Η διπλή ελληνική ντροπή των εκλογών της Ολυμπιακής Επιτροπής!

Υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή αν ζούσα και λειτουργούσα σε μια κανονική χώρα, θα έπρεπε να περιμένω την ολοκλήρωση της διαδικασίας των εκλογών στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, την ολοκλήρωση της σημερινής συνεδρίασης από την οποία θα προέκυπτε ο νέος πρόεδρος της ΕΟΕ, ο οποίος θα γίνει και ο νέος “Αθάνατος” της Ελλάδας στην Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, προτού σχολιάσω. Δυστυχώς όμως λειτουργώ στην σημερινή Ελλάδα, και τα όσα συμβαίνουν σε αυτή και σε αυτό το πεδίο, του ... Ολυμπισμού, οδηγούν τον παρατηρητή στην αναγκαστική επιλογή να αντιδράσει, να φωνάξει ότι φρίττει και να απορήσει πώς είναι δυνατόν να μην είχε επέμβει εισαγγελέας εκ των προτέρων, δηλαδή πριν από την σημερινή μαύρη ημέρα στην ιστορία του Ολυμπισμού προκειμένου να ερευνήσει μια υπόθεση που από μακριά μυρίζει ... μπόχα διαφθοράς.

Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να σχηματίσεις την εντύπωση ότι γίνεται ο κακός χαμός στις εκλογές της ΕΟΕ. Ηταν αρκετό να παρατηρήσεις το πλήθος των τσαμπουκάδων που έγιναν στην πλειονότητα των μεγάλων και μικρότερων αθλητικών ομοσπονδιών κατά την διαδικασία εκλογής του εκπροσώπου – ψηφοφόρου τους στις εκλογές της Ολυμπιακής Επιτροπής. Εδώ ανοίγω μια παρένθεση για να σου εξηγήσω, στην περίπτωση που δεν γνωρίζεις, ότι το “εκλογικό σώμα” απαρτίζεται από τους εκπροσώπους των αθλητικών ομοσπονδιών που είναι μέλη της ΕΟΕ. Δηλαδή τα “κουκιά” ήταν μέχρι τώρα 25, με προοπτική να γίνουν 27 επειδή υπάρχουν δύο νέα μέλη, το καράτε και η αναρρίχηση, δηλαδή οι ομοσπονδίες αθλημάτων που το περασμένο καλοκαίρι εντάχθηκαν από την ΔΟΕ στο ολυμπιακό πρόγραμμα.

Λαμβάνεις υπόψη σου τη σφαγή που έγινε στην πλειονότητα των ομοσπονδιών για την εκλογή του εκπροσώπου τους στις εκλογές της ΕΟΕ, και βάζεις δίπλα σε αυτές τις παραστάσεις τον σωρό από δικαστικές διαμάχες και εκδικάσεις ασφαλιστικών μέτρων με πρωταγωνιστές κάποιους που ήθελαν ή δεν ήθελαν να ψηφίσει ο τάδε ή ο δείνα ως εκπρόσωπος της κάθε ομοσπονδίας. Δεν σου φτάνουν αυτά για να επέμβεις; Τότε βάλε στον λογαριασμό και τις φήμες για την έντονη υποστήριξη επιχειρηματιών (και) του ποδοσφαίρου προς κάθε έναν εκ των δύο υποψήφιων για την προεδρία της ΕΟΕ, αλλά και τις φήμες περί εξαγοράς ψήφων έναντι ποσών τάξης μεγέθους 100 χιλιάδων ευρώ. Πόσα παραπάνω πρέπει να ακούσει και να λάβει υπόψη του ένας εισαγγελέας για να επέμβει;

Σε αυτό το σημείο θέλω να θυμηθούμε μαζί ότι η ΔΟΕ,ήταν ένας μη κερδοσκοπικός αθλητικός οργανισμός, που δημιουργήθηκε το 1894 από τον Δημήτριο Βικέλα και τον Πιερ ντε Κουμπερτέν με σκοπό την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά έχει πάψει εδώ και 10ετίες να είναι αυτό που είχαν εμπνευστεί οι ιδρυτές της. Είναι ένα μεγάλο μαγαζί, δηλαδή ο ορισμός της πολυεθνικής εταιρείας, με έδρα την Γενεύη και προστασία από το τραπεζικό απόρρητο της Ελβετίας, και διαχειρίζεται/εκμεταλλεύεται όλα τα βασικά αθλητικά προϊόντα: επιλέγει την έδρα των Ολυμπιακών Αγώνων, και αποφασίζει για την εισαγωγή ή την κατάργηση ενός αθλήματος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή συσκευάζει και διαθέτει προς πώληση το ακριβότερο και δημοφιλέστερο αθλητικό προϊόν παγκοσμίως, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και φυσικά έχει νόημα να θυμηθούμε ότι ο σημερινός (από τον Σεπτέμβριο του 2013) πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ είναι ένας τύπος που δεν πατάει καν στην τελευταία έδρα των Ολυμπιακών Αγώνων, την Βραζιλία, υπό τον φόβο ότι θα οδηγηθεί απευθείας στον εισαγγελέα που ερευνά ένα σωρό υποθέσεις σκανδάλων που τον αφορούν.

Την τελευταία παράγραφο την κατέγραψα μόνο προκειμένου να μας γίνει όλων σαφές ότι κάθε ένας που πολεμά να γίνει “Αθάνατος” δεν το κάνει επειδή τρέφεται από το όραμα να εισπράττει το μεροκάματο της ΔΟΕ, των 414 ευρώ για κάθε μέρα που ο ίδιος την χαρακτηρίζει ως “μέρα Ολυμπιακής δουλειάς”, ούτε για τις τιμές αρχηγού κράτους που απολαμβάνει σε κάθε επίσκεψη πρωτοκόλλου που κάνει σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη. Ολοι θέλουν να γίνουν αθάνατοι για να κάνουν αυτό που κάνει η ΔΟΕ: να εμπορεύονται Ολυμπιακούς Αγώνες και να πλουτίζουν από αυτό το εμπόριο. Με λίγα λόγια προσπαθώ να πω ότι δεν είχα την αφέλεια να περιμένω από την Ελλάδα να κάνει την αρχή και να επιλέξει ένα πρόσωπο με βιογραφικό που πείθει ότι πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στις προδιαγραφές που αναγράφονται στη βιτρίνα της θέσης (“εθελοντής του αθλητισμού, υπηρέτης του Ολυμπισμού”), αλλά από αυτό μέχρι το να προκύψει πρόεδρος τόσο κακόφημων εκλογών υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση. Και φυσικά αυτό που σήμερα συμβαίνει με τις εκλογές της ΕΟΕ είναι – ακόμη μία – κοινωνική πρόκληση από την πλευρά του αθλητισμού, αν μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το θέμα είναι αθλητικό.

Επαναλαμβάνω, για να μη χαθούμε, ότι όλο αυτό που γράφω τούτη τη στιγμή είχα αρχίσει να το χτίζω προτού καν γίνει γνωστό ότι θα απουσιάσει λόγω ξαφνικής ασθένειας ο Ισίδωρος Κούβελος από την σημερινή διαδικασία, και φυσικά πολύ προτού γίνει γνωστή η εκλογή του Σπύρου Καπράλου με τη συμμετοχή μόνο 14 ψηφοφόρων σε αυτές τις εκλογές. Αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν εδώ και μήνες, δηλαδή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Και ρωτώ: πώς γίνεται σε μια κυβέρνηση να υπάρχει ένας υπουργός που επιδεικνύει τα αντανακλαστικά που επέδειξε (με σωστό ή λάθος τρόπο δεν είμαι ο αρμόδιος για να το κρίνει) ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας με τη σημερινή ξαφνική και εντελώς απροετοίμαστη και αφρόντιστη επίσκεψή του στο κέντρο φιλοξενίας του Ελληνικού και να μην υπάρχει κανένας υπουργός για να παρέμβει και να απαιτήσει την έρευνα επί των φημών που συνοδεύουν μια τόσο σημαντική εκλογική διαδικασία που αποτελεί κοινωνική πρόκληση;