Το βαρόμετρο πάγωσε

Την προηγούμενη φορά που ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κερδίσει στο Μιλάνο με τη φανέλα, τη φανέλα του δις πρωταθλητή Ευρώπης σημειωτέον, επέστρεψε στον Πειραιά με μία ασήκωτη 30άρα στην καμπούρα.

Παρόμοιες νίλες έπαθαν στο λιγότερο κοντινό παρελθόν, στην ίδια πόλη, πανίσχυρες ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός που αργότερα θα γκρέμιζε τν «κόκκινη» δυναστεία και ο Άρης των Γκάλη-Γιαννάκη λίγο πριν την εποχή των τριών final-4.

Η μεταφυσική αύρα που μπορεί και μετατρέπει σε υπερανθρώπους πληβείους του παρκέ όπως ο Ντάβιντε Πάσκολο μετέτρεψε σε φουρτούνα την ήρεμη θάλασσα στην οποία κολυμπούσε ο Ολυμπιακός και τον ανάγκασε να κοιτάζει ξανά πίσω του.

Εάν έφευγε από τη Λομβαρδία νικητής, θα πάλευε πια για την κορυφή της κατάταξης, στήθος με στήθος με τις ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ. Μετά το αποψινό στραπάτσο, θα κοιτάξει όχι να πάρει την παρτίδα διπλή, αλλά να τη σώσει.

Τα κεκτημένα προηγούμενων αγωνιστικών του προσφέρουν πολύτιμο μαξιλάρι απέναντι στις Βασκόνια, Παναθηναϊκό, Νταρουσάφακα, αλλά ο 5^ος Ερυθρός Αστέρας έρχεται με φόρα και περιμένει το «αδελφό σωματείο» του στο φλογισμένο Βελιγράδι.

Βλέπω στον ορίζοντα ερυθρές ενδοοικογενειακές έριδες…

Ο Ολυμπιακός έμεινε στον αφρό όσο τον συντηρούσαν τα επιθετικά ριμπάουντ, αλλά αυτά δεν ήταν παρά ένα χρήσιμο καμουφλάζ. Στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτε σωστά.

Οι ζηλευτές αμυντικές του επιδόσεις εξανεμίστηκαν, το συνήθως αξιόπιστο «second unit» έγινε παιχνιδάκι στα χέρια των Ντράγκιτς, Σίμον, Τσιντσαρίνι, η μεθοδικότητα του παρασύρθηκε στην ακεφιά του Σπανούλη (5 λάθη, 4 ασίστ), ενώ η γύμνια του στη θέση του σέντερ έβγαλε μάτι όταν χρειαζόταν ένα ισχυρό έρεισμα στο «ζωγραφιστό».

Η Αρμάνι είχε φορτωμένα με 4 φάουλ τα δικά της «πεντάρια» Μακλέιν-Ραντούλιτσα από την γ’ περίοδο κιόλας, ενώ ο Ολυμπιακός μπήκε στο bonus από το 33^ο λεπτό, όταν ο ίδιος είχε μόλις 1 ομαδικό.

Μολονότι το παιχνίδι ήταν πια στα μέτρα του (με το σκορ στο 73-72), αναλώθηκε σε κακές επιλογές και ξέχασε και την άμυνα που του βάζει λεφτά στην τράπεζα.

Στο τελευταίο επτάλεπτο του αγώνα το κοντέρ έγραψε 26-11 υπέρ της Αρμάνι, λες και έπαιζαν ακόμη ο ΜάκΑντου, ο Μενεγκίν, ο Ντ’Αντόνι και ο Μπράουν.

Τα «γενέθλια» του άγραφου Πάσκολο, ο οποίος (με κορμοστασιά Ρομπέρτο Πρέμιερ) έβαλε 15 πόντους στα τελευταία 10 λεπτά δεν αρκούν για άλλοθι. Ζημιά στον Ολυμπιακό έκαναν σχεδόν όλοι όσοι φόρεσαν απόψε τις «scarpette rosse» της ιστορικής Ολύμπια.

Οι Ελληνες «rossi» είχαν ορεξάτους τους Παπανικολάου (στο α’) και Μάντζαρη (στο β’), αλλά ένα εκτός έδρας παιχνίδι στην Euroleague δεν σώζεται εύκολα με δύο διακριθέντες.

Θέλει και Σπανούλη και Πρίντεζη και Μπερτς και Γκρην και Παπαπέτρου και κυρίως τον Λοτζέσκι, που έρχεται από τον πάγκο για να φέρει φλόγα ή πάγο.

Αυτή τη φορά το βέλγικο βαρόμετρο βραχυκύκλωσε (0/7 σουτ) και πήρε μαζί του ολόκληρη τη δεύτερη πεντάδα, μετά το καλό ξεκίνημα (6-14, 19-26).

Σχεδόν όλοι οι εφεδρικοί υστέρησαν, την ίδια ώρα που το αντίστοιχο ιταλικό σχήμα τραβούσε την Αρμάνι από τη λάσπη και έκανε τον Ρέπεσα να μοιάζει με προπονητής.

Ο Ολυμπιακός έχασε με 16 πόντους ένα ματς στο οποίο μάζεψε 20 επιθετικά ριμπάουντ. Αυτή και μόνη η φράση αρκεί για να δείξει πόσο χαμηλά έμειναν οι υπόλοιποι δείκτες.

Η εικόνα του τελευταίου επταλέπτου θύμισε το ναυάγιο του 2014, μόνο που τότε υπήρχε απέναντι Λάνγκφορντ. Όχι Πάσκολο!

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο Πάσκολο θα έμενε εκτός 12άδας αν δεν είχε αποχωρήσει ο Τζεντίλε...

Aν μη τι άλλο, ο αγώνας της Παρασκευής με τη Μπρόζε στο Φάληρο προσφέρει ένα χρήσιμο εφαλτήριο αντεπίθεσης, σε συνάρτηση με το βολικό πρόγραμμα των επόμενων εβδομάδων.

Αλλά και πώς να εμπιστευτεί κανείς μία ομάδα που κερδίζει τα ντέρμπι αλλά χάνει από τους ουραγούς;

Αρμάνι, Γαλατά, Μακάμπι: μοιράζονται τις τρεις τελευταίες θέσεις, αλλά έχουν κοινό γαλόνι από μία νίκη επί του 3ου της βαθμολογίας Ολυμπιακού.