Γκαλόσημο, δόση 4η

Στ' αλήθεια νιώθω αμήχανα αυτές τις μέρες: έχω αποφασίσει (και ειδοποίησα μάλιστα τον Βασίλη Παπαθεοδώρου) να αφιερώσω μια σειρά κειμένων στην κατανυκτική βραδιά που ετοιμάζει την Τρίτη ο Αρης για τον Νικ, παρ' όλα αυτά τα βλέπω όλα κωλυόμενα!

Κωλύομαι, διότι φοβάμαι πως ενώ το δικό του ταλέντο υπήρξε ανεξάντλητο, η δική μου φαντασία αποδεικνύεται πεπερασμένη. Φοβάμαι επίσης πως ό,τι (για τα δικά μου χαμηλά μέτρα σε σχέση με το μεγαλείο του) καλό είχα να γράψω από τότε που τον πρωτοαντίκρισα live (ως 16χρονος θεατής στο "Παπαστράτειο" εναντίον του Ολυμπιακού, στην πρώτη κάθοδό του στην Αθήνα) το 'γραψα και με το παραπάνω, οπότε απορία ψάλτου βηξ!

Αλλά, διάβολε, δεν διανοούμαι να περάσω στο ντούκου αυτή την ετεροχρονισμένη άγια νύχτα μας! Ανέτρεξα λοιπόν είτε σε κιτρινισμένες σελίδες παλιών εφημερίδων, είτε σε τακτοποιημένα αρχεία του κομπιούτερ μου και βρήκα μερικά παλαιότερα κείμενα, που τα καταθέτω σεπτά και λατρευτικά, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον ιερό βωμό της μπασκετοσύνης Του...

Απο-ΓΚΑΛΗ-ψη τώρα!

Η ΑΠΑΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ Ο ΦΟΙΡΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ, Ο ΦΌΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ.

Τo κείμενo που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Goal News" στις 2 Δεκεμβρίου του 2009 ως πρώτο μέρος μιας τριλογίας αφιερωμάτων στην επέτειο των τριάντα ετών από την πρώτη εμφάνιση του Γκάλη στο ελληνικό μπάσκετ (Αρης-Ηρακλής, 2 Δεκεμβρίου 1979).

Ανατρέχοντας χθες σε ένα ημερολόγιο, κατέληξα στο (ασφαλές) συμπέρασμα ότι η 2α Δεκεμβρίου υπήρξε ανέκαθεν η ημέρα των μεγάλων στρατηγών και ως τέτοια θα πρέπει να καταχωρηθεί στα κιτάπια της ιστορίας!

Έμαθα λοιπόν ότι στις 2 Δεκεμβρίου του 1804 στο Παρίσι ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανακηρύχθηκε από τον Πάπα Πίο τον 7ο 1ος αυτοκράτωρ της Γαλλίας και ακριβώς έναν χρόνο αργότερα κατατρόπωσε τους Ρώσους και τους Αυστριακούς στη μάχη του Αούστερλιτς!

Έμαθα επίσης ότι στις 2 Δεκεμβρίου του 1961 ο Φιντέλ Κάστρο ανακοινώνει από την τηλεόραση ότι είναι Μαρξιστής-Λενινιστής και η Κούβα τελεί πλέον υπό κομμουνιστικό καθεστώς.

Ακριβώς 18 χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου του 1979, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης, εμφανίζεται για πρώτη φορά ένας -αλά Ναπολέων- «petit caporal» (μικρός δεκανέας, όπως τον αποκαλούσαν οι στρατιώτες του), που δεν φορά στρατιωτικό αμπέχονο, αλλά ανακοινώνει κι ελόγου του ότι το ελληνικό μπάσκετ τελεί υπό το δικό του καθεστώς!

Η επανάσταση, όπως θα 'λεγε κι ο Κάστρο, δεν μπορεί να περιμένει!

Σαν σήμερα, λοιπόν, πριν από τριάντα χρόνια, μέρα Κυριακή, μια συνηθισμένη πρεμιέρα του πρωταθλήματος μπάσκετ της Α' Εθνικής έμελλε να εξελιχθεί σε «αποκάλυψη τώρα», άλλωστε τώρα που το ψάχνω, διάβολε, κι η ταινία του Κόπολα το '79 είναι γυρισμένη, απλώς είχε κυκλοφορήσει από τις 15 Αυγούστου!

Εκείνο το χειμωνιάτικο βραδάκι, λοιπόν, μέσα στο Αλεξάνδρειο το κρύο ήταν περισσότερο απ' ό,τι έξω: η αύρα από το επικό πρωτάθλημα που είχε κατακτήσει ο Άρης επτά μήνες νωρίτερα είχε αρχίσει να ξεθυμαίνει, η Μακάμπι ήταν ανυπέρβλητο εμπόδιο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, ο Γιάννης Ιωαννίδης βρισκόταν στον πάγκο της Λάρισας, που αγωνιζόταν στη Β' Εθνική, στη θέση του βρισκόταν ο ξενέρωτος Αμερικανός Φρανκ Ντέβελι και σαν να μην έφταναν αυτά η ποδοσφαιρική ομάδα (μετά το έπος της Περούτζια) γνώριζε τον αποκλεισμό από τη Σεντ Ετιέν!

Η έναρξη της σεζόν 1978-79 βρίσει το πρωτάθλημα διχοτομημένο (σύμφωνα με τη φαεινή ιδέα του Στέλιου Γιώση) και τον υπερασπιζόμενο τα σκήπτρα του Αρη απέναντι στον Ηρακλή, με νέο πρόσωπο έναν μελαχρινό, δασύτριχο, με αφάνα στο μαλλί και με το Νο 7 στην πλάτη, που τον έλεγαν Νίκο Γεωργαλή και είχε σκάσει μύτη ως ο Μεσσίας!

Ένας Μεσσίας, που είχε εξαπατηθεί για να υπογράψει το συμβόλαιο του στις 16 Οκτωβρίου, καθότι ο πρόεδρος Μενέλαος Χατζηγεωργίου βρισκόταν με την ποδοσφαιρική ομάδα στην Περούτζια και είχε φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να λάβει-και μάλιστα οριακά- την έγκριση της μεταγραφής από την πλειοψηφία των μελών του ΔΣ του ΑΣ Άρης!

Δεδομένου ότι ο Χατζηγεωργίου υπήρξε (εκτός από αρχηγός της ομάδας πόλο του Άρεως) ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες μαιευτήρες-γυναικολόγους, ενώ αργότερα διετέλεσε βουλευτής και Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, θα έλεγα ότι την απόφαση την έβγαλε με καισαρική τομή κι ενώ της εγκυμονούσας της είχαν σπάσει από μέρες τα νερά!

Το γράφω αυτό διότι ο Γκάλης βρισκόταν μέρες στη Θεσσαλονίκη, παρακολούθησε τον συγκλονιστικό αγώνα με την Μακάμπι στο «Παλέ» (104-103), αλλά δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο, δεν είχε πάρει προκαταβολή και ως εκ τούτου «no play, no pay»!

Με τον κίνδυνο να τσατιστεί από την αναμονή και να επιστρέψει στο Νιου Τζέρσεϊ, ο Γιάννης Μπουτοβίνος εμφανίστηκε ένα πρωινό στο «Μακεδονία Παλάς», είπε (ψέματα) στον Νικ ότι είναι ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου, τον πήρε, πήγαν στα γραφεία του Άρεως και έβαλαν τις υπογραφές!

Τριάντα χρόνια αργότερα το αδίκημα (της αντιποίησης προεδρικής) αρχής όχι μόνο παραγράφηκε, αλλά καθαγιάστηκε κιόλας!

Λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ, στις τελευταίες οδηγίες του, ο Ντέβελι του έδωσε την απλούστερη των εντολών: «Νick you take the ball from Vangelis, you move right, then you get a screen from Diamantis and you shot»!

Δεν ξέρω αν τα είπε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο ο Ντέβελι, αλλά όπως λένε κι οι Αμερικανοί, μην αφήσεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία και η ιστορία που σας διηγούμαι σήμερα, είναι πραγματικά πολύ ωραία!

Ή για να ακριβολογώ, έγινε πολύ ωραία στη συνέχεια.

Ο Vangelis ο οποίος έδινε την μπάλα στον νεοφερμένο σούτινγκ γκαρντ είναι ο Αλεξανδρής, ο Διαμαντής που έκανε το σκριν ο Σκόνδρας και ο Νικ είναι ο Νικ!

Βεβαίως η συγκεκριμένη οδηγία δεν άρεσε πολύ στον Χάρη Παπαγεωργίου, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με τον εκπληκτικό μέσο όρο των 35.5 πόντων.

Δεν άρεσε επίσης καθόλου στον Διονύση Ανανιάδη, που από βασικός σούτιγκ γκαρντ την προηγούμενη χρονιά, δεν πάτησε καν στο παρκέ εκείνο το βράδυ και όπως αυτοσαρκάστηκε μετά από πολλά χρόνια, «από εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι έπρεπε από σουτέρ και σκόρερ να γίνω ο. Φοιρός του μπάσκετ»!

Α, ναι (η εντολή του Ντέβελι) δεν άρεσε επίσης στον απαιτητικό μπασκετικό κόσμο του Άρεως και στους δημοσιογράφους που κάλυπταν τον αγώνα!

Άρεσε όμως στον πλέι μέικερ του Ηρακλέους, διότι όλη την εβδομάδα ο Αλεξανδρής τον είχε τρομοκρατήσει λέγοντας του ότι «ο Σακελλαρίου παίζει βασικός στην εθνική ομάδα, είναι δαίμονας που σου κόβει την ανάσα στο over play και θα σου αλλάξει τα φώτα»!

Στον Αλεξανδρή, παρεμπιπτόντως, είχε λάχει ο κλήρος να παίξει τον ρόλο της βασάνου του Γκάλη, στην πρώτη προπόνησή του, όταν ο (πρώην προπονητής και τότε γενικός αρχηγός) Ανέστης Πεταλίδης τον έπιασε συνωμοτικά και του είπε «μαύρε όρμα του να δούμε τι ψάρια πιάνει ο γιάνκης»!

Ο μαύρος (ένεκα το μελαχρινό χρώμα του) του όρμησε και μετά από πέντε λεπτά άμυνας είχε βγάλει κιόλας την ασφαλή ετυμηγορία του.

«Ανέστη εγώ που είμαι χαλκέντερος, τα 'φτυσα! Ο τύπος είναι από άλλο ανέκδοτο»!

Η πρεμιέρα εξελίχθηκε σε ντέρμπι. Ο Άρης προηγήθηκε στο ημίχρονο με 44-37, ενώ ένα λεπτό πριν από τη λήξη ο Σακελλαρίου έβαλε μπροστά τον Ηρακλή (73-74). Ο Παπαγεωργίου έκανε το 75-74, ο Γκάλης έκλεψε την μπάλα και σκόραρε για το 77-74, ο Βαγιακάκος μείωσε με δύο βολές (77-76) και 13 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, ο Νικ με ένα τζαμπ σουτ έδωσε στον Άρη προβάδισμα τριών πόντων (79-76) για να μειώσει στη λήξη ο Μάντης (79-78).

Όταν ο Γκάλης πήγε στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης για να έλθει στην Ελλάδα, (έλεγαν ότι) είναι 1.91μ. Όταν βγήκε στη Μίκρα δεν ξεπερνούσε το 1.85μ. και αυτή η απογοήτευση σε συνδυασμό με τα άστοχα σουτ στο ντεμπούτο του, έκαναν τους Αρειανούς να μουδιάσουν.

Βεβαίως εκείνο το βράδυ ο Γκάλης έκανε τον Σακελαρίου ν' αλαφιάσει και τον Καρατζουλίδη (σε μια φάση στην οποία περπάτησε στον αέρα, εν είδει trailer από τα προσεχώς) να νομίζει ότι βλέπει φαντάσματα, έκανε τέσσερα φάουλ και εν τέλει έβαλε τριάντα πόντους, αλλά τόσους έβαζε στην κακή του μέρα και ο Παπαγεωργίου!

Είκοσι χρόνια αργότερα ο Νικ είχε πει ότι «είχα τρακ, ο Ντέβελι έβαλε μόνο ένα σύστημα που με έκανε να κόβω πότε δεξιά και πότε αριστερά, τα στεφάνια ήταν σκληρά, γι αυτό πήρα από πείσμα μερικά τραβηγμένα σουτ», ενώ το ίδιο βράδυ είχε ζητήσει πίστωση χρόνου, που αρνήθηκαν να του δώσουν οι δημοσιογράφοι!

Έξω από τα αποδυτήρια, ο Πεταλίδης έσπευσε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει, ενώ μόλις έφυγε, οι δημοσιογράφοι του επισήμαναν ότι «είναι ατομιστής και άστοχος».

Τότε ο Ανέστης θύμωσε και άρθρωσε μια κουβέντα που έμελλε να μείνει στην ιστορία.

«Προσέξτε καρντάσια, γιατί εκεί όπου φτύνετε τώρα, σε λίγες μέρες θα γλείφετε»!

Όντως μετά από μερικές μέρες το παρκέ του Παλέ Ντε Σπορ είχε γίνει λαμπίκος, οπότε ο Γκάλης μπορούσε να κάνει άνετα την επιθεώρησή του.

Όπως όλοι οι στρατηγοί που τους συνδέει η 2α Δεκεμβρίου!