Εξομολόγηση-σοκ του Φρανκ Γουίλιαμς για τον Σένα

Ο Φρανκ Γουίλιαμς ήταν το αφεντικό της τελευταίας ομάδας του Σένα. Ο Βραζιλιάνος πέθανε μέσα σε ένα μονοθέσιο της Williams και μάλιστα μετά από μία βλάβη στο τιμόνι, για την οποία επιρρίπτονται ευθύνες στην ομάδα. Ο Βρετανός πήρε θέση για όλα αυτά και για τη σχέση του με τον Σένα σε μία συγκλονιστική συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό Auto-Motor-und-Sport. Αρχικά αναφέρεται στη γνωριμία του με τον Βραζιλιάνο: «Γνώριζα τον Σένα από την εποχή, που είχε έρθει στην Αγγλία και του είχα κάνει ήδη πρόταση το 1983. Δυστυχώς την απέρριψε. Παραμείναμε όμως συνεχώς σε επαφή. Επρεπε να περιμένω πολύ, μέχρι να υπογράψει σε εμένα και είναι η τραγικότητα των ζωών μας, ότι ήταν τόσος σύντομος ο κοινός μας χρόνος». Στη συνέχεια περιγράφει, πώς έβλεπε τον Σένα: «Φυσικά με είχε εντυπωσιάσει το απίστευτο οδηγικό του ταλέντο, περισσότερο όμως ο τρόπος του. Προσέγγιζε πάντα κατευθείαν τον στόχο του. Δεν υπήρχαν γιαυτόν συμβιβασμοί. Ο Σένα ήταν για εμένα άτρωτος. Όπως ο Τζιμ Κλαρκ. Γιαυτό και ήταν για εμένα και τον Πάτρικ Χεντ ακόμη μεγαλύτερο το σοκ, όταν χτύπησε πάνω στο τοιχίο και όταν μάθαμε την είδηση του θανάτου του». Ο Γουίλιαμς δεν διστάζει να ομολογήσει το βάρος, που τον διακατέχει μετά τον τραγικό χαμό του Σένα: «Ανεξάρτητα από την αιτία του ατυχήματος νιώθω μία μεγάλη ευθύνη. Είναι η ομάδα μου. Όταν σκοτώθηκε ο Τζιμ Κλαρκ, αυτό έγινε ανώνυμα. Δεν υπήρχαν τηλεοπτικές λήψεις ούτε φωτογραφίες. Ο Άιρτον σκοτώθηκε μέσα σε μία Williams «ζωντανά» μπροστά σε ένα κοινό εκατομμυρίων τηλεθεατών». Και συνεχίζει: «Πολλοί επέρριψαν σε εμάς την ευθύνη. Σαν να είχαμε κλέψει από τον κόσμο έναν πίνακα του Μικελάντζελο. Ο Άιρτον ήταν ένας διεθνής σούπερ σταρ. Αυτό μας έγινε σαφές κατά την κηδεία του. Και εκεί επανεμφανίστηκε έντονα το συναίσθημα της ενοχής». Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο Γουίλιαμς και για την ατμόσφαιρα, που επικρατούσε πριν τον αγώνα: «Η πίεση μεγάλωνε σιγά-σιγά εκείνο το Σαββατοκύριακο στην Ίμολα. Όχι μόνον εξαιτίας των ατυχημάτων της Παρασκευής και του Σαββάτου. Ο καθένας γνώριζε, ότι η Ίμολα ήταν μία επικίνδυνη πίστα. Αν πήγαινε κάτι στραβά στα σημεία, όπου αναπτύσσονταν υψηλές ταχύτητες, τότε ήταν πάντα το αποτέλεσμα ένα σοβαρό ατύχημα». Κλείνοντας περιγράφει, πώς έζησε τη στιγμή του ατυχήματος: «Μόλις είδα τις σκηνές στην τηλεόραση, είχα αμέσως ένα κακό προαίσθημα. Όλες οι ενδείξεις επισήμαιναν, ότι θα έπρεπε να περιμένουμε τα χειρότερα. Ήταν μία σφοδρή πρόσκρουση με υψηλή ταχύτητα, μπροστά δεξιά έλειπε το μισό αυτοκίνητο, αυτός δεν κουνιόταν». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!