Ο Ολυμπιακός που ντύθηκε …Πανιώνιος

Σ.ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Αγγιξε ταβάνι, αλλά αυτό δεν φτάνει
Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε το ματς στη Νέα Σμύρνη σαν τελικό, γι αυτό και κυριάρχησε απόλυτα. Δεν υποτίμησε τον αντίπαλο, δεν χαλάρωσε δευτερόλεπτο, προετοιμάστηκε άψογα και με όπλο την άμυνα πήρε μια σπουδαία νίκη. Αν δεν έχει απώλεια κάπου αλλού, θα του φτάνει να κερδίσει απλά - δίχως να νοιάζεται για τη διαφορά - τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ για να πάρει την πρωτιά στην κανονική περίοδο.
Επί της ουσίας, ο Ιβκοβιτς πήρε το μάξιμουμ από τους παίκτες του στη Νέα Σμύρνη, σε ένα ματς που λόγω της απουσίας του Σπανούλη έκρυβε ένα σωρό κινδύνους. Ακόμα και με τον αρχηγό στο παρκέ, θα ήταν δύσκολο αυτό το παιχνίδι.
Το ότι ο Ολυμπιακός νίκησε εύκολα δεν σημαίνει φυσικά ότι μπορεί να βγάλει τη σεζόν δίχως τον ηγέτη του ή ότι δεν πρέπει να πάρει παίκτες. Αλλο πράγμα η εμφάνιση και το αποτέλεσμα στη Νέα Σμύρνη, άλλο το δεύτερο - σαφώς πιο δύσκολο - μισό της σεζόν που έρχεται.
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση, αυτό είναι δεδομένο. Κι ας μην βρίσκει αυτό που θέλει ο Ντούντα, κάτι που βάζει στο μυαλό του δεύτερες σκέψεις. Να μην κάνει, δηλαδή, μεταγραφή. Εχει πολλά περιθώρια βελτίωσης ο Ολυμπιακός, που θα γίνουν μεγαλύτερα αν το ρόστερ γίνει καλύτερο. Σαφώς και οι ερυθρόλευκοι παρουσιάζουν πρόοδο σε σχέση με την εκκίνηση της σεζόν, τα ελληνόπουλα κρατούν ψηλά τη σημαία και δίνουν μεγάλη ελπίδα, όμως αυτό δεν φαίνεται αρκετό για να γίνει το βήμα παραπάνω.
Εδώ, όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει παίκτες που θα τον κάνουν καλύτερο. Αν δεν το κάνει, ας μείνει με το υπάρχον υλικό για να κερδίσει κάτι για το μέλλον. Μπαίνει μέσα ο Κώστας Σλούκας και ο κόσμος το ευχαριστιέται, γιατί βλέπει ένα παιδί με ταλέντο και τσαγανό, που μπορεί να μεγαλουργήσει στο μέλλον. Βλέπει τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη και τον Κατσίβελη και σκέφτεται ότι ο Ολυμπιακός έχει τη βάση για να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια. Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, πρέπει να έχουν χώρο και χρόνο, δεν πρέπει να έρθουν ξένοι και να πάρουν τη θέση που τους αναλογεί.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, πρέπει να βρει έναν γκαρντ και έναν ψηλό που θα δώσουν κάτι παραπάνω. Θα έχουν ικανότητες να προσφέρουν σε τομείς που η ομάδα "πονάει". Αλλιώς, δεν χρειάζεται να αποκτηθεί κανείς για τα μάτια του κόσμου ή για λαϊκή κατανάλωση.
Για παράδειγμα, ο έμπειρος Αντόνιο Ντάνιελς θα μπορούσε να βοηθήσει στους 5 μήνες που απομένουν. Το ίδιο και ο Ζαμπιάν Ντόουντελ, αν ήταν υγιής. Ισως και ο Εϊσι Λο της Παρτιζάν, αν ξεμπερδέψει με τους Σέρβους. Από τον Λούκας, που ούτως ή άλλως παίρνει χρόνο συμμετοχής, θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Για τον Γιάριτς δεν το συζητάμε, από τη στιγμή που ο Ιβκοβιτς δεν θέλει να προχωρήσει. Διαφορά δεν πρόκειται να κάνει κάποιος από μόνος του, αλλά ο Ολυμπιακός χρειάζεται σιγουριά, όχι να νιώθει ανασφάλεια, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις που παίζει πλέι μέικερ ο Λούκας. Ο Αμερικανός έχει ταλέντο και φαίνεται, αλλά ταλέντα έχει ήδη πολλά ο Ολυμπιακός.
Σε ό,τι αφορά στους ψηλούς, χίλιες φορές να βλέπουμε τον Γλυνιαδάκη, παρά να έρθει σέντερ σαν τον Μπένγκα. Ολοι οι ψηλοί του Ολυμπιακού - ακόμα και ο Παπαδόπουλος - είναι καλύτεροι του Βέλγου, άρα δεν χρειάζεται να συζητάμε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Σέντρικ Σίμονς που έφυγε από την Εστουντιάντες λόγω οικονομικών προβλημάτων (και στην Ισπανία υπάρχουν ομάδες που χρωστούν τρεις μήνες) μπορεί να δώσει βοήθεια, δίχως να είναι κάτι εξαιρετικό.
Αν, πάντως, ο Ιβκοβιτς δεν βρίσκει πλέι μέικερ ή σέντερ στην αγορά, ας κοιτάξει σε άλλες θέσεις. Ναι, ο Ολυμπιακός μπορεί να βελτιωθεί κι αν πάρει έναν πιο συνεπή σουτέρ από τον Κέσελ (δηλαδή αποκτήσει 3αρι) ή ένα 4αρι να πλαισιώσει τον εξαιρετικό Πρίντεζη. Κι ας μεταφερθεί ο Αντιτς στη θέση "5", που θα βοηθήσει πολύ περισσότερο. Γιατί ο Ολυμπιακός χρειάζεται καλύτερους ξένους για τα δύσκολα ματς που έρχονται ως το τέλος της σεζόν. Και ίσως είναι προτιμότερο να αλλάξει το πεδίο της αναζήτησης - να μην ψάχνει μόνο πλέι μέικερ και σέντερ - μήπως και βρει κάτι πραγματικά καλό.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Η ευλογία της απουσίας του «αρχηγού»

Είναι όμορφο να παρακολουθείς ένα ματς από τις εξέδρες κι όχι από τα δημοσιογραφικά θεωρεία… Είναι διαφορετικό. Ειδικά στο κλειστό της Νέας Σμύρνης… Την Τετάρτη, στην οδό Αρτάκης κάναμε όλοι ένα συναισθηματικό ταξίδι στο παρελθόν, όπως πολύ εύστοχα είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που ανακάλεσε στη μνήμη του τα μεγάλα ματς της δεκαετίας του ’90… Σε ένα ματς που ήταν κομμένο και ραμμένο στις απαιτήσεις όλων υμών, των αθεράπευτων νοσταλγών του παλιού καλού καιρού, αλλά και της επιδιωκόμενης σπέκουλας την οποία πια αναζητούν τα μέσα με το μικροσκόπιο για άλλα παιχνίδια πλην των μεταξύ των αιωνίων αναμετρήσεων, αλλά με συνθήκες που απαγόρευαν την υπέρβαση του θεωρητικά αδύνατου, ο Ολυμπιακός ντύθηκε Πανιώνιος και ο Πανιώνιος, απλά …ατύχησε.

Η φλόγα του κόσμου λύγισε τα πιτσιρίκια του Μπαρτζώκα που το έπιασε σωστά το θέμα, όταν είπε ότι για να νικήσει ο Πανιώνιος τον Ολυμπιακός θα έπρεπε να τον βρει σε ειδικές συνθήκες κούρασης, έλλειψης χρόνου προετοιμασίας κτλ κτλ. Ο κόουτς του Πανιωνίου, είχε στο μυαλό του, αλλά δεν «έσκουξε» για την αποπροσανατολισμένη νοοτροπία που επέδειξαν οι παίκτες, χωρίς φυσικά να έχουν κακή πρόθεση, ή έλλειμμα διάθεσης. Κάθε άλλο. Απλά στάθηκε αδύνατον να διαχειριστούν παραγωγικά το άγος και τη …τρέλα να νικήσουν. Κι αυτό συνέβη για έναν και μοναδικό λόγο. Διότι στη Νέα Σμύρνη, ο Ολυμπιακός εκπλήρωσε όλους αυτούς τους στόχους που κανονικά έπρεπε να έχει βάλει ο Πανιώνιος ξεκινώντας το παιχνίδι το οποίο εμφανιζόταν ως η μεγαλύτερη πρόκληση μέχρι στιγμής στη φετινή σεζόν.

Ο Ολυμπιακός, είχε ποτίσει το δέρμα του με το λάδι του αουτσάιντερ, ουδέποτε έδειξε ότι αγωνίζεται ως φαβορί και μόνο όταν, στο δεύτερο ημίχρονο, πάτησε πολύ γερά στα πόδια του, εξέπνεε τον αέρα του ισχυρού. Ο Ολυμπιακός είχε το πάθος και τη διάθεση να αποστομώσει όλους αυτούς (εμάς αν θέλετε) που (προ)έβλεπαν ζόρια και ίσως ήττα στη Νέα Σμύρνη. Τη σκέψη και την απόλυτη συγκέντρωση να φέρει εις πέρας το (σωστό) πλάνο. Την ταχύτητα στις κινήσεις μακριά από την μπάλα… Και τον ενθουσιασμό… Σε κάθε καλάθι, όλος ο πάγκος σηκωνόταν όρθιος και μικροί μεγάλοι πανηγύριζαν σαν τρελοί. Ομορφη εικόνα! Στην Αρτάκης, ο Ολυμπιακός δε νίκησε μόνο τον Πανιώνιο, αλλά έκανε αναγνώριση τον ίδιο τον εαυτό του. Με παίκτες που απόντος του Σπανούλη, βγήκαν εκεί έξω για να φωνάξουν… «Μη μας ζαλίζετε με τον Μπίλι. Ο αρχηγός μας είναι, ο ηγέτης μας, αλλά μπορούμε και χωρίς αυτόν σε πολλές περιπτώσεις». Κι αυτή ήταν η ατυχία για τον Πανιώνιο, η απουσία του Σπανούλη, που έγινε ευλογία για όλους τους υπόλοιπους και ατιθάσευτο κίνητρο να λιώσουν όποιον βρουν μπροστά τους. Τι λέτε, δεν τα παίρνουν στο κρανίο οι παίκτες με όλη αυτή την παραφιλολογία των μεταγραφών; Αν τα παίρνουν λέει; «Τούρκοι» γινονται! Αλλά δε θα το παραδεχτούν ποτέ και καλά θα κάνουν. Κι όταν έρχεται η ώρα βουλώνουν μερικά στόματα. Με τη μόνη διαφορά ότι το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό δεν είναι η νίκη κόντρα στον Πανιώνιο, αν και φέτος ακόμα κι αυτή είχε μπει στη λίστα της αμφιβολίας. Το ζητούμενο είναι η Ευρωλίγκα και ο Παναθηναϊκός…

Ξέρετε κάτι… Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ακόμα και παίκτη να πάρει ο Ολυμπιακός δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα αλλάξει η εικόνα του… Οποιος κι αν έρθει! Κι από τη στιγμή που όπως είπε ο Ντούντα «Δεν υπάρχουν παίκτες», φτάνοντας σε σημείο κυνικά και ειρωνικά (προφανώς λόγω του δημοσιεύματος περί Μπένγκα) να …εκλιπαρεί τους δημοσιογράφους για ένα όνομα που μπορεί ο ίδιος να μην έχει σκεφτεί, τότε ίσως είναι καλύτερα να πάει ο Θρύλος όπως ακριβώς είναι. Είναι προτιμότερο να διεκδικήσει ότι μπορεί με τον εκπληκτικό Σλούκα (στον οποίο ο Ντούντα συνεχίζει ελαφρώς να του δείχνει την πλάτη με τον μικρό να κάνει σπουδαία πράγματα κάθε φορά που πατάει στο παρκέ), τον Παπανικολάου, τον Πρίντεζη ακόμα και τον πιο παρεξηγημένο των Ελλήνων ψηλών, τον Αντρέα Γλυνιαδάκη και φυσικά τον άτυχο πιτσιρικά Κατσίβελη, παρά να αποκτήσει κάποιον αμφιβόλου ποιότητας ξένο. Εχω την αίσθηση πως όποιος κι αν έρθει, δε θα έχει δυνατότητα να ανεβάσει επίπεδο τους ερυθρόλευκους. Αρα σε αυτή την περίπτωση είναι προτιμότερο να χτίζεις την ψυχολογία των ταλαντούχων νεαρών ατενίζοντας στο μέλλον και να ρίχνεις κάθε βράδυ στην αρένα 12 θηρία, πεισμωμένα από την κριτική και την αμφισβήτηση, έτοιμα να δαγκώσουν τους πάντες και να χιμήξουν στο παρκέ για κάθε μπάλα διεκδικούμενη, παρά να αποκτηθεί ένας παίκτης, που…

α) Θα αποτελέσει άλλοθι αποτυχίας

β) Θα θέσει σε κίνδυνο τη δεδομένη χημεία που υπάρχει στα αποδυτήρια και τη συσπείρωση που έχει ως συνέπεια η επαναλαμβανόμενη αμφισβήτηση και καταγραφή της ανάγκης περί ενίσχυσης.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμα κι αν δεν κερδίσει τίποτα ο Ολυμπιακός φέτος με αυτόν τον τρόπο, μόνο οφέλη θα έχει μακροπρόθεσμα.