Ώρα Ορεστιάδας και τούρτα Λάιου

Ο Λάιος μαζί με τον Λεώνη έχουν γενέθλια 17 Μαρτίου και ο Καζάζης στις 31 Μαρτίου μαζί με την Πόλα Κίτσου...

Άσχετο, αλλά σήμερα γιορτάζει και η Βίκυ Αρβανίτη του μπιτς βόλεϊ αλλά και ο πασαδόρος του Άρη Θάνος Τερζής. Για να προβλέψουμε, όμως, ποιος θα είναι επόμενος «μαρτογεννημένος» προπονητής του Παναθηναϊκού, ας δούμε ποιος άλλος γνωστός προπονητής έχει γενέθλια τον Μάρτιο. Έχουμε και λέμε... Για να δούμε τι βρήκαμε...

Ξεκινάμε με τα βαριά χαρτιά. Ο Νταγκ Μπιλ (στις 4 Μαρτίου) αλλά αποκλείεται να έρθει στον Παναθηναϊκό, γιατί όπως και ο Προσαλίκας δεν ξαναβάζει φόρμα (μόνο μέσα στο σπίτι) και φυσικά δεν είναι φίλος των παικτών και των παροικούντων στη Γλυφάδα, ούτε και τον ξέρει ο κόσμος και η διοίκηση, οπότε καλύτερα μην τους βάζουμε δύσκολα και πάμε παρακάτω...

Ο Γιούρι Φιλίποφ (στις 22 Μαρτίου). Χμ, ο «γιουράκος» μπορεί να ξαναγυρίσει, αλλά έτσι όπως μπερδεύτηκαν τα πράγματα με τον Ντίμα που πήγε στον Ολυμπιακό, είναι κομμάτι δύσκολο, εκτός κι αν γίνει η μεγάλη επιστροφή όλης της οικογένειας.

Άλλωστε, εδώ ο Λάιος έτρωγε κουτουλιές στη Λεωφόρο από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και τώρα είναι προπονητής του Παναθηναϊκού. Ο«γιουράκος» που έγραψε και Ιστορία στον «Τάφο» δεν θα ξαναγυρίσει;

Οχ! Βρήκαμε κι άλλον γνωστό προπονητή που είναι γεννημένος τον Μάρτιο. Ο Κώστας Χαριτωνίδης. Περαστικά του γιατί πέρασε διπλή πνευμονία. Τη Δευτέρα έχει γενέθλια και μια και έχει τις καλύτερες σχέσεις με τους παίκτες, φαντάζει ως το ακλόνητο φαβορί μετά τον Λάιο.

Βέβαια, ο Λάιος μπορεί και να ριζώσει για τα καλά στον Παναθηναϊκό. Ήρθε για δύο μήνες, αλλά ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, εκτός κι αν πάρει κι αυτός στα σοβαρά αυτά που θα ακούει στα αποδυτήρια και από την εξέδρα και πάει και παραιτηθεί πριν εξοφληθεί.

Με τις αλλαγές που ετοιμάζεται να κάνει, θα γράψει Ιστορία. Θα έρθουν και πολλά sms. Αν χάσει το πρωτάθλημα, δεν τρέχει κάστανο. Τι είχε τι έχασε... Ο μόνος που δεν θα φταίει είναι ο Λάιος, οπότε μπορεί και να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία.

Αν, όμως, πάρει το πρωτάθλημα θα γράψει Ιστορία, οπότε και πάλι θα έχει λόγο να μείνει. Και ξέρετε, ο Λάιος όπου πηγαίνει ριζώνει. Μόνο φύλλα που δεν βγάζει. Στον Ολυμπιακό ήταν από το 1986 μέχρι το 1992 αλλά και τη σεζόν 1995-96, ενώ στον Πανελλήνιο ήταν από το 1997 μέχρι το 2008. Αν κάτσει μία δεκαετία στον Παναθηναϊκό μπορεί να κάνει ποδαρικό και στο Βοτανικό.

Έτσι που λέτε. Πήγε και ο Λάιος να δει έναν αγώνα στη Λεωφόρο το 1995 και μόλις τον αναγνώρισαν έγινε της κακομοίρας. «Ευτυχώς φόραγα πέτσινο μπουφάν και μπότες, αλλιώς θα ήμασταν ακόμα εκεί...» θυμάται ο Λάιος που τον πήραν τα αίματα και τον έσωσε ο έφορος του πόλο Νίκος Κατσαρός. Και φανταστείτε πως ο Λάιος ήταν γενικά ευγενής άνθρωπος, ήπιων τόνων, πάντα χαμογελαστός, με τη μηχανούλα του και δεν προκαλούσε.

Και επειδή η ζωή κάνει κύκλους, ο Λάιος κατέκτησε 18 εγχώριους τίτλους με τον Ολυμπιακό και έναν ευρωπαϊκό (το Κύπελλο Κυπελλούχων) αλλά έκλεισε την καριέρα του ως παίκτης του Παναθηναϊκού τη σεζόν 1985-86. Μάλιστα ένας τραυματισμός τον κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης κι όταν ο Λάιος γύρισε, ο προπονητής της τότε ομάδας Τάσος Κουμπλής είχε καθιερώσει πασαδόρο τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο. Ο Λάιος την επόμενη σεζόν έκανε τα τελευταία του παιχνίδια ως αθλητής στην ομάδα της γειτονιάς του, τον Έσπερο Καλλιθέας.

Έγινε ο πλέον πολυνίκης προπονητής με τον Ολυμπιακό και το 1992 αντικαταστάθηκε με τη μεγάλη δόξα του σοβιετικού βόλεϊ και προπονητή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τον Ρώσο Βλαντιμίρ Κόντρα, ο οποίος δεν μπόρεσε να συνηθίσει την τρέλα της Ελλάδας και μετά δύο χρόνια έφυγε. Ο Κουμπλής ανέλαβε τον Ολυμπιακό στο ξεκίνημα της σεζόν 1994-95, αλλά οι αθλητές τον άδειασαν και ο κλήρος έπεσε στον Στέλιο Καζάζη να αναλάβει παίκτης και προπονητής στον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι του 1995 ο Ολυμπιακός έχασε το πρωτάθλημα, ο Καζάζης αποχώρησε και ο Λάιος επέστρεψε. Άρα, η Ιστορία, φίλοι μου, επαναλαμβάνεται...

Ας αφήσουμε, όμως, τον Λάιο να σβήσει τα κεράκια του σήμερα και να ετοιμαστεί για το φιλικό με τη Λαμία όπου είναι προπονητής ο Ανδρεόπουλος που τον είδαμε παραπάνω, κι ας πάμε και εμείς παραπάνω γεωγραφικά. Δηλαδή, τι παραπάνω, εκεί που δεν πάει πιο πάνω. Ορεστιάδα και τα μυαλά στα κάγκελα. Μεγάλη ιστορία η Ορεστιάδα, φίλοι μου.

Όταν είχε νικήσει τον Ολυμπιακό του Λάιου τη σεζόν 1991-92 και μάλιστα με 3-0, είχε θεωρηθεί η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στην Α' Εθνική. Το παλιό γήπεδο χώραγε 800 άτομα και πρέπει να είχε μέσα 1.500 κι απέξω 2.000. Ο αγώνας ήταν τηλεοπτικός από την κρατική τηλεόραση και στην κεντρική πλατεία είχε στηθεί πανηγύρι. Όλος ο Έβρος ήταν στο πόδι. Από εκείνο τον αγώνα η Ορεστιάδα έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα κι αγαπήθηκε όσο ελάχιστες επαρχιακές ομάδες. Προπονητής ήταν ο Καμπερίδης και παίκτες οι πιτσιρικάδες τότε Μποζίδης, Σαμαράς, Τσακιρόπουλος, Παπάζογλου (σήμερα παίζει στον Ολυμπιακό), Μοσχοφίδης, Γκόρτσανιουκ, Χαρίσης, Γραμματικόπουλος, Μητούσης. Στον Ολυμπιακό που εκείνη τη σεζόν έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αρχηγός ήταν ο Τριανταφυλλίδης και παίκτες οι Ντράγκοβιτς, Αμαριανάκης, Ξεροβάσιλας, Λυκούδης, Δημ.Καζάζης, Φάκας, Μουστακίδης, Θεοδωρίδης, Ουρμπάνοβιτς και Τερζάκης που θεωρούνταν άτρωτοι.

Μετά ακολούθησε το έπος της Πάρμα, όπου η Ορεστιάδα στις 5 Μαρτίου του 1995 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας όπου αντιμετώπισε την Πάρμα του Μπεμπέτο και των Μπλανζέ, Γκραβίνα, Τζιάνι, Τζιρέτο από την οποία ηττήθηκε 3-0, αλλά το προηγούμενο βράδυ είχε γράψει Ιστορία αποκλείοντας την Τάλι Μιλάνο με 3-2 σετ κι ενώ έχανε με 2-0 σετ. Στο τάι μπρέικ η Ορεστιάδα επικράτησε 18-16. Τα τείχη έπεσαν και η Ορεστιάδα έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος τη σεζόν 2007-08 αλλά στον 5ο και τελευταίο τελικό έχασε από τον Ολυμπιακό του Μοντάλι και από τότε άρχισε η σταδιακή υποχώρηση μέχρι που η παλιά φρουρά παραγόντων και παικτών αποχώρησε και η ομάδα βούλιαξε στα χρέη και στη Β΄Εθνική.

Αυτό που έμεινε, όμως, στην Ορεστιάδα ήταν «η μητρόπολη του βόλεϊ» και οι άνθρωποι της ακριτικής πόλης ποτέ δεν έπαψαν να αγαπούν και να είναι κοντά το άθλημα.

Για τρίτη φορά τα τελευταία επτά χρόνια η Ορεστιάδα θα φιλοξενήσει έναν τελικό Κυπέλλου βόλεϊ και μάλιστα την πρώτη φορά, το 2004, είχαμε και πάλι τελικό Ηρακλής-Ολυμπιακός, με τον «γηραιό» να κατακτά τον τίτλο.

Από τότε πολλά άλλαξαν, άλλα έμειναν τα ίδια. Η ουσία είναι πως ο εφετινός τελικός θα κριθεί στον... ανορθόδοξο πόλεμο στο φιλέ, δηλαδή στην ομάδα που θα κάνει τα λιγότερα λάθη και θα καταφέρει να πιέσει με το σερβίς.

Ο Ηρακλής στην 7η συμμετοχή του σε τελικό στοχεύει στο 6ο Κύπελλο Ελλάδος. Έχει 6 παρουσίες σε τελικούς και 5 φορές έχει κατακτήσει το τρόπαιο. Το έχει χάσει μόνο μία φορά, το 2001 στην Ξάνθη από τον Ολυμπιακό με 3-0 σετ. Γενικά με τον Ολυμπιακό έχει αναμετρηθεί 4 φορές σε τελικούς και ο Ηρακλής μετράει 3 νίκες (3-0 το 2000 στην Πάτρα, 3-1 το 2004 στην Ορεστιάδα και 3-0 το 2005 στο Ρέθυμνο)..

Ο Ολυμπιακός από τους 23 τελικούς έχει αγωνιστεί στους 17 και έχει πάρει 11 φορές τον τίτλο. Τον έχει χάσει τους 6, εκ των οποίων οι 3 είναι από τον Ηρακλή και 3 από τον Παναθηναϊκό.

Οι προπονητές των δύο ομάδων, Γιάννης Καλμαζίδης του Ολυμπιακού και Φρέντι Μπρουκς του Ηρακλή, στο παρελθόν ήταν συμπαίκτες στον Ηρακλή, με τον πρώτο να έχει 4 τίτλους κυπέλλου και ο δεύτερος 2 τίτλους. Μάλιστα ο Καλμαζίδης ήταν παίκτης του Ηρακλή το 2004 στο 3-1 επί του Ολυμπιακού, ενώ από τη σημερινή ομάδα του Ηρακλή το 2004 ήταν ο Κράβαρικ και ο Μπαμπαλιούτας.

Γενικά περιμένουμε και ευχόμαστε να δούμε ένα ωραίο ματσάκι μεταξύ των δύο κορυφαίων ομάδων της εφετινής διοργάνωσης. Ο Ηρακλής νίκησε τον Ολυμπιακό στου Ρέντη 3-1 και ο Ολυμπιακός στη Μίκρα 3-0.

Ο «γηραιός» υπερτερεί σε εμπειρία, ανάπτυξη, «κόντρα επίθεση» και μπλοκ και ο Ολυμπιακός σε ενθουσιασμό, επίθεση, σερβίς και άμυνα. Η υποδοχή και ο ρυθμός είναι τα αδύνατα σημεία και των δύο φιναλίστ. Ο Τζούριτς υπερτερεί του Μπίλινγκς, αλλά ο Αμερικανός διαγώνιος δείχνει φορμαρισμένος. Ο Προύσαλης υπερέχει σε εμπειρία του Φιλίποφ, ο οποίος είναι ακόμα απρόβλεπτος. Ο Κουβανός Ντεσπέιν του Ηρακλή υπερέχει σε δύναμη του Κιρόγκα σε δύναμη και σερβίς, αλλά ο Αργεντινός του Ηρακλή είναι πιο πειθαρχημένος και με λιγότερα λάθη. Μεταξύ των δύο Αμερικανών Γιαμπλόνσκι και Όουενς, ο ακραίος του Ηρακλή δείχνει σε καλύτερη κατάσταση με πολλά διαφορετικά χτυπήματα, αλλά ο Γιαμπλόνσκι είναι πιο σταθερός στην υποδοχή. Στα λίμπερο ο Μπαμπαλιούτας έχει την εμπειρία με πιο «γλυκιά» υποδοχή, αλλά ο Κουζούνης έχει καλύτερη άμυνα, είναι πιο σβέλτος και ξεσηκώνει ψυχολογικά την ομάδα.

Κι αφήσαμε τελευταίους τους μπλοκέρ, καθώς πιστεύουμε πως θα είναι από τα σημεία που μπορεί και να κρίνουν τον τίτλο. Οι Σμαραγδής, Κράβαρικ ή Κανέλλος κόντρα σε Ανδρεάδη, Εστράδα ή Παπάζογλου. Στο μπλοκ η τριάδα του Ηρακλή δείχνει πιο αποτελεσματική, αλλά Παπάζογλου και Ανδρεάδης πάντα σε αγώνες στον Έβρο κάνουν τη διαφορά. Από το πόσο θα τους αξιοποιήσουν οι πασαδόροι τους θα αποτελέσουν τη σίγουρη λύση, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει καλή υποδοχή. Όσο για τον πάγκο ο Ολυμπιακός είναι είναι καλύτερος με την παρουσία Φράγκου, Χαριτωνίδη αλλά και τους Κοκκινάκη, Σωτηρίου που έδειξαν πως είναι φτιαγμένοι για τα δύσκολα.