• «Το μόνο που ζητούσα, ήταν να πηγαίνω στο γήπεδο»
• Ο Αρτεάγκα, η αναπαράσταση στα αποδυτήρια και το τηλεφώνημα του Παύλου
• Η ανακοίνωση του Ομπράντοβιτς και του... υπέρογκου πριμ
• Τα παράπονα από την EuroLeague το 2002 και το «έτσι κοιμήθηκα σαν πουλάκι»
• «Με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο; Φιλαράκια είμαστε»
• Το φιλοδώρημα των 146 ευρώ σε οδηγό ταξί και τα 70 ευρώ σε σερβιτόρα
• Οι μοναδικές γραβάτες και το «αν έχεις ίδια την πληρώνω όσο θέλεις»

Το φορτίο, βαρύ. Ο πόνος, αβάσταχτος. Και πώς να μην ήταν άλλωστε...

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κουβαλούσε επί 10 μήνες μεγάλο σταυρό μετά τον θάνατο των Παύλου και Κώστα Γιαννακόπουλου. Τα αδέρφια του. Οι άνθρωποι με τους οποίους έζησε μια ολόκληρη ζωή. Και δεν άντεξε. Πριν από τρία ακριβώς χρόνια, στις 19 Μαρτίου 2019 σταμάτησε να χτυπάει η καταπράσινη καρδιά του «τυφώνα» στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΥΓΕΙΑ, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του Παναθηναϊκού, όπως επίσης του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ.

«Ατόφιος, μάγκας, ο πιο ρομαντικός, Θανάσης Γιαννακόπουλος, Παναθηναϊκός» τραγουδούσαν οι φίλοι της ομάδας δύο ημέρες μετά τον θάνατό του και πιο συγκεκριμένα στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπασκόνια για την 27η αγωνιστική της EuroLeague. Ένα σύνθημα που αποτύπωνε στο έπακρο τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Τον «δικό τους άνθρωπο» όπως έλεγε κάθε φορά που έπαιρνε στα χέρια του το μικρόφωνο του ΟΑΚΑ για να μιλήσει στους φίλους του Παναθηναϊκού: «Να ακολουθείτε πάντα την Παναθηναϊκή ιδέα» συμπλήρωνε χαρακτηριστικά.

«Το μόνο που ζητούσα, ήταν να πηγαίνω στο γήπεδο»

Ο Παναθηναϊκός ήταν η ζωή του. Και η δική του και του Παύλου και του Κώστα: «Επειδή ήμουν αριστούχος μαθητής, το μόνο που ζητούσα από τον πατέρα μας ήταν να πάω γήπεδο. Μου έδινε λοιπόν, ένα ταλιράκι, πήγαινα στους όρθιους με 2.5 δραχμές, έπαιρνα μια γκαζόζα και δέκα καραμέλες» είχε πει κάποτε ο αείμνηστος παράγοντας ο οποίος μαζί με τον Παύλο Γιαννακόπουλο είχε δραστηριοποιηθεί στον Παναθηναϊκό από το 1972 ως μέλος του «Παναθηναϊκού Συναγερμού» αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Ερασιτέχνη.

Το αποκορύφωμα της αθεράπευτης αγάπης του για τον Παναθηναϊκό αποτυπώθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2015 και στο πλαίσιο του «honouring our legacy» στο κλειστό του ΟΑΚΑ: «Όταν πεθάνω να με θάψετε με την σημαία του Παναθηναϊκού» είχε πει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος σκορπίζοντας ρίγος συγκίνησης τους 18.000 φίλους της ομάδας οι οποίοι είχαν την τύχη να βρεθούν στις εξέδρες του κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων. Αγαπούσε την ομάδα παθολογικά και συχνά-πυκνά έφτανε και σε ακραίες αντιδράσεις μέσα στο παρκέ...

Ο Αρτεάγκα, η αναπαράσταση στα αποδυτήρια και το τηλεφώνημα του Παύλου

Πόσες και πόσες φορές δεν είχε κατέβει στο παρκέ για να διαμαρτυρηθεί έντονα στους διαιτητές; Πόσες και πόσες φορές δεν είχε πάει να «γκρινιάξει» στον πάγκο επειδή η ομάδα δεν έπαιζε καλά; Αποκορύφωμα ήταν ο τελικός του Βερολίνου το 2009 όταν πετούσε χαρτονομίσματα στον διαιτητή Αρτεάγκα για τα σφυρίγματά του θεωρώντας ότι ήταν ο κύριος υπεύθυνος που η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχε επιστρέψει στο ματς. Όπως πετούσε στο ίδιο ματς χαρτονομίσματα και στον Τζόρντι Μπερτομέρου φωνάζοντας «κλέφτες» όλη την ώρα!

Μάλιστα ο αστικός μύθος θέλει τον Θανάση Γιαννακόπουλο να... παριστάνει τη σκηνή στα αποδυτήρια της ομάδας και μπροστά στους έκπληκτους παίκτες, πετώντας 50ευρα και 100εευρα στο ντους! Ποιος ήταν εκείνος που τα μάζευε και ρωτούσε γελώντας εάν μπορούσε να τα κρατήσει; Μα ποιος άλλος; Ο πάντα χωρατατζής, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: «Θανάση είναι αληθή, αυτά που διάβασα στις εφημερίδες;» ήταν η αυστηρή ερώτηση του Παύλου Γιαννακόπουλο προς τον Θανάση την αμέσως επόμενη ημέρα του τελικού και λίγο πριν επιστρέψει η αποστολή με το τρόπαιο στην Αθήνα:

«Αν είναι ένα μόνο έχω να σου πω. Είσαι το όνειδος της οικογένειας» συνέχισε ο Παύλος πριν πάρει την αφοπλιστική απάντηση του Θανάση: «Λέγε ότι θέλεις εσύ. Εγώ πήρα το Κύπελλοι»!: Άλλωστε πάντα συνήθιζε να λέει θέλοντας να τονίσει τον «αλέγκρο» χαρακτήρα του ότι «ο παρορμητικός χαρακτήρας βρίσκεται στο dna της οικογένειας».

Η ανακοίνωση του Ομπράντοβιτς και του... υπέρογκου πριμ

Παρορμητικός είπαμε, ε; Ποιος έχει ξεχάσει τη φιέστα του 2010; Τότε που μόνο ένα ερωτηματικό υπήρχε στην πανηγυρική ατμόσφαιρα. Θα έμενε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς; Θα ανανέωνε τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό; Υπήρχε περίπτωση να το ανακοίνωνε κάποιος άλλος; «Θα ήθελα να σας πω μια ευχάριστη είδηση. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι μαζί μας» είχε πει από το μικρόφωνο του ΟΑΚΑ προκαλώντας πάταγο στην εξέδρα. Σιγά μην περίμενε την επίσημη ανακοίνωση!

Ένα ακόμα δείγμα του παρορμητισμού του είχε να κάνει με την ανακοίνωση του πριμ μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου στο Final 4 του Παρισιού το 1996! Σε «ζωντανή» μετάδοση έδινε υπόσχεση για... μυθικό πριμ! «Δεν μπορώ να πω απολύτως τίποτα, είναι θέμα προέδρου και του ΤΑΚ. Όμως να είστε απολύτως βέβαιος ότι το ποσό θα είναι υπέρογκο» ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του τρισευτυχισμέμνου Θανάση Γιαννακόπουλου.

Τα παράπονα από την EuroLeague το 2002 και το «έτσι κοιμήθηκα σαν πουλάκι»

Έχει περάσει στην ιστορία και ένα περιστατικό από το Final 4 της Μπολόνια το 2002. Εκτός του ότι η κακοκαιρία είχε «χαλάσει» τα σχέδια του Θανάση Γιαννακόπουλου για μια βόλτα στη Φλωρεντία όπως είχε σχεδιάσει ανήμερα του τελικού με την Κίντερ, την παραμονή του αγώνα έμοιαζε με... θηρίο στο κλουβί του. Ήθελε να τα... ψάλλει στον -τότε επικεφαλής της ULEB- Εδουάρτο Πορτέλα επειδή η EuroLeague χρωστούσε χρήματα στον Παναθηναϊκό.

Όμως τόσο ο -επίσης αείμνηστος- Τάσος Στεφάνου, όσο και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον έπεισαν να μην το κάνει καθώς κανείς δεν ήξερε πώς θα αντιδρούσε η διαιτησία τη μέρα του τελικού. Με τα... πολλά ο Θανάσης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να μην πάει για το καλό της ομάδας, αλλά μέσα του τον «έτρωγε» και δεν μπορούσε να «χωνέψει» ότι δεν θα κάνει ξέσπασμα. Αποτέλεσμα; Να ξημεροβραδιάσει χωρίς να μπορεί να κλείσει το μάτι. Τελικά, την επόμενη ημέρα και όταν όλοι είδαν ότι δεν είχε... επιτεθεί στον Πορτέλα, εκείνος του έδωσε την δική του εξήγηση: «Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με την σκέψη ότι δεν θα πάω να του τα πω. Ε, όταν είπα 'θα πάω' κοιμήθηκα σαν πουλάκι...»

«Με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο; Φιλαράκια είμαστε»

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Θανάσης Γιαννακόπουλος τα είχε... βάλει με τους αδερφούς Αγγελόπουλους λόγω της μεγάλης κόντρας μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Ποτέ όμως δεν ξεπερνούσε κάποιος τα όρια. Πάντα στα όρια της καζούρας και των εκατέρωθεν πειραγμάτων. Μεγάλο highlight η συνάντησή τους σε μια κλήρωση όπου ο Θανάσης είχε πει στον πρόεδρο των Πειραιωτών: «Είμαστε φίλοι, φιλαράκια...» με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο να του απαντάει: «Ε, όχι και φιλαράκια» ενώ το καλοκαίρι του 2012 και ενώ ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα τραγουδούσε το «που 'σαι Θανάση» στο κέντρο που διασκέδαζε η ομάδα του.

Μπορεί ο Θανάσης Γιαννακόπουλος να ήταν από τη Σπάρτη, αλλά το συγκεκριμένο το κρατούσε... μανιάτικο! Έναν χρόνο αργότερα και πιο συγκεκριμένα στη φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας το 2013, πήρε και πάλι το μικρόφωνο για να πει κάτι στους φίλους του Παναθηναϊκού οι οποίοι είχαν κατακλύσει κάθε γωνιά του ΟΑΚΑ: ««Ο Παναθηναϊκός θα είναι για τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια, ο Παναγιώτης που θα είναι;» γνωρίζοντας την απόλυτη αποθέωση.

Το φιλοδώρημα των 146 ευρώ σε οδηγό ταξί και τα 70 ευρώ σε σερβιτόρα

Οι ιστορίες που «κουβάλησε» ο Θανάσης Γιαννακόπουλος στη ζωή του είναι ικανές για να γεμίσουν τόμους ολόκληρους. Ειδικά, και αν αφήσουμε στην άκρη τα όσα συνέβαιναν μέσα στα γήπεδα, όταν είχε να κάνει με τα χρήματα βοηθώντας τους συνανθρώπους του. Αν και στο επιχειρηματικό κομμάτι ήταν προσεκτικός και ενεργούσε πάντα βάσει της λογικής, στην καθημερινότητά του ήταν κάτι παραπάνω από γαλαντόμος και ανοικτοχέρης.

Είναι χαρακτηριστικό, κι ενώ βρισκόταν με την αποστολή της ομάδας εκτός Αθήνας για κάποιους αγώνες, κλήθηκε να πληρώσει τέσσερα ευρώ για μια «κούρσα» με ταξί. Εκείνος έδωσε στον οδηγό 50ευρω και στη συνέχεια του έδωσε και ένα ακόμη 100ευρω. Έτσι. Χωρίς λόγο. Και στο Βερολίνο το 2009 είχε παραγγείλει ένα γεύμα το οποίο κόστιζε 30 ευρώ. Πλήρωσε με 100ευρω και είπε στην έκπληκτη σερβιτόρα «τα ρέστα δικά σου». Μα πως; 70 ευρώ φιλοδώρημα; Γιατί; «Γιατί έχει ωραία μάτια» της είχε απαντήσει σκορπίζοντας το γέλιο στους παρευρισκόμενους.

Και να 'ταν τα μοναδικά παραδείγματα; Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος (όπως και ο Παύλος, όπως και ο Κώστας) βοηθούσαν όλους όσους είχαν ανάγκη. Συγκεκριμένα πρόσφεραν δουλειά ή φρόντισαν να βρουν δουλειά πολλοί άνθρωποι, είχαν αποπληρώσει χρέη τρίτων, είχαν σπουδάσει παιδιά από φτωχές οικογένειες, αλλά πάντα υπήρχε ένας όρος. Να μην μαθευτούν ποτέ!

Οι μοναδικές γραβάτες και το «αν έχεις ίδια την πληρώνω όσο θέλεις»

Εκτός από τον Παναθηναϊκό που αποτελούσε την μεγάλη τρέλα του, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε τρέλα με τις φανταχτερές και ασυνήθιστες -η αλήθεια είναι- γραβάτες. Κανείς δεν μπορούσε να του... παραβγεί. Και αν την έβγαζε από τον λαιμό του για να την δώσει, τότε εκείνος που θα την έπαιρνε, είτε ήταν βαθιά μέσα στην καρδιά του, είτε τον εκτιμούσε ιδιαίτερα. Οπως και έκανε στον Δημήτρη Διαμαντίδη τη βραδιά που είχε αποσυρθεί η φανέλα του. Μάλιστα ήταν τόσο σίγουρος για τις (πολύ ακριβές η αλήθεια είναι) γραβάτες του που... θέλοντας να αστειευτεί ρωτούσε φίλους και γνωστούς εάν έχουν ίδια. Και αν η απάντηση που έπαιρνε ήταν θετικά, τότε τους έλεγε «την πληρώνω όσο θέλεις».

Ως επιφανής άνθρωπος και πετυχημενος επιχειρηματίας, πάντα είχε μαζί του έναν άνθρωπο ως προστασία. Εκείνος ο οποίος ήταν και ο επίσημος... οδηγός του, αν και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν έδινε το τιμόνι σε κανέναν. Πάνταν εκείνοςο ήθελε να οδηγάει. Παρόλα αυτά και θέλοντας να δείξει την τεράστια απλότητά του, σιχαινόταν να ακούει τη λέξη «μπράβος» λέγοντας απλά ότι «μπράβους έχουν όσοι, τους έχουν ανάγκη. Εμείς έχουμε μόνο φίλους».