Όχι και μοιραίος ο Σαριέγκι...

Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, πιθανότητα να κερδίσει ο Παναθηναϊκός στο «Βικελίδης» δεν υπήρχε. Ο Άρης από ατυχία ήταν εκεί που ήταν, έχασε ματς που δεν χάνονται και κάποτε θα δικαιωνόταν. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός φαινόταν εδώ και ένα μήνα ότι έχανε λάδια. Δεν το πλήρωσε στο Καραϊσκάκη, κέρδισε χωρίς να παίξει μπάλα με τον ΟΦΗ κι όταν μια ομάδα δεν μαθαίνει από τα λάθη της, ειδικά όταν δεν τα πληρώνει, παίζει με τη... θεία δίκη του ποδοσφαίρου.

Ειδικά όταν κάποιοι αιθεροβάμονες έσπευσαν να τον βαφτίσουν και... φαβορί!

Κι αν όλα τα παραπάνω κάπως μπορούσε να τα ξεπεράσει, την... παρουσία του Σαριέγκι πώς θα την προσπερνούσε; Με 12 έπαιζε ο Άρης. Δεν είναι ειρωνία, αφού τα δυο γκολ του προήλθαν από πάσες του Σαριέγκι. Τόσο στο δεύτερο όσο και στο τρίτο γκολ. Και φυσικά μόνο κάποιος που είδε πρώτη φορά μπάλα την Κυριακή θα έχριζε μοιραίο τον Σαριέγκι. Ο Φερέιρα έχει κάνει αναμφισβήτητα σπουδαία δουλειά αλλά το βράδυ της Κυριακής χρεώνεται απόλυτα τον ρόλο του μοιραίου. Κυρίως επειδή έβλεπε το τρένο να έρχεται κατά πάνω του κι εκείνος πίστευε πως είναι άτρωτος.

Αντί λοιπόν, να τα βάζει με τον Σπάθα που έκανε μια απαρατήρητη διαιτησία, γιατί δεν πήγε στο ημίχρονο να τα βάλει με τον εαυτό του που κατέβασε αυτή την 11άδα; Ο Σαριέγκι είχε κάνει ακριβώς την ίδια γκάφα στο Καραϊσκάκη και τον έσωσε εις διπλούν ο Μαρίνος σε σουτ των Τζιμπούρ, Μιραλάς! Ο Βύντρα ήταν αλλού για αλλού όση ώρα έπαιξε στο Καραϊσκάκη, λίγος με τον ΟΦΗ. Ο δε Κλέιτον στα ίδια ματς είχε ξεφουσκώσει σαν μπαλόνι. Την ίδια στιγμή, τόσο ο Μαρίνος όσο και ο Ρούντολφ δήλωναν έτοιμοι ιατρικά και αγωνιστικά. «Η 11άδα που κερδίζει δεν αλλάζει» ήταν ένα ωραίο μότο πριν 20 χρόνια. Όταν κερδίζεις με τα ψέματα κάποια στιγμή θα καταρρεύσεις.

Όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά θέμα καρδιάς. Ο Παναθηναϊκός μπήκε για να χάσει, επειδή είχε το +5, κι έχασε. Ο Άρης το πήρε το ματς με το έτσι θέλω. Στις δηλώσεις παραμονές του αγώνα σπάνια δίνουμε βάση, αλλά ο Λαζαρίδης είχε δώσει την... προαναγγελία του αγώνα στο πιάτο μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό. «Πρέπει να δώσουμε στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι θα χάσει από την πρώτη φάση του αγώνα». Του το έδωσε. Και στο πιο καθοριστικό ματς πρωταθλήματος εμφανίστηκε χαλαρός, να παίξουμε τη μπαλίτσα μας, τα τριγωνάκια μας, κι ό,τι βγει.

Δεν υπήρχε φάση που να βγήκε πρώτος στη μπάλα παίκτης του Παναθηναϊκού! Πάντα Αρειανός ήταν. Για αυτό και το 3-1 αδικεί την προσπάθειά του διότι αν το πίστευε ήταν τόσο μπόσικος ο Παναθηναϊκός που μπορούσε να του βάλει και πέντε. Μόνο όταν ως αντιστάθμισμα του Σαριέγκι, ο Πρόμπιερζ έριξε τον Καστίγιο, αποκαταστάθηκε η αριθμητική ισορροπία, αφού ο Μεξικανουρουγουανός με ελληνικές ρίζες, απέδειξε γιατί δεν έκανε μεγάλη καριέρα επιχειρώντας να ντριμπλάρει και τα σημαιάκια του κόρνερ, σε μια προκλητική επίδειξη ατομισμού, που σε κάθε κανονική ομάδα θα τιμωρείτο με άμεσο εξοστρακισμό.

Επί της ουσίας, πάντως, τώρα θα δούμε τον Παναθηναϊκό τι ψάρια πιάνει. Το είχαμε ξαναγράψει ότι τα αληθινά τεστ θα έρθουν όταν στραβοπατήσει κι όχι όταν κερδίζει διότι οι νίκες καμιά φορά λειτουργούν ως σκουπίδια που τα πετάς κάτω από το χαλί, όπως έκανε ο Φερέιρα.

Βαθμολογικά, δεν αλλάζουν πολλά πράγματα, αφού η κατάσταση στην κορυφή επανήλθε στο σημείο που ήταν μετά το ντέρμπι και προ της (εκτός προγράμματος) γκέλας του Ολυμπιακού στην Τρίπολη.

Η φιλότιμη ΑΕΚ πρέπει να απολαύσει το «for the love of the game» και τη στιγμή που λόγω εκκρεμοτήτων τη βρίσκει κοντά στην κορυφή. Κι η απορία που μας μένει βλέποντας την ΑΕΚ είναι τι σόι μπάλα βλέπουν αυτοί που ξεφτίλιζαν τον «άμπαλο και άγκολο» Μπέλεκ, που βάφτιζαν «Τιτίκα» τον Κάρλος. Παίκτες που στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορούν να κάνουν διαφορά σε κάποια ματς, αλλά όχι σε διάρκεια. Έχει καλύτερους η ΑΕΚ και δεν το ξέρουμε;

ΥΓ. Μια μπασκετική πινελιά από το καλύτερο ματς ως τώρα στο πρωτάθλημα, με τον Άρη να παίζει επιτέλους σαν Άρης και τον Ολυμπιακό να παίζει ως... Σπανούλης. Ο τύπος μοιάζει σαν παιδί τρίτης λυκείου που επειδή δεν είχε παρέα να παίξει φώναξε τα παιδιά του δημοτικού να πάνε για ένα μονάκι. Αφήστε λοιπόν το δίλημμα Σπανούλης ή Διαμαντίδης. Βλέπεις τον Σπανούλη. Βλέπεις και τον Διαμαντίδη. Αν αυτοί παίζουν στην ίδια ομάδα και τους κοουτσάρει ο Ομπράντοβιτς φταίει ο... Βασιλακόπουλος αν χάνεις; Με τον Γιαννάκη στον πάγκο και το δίδυμο αυτό ξεπάστρεψε τις κορυφαίες Εθνικές του πλανήτη! Άρα, μήπως δεν φταίει κι ο Γιαννάκης τον οποίο ως κόουτς του Ολυμπιακού ισοπεδώσαμε όλοι επειδή δεν κέρδισε το πρωτάθλημα; Ή, μήπως φταίει ο Γιαννακόπουλος αν την εποχή που μειώνει κατακόρυφα το μπάτζετ και είναι ευάλωτος, ο μεγάλος του αντίπαλος έχει αφήσει δίπλα στον Σπανούλη τους Κατσίβελη, Λούκας, Πελεκάνο, Σλούκα;