Oι σπουδαίοι άνδρες κλαίνε!

Ημουν εκεί. Όταν ο Σπύρος Γιαννιώτης λύγισε και επηρεασμένος από την υπερπροσπάθεια του ξέσπασε σε λυγμούς, στεκόταν μπροστά μου. Με συγκλόνισε ο Σπύρος, με έκανε κομμάτια, στην πιο έντονη στιγμή που έζησα ως τώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Για πέντε λεπτά δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Εγινα κι εγώ μέρος του κορυφαίου Ελληνα κολυμβητή, μπήκα για λίγο στο μυαλό του και στην θέση του. Εχοντας κολυμπήσει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα τα τελευταία 4 χρόνια περίμενε όσο τίποτα άλλο τον αγώνα των 10 χιλιομέτρων και το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πάρει το μετάλλιο του στοίχισε.

Δεν του στοίχισε, όμως, ατομικά. Δεν ήθελε το βάθρο για τον εαυτό του. Επιθυμούσε να κατακτήσει ένα μετάλλιο για να το αφιερώσει στη χώρα μας και στους Ελληνες, ώστε να τους προσφέρει μια μικρή χαρά μέσα στο ζοφερό τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Το έλεγε συνέχεια στις συνεντεύξεις του πριν από το Λονδίνο.

Και για αυτό, όταν μπόρεσε να ψελλίσει κάποια λόγια, το πρώτο που είπε ήταν «συγνώμη που δεν δικαίωσα όσους πίστεψαν σε μένα»! Ενας αθλητής με παγκόσμια και ευρωπαϊκά μετάλλια, έχοντας τρέξει ως πρώτος Λαμπαδηδρόμος και έχοντας προσφέρει κάθε ιδρώτα από τις πολύωρες προπονήσεις και αγώνες του όλα αυτά τα χρόνια που κάνει αθλητισμό, θεωρούσε ότι ακόμα κάτι χρωστάει στους Ελληνες…

Προσπάθησα να του πω κάποια λόγια για να τον παρηγορήσω, αλλά δεν έβγαιναν. Τι να πεις σε έναν αθλητή που ξυπνά και κοιμάται για να κολυμπάει και έμεινε για 2,5 δευτερόλεπτα εκτός μεταλλίων μετά από προσπάθεια μιάμισης ώρας; Τι να πεις σε έναν άνθρωπο που ήθελε να προσφέρει και τελικά δεν τα κατάφερε; Πώς να παρηγορήσεις μια καρδιά μάλαμα που πονάει;

Το ποιος είναι ο Σπύρος Γιαννιώτης το απέδειξε και λίγο αργότερα, όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες. Παρά την απογοήτευση και την στενοχώρια του, φωτογραφήθηκε με όσους του το ζήτησαν και δεν σταμάτησε να υπογράφει αυτόγραφα, σε Βρετανούς που είδαν την κούρσα και αντιλήφθηκαν την προσπάθεια του… Αλλοι, απλώς θα έστρεφαν την πλάτη τους…

Λένε ότι η 4^η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αυτή του κορόιδου. Ούτε μετάλλιο παίρνεις, ούτε είσαι 6ος ή 7ος για να αναγνωρίσεις ότι σε πέρασαν αρκετοί αντίπαλοι. Για μένα ο Σπύρος, όμως, δεν είναι τέταρτος αλλά πρώτος και έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε όλοι από εδώ και πέρα.

Υ. Γ. Λένε ότι οι άνδρες δεν κλαίνε. Ετσι είναι! Αυτοί που κλαίνε, είναι οι σπουδαίοι άνδρες…