Έρχονται να μας πάρουν τα σπίτια

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Παναθηναϊκός- ΠΑΟΚ (21+).

Όταν οριστικοποιήθηκε το ζευγάρωμά του με τη Φενέρμπαχτσε, ο Παναθηναϊκός κοντοστάθηκε, κοίταξε στον καθρέφτη για να βεβαιωθεί ότι το χαμόγελό του βρισκόταν ακόμη στη θέση του και αντίκρυσε μπροστά του τον μπαμπούλα των προημιτελικών.

Ο μπαμπούλας φοράει πράσινα, πράσινα του 2017 και όχι του 2011 ή του 2009, και έχει στο στήθος ένα τριφύλλι. Είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Εάν ο Παναθηναϊκός καθαρίσει το μυαλό του από την παρελθοντολογία και από τη συνωμοσιολογία που χτύπησε σαν επιδημία το κοινό του την περασμένη Πέμπτη, θα αποκλείσει τη Φενέρμπαχτσε και θα την απειλήσει ακόμα και με σκούπισμα.

Η εικόνα του γηπέδου τον τελευταίο μήνα λέει (καλώς τα, τα παιδιά) τρία - μηδέν. Ο Παναθηναϊκός των τελευταίων εβδομάδων είναι πολύ καλύτερος από τη Φενέρ των τελευταίων εβδομάδων, αν όχι μηνών.

Επίσης, ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ είναι μία ομάδα που δεν χάνει από κανέναν ξένο, ενώ η Φενέρμπαχτσε της Κωνσταντινούπολης δεν μπορεί να νικήσει ούτε τα ερείπια της Μακάμπι.

Και κάπου εδώ αρχίζουν οι αστερίσκοι. Αν μπορεί βεβαίως να θεωρηθεί αστερίσκος το κοστούμι με τα οκτώ (παρά ένα αμυντικό ριμπάουντ εννέα) αστέρια που φοράει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς…

Μισό λεπτό, όμως. Άλλο ήθελα να γράψω. Η βαριά σκιά του «Ζοτς» απειλεί την παλιά του ομάδα, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού.

Ο ίδιος, άλλωστε, έχει στο πηδάλιό του έναν από τους ελάχιστους Ευρωπαίους προπονητές που μπορούν να παίξουν στα ίσα τον Σέρβο στον στίβο μίας βραδιάς.

Ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν το λαχείο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μέσα στην τούρλα του Οκτώβρη, σε μία χρονική περίοδο δηλαδή που ουδείς δικαιούται να ελπίζει σε τέτοια τύχη.

Τώρα που ο Παναθηναϊκός παίζει πλήρης (και απαλλαγμένος από το βαρίδι Τζεντίλε), φέρει τη σφραγίδα του Καταλανού ανάγλυφη στο dna του.

Το μυαλό του θεατή μπορεί να κολλάει στο τσουνάμι των τριπόντων ή στα καρφώματα του Σίνγκλετον, αλλά το δικό μου μάτι σταματάει σε ένα νούμερο: το παθητικό των 72,9 πόντων δίνει στον Παναθηναϊκό την καλύτερη άμυνα στη φετινή Euroleague.

Το 14-0 απέναντι στους ξένους επισκέπτες του ΟΑΚΑ και το 0-7 του Ομπράντοβιτς στο ίδιο γήπεδο μετά το 2012 προσφέρουν πρόσθετη, διπλή ασπίδα προστασίας.

Αλλά ο Σέρβος είναι ο μετρ των playoffs. Στις δυόμισυ δεκαετίες της προπονητικής του καριέρας, έχει χάσει μόνο μία σειρά 5 ή 3 αγώνων, με το «Oakazo» του 2006 απέναντι στην Τάου Κεράμικα. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ανοσία στις αποτυχίες, έτσι;

Ξέφυγα όμως πάλι και επαναφέρω εαυτόν στην τάξη. Η πραγματική εσωτερική απειλή από την οποία κινδυνεύει ο Παναθηναϊκός δεν είναι η παρελθοντολαγνεία (η οποία θα εξατμιστεί με την πρώτη διαμαρτυρία του Ομπράντοβιτς…), αλλά το σύνδρομο του κυνηγημένου.

Όχι η αδικία, αλλά ο φόβος της αδικίας.

Πριν καλά καλά ακουστεί η κόρνα της λήξης που οριστικοποιούσε τα ζευγάρια των playoffs, η λέξη που κυριαρχούσε στους διαλόγους της «πράσινης» κοινής γνώμης δεν ήταν «Ομπράντοβιτς» ούτε «Φενέρμπαχτσε» ούτε «Σλούκας» .

Ήταν η λέξη «γκρι». Ελάτε τώρα, που δεν έχετε ακούσει τους μεμψίμοιρους ψιθύρους…

Καταφτάνει στην Αθήνα ο Ζέλικο, αγκαζέ με τους γκρι.

Οι γκρι δεν θα μας αφήσουν να προκριθούμε.

Οι γκρίζοι λύκοι του Μπερτομέου.

Η γκρίζα τσιμπίδα της Turkish Airlines.

Δεν γίνεται final-4 χωρίς τουρκική ομάδα.

Θα μας σφάξουν πάλι, όπως το 2012.

Έρχονται οι κομμουνισταί, να μας πάρουν τα σπίτια…

Προσωπικά θεωρώ τις θεωρίες συνωμοσίας θεωρίες γελοιότητας και μπορώ να σας αραδιάσω άπειρα παραδείγματα που διαψεύδουν τις κασσάνδρες και τους πονηρούς.

Βεβαίως, οι Έλληνες οπαδοί έχουν τη δική τους αλήθεια και υιοθετούν απίθανα σενάρια διαιτητολαγνείας και συμπαιγνίας, αντάξια ψηφοφόρων του Αρτέμη Σώρρα.

Εάν ασπαστεί κανείς τις πεποιθήσεις των φανατικών, καμία ήττα ελληνικής ομάδας δεν υπήρξε δίκαιη και κανένας σύλλογος δεν έχει κατακτήσει ποτέ με την αξία του το εγχώριο πρωτάθλημα.

Εδώ, όμως, μιλάμε για μία φοβία που -πέραν του ότι μοιάζει αβάσιμη- απειλεί να ναρκοθετήσει τα θεμέλια της ίδιας της ομάδας. Η φιλολογία περί επικείμενου σφαγιασμού μπορεί εύκολα να διοχετευτεί από την εξέδρα στα αποδυτήρια και να δημιουργήσει κλίμα.

Το πρώτο ανάποδο σφύριγμα θα φέρει εκνευρισμό, ο εκνευρισμός θα φέρει άστοχα σουτ, τα άστοχα σουτ θα φέρουν σκληρό παιχνίδι στην άμυνα, το σκληρό παιχνίδι θα φέρει τα επόμενα σφυρίγματα, τα σφυρίγματα θα φέρουν περισσότερο εκνευρισμό, ουουουουουυυυυυ, σφύρα καλά πουτάνας γιεεεεεεέ, ήρθανε οι γκρι για να μας ληστέψουν, αλήτη Μπερτομέου μας έχεις βάλει σημάδι.

Λες και θα άφηναν οι γκρι και ο αλήτης Μπερτομέου και οι κομμουνισταί τη Φενέρ να πέσει στην 5^η θέση (και παρ’ολίγον στα νύχια της ΤΣΣΚΑ), αν ήθελαν να της προσφέρουν χείρα βοηθείας ώστε να τη στείλουν στο Final-4…

Το ξέρετε δα το σκηνικό, έτσι δεν είναι; Και οι παίκτες το ξέρουν. Ο Διαμαντίδης γινόταν έξω φρενών όταν ένιωθε το γήπεδο να βράζει γύρω του, σε στιγμές που η ομάδα χρειαζόταν ηρεμία.

Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Παναθηναϊκός, σύσσωμος, από προπονητή μέχρι παίκτες και από εξέδρα μέχρι πρόεδρο, είναι να συγκεντρωθεί στην αποστολή του και να αγνοήσει τους διαιτητές και τους συνωμοσιολόγους.

Η ηρεμία της ομάδας θα φέρει την πρόκριση, ενώ ο αναβρασμός και τα νεύρα θα οδηγήσουν σε βέβαιη αυτοκαταστροφή.

Ο παμπόνηρος Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα παίξει ρόλο ξενιτεμένου θείου πριν το ματς και θα φορέσει το καλύτερο χαμόγελό του για τα προεόρτια, αλλά στη συνέχεια θα φορέσει το καπέλο του προβοκάτορα σε αναζήτηση μίας σπίθας που θα φέρει αναστάτωση και ανακατωσούρα.

Όσο περισσότερο μπάσκετ χωρίς παιχτεί στη σειρά, ιδίως στους 2+1 αγώνες της Αθήνας, τόσο περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης θα αποκτήσει ο Παναθηναϊκός. Όσο πιο μακριά από το προσκήνιο μείνουν οι διαιτητές και ο Ομπράντοβιτς, τόσο θα λιγοστέψουν οι ελπίδες της Φενέρμπαχτσε.

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και ο λύκος, στην περίπτωσή μας, αλυχτάει σέρβικα.