Ελικόπτερο χωρίς πιλότο

Βγαίνοντας –εποχούμενος και ουχί ιπτάμενος- στον πηγαιμό για το Κρυονέρι, όπου παρουσιάστηκαν οι νέες φανέλες των Εθνικών ομάδων μπάσκετ, είχα στο μυαλό μου να υποβάλω στον Γιώργο Βασιλακόπουλο την εξής καίρια ερώτηση.

«Και αν ο αυριανός προπονητής αποφασίσει να κόψει από την Εθνική τον Μπουρούση και τον Παπανικολάου, τι θα τις κάνουμε, αξιότιμε κύριε πρόεδρε, τις φωτογραφίες με το ελικόπτερο; Θα τις κρατήσουμε για σουβενίρ, του καλοκαιριού που βρήκε την Εθνική ακέφαλο σώμα;»

Μη γελάτε, δεν είναι ανεδαφικό το σενάριο. Μπορεί, π.χ. ο Πρίφτης, να σαλπίσει ανανέωση και να δώσει τη φανέλα του Μπουρούση στον Μπόγρη.

Γρήγορο Στοίχημα στις Καλύτερες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Ενδέχεται, επίσης, να αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται τον Παπανικολάου, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει χώρος για έμπειρο παίκτη πίσω από τον Αντετοκούνμπο.

Υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να αποκλειστεί ο ίδιος ο Γιάννης, ένεκα των αντιρρήσεων που υποθέτω ότι έχουν οι Μιλγουόκι Μπακς.

Και τότε πού θα τις βάλουμε τις φωτογραφίες με τις καινούριες φανέλες; Καλύτερα να αφήσω αναπάντητη αυτή την ερώτηση, για λόγους κοσμιότητας.

Η ερώτησή μου θα ήταν μεταξύ αστείου και σοβαρού, αλλά το νόημά της είναι σαφές. Πώς ζητάς από αθλητές να κάνουν δηλώσεις, εφ’ όσον είναι άγνωστη η στελέχωση της ομάδας;

Πάλι καλά που δεν φώναξαν κάποιους που βρίσκονται στο μεταίχμιο της προεπιλογής, όπως ο Αγραβάνης ή, ξέρω γω, ο Παππάς.

Στον Θανάση Αντετοκούνμπο δεν δόθηκε καν ο λόγος, από το τραπέζι των ομιλητών. Και πολύ σωστά. Τι να έλεγε, το παλικάρι; Ότι «θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο»;

Αφού η συμμετοχή του στην τελική 12άδα είναι αμφίβολη! Όπως είναι, τυπικά, και η θέση όλων των άλλων…

Τελικά έμεινα σιωπηλός στη διάρκεια της εκδήλωσης. Προτίμησα να αφήσω άλλον να εισπράξει την άδικη, αλλά βέβαιη, πατσαβούρα.

Όταν ο Βασιλακόπουλος ρωτήθηκε για το θέμα του προπονητή, απάντησε με ένα σόφισμα («αφού έχουμε παίκτες, δεν μας απασχολεί ο προπονητής») και με την εξής, εκπληκτική, αποστροφή:

«Εάν είστε εσείς διαθέσιμος, ελάτε να το συζητήσουμε»!

Αστεϊσμός, στα όρια της ειρωνείας. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να ανταπαντήσω στον ίδιο τόνο.

Ανεβάστε με και εμένα στο ελικόπτερο, μίστερ πρέζιντεντ. Είμαι και εγώ διαθέσιμος. Και έχω πείρα από 13 Ευρωμπάσκετ, χώρια τα Παγκόσμια και οι Ολυμπιάδες.

Ας κάνουμε σχήμα Σκουντής-Παπαδογιάννης-Ντεντόπουλος, αν δεν σας γεμίζω το μάτι. Ο «πιλότος», όπως φωνάζουμε τον Γιάννη μας, θα έχει και ρόλο πιλότου για το ελικόπτερο. Διαθέτει και δίπλωμα προπονητικής, ξέρετε.

Οι τρεις μας μετράμε συνολικά ίσαμε 100 χρόνια πτήσης στο μπάσκετ. Και ξέρουμε καλά και τα χούγια σας, αυτά που οδηγούν σε μαζική έξοδο τους άλλους υποψηφίους, τον έναν πίσω από τον άλλον.

Από συστήματα δεν σκαμπάζουμε πολλά πολλά, από χωριό είμαστε, αλλά οι παίκτες επιμένουν ότι το κλειδί σε μία Εθνική ομάδα είναι η διαχείριση των προσωπικοτήτων και όχι τα πικεντρόλ. Στην ανάγκη να φέρω και τη γυναίκα μου, που έχει πτυχίο ψυχολογίας.

Μέσα στο γήπεδο, θα δώσουμε τη μπάλα στον Γιάννη και άγιος ο θεός, Γιάννης ισχυρός, Γιάννης αθάνατος, ελέησον ημάς. Για τη δωδεκάδα μη σκάτε, μετρημένα κουκιά είναι οι παίκτες, ακόμα και η 12χρονη ανηψιά μου τους ίδιους που θα πάρει ο Πρίφτης θα διάλεγε.

Και μη νομίσετε ότι θα σας ζητήσουμε χαρτζιλίκι, την «επίσημη αγαπημένη» την υπηρετούμε αμισθί και έχουμε ξοδέψει και ένα σκασμό λεφτά για το χατίρι της. Είναι η ομάδα της καρδιάς μας.

Α, έχω μπει και δύο φορές σε ελικόπτερο και δεν το φοβάμαι καθόλου. Μία στο Μανχάταν και μία στις Άλπεις, μες στις βουνοκορφές.

Πώς είπατε; Προσλαμβάνομαι; Πού υπογράφω;

Δεν είναι αστείο, είναι όμως γελοίο. Όχι μόνο δεν υπάρχει προπονητής, 19 Ιουνίου υπενθυμίζω, αλλά δεν φαίνεται και πουθενά στον ορίζοντα. Ορίστε, τέσσερα "δεν" στην ίδια παράγραφο, εκεί μας καταντήσατε, ξεχάσαμε και τα ελληνικά μας.

Στην καλύτερη περίπτωση θα υποδεχθούμε οσονούπω τον καθ’ όλα άξιο αλλά και αλαλιασμένο από την 8ετία του στις Εθνικές ομάδες Δημήτρη Πρίφτη (στον οποίο ουδόλως αξίζει να θεωρείται Σχέδιο Γ), στη χειρότερη μία λύση ανάγκης εξ εφέδρων και ανέργων.

Οι παίκτες έχουν πια κάθε δικαίωμα να αρνηθούν την πρόσκληση. «Με το συμπάθιο, μωρέ πρόεδρε, αλλά δεν περίμενα ότι θα καθυστερούσατε τόσο. Πίστευα ότι δεν με υπολογίζατε και κανόνισα να φύγω διακοπές στην Καραϊβική».

Το ίδιο και οι προπονητές: «Βρε πρόεδρε, γιατί δεν μου το έλεγες λίγο νωρίτερα; Μπορεί να μην έχω δουλειά εδώ και μήνες, αλλά μόλις έκλεισα εισιτήριο για να παρακολουθήσω τα θερινά σεμινάρια στην Αμερική».

Ο αρχηγός Μπουρούσης μπορεί να έχει δίκαιο όταν τονίζει ότι «δεν απασχολεί τους παίκτες το όνομα του προπονητή», αλλά υπάρχουν και παράμετροι που απαιτούν την ενεργή συμμετοχή ή παρέμβαση του τελευταίου στα τεκταινόμενα.

Ορισμένες από αυτές αναφέρθηκαν στο ρεπορτάζ που έγραψα (καταθέτοντας παράλληλα την προσωπική μου γνώμη για τον Βασιλακόπουλο και την είδηση για το ήξεις-αφίξεις του Μπουρούση) την περασμένη Πέμπτη. Επιτρέψτε μου, εδώ, να προσθέσω άλλη μία.

Πόσο εύκολο είναι να πλασάρει το προϊόν της στη διαφημιστική και χορηγική αγορά η Ομοσπονδία, όταν η Εθνική ομάδα αποτελεί –άθελά της- μόνιμο στόχο χλεύης, από υστερικούς «παραιτηθείτε» αλλά και από νηφάλιους;

Τα διαφυγόντα κέρδη που υποθέτω ότι καταγράφονται θα μπορούσαν να εκταμιεύσουν την αμοιβή που θα χρειαστεί για τον διάδοχο του Κατσικάρη…