Στα έντεκα βήματα!

1. Γεννήθηκε στην Μπομπινί, ένα προάστιο του Παρισιού, στις 2 Νοεμβρίου του 1982. Αμφότεροι οι γονείς του ήταν Καμερουνέζοι, ωστόσο ο ίδιος γύρισε την πλάτη του στη χώρα του στην πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε. Ήταν το 2002 όταν απάντησε αρνητικά στην πρόταση της καμερουνέζικης ομοσπονδίας για να παίξει στην Εθνική ομάδα, αφού το όνειρό του ήταν να παίξει με τη Γαλλία. Έγινε διεθνής με την Εθνική κάτω των 21 ετών και θα ήταν στην προεπιλογή για το μουντιάλ του 2006, αν δεν βιαζόταν να το ομολογήσει.

Ο Ραϊμόντ Ντομενέκ θύμωσε και δεν κάλεσε ποτέ τον Καρλ Ιτάνζ. «Ακούω πολλούς που μιλάνε, όμως μόνο εγώ αποφασίζω για το πόσοι και ποιοι θα κληθούν στην Εθνική», ήταν η απάντηση του πρώην εκλέκτορα των τρικολόρ. Αφού έκανε υπομονή μερικά ακόμα χρόνια αποφάσισε το 2010 να γίνει μέλος της Εθνικής Καμερούν, κάτι που η ΦΙΦΑ έκανε δεκτό.

2. Η καριέρα του ξεκίνησε στον Ερυθρό Αστέρα Παρισιού, μια ομάδα στα νότια προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας που αγωνιζόταν εκείνο το διάστημα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για ένα γκολ (!!) που σημείωσε με εκτέλεση φάουλ από τα πενήντα μέτρα τον Μάρτιο του 2000 και ακολούθως την επόμενη σεζόν για τις επιδόσεις στη φυσιολογική του θέση. Σύντομα το όνομά του και οι ικανότητές του είχαν γίνει γνωστές στη Γαλλία και όχι μόνο. Κάπως έτσι έφτασαν στα αυτιά του Ζεράρ Ουγιέ, ο οποίος τον κάλεσε στο Λίβερπουλ και τον δοκίμασε για μια εβδομάδα.

3. Η εισήγηση του άλλοτε τεχνικού των «κόκκινων» ήταν θετική, αλλά όχι και η απόφαση του Καρλ Ιτάνζ. Στο ραντεβού τους για να κλείσει η μεταγραφή, ο νεαρός Γάλλος έδειξε απίστευτο θράσος και τον… έστησε! «Ισχύει ότι υπήρχε προγραμματισμένη συνάντηση, αλλά δεν πήγα. Σχεδόν προσποιήθηκα ότι ήμουν νεκρός. Είχα μόλις υπογράψει προσύμφωνο με τη Λανς, όπου θα έπαιζα βασικός και δεν ήθελα να το απορρίψω».

4. Έμεινε στη γαλλική ομάδα έξι χρόνια, όντας ο βασικός της γκολκίπερ από το 2002 και μετά. Έκανε τις δύο καλύτερες σεζόν του το 2005-06 και το 2006-07, όταν τέθηκε και αντιμέτωπος του Παναθηναϊκού στους «16» του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και ήταν βασικός και στα δύο παιχνίδια. Εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει τα προβλήματα για τη γαλλική ομάδα, για τα οποία αντέδρασε ο Καρλ Ιτάνζ και θα ακολουθούσε τους παίκτες που είχαν αποχωρήσει από το σύλλογο. «Ο πρόεδρος άρχισε να κάνει ηλίθια πράγματα και ήταν εμφανές ότι υπήρχε πρόβλημα. Έβλεπα καταστάσεις που δεν μπορούσα να πιστέψω. Έκαναν ό,τι ήθελαν χωρίς καμία λογική. Πρώτα έδιωξαν τον Ζερόμ Λερουά και μετά ακολούθησαν ο Ζουσί και ο Τομέ, ενώ το αποκορύφωμα ήταν αυτό που έκαναν με τον Σεϊντού Κεϊτά».

5. Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του δεν άργησε να έρθει. Υπήρχε ενδιαφέρον από τη Λυών και την Αλαβές, όμως κάθε πρόταση απορρίφθηκε για διαφορετικό λόγο. Η ισπανική ομάδα επειδή δεν του γέμιζε το μάτι και η γαλλική γιατί ήθελε να δοκιμάσει εκτός συνόρων. «Θα μπορούσα να πάω στην Ισπανία και να είμαι το νούμερο ένα. Αλλά δεν ήθελα τον εύκολο δρόμο. Προτίμησα να πάω και να κερδίσω τη θέση μου σε ένα σπουδαίο σύλλογο». Η Λίβερπουλ τον είχε ακόμα στο μπλοκάκι της κι έτσι ο Καρλ Ιτάνζ υπέγραψε –την ίδια μέρα με τον Σεμπαστιάν Λέτο - για τέσσερα χρόνια έναντι 1,2 εκ. ευρώ.

6. Στην Αγγλία τον θυμούνται ελάχιστα για το ταλέντο του και τις επιδόσεις του στα εφτά ματς που έπαιξε. Τέσσερα στο κύπελλο, τρία στο league cup ήταν ο απολογισμός του στο τέλος της πρώτης του σεζόν. Η Γαλατά Σαράι εμφανίστηκε πρόθυμη το καλοκαίρι του 2008 να τον αποκτήσει, όμως εκείνος δεν ήθελε να πάει στην Τουρκία. «Θυμάμαι τη συμβουλή που μου έδωσε κάποτε ο Στεφάν Νταλμά. «Τα τρόπαια δε θα γεμίζουν το καλάθι στο σούπερ μάρκετ δέκα χρόνια μετά το τέλος της καριέρας μου». Στην Αγγλία τον κατηγόρησαν ως φιλοχρήματο, τη στιγμή που στη Γαλλία ο Ιτάνζ θα ξετύλιγε μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του. «Είμαι ακριβώς η λύση στο πρόβλημα της Παρί Σεν Ζερμέν. Υπάρχει, φυσικά, ένας τερματοφύλακας στην ομάδα, όμως είναι ένας σύλλογος που από παιδί με προσέλκυε».

7. Αφού δεν κατάφερε να προσελκύσει ο ίδιος τη γαλλική ομάδα, έμεινε για δεύτερη σεζόν στο «Άνφιλντ». Κι εκεί επήλθε η καταστροφή! Στη διάρκεια του μνημόσυνου στο γήπεδο για την τραγωδία στο Χίλσμπορο, η κάμερα πιάνει τον Καρλ Ιτάνς να βαριέται και να σκουντάει τον διπλανό του για να κάνει πλάκα. Η καριέρα του και η ζωή του σημαδεύτηκε από το γεγονός, καθώς το λιγότερο ήταν ότι τιμωρήθηκε άμεσα από τη Λίβερπουλ με 14 μέρες αποχής από κάθε δραστηριότητα της ομάδας. «Συγγνώμη. Συγγνώμη. Συγγνώμη. Χίλιες φορές συγγνώμη. Στο σύλλογο, στους οπαδούς και ειδικά στις οικογένειες των θυμάτων. Δε συμπεριφέρομαι έτσι, δεν είναι ο χαρακτήρας μου. Ναι, είμαι πρόσχαρος, αλλά δε θέλω να προκαλώ πόνο», είπε μετά το περιστατικό, ωστόσο λίγο καιρό μετά θα έδινε και μια άλλη οπτική.

«Η συμπεριφορά μου ήταν άγαρμπη και περίεργη, όμως απογοητεύτηκα που ο σύλλογος δε με στήριξε. Μου είπαν να μην βγω καν στο δρόμο γιατί θα μου επιτεθούν. Το άγχος που πέρασα μου προκάλεσε έκζεμα στα χέρια και ήξερα ότι οι μέρες μου ήταν μετρημένες. Έπρεπε να φύγω από την Αγγλία».

8. Πρώτη στάση, Καβάλα. Παρότι πέρασε… ξώφαλτσα από την πλατεία της Νέας Σμύρνης, αλλά ήταν αδύνατο για τον Πανιώνιο να καλύψει τις απαιτήσεις του, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της «Χρυσούπολης». Ο Μάκης Ψωμιάδης του έκανε πρόταση και ο Καρλ Ιτάνζ είπε το «ναι» στην τελευταία μέρα των μεταγραφών του 2009. «Όλα είναι διαφορετικά εδώ… Καταρχήν, δεν έχει καν προπονητικό κέντρο η ομάδα, αλλά παίζω κάθε Κυριακή και ο ρυθμός της ζωής είναι καλός», έλεγε το πρώτο, αλλά στην πορεία του άρεσε όλο και περισσότερο στην πόλη της ανατολικής Μακεδονίας. «Το πρόγραμμα στον ελεύθερο χρόνο μου είναι απλό. Ψάρεμα, παραλία και σκάφος. Και όλα αυτά με 27 βαθμούς θερμοκρασία. Είναι κάτι σαν διακοπές. Η Καβάλα είναι ένα μικρό Μονακό».

Τα προβλήματα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο, όταν ο Ιτάνζ σταμάτησε να είναι βασικός και πήρε τη θέση του ο Ζέλικο Κάλατς. «Εγώ δεν ήρθα στην Καβάλα για να μένω σπίτι μου. Γιατί αυτό έκανα όταν δεν αγωνιζόμουν. Καθόμουν σπίτι. Για μένα ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να είμαι βασικός. Αυτό είχα συμφωνήσει», δήλωνε με απόλυτο τρόπο κι αφού επέστρεψε στη βασική ενδεκάδα – με αποτέλεσμα να φύγει ο Κάλατς – το πρόβλημα λύθηκε και στο τέλος της σεζόν οι καλές αναμνήσεις επέστρεψαν.

«Ο πρόεδρος έκανε πολύ πιο εύκολη την παραμονή μου στην Ελλάδα και έβαλε τα μέσα ούτως ώστε να έχουμε μία καλή ομάδα. Στο σύνολο της σεζόν πήγαμε καλά. Η Καβάλα, είναι μια πανέμορφη μικρή πόλη με ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους, που μου συμπεριφέρθηκαν άψογα. Για μένα η Ελλάδα ήταν μία εμπλουτιστική εμπειρία».

9. Στο διάστημα που έπαιζε στην Καβάλα, αλλά και το καλοκαίρι του 2010 όταν πλέον επέστρεψε στη Λίβερπουλ, φερόταν να είναι μεταγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού. Το σενάριο είχε κυκλοφορήσει από τον Σεπτέμβριο κιόλας, πριν καλά-καλά κλείσει μήνα στην Καβάλα, απόρροια των καλών του εμφανίσεων. «Ξέρω για το ενδιαφέρον, αλλά για την ώρα είμαι δανεικός. Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε. Έχω συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ ως το 2011, αλλά ποτέ δεν θα έχω την ευκαιρία να αγωνιστώ εκεί, συνεπώς κάθε άλλη ευκαιρία θα είναι καλή για μένα».

10. Η ευκαιρία ήρθε τελικά και πάλι από την Ελλάδα και τον Δεκέμβριο του 2010, ο Ατρόμητος έκανε το… ψυχικό να τον βγάλει από τη δυστυχία του Λίβερπουλ, όπου πλέον ήταν πέμπτος τερματοφύλακας και έμεινε ελεύθερος. Υπέγραψε για 2,5 χρόνια στην ομάδα του Περιστερίου κι έβαλε τον πήχη ψηλά. «Νιώθω υπέροχα που γυρίζω στην Ελλάδα. Έρχομαι στον Ατρόμητο γιατί η ομάδα αυτή έχει στόχους και αρέσει και σε εμένα να βάζω στόχους και να έχω ανταγωνισμό. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα ότι το σωματείο έχει στόχους.

Μίλησα με τον Πλεσί και μου είπε τα καλύτερα λόγια για την ομάδα. Μου είπε ότι παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο και πως είναι μια ομάδα που δυσκόλεψε αφάνταστα τον Παναθηναϊκό για να την κερδίσει. Βέβαια γνωρίζω τον Ατρόμητο και από την περσινή παρουσία μου στην Ελλάδα όταν τον αντιμετώπισα με τη Καβάλα».

11. Μέσα στα δύο χρόνια στον Ατρόμητο, ο Καρλ Ιτάνζ δεν πέρασε απαρατήρητος. Πέρυσι τον Δεκέμβριο υπήρχε φιλολογικό ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό, ωστόσο εκείνο που έκανε τη διαφορά για τον Γάλλο γκολκίπερ ήταν ο Γιώργος Δώνης. «Είμαι πολύ περήφανος που ο προπονητής μου λέει πολύ καλά λόγια για εμένα. Για αυτό ήρθα και στην ομάδα. Ο Δώνης με έφερε γιατί πίστευε πολύ σε εμένα και μου είπε να έρθω στον Ατρόμητο», έλεγε κάτι παραπάνω από δύο χρόνια πριν. Και μάλλον θα τα πει ξανά!