Σαν τον Σπανούλη κανείς άλλος...

Αν το σκεφτούμε καλά, αν κάνουμε τη σύγκριση, ο Βασίλης Σπανούλης ήταν πολύ καλύτερος τη σεζόν 2011-12... Ομως πέρυσι ο τίτλος του πολυτιμότερου στην Ευρωλίγκα, πήγε στον Αντρέι Κιριλένκο.

Οχι ότι φέτος ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει κάνει λίγα. Κάθε άλλο. Εδώ και δύο χρόνια κάνει τόσα πολλά, που αν υπήρχε MVP διετίας, το βραβείο θα ήταν δικό του... άνευ ψηφοφορίας.

Αλλωστε αυτό που έχει κάνει ο Σπανούλης τη σεζόν 2011-12 και 2012-13 δεν το έχει πράξει άλλος Ελληνας αθλητής. Ελληνας; Ισως και Ευρωπαίος. Στα δικά του χέρια, μια ομάδα με πλούσιο ταλέντο αλλά ελάχιστη εμπειρία, μια ομάδα δίχως ακριβούς ξένους, έκανε δύο φορές όλη την πορεία. Από την αρχή ως το τέλος.

Μόνος του δεν κέρδισε κανείς στο μπάσκετ, δεν μιλάμε για τένις. Ομως υπάρχουν παίκτες που κάνουν τη διαφορά και το πιο τρανό παράδειγμα είναι ο Σπανούλης...

Το καλοκαίρι του 2011 δημιουργήθηκε γύρω του ένα σύνολο που κανείς δεν πίστευε ότι έχει τύχη. Κι αυτός ο Ολυμπιακός, έγινε πρωταθλητής Ευρώπης. Ηταν ο ηγέτης, το στήριγμα όλων. Οταν τα πράγματα πήγαιναν άσχημα στην πρώτη φάση, ο Σπανούλης έπαιζε μόνος εναντίον όλων. Οταν αποκτήθηκαν καλύτεροι ξένοι και ανέβασαν στροφές ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας και οι υπόλοιποι, έγιναν και τα... θαύματα. Αλλά τόσο μεγάλη επιρροή στην πορεία και στο παιχνίδι μιας ομάδας, δεν είχε κανείς άλλος στην Ευρωλίγκα. Ακόμα και ο σούπερ σταρ Κιριλένκο, είχε στο πλάι του μια ομάδα όνειρο.

Βέβαια πέρυσι ο Σπανούλης πήρε τον τίτλο που ήθελε περισσότερο, του πρωταθλητή Ευρώπης με τον Ολυμπιακό. Αλλωστε στην καριέρα τα ατομικά βραβεία μετρούν λιγότερο από τα ομαδικά, όταν γίνει η τελική καταμέτρηση οι τίτλοι είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία.

Γι αυτό και το μεγαλύτερο βραβείο για τον 31χρονο γκαρντ τούτη τη στιγμή δεν είναι ότι αναδείχθηκε MVP. Είναι ότι βρίσκεται και πάλι στο φάιναλ φορ. Ακόμα κι αν ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας, αν δεν βρισκόταν εδώ στο Λονδίνο με τον Ολυμπιακό, πολυτιμότερος θα ήταν κάποιος άλλος. Ομως τα κατάφερε και πάλι. Για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, ο Ολυμπιακός είναι στο φάιναλ φορ. Με το μικρότερο μπάτζετ απ' όλους - όπως και πέρυσι άλλωστε - με παίκτες που μεγαλώνουν δίπλα στον κορυφαίο και γίνονται καλύτεροι. Ο Σπανούλης είναι την τελευταία διετία ο παίκτης που έχει τη μεγαλύτερη επιρροή σε ομάδα, γι αυτό και δικαιωματικά αναδείχθηκε κορυφαίος...

Αποδείχθηκε δε σε προσωπικό επίπεδο σοφή η επιλογή του να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό το 2010... Διότι συνδύασε όσο περισσότερο γίνεται την ατομική του... εκτόξευση, με την επιτυχία μιας ομάδας. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον - κοντινό ή μακρινό - οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα τον θυμούνται πάντα ως τον παίκτη που βγήκε μπροστά και άλλαξε την ροή των πραγμάτων για τους ερυθρόλευκους.

ΥΓ.: Ο Γκάλης έκανε τη διαφορά μόνο όταν είχε δίπλα του τον Γιαννάκη, τον Φάνη, τον Φασούλα. Ο Παπαλουκάς είχε δίπλα του μεγάλους σκόρερ όταν έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ σε ΤΣΣΚΑ και Εθνική. Ο Διαμαντίδης είχε δίπλα του στα χρόνια της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού παικταράδες. Η διαφορά του Σπανούλη με όλους τους άλλους είναι ότι κυριάρχησε έχοντας δίπλα του νεαρά ταλαντούχα παιδιά (Παπανικολάου, Μάντζαρης, Σλούκας), έναν εξαιρετικό παίκτη που η καριέρα του είχε πάρει την... κάτω βόλτα (Πρίντεζης) και ξένους που όλοι μαζί δύο σεζόν δεν κόστισαν ένα εκ ευρώ!

ΥΓ.2: Για να μην ξεχνιόμαστε. Απ' όλα τα μεγάλα αστέρια του ελληνικού μπάσκετ, μόνο ο Σπανούλης δεν αρνήθηκε ποτέ τη συμμετοχή στην Εθνική. Μία φορά απουσίασε όταν έκανε επέμβαση... Και το 2009, όταν την αρνήθηκαν πολλοί, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στο χάλκινο. Γι αυτό νιώθει τυχερός ο Τρινκέρι που υπολογίζει σε έναν από τους τρεις παίκτες που κυριαρχούν στα ευρωπαϊκά γήπεδα.