Μπάσκετ... not complicated

Ανέκαθεν ήμουν υπέρμαχος της βουτιάς στο παρκέ για μία χαμένη κατοχή μπάλας.

Ανέκαθεν οι παίκτες του Ολυμπιακού βουτούσαν στο παρκέ για μία χαμένη κατοχή μπάλας.

Για τον Μιχάλη και μόνο δε θα ξανά αναφέρω τη λέξη βουτ.. στο κείμενο. Όσο κι αν καταδεικνύει μεγάλο μέρος του κυττάρου αυτής της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός με την Νταρουσάφακα για 25’ ήταν απολαυστικός. Σε άμυνα κι επίθεση. Σημαντικό.

Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου δίδαξαν πως παίζεται το μπάσκετ στη σύγχρονη εποχή. Και ο καλύτερος τρόπος είναι ο απλός τρόπος. Η πρώτη εύκολη πάσα που έχεις, η σωστή απόσταση από τον συμπαίκτη σου, η κίνηση των παικτών μακριά από τη μπάλα θαρρείς και είναι δεμένοι με μία αόρατη αλυσίδα, το χαμήλωμα στην άμυνα, το ριμπάουντ.

Not complicated που έλεγε κι ο ξένος σπίκερ όταν επέστρεψα κι είδα σε επανάληψη μέρος του παιχνιδιού.

Η εντολή του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν σαφέστατη στο ξεκίνημα της αναμέτρησης. «Η μπάλα θα περνάει σε κάθε επίθεση οπωσδήποτε από τα χέρια του Μιλουτίνοφ» πρέπει να ήταν η τελευταία οδηγία.

Όχι του Σπανούλη, του Μιλουτίνοφ.

Ο Σέρβος έχει κερδίσει την εκτίμηση, τον σεβασμό και κυρίως την εμπιστοσύνη συμπαικτών και προπονητών. Σημαντική βελτίωση στα τελειώματα. Σημαντική βελτίωση στο σουτάκι από τα 4 μέτρα. Σημαντική προσθήκη στον τρόπο παιχνιδιού του, η πάσα. Θυμηθείτε απλά το πρώτο εντός παιδιάς καλάθι (γκολ φάουλ του Παπανικολάου) και την ασίστ του Σέρβου στην weakside (αδύνατη πλευρά) και θα καταλάβετε.

Ο Σέρβος βρήκε συμμάχους τους Γκριν και Λοτζέσκι οι οποίοι μπήκαν και ξεκίνησαν το σφυροκόπημα και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός «έχτισε» διαφορά.

Αυτά σε ό,τι αφορά την επίθεση γιατί στην άμυνα κατά έναν διαολεμένο τρόπο ήταν ακόμη καλύτερος μετά το πρώτο πεντάλεπτο.

Στην αρχή του ματς το ένα lay up διαδεχόταν το άλλο από Άντερσον και Ουοναμέικερ, αλλά στους 11 πρώτους πόντους της Νταρουσάφακα τα πάντα άλλαξαν.

Τρομερή άμυνα στο ένας εναντίον ενός. Δεν υπήρχε ούτε ένα σουτ ελεύθερο (uncontested shot) αφού πάντα ένα υψωμένο χέρι εμπόδιζε τον σουτέρ.

Όλοι οι διάδρομοι κλειστοί, αλλά ακόμη κι όταν έβρισκαν τον τρόπο να διεισδύσουν υπήρχε πάντα ένας Μπιρτς, ένας Μιλουτίνοφ ή ένας Γιανγκ να στείλει τη μπάλα στην εξέδρα με μία μεγαλοπρεπέστατη τάπα.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ, ΟΧΙ ΜΙΑ

Η αντίδραση της Νταρουσάφακα ήταν λογική και εντός πλαισίου. Ο κάθε άμπαλος ξερόλας του καναπέ τα «έριξε» στον Σφαιρόπουλο, στον Σπανούλη και στον… Θεό, αλλά δεν είναι έτσι.

Πρέπει να καταλάβουμε πως στο παρκέ βρίσκονται δύο ομάδες και πως επίσης είναι αδύνατον ακόμη και για τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς να διατηρήσουν τον ίδιο ρυθμό για 40’ (οι παρέα του Κάρι για 48').

Η Νταρουσάφακα έχει πολλές επιθετικές λύσεις και ποιοτικό ένας εναντίον ενός. Ο Μπλατ χαμήλωσε το σχήμα, έβαλε στο «5» ένα «τεσσάρι», τον Μερμάν και του βγήκε.

Εκεί βραχυκύκλωσε ο Ολυμπιακός. Ο Σφαιρόπουλος ακολούθησε παίζοντας με σέντερ τον Πρίντεζη και η αλήθεια είναι πως απουσίαζε κάποιος… τερματοφύλακας πίσω. Από την άλλη αν έπαιζε εκείνη τη στιγμή ένας από τους «τερματοφύλακες» (Μπιρτς, Μιλουτίνοφ, Γιανγκ) τότε πιθανότατα ο Μερμάν θα έβρισκε πολλά ελεύθερα τρίποντα αφού θα ήταν αδύνατον να τον ακολουθήσουν τόσο μακριά.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ξέρει πόσο εύκολα και πόσα πολλά μπορεί να κάνει στο παρκέ ο Βασίλης Σπανούλης. Το μεγαλείο του δε φαίνεται από αυτά, αλλά από τον τρόπο σκέψης όταν κάθεται στον πάγκο.

Χθες ξεκίνησε άσχημα κι έγινε αλλαγή πριν το πεντάλεπτο. Κάθισε στην θέση του, έβαλε τα πόδια του όπως συνηθίζει για λόγους γουριού και σκεφτόταν τρόπους να βοηθήσει την ομάδα του.

Όταν τον σήκωσε ο Σφαιρόπουλος βρήκε δύο ανενόχλητα τρίποντα στα οποία η μπάλα τον «πούλησε». Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και τον καταχειροκρότησε.

Παρένθεση. Αυτό το έχει κερδίσει ο Σπανούλης. Κλείνει η παρένθεση.

Σε εκείνο το σημείο αποφάσισε να αλλάξει τρόπο δράσης. Κατάλαβε πως εκτελεστικά δεν ήταν σε καλή κατάσταση και ξεκίνησε να πασάρει και να παίζει άμυνα.

Οι βουτ… (ουπς τη γλύτωσα) ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας του να ανταποκριθεί στα αμυντικά του καθήκοντα. Μπροστά απλά έκανε μάγκα τον Μπιρτς… και στο 77-71 πήρε τη μπαλίτσα και την έβαλε με προσωπική ενέργεια στο καλάθι και πάπαλα το ματς.

Αποτελεί τεράστιο πλεονέκτημα για έναν σταρ μίας ομάδας να καταλαβαίνει τι πάει καλά και τι όχι και να μην εκβιάζει καταστάσεις.

ΥΓ: Γύρισε ο Σπανούλης, γύρισε κι ο Μπιρτς.

ΥΓ 2: Η Νταρουσάφακα στα πρώτα τέσσερα φάουλ του ματς είχε δώσει σε όλα βολές στους Πειραιώτες. Ζονγκ!

ΥΓ 3: Η άμυνα της δεύτερης περιόδου έσφιγγε ακόμη και όσους βρίσκονταν στην εξέδρα. Την ένιωθες ρε παιδί μου. Σαν να είχαν πιάσει το δικό σου λαρύγγι και να το πήγαιναν πέρα δώθε.

ΥΓ 4: Ο Μιλουτίνοφ έκανε «παπάδες». Ξεκινάει το τρίτο δεκάλεπτο και δέχεται δύο καλάθια από τον Άντερσον. Ο Σφαιρόπουλος τον κάνει αλλαγή και του δίνει οδηγίες με έναν καθόλου ευγενικό και ήρεμο τρόπο. Για αυτό είναι καλός προπονητής. Μαλλον… και για αυτό.

ΥΓ 5: Με Ζίζιτς, Σαβάς και Αλντεμίρ η χαρά του pick 'n' roll.

ΥΓ 6: Κι ο Παπανικολάου στο ρυθμό του. Απτόητος από τον Ιανουάριο συνεχίζει να είναι το κλειδί της σταθερότητας του Ολυμπιακού.

ΥΓ 7: Βουτιά. (Αϊ σιχτίρ, θα έσκαγα).