Ένα τσιγάρο μετά το σεξ!

Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί ως κουίζ; Πόσες φορές θα παίξουν εφέτος ο Ολυμπιακός και η Ανατολού Εφές και εάν οι μεταξύ τους αναμετρήσεις θα πλησιάσουν σε αριθμό τα ντέρμπι των εν Ελλάδι αιωνίων;

Έλα μου ντε!

Πλάκα πλάκα μέσα σε δέκα οκτώ μήνες οι λεγάμενοι από την Τουρκία έγιναν “οι δικοί μας άνθρωποι”, καθώς σε αυτό το χρονικό διάστημα έχουν παίξει έντεκα αγώνες, κόντρα στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό και ... από σπόντα με την ΑΕΚ!

Έντεκα που ισοδυναμούν με...εντεκάμισι, διότι σε τρία από αυτά τα ματς (τα δυο εφετινά με τον Παναθηναϊκό και το προπέρσινο με τον Ολυμπιακό) παίχθηκαν τέσσερις παρατάσεις!

Αυτό το “από σπόντα” δεν το γράφω ειρωνικά και μειωτικά για την “Ένωση”, απλώς τα δυο δικά της ματς ήταν φιλικά, όπως επίσης και ένα του Ολυμπιακού....

Αρχής γενομένης λοιπόν από τις 29 Σεπτεμβρίου του 2015 η ΑΕΚ την αντιμετώπισε δύο φορές (85-56, 79-86), ο Παναθηναϊκός τέσσερις (83-78, 86-91, 83-91, 92-81) και Ολυμπιακός τέσσερις (91-87 με τον τραυματισμό του Γιανγκ, 68-81, 79-86 στο Ηράκλειο, 90-66) , ενώ επίκειται η πέμπτη.

Δεν αποκλείεται μάλιστα να του κατσικωθούν για τα καλά στο σβέρκο, διότι εάν οι δυο ομάδες διατηρήσουν τις τωρινές θέσεις τους (τρίτος ο Ολυμπιακός, έκτη η Εφές), τότε βαράτε βιολιτζήδες ασίκικο σκοπό στα πλέι οφς!

Δεν ξέρω εάν αυτό το πιθανό σταύρωμα τον βολεύει από αγωνιστικής πλευράς, σίγουρα πάντως τον εξυπηρετεί από ψυχολογικής και συναισθηματικής, καθότι τη σεζόν 2012-13 αναμετρήθηκε μαζί της πέντε φορές στα πλέι οφς (όπου το 2-0 μετατράπηκε σε 2-2 και κατέληξε στο λυτρωτικό 3-2) και εντέλει διάνυσε όλο το δρόμο και αναγορεύθηκαν Σερ στο Λονδίνο!

Το εάν ο προτελευταίος αγώνας του Ολυμπιακού στην κανονική περίοδο θα αποβεί trailer ενόψει των πλέι οφς, θα κριθεί το βράδυ της 7ης Απριλίου, όταν θα πέσει η αυλαία της κανονικής περιόδου και θα προκύψουν τα τέσσερα ζευγάρια.

Δεν αποκλείεται πάντως οι πρωταθλητές Ελλάδος να μετατρέψουν το αεροπορικό δρομολόγιο “Ελευθέριος Βενιζέλος - Κεμάλ Ατατούρκ” σε ... Παγκράτι- Κολιάτσου, ταξιδεύοντας πέρα δώθε τρεις φορές μέσα σε πενήντα ημέρες!

Ούτως ή άλλως η Εφές δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας, όπως έλεγε και το σλόγκαν ενός παλαιού πολιτικού, του Νίκου Αναγνωστόπουλου! Δεν έλειψε τα τελευταία 23 χρόνια, όταν εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις των δυο χωρών και ήρθη ο (εθιμικός) απαγορευτικός όρος στις μεταξύ μας αναμετρήσεις σε συλλογικό επίπεδο.

Από την παρθενική συνάντηση τους στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέχρι τώρα πρόλαβαν να συναντηθούν τριάντα δυο φορές, με τον Ολυμπιακό να μετρά 18 νίκες, έναντι 14 της Εφές, μάλιστα επτά από αυτές σημειώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο και οι Τούρκοι δεν πηγαίνουν πίσω, καθώς έχουν αλώσει έξι φορές το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας!

Από “Αμπντί Ιπεκτσί” και “Ξανθού” άρξασθαι, λοιπόν...

Τους είχε που τους είχε άχτι (για καθαρά πατριωτικούς λόγος) τους Τούρκους ο Γιάννης Ιωαννίδης, τους έβρισκε κιόλας συχνά στο δρόμο του και δεν τους άφηνε σε χλωρό κλαδί, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια νικηφόρα παράδοση απέναντι τους και να κολακεύεται ιδιαιτέρως κάθε φορά που τον αποκαλούσαν «Τουρκοφάγο»!

Παρεμπιπτόντως, εκτός από τους Τούρκους, ο «Ξανθός» είχε άχτι και τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα μπήκαν πρώτοι (από τις βραδιές με του Αρη) στο... πελατολόγιο του και κάθε φορά που τους νικούσε δήλωνε ότι «επιτέλους αύριο τα Ελληνόπουλα θα πάνε στο σχολείο και θα μπορούν να κάνουν καζούρα στα Γερμανάκια»!

Ήταν 27 Οκτωβρίου του 1994 όταν στην πρεμιέρα των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και στο δρόμο προς τη Σαραγόσα ο Ολυμπιακός πέρασε σαν σίφουνας από το «Αμπντί Ιπεκτσί» της Πόλης, συντρίβοντας την Εφές Πίλσεν με το τόσο εκπληκτικό και παταγώδες, ώστε να μοιάζει απίστευτο, σκορ 77-42!

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων (διαιτητές Βιρόβνικ-Κολούτσι):

ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Τουρκσάν, Κορτσιάνι 6, Αϊντίν, Γκιργκίν, Γκιουνέι, Μπιτίμ 6, Γκρος 12, Οϊγκούτς 5, Μπεσόκ, Σαρίτσα 13.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μπακατσιάς 3, Σιγάλας, Σταμάτης, Καμπούρης, Τζόνσον 13, Νάκιτς 9 (10ρ.), Φασούλας 13 (7ρ.), Τόμιτς 6, Τάρλατς 15 (5ρ.), Βολκόφ 18 (4ρ.)

Παναθηναίκός - ΤΣΣΚΑ Μόσχας με επιστροφή, αν ο Ρίβερς αναδειχθεί πρώτος σκόρερ.

Ο αγώνας παραμένει αξιομνημόνευτος όχι μόνο για τη σαρωτική εμφάνιση του Ολυμπιακού, αλλά και επειδή έτυχε να διεξαχθεί την παραμονή της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται...

Πάλι καλά που δεν έγινε ανήμερα της 25ης Μαρτίου, γιατί τότε θα ξαναβγαίναμε στους δρόμους κρατώντας τα καριοφίλια και ζωσμένοι με τα φισεκλίκια!

Κατά παράδοση εκείνη την ημέρα οι ελληνικές εφημερίδες έχουν αργία και μπορεί οι “ερυθρόλευκοι” να αδικήθηκαν από το timing και να απόλαυσαν με καθυστέρηση 24 ωρών τη δημοσιότητα και την προβολή του θριάμβου τους, αλλά αποκόμισαν το πρεστίζ και τις εντυπώσεις από τον θόρυβο που προκάλεσε σε όλη την Ευρώπη ο στραγγαλισμός τον οποίο επιφύλαξαν στους πρωταθλητές Τουρκίας.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν λυσσασμένος , στρίμωξε από την πρώτη στιγμή τους Τούρκους στα σχοινιά, δεν τους άφησε να πάρουν ανάσα και τους ανάγκασε να σκοράρουν με το... σταγονόμετρο: στο πρώτο ημίχρονο σημείωσαν 29 πόντους και στο δεύτερο μόλις 13 κι αυτούς με το ζόρι! Η Εφές σούταρε με ποσοστό ευστοχίας μόλις 22.7% (15/66, εκ των οποίων 13/43 δίποντα και 2/23 τρίποντα), ενώ οι πρωταθλητές Ελλάδος αντιπαρέβαλαν 25/45 σουτ, «κατέβασαν» 17 παραπάνω ριμπάουντ και δεν πληγώθηκαν καθόλου από τα εννέα περισσότερα λάθη στα οποία υπέπεσαν (16 έναντι 7).

Τα όργανα είχαν αρχίσει πριν από το τζάμπολ, όταν διστακτικά ο κομισάριος του αγώνα ενημέρωσε τον τότε μάνατζερ του Ολυμπιακού Γιάννη Γιαννάκη ότι οι Τούρκοι είχαν προγραμματίσει την ανάκρουση του εθνικού ύμνου τους!

Ο “Τζον Τζον” μετέφερε το μαντάτο στον Ιωαννίδη που έγινε έξω φρενών. “Τι είναι αυτά που μας τσαμπουνάνε; Από που κι ως πού; Ομάδες παίζουν όχι εθνικές” ωρυόταν, ωστόσο οι Τούρκοι το χαβά τους! Από τα μεγάφωνα άρχισε να παίζει ο ύμνος και όπως ήταν λογικό, οι παίκτες του Ολυμπιακού σταμάτησαν την προθέρμανση και στάθηκαν σε στάση προσοχής, αλλά ο “Ξανθός” συνέχισε να διαμαρτύρεται και μάλιστα άναψε τσιγάρο και φώναζε στους παίκτες του να συνεχίσουν το “ζέσταμα” !

Στη λήξη του αγώνα ο Ιωαννίδης ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου και δεν είχε κανέναν λόγο να το κρύψει. Αφού λοιπόν μάζεψε τους παίκτες στα αποδυτήρια για τα καθιερωμένα σχόλια (που ήταν αρκούντως εγκωμιαστικά), βγήκε στον διάδρομο και άναψε ένα τσιγάρο ρουφώντας με ηδονή τον καπνό μέχρι τα... παπούτσια του. Δεν είχε προλάβει να τραβήξει τη δεύτερη ρουφηξιά από τα «Καρέλια Σπέσιαλ” που κάπνιζε τότε και εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι μπροστά του ο Υπεύθυνος ασφαλείας του γηπέδου ο οποίος του έκανε παρατηρήσεις σε αυστηρό ύφος και του ζήτησε να σβήσει αμέσως το τσιγάρο.

Ο Ιωαννίδης που ως γνωστόν είναι αγύριστο κεφάλι όχι μόνο δεν ακολούθησε την εντολή, αλλά συνέχισε το βιολί του, σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό, με αποτέλεσμα ο Τούρκος να γίνει έξω φρενών και να του ζητάει με πολύ εντονότερο ύφος να σβήσει το τσιγάρο, αλλιώς θα τον πήγαινε, λέει στη φυλακή!

Τότε ο Ιωαννίδης απηυδισμένος από την επιμονή του συνομιλητή του, τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά κι ενώ ο Υπεύθυνος Ασφαλείας του γηπέδου είχε γίνει (πιο πολύ απ΄ ό,τι ήταν) Τούρκος από το κακό του, τον κοίταξε, γέλασε ειρωνικά και του είπε με εκείνα τα ιδιότυπα αγγλικά του...

«Εγώ μετά το σεξ, θέλω πάντοτε ένα τσιγάρο»!

Ο Τούρκος που είχε γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα του, κατάλαβε ότι δεν θα έβγαζε άκρη με τον Ιωαννίδη κι αμέσως έκανε μεταβολή και γύρισε στο γραφείο του, ενώ ο προπονητής του Ολυμπιακού συνέχισε να καπνίζει αρειμανίως χωρίς πλέον να δίνει λογαριασμό σε κανέναν...

Είκοσι τρία χρόνια αργότερα, πάντως, ο Ξανθός είναι άκαπνος. Το έκοψε εδώ και έξι χρόνια!