Ηρεμα, παιδιά. Κι εσείς (εμείς) ήρεμα...

Η Ελλάδα είναι ακόμα ζωντανή, περήφανη και με ψηλά το κεφάλι. Αλλά τώρα χρειάζεται προσοχή. Η δουλειά δεν τελείωσε. Εύκολα ενθουσιαζόμαστε, εύκολα απελπιζόμαστε. Γι αυτό και η συμβουλή του Νίκου Ζήση - προς τους δημοσιογράφους - είναι ο καλύτερος σύμβουλος εν όψει της συνέχειας στο Ευρωμπάσκετ. "Ηρεμα παιδιά. Κι εσείς ήρεμα".

Ετσι είναι οι Ελληνες, έτσι είμαστε και δεν θα αλλάξουμε ποτέ. Δυστυχώς, ευτυχώς, είναι μια άλλη συζήτηση. Τα... κρέατα έγιναν λιοντάρια, ο Καραϊσκάκης... επανεμφανίστηκε στη Σλοβενία, αλλά η Ελλάδα δεν προκρίθηκε ακόμα.

Βέβαια η διαφορά είναι ότι αν έχανε θα ήταν μια ανάσα από το αντίο και θα έμπαινε στη διαδικασία να ψάχνει για αποτελέσματα στους άλλους αγώνες, όχι στους δικούς της. Πλέον είναι μέσα στο παιχνίδι και έχει πολλές πιθανότητες να μπει στα προημιτελικά.

Η Ισπανία, λοιπόν, έπεσε στο καναβάτσο και ένα βάρος έφυγε. Μετά από 11 χρόνια η φούρια ρόχα αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι από το παρκέ, αλλά υπάρχει διαδρομή ακόμα. Το πιο επικίνδυνο αυτή τη στιγμή είναι να παρασυρθούν όλοι από τον ενθουσιασμό και να ξεχάσουν το αμέσος επόμενο παιχνίδι. Δηλαδή την αναμέτρηση με τη Σλοβενία. Το πάθημα μετά το παιχνίδι με την Τουρκία πρέπει να γίνει μάθημα, όχι μόνο προς τους παίκτες, τους προπονητές, αλλά και τους δημοσιογράφους και τον κόσμο. Στο μπάσκετ παίζουν δύο, όλοι μπορούν να κερδίσουν, όλοι μπορεί να χάσουν.

Τι έκανε η Εθνική και νίκησε; Επαιξε με μυαλό και καρδιά, δεν το έβαλε κάτω όταν η Ισπανία προηγήθηκε με 16-26 στο δεκάλεπτο, επέστρεψε στο παιχνίδι χωρίς πανικό, αλλά κοιτώντας κάθε φάση ξεχωριστά. Οι παίκτες έριξαν ξύλο όταν χρειάστηκε, αλλά είχαν σωστή τακτική στην άμυνα. Και το κυριότερο; Βούτηξαν για τις μπάλες σαν να μην υπάρχει αύριο. Η φάση με τον Μπουρούση να πέφτει μπροστά στον πάγκο ήταν όλα τα λεφτά. Ολο το παιχνίδι.

Ο Τρικνιέρι μπήκε από νωρίς στη λογική του παιχνιδιού και έριξε στη μάχη τους πολεμιστές. Η χρησιμοποίηση του Καββαδά στην πρώτη πεντάδα ήταν το μήνυμα, με αυτό τον τρόπο προφύλαξε και τον Μπουρούση που ήταν καταλυτικός στην εξέλιξη της αναμέτρησης. Ο Ιταλός έκανε πιο μικρό το rotation, ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης δεν έπαιξε καθόλου και ο Στράτος Περπέρογλου μπήκε για 9'', για μία άμυνα. Ο Μαυροκεφαλίδης έπαιξε πέντε λεπτά όντας τραυματίας, αλλά τα έδωσε όλα και αξίζει συγχαρητήρια...

Οι υπόλοιποι με πρώτο και καλύτερο τον Σπανούλη, που θύμισε τελικό Ευρωλίγκα, έκαναν ό,τι τους αναλογούσε. Πρίντεζης και Καϊμακόγλου σπουδαία δουλειά στο "4", ο Σλούκας και ο Ζήσης ήταν ρολίστες πολυτελείας με προσφορά και στην άμυνα και στην οργάνωση, ο Παπανικολάου κατέθεσε όλη του την ενέργεια στο παρκέ. Οι ρόλοι μοιράστηκαν, όλοι έκαναν ένα βήμα πίσω ή ένα βήμα μπροστά, ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας. Και βέβαια ο Μάικ Μπράμος ήταν καθοριστικός, γιατί στα 22 λεπτά που έμεινε στο παρκέ, τα έκανε όλα. Αμυνα, τάπες, σωστές επιλογές. Και πέτυχε δύο καλαθάρες, όταν η μπάλα έκαιγε.

Αυτά προς το παρόν, όμως. "Ηρεμα, παιδιά", που είπε και ο Ζήσης. Ούτε υπερβολικός ενθουσιασμός στις νίκες, ούτε απελπισία στις ήττες. Η Εθνική είναι ζωντανή, αλλά ακόμα δεν προκρίθηκε.