί όπως καταλαβαίνετε με τους Γκαρσία, Φωτάκη, Λαζάρ, Γεωργιάδη, Αθανασιάδη και Σαλπιγγίδη σε τέτοια μέρα, με τέτοια ρέντα και με τους Εγγλέζους αναγκασμένους να παίξουν ανοικτά θα έκανε ο ΠΑΟΚ πάρτι. Θα’χε αφήσει την Ευρώπη με ανοικτο το στόμα…
Επειδή όμως στη ζωή όταν μας χαμογελά, δεν πρέπει ποτέ να της βγάζουμε τη γλώσσα, παραμένω απόλυτα ικανοποιημένος.

ΥΓ. Με συγκίνησε ιδιαιτέρως που αμέσως μετα τη λήξη του παιγνιδιού πολλοί ΠΑΟΚτσήδες μου έστειλαν μνμ στη σελίδα μου στο FB, αλλά και commentς εδώ στο gazzetta (στο προηγούμενο κι άσχετο με τον αγώνα άρθρο μου) θέλοντας τρελλαμένοι να μοιραστούν μαζί μου την ανείπωτη χαρά τους… πήρα μηνύματα ακόμα και από το Λονδίνο από κινητά. Κι όλα αυτά προς εμένα, έναν Παναθηναϊκό.
Το ποστ αυτό το’γραψα μόλις τέλειωσε το παιγνίδι… και θα μείνω άγρυπνος για να το ανεβάσω στις 06.00 το πρωί… που λήγει η απεργία της ΕΣΗΕΑ. Θα μπορούσα να πάω για ύπνο και να το δημοσιεύσω όταν ξυπνήσω… όμως τους το υποσχέθηκα και έτσι θα κάνω.

ΥΓ2. Πρακτικά θα μπορούσα να το ποστάρω αμέσως… σέβομαι όμως τους συναδέλφους μου που έχουν βρεθεί άνεργοι και είμαι συγκλονισμένος που έμαθα ότι μερικοί απ’ αυτούς κοιμούνται στο Alter, επειδή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το νοίκι τους. Σέβομαι φυσικά και την απόφαση του gazzetta να στηρίξει στην απεργία. Είναι καλό σ’ αυτή τη χώρα να μάθουμε να τιμούμε τις υποχρεώσεις μας… Ο ΠΑΟΚ ακριβώς αυτό έκανε.

Καλή σας μέρα!
Μάνος Αντώναρος