Ενωμένοι, αλλά χωρίς εγωισμούς...

Διότι στις νίκες όλα ξεχνιούνται εύκολα. Στις ήττες, όλα γίνονται πιο μεγάλα. Χρειάζονται σωστοί χειρισμοί, μέχρι να αρχίσει το επόμενο ματς. Στο Ευρωμπάσκετ των ανατροπών, η Ελλάδα έκανε κι αυτή την πρώτη ήττα της. Εχουν ήδη χάσει όλα τα λεγόμενα φαβορί της διοργάνωσης, κανείς όμως δεν έχει καταστραφεί.

Το ίδιο, λοιπόν, πρέπει να γίνει και με την Ελλάδα. Να αντιδράσει σωστά, να μείνει ομάδα, να δείξει ότι το καλό κλίμα και η παρέα δεν υπάρχουν μόνο στις νίκες.

Το αποτέλεσμα με την Ιταλία θα το κουβαλήσει μαζί της η Εθνική, αν όμως κερδίσει την Φινλανδία θα ταξιδέψει με μία νίκη στη Λουμπλιάνα. Δεν ήρθε συνεπώς καταστροφή επειδή χάσαμε από την Ιταλία, καταστροφή μπορεί να έρθει αν ηττηθούμε από την Φινλανδία. Μετά θα είναι δύσκολη ακόμα και η πρόκριση στα προημιτελικά.

Ηταν ένα καλό μάθημα η ήττα από την Ιταλία, που έπαιξε με πάθος, σε ένα παιχνίδι που έγινε ουσιαστικά στην έδρα της. Το ήθελε περισσότερο, την ίδια ώρα που η Εθνική πλήρωσε την έλειψη ενέργειας και μυαλού. Λάθη έγιναν μέσα και έξω από το γήπεδο, το θέμα είναι να διορθωθούν και όχι να συνεχιστούν. Οι εγωισμοί και εμμονές πληρώνονται και ίσως κατά μία άποψη να προσφέρει κάτι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Γιατί οι συνεχείς νίκες μεγαλώνουν και τους εγωισμούς και τις εμμονές...

Πάμε παρακάτω, συνεπώς. Με τον Βασίλη Σπανούλη πλέον στη μηχανή. Μία φορά καλύπτεται το κενό του ηγέτη, δύο είναι πολύ δύσκολο. Κι ας έκανε και πάλι μεγάλο παιχνίδι ο Νίκος Ζήσης. Κι ας ήταν εξαιρετικοί και πάλι οι Περπέρογλου και Παπανικολάου. Κι ας ήταν και πάλι θετικός ο Γιάννης Μπουρούσης. Επί τη ευκαιρία: Μόνο 14 λεπτά έπαιξε; Μήπως κάτι γίνεται λάθος στην περίπτωση του 30χρονου σέντερ. Για να το ξανασκεφτούμε λίγο.