Θάνατος δια λιθοβολισμού!

Περνούσαν οι ημέρες και το μάτι δεν έκλεινε. Σαν τις ταινίες, όπου η κάμερα ζουμάρει στο ρολόι τοίχου και οι δείκτες προχωρούν και προχωρούν και προχωρούν χωρίς να συμβαίνει καμία παράλληλη δράση. «Ε, μα διάολε. Που είναι το λάθος;». Ξετυλίγοντας το φιλμ του αγώνα με τη Σλοβενία, ξανάβρισκες τον εαυτό σου στην ίδια θέση με αυτή που είχες κατά τη διάρκειά του, χωρίς να προσφέρεις άλλοθι σε κανέναν. «Ένα ριμπάουντ μωρέ», «μία άμυνα βρε». Από την άλλη πλευρά, σοβαροί να είμαστε. Υπήρχε κάποιος από τα παιδιά που βρέθηκαν στο παρκέ και αντιμετώπισαν το παιχνίδι με χαϊλίκι; Με υπεροψία; Με αδιαφορία; Κανείς! Ολοι ήθελαν! Απλά δε μπορούσαν! Δεν τους έβγαινε. Πολύ αργότερα, η επικοινωνία μέσω facebook αποδείκνυε με το πιο τρανό κι εμφατικό τρόπο για ποιο λόγο, αυτή η χώρα, η Ελλάδα πρέπει να γκρεμιστεί και να δομηθεί εκ νέου κι εκ βάθρων. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε τούτο τον κόσμο, υπάρχει μία χώρα με τόσο μεγάλη μερίδα αρρωστημένων μυαλών.

Οι αναλύσεις θα γίνουν μετά το τέλος του τουρνουά. Ο νόμος των πιθανοτήτων, επιβάλλει στους πάντες να ανασύρουμε το αίσθημα της υπομονής, όσο σκληρό κι αν είναι το μαρτύριο της σταγόνας. Οι δύο μέρες που μεσολαβούν μέχρι το σαραντάλεπτο της Ιταλίας με την Ισπανία, αν φυσικά η Ελλάδα κερδίσει την Κροατία, πράγματι θα είναι πολύ σκληρό.

Ευθύνες για τη διαφαινόμενη αποτυχία, προσωπικά θα αποφύγω να καταμερίσω. Προς το παρόν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ευθύνεται ποτέ ένας άνθρωπος σε μία κακή πορείας μίας ομάδας. Ούτε οι παίκτες (μόνο), ούτε ο προπονητής (μόνο). Σίγουρα όλοι έχουν μερίδιο. Σημαντικό κι αναμφισβήτητο.

Δε θα σταματήσω να ισχυρίζομαι ακόμα κι όταν περάσει καιρός, ακόμα κι αν η Σλοβενία φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου, ότι παρολίγον να έρθει ο διασυρμός κόντρα σε μία από τις χειρότερες ομάδες που αντιμετώπισε η εθνική έως τώρα. Το γεγονός ότι οι Σλοβένοι, είχαν 15 χιλιάδες κόσμο, ενέργεια, πάθος και αξιοζήλευτη χημεία δε σημαίνει ότι είναι καλή μπασκετική ομάδα. Ούτε φυσικά ότι η Ελλάδα έπρεπε να ηττηθεί.

Οι Σλοβένοι νίκησαν, διότι από το πρώτο μέχρι το 30ο λεπτό βρήκαν κι έκαναν ό,τι ήθελαν, κερδίζοντας ακριβώς με τον τρόπο που ακόμα κι ένας ερασιτέχνης προπονητής θα είχε πει στους παίκτες του ότι πρέπει να αποφύγουν. Είναι ευθύνη του κόουτς αυτό;

Είμαι σίγουρος, ότι αν το παιχνίδι άρχιζε ξανά, ο Τρινκιέρι μα και 100 προπονητές στη θέση του θα αντιμετώπιζαν τη Σλοβενία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αυτό που δεν έκανε ο Ιταλός ήταν να χρησιμοποιήσει ζώνη για να προκαλέσει τα σουτ των Σλοβένων, αλλά ακόμα και όταν το έκανε σε προηγούμενα ματς, το αποτέλεσμα δεν το δικαίωσε. Αρα;

Μία ενδελεχής ματιά στα σημεία του ματς, θα πείσει τον καθένα ότι:

Οι δύο Ντράγκιτς κατέληξαν τις προσωπικές φάσεις τους από αριστερά. Με το χέρι δηλαδή, που και ο 5χρονος του Τρινκιέρι θα έλεγε στους παίκτες της Εθνικής ότι δεν πρέπει να συμβεί! Συνέβη!

Οι Σλοβένοι πέτυχαν στο πρώτο ημίχρονο 17 πόντους στο αιφνιδιασμό, τον τρόπο που αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι και η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη κι ακόμα και η γάτα του Τρινκιέρι γνώριζε ότι έπρεπε να μη βρουν χώρους να τρέξουν. Βρήκαν!

Οσο για τα αμυντικά ριμπάουντ; Ε, σε αυτό σκάουτινγκ δεν υπάρχει! Η ενέργεια των Σλοβένων είναι απαράμιλλη έτσι κι αλλιώς. Το ήξεραν και οι κολώνες της Στόζιτσε Αρένα. ΚΙ αυτό που είχε εντοπιστεί πρώτο από το τεχνικό τιμ της Εθνικής.

Φταίει το πλάνο για την ήττα;

Όταν έχει διαβάσει καλά τον αντίπαλο και αποφασίζεις να τον σταματήσεις με έναν τρόπο, τότε ναι είναι πολύ πιθανό να ευθύνεται το πλάνο. Πολλές φορές όμως και όχι. Διότι το μπάσκετ δεν είναι μαθηματικά, αλλιώς οι αγώνες θα κρίνονταν στο χαρτί, ή το πολύ πολύ στο basketball manager του Play station.

To πλάνο του Τρινκιέρι ήταν σωστό, αλλά ηττήθηκε στο timing και σε επιμέρους λεπτομέρειες του αγώνα.

Η επιλογή να παίξει under ήταν σωστή απέναντι σε έναν από τους πιο εκρηκτικούς παίκτες της Ευρώπης, ο οποίος όμως δεν είναι και ο .Λεμπρόν! Οι περισσότεροι κόουτς αυτό θα δίδασκαν στους παίκτες τους. Ο παίκτης δηλαδή που θα μαρκάρει τον Σλοβένο να πηγαίνει κάτω από το σκριν και να του προσφέρει το σουτ, αποφεύγοντας έτσι τη διείσδυση.

Ο Τρινκιέρι δεν είχε υπολογίσει ότι το πρώτο και το δεύτερο σουτ του Σλοβένου δεν έβρισκαν στόχο σε διάστημα λιγότερο των δύο λεπτών. Timing!

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ντράγκιτς να πατήσει πολύ γερά, ψυχολογικά, στα πόδια του και να πετύχει άλλους 9πόντους μέχρι το τρίτο λεπτό. Και παράλληλα να απενεργοποιήσει κάθε έννοια αντίδρασης. Αν ο προπονητής που επιλέγει ένα πλάνο, σε δύο λεπτά από την έναρξη του ματς, ζητήσει από τους παίκτες του αλλαγή φιλοσοφίας, είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Χάνει τους παίκτες και την εμπιστοσύνη τους στο πλάνο. Αυτό που τελικά παίζει το μεγαλύτερη ρόλο σε μία ομάδα. Κακό timingλοιπόν για τον Ιταλό.

Στο πρώτο ημίχρονο, λόγω της παρουσίας του Μπέγκιτς, που κατά τη γνώμη μου ήταν χθες ο πιο χρήσιμος παίκτες της Σλοβενίας επειδή απαγόρευσε το κάθετο παιχνίδι των Ελλήνων, που προσπαθούσαν να βρουν λύσεις παίζοντας μόνο οριζόντια, η Εθνική είχε σοβαρό επιθετικό πρόβλημα.

Για να σταματήσεις το ρυθμό ενός αντιπάλου δεν απαιτείται να έχεις μόνο συγκέντρωση. Χρειάζονται δύο πράγματα. Να ελέγξεις την ταχύτητα του αγώνα με μεγάλες επιθέσεις και κυρίως να σουτάρεις με αξιοπρεπή ποσοστά. Από τη στιγμή που η Ελλάδα σούταρε πολύ άσχημα στο πρώτο δεκάλεπτο και μάλιστα με κακές επιλογές, ήταν πολύ λογικό οι Σλοβένοι να τρέξουν. Φάουλ; Ναι, πόσα όμως; Ο Ζήσης, ο Σλούκας και ο Μπράμος είχαν δύο από το πρώτο δεκάλεπτο. Ευθύνη του Τρινκιέρι που δεν μπήκαν τα σουτ; Προφανώς όχι!

Είναι όμως τεράστια ευθύνη του Ιταλού που δεν έπεισε τους παίκτες του πως από τη στιγμή που ο Μπέγκιτς πήγε στον πάγκο για να πάρει τη θέση του ο Σλόκας, η μπάλα δεν ακούμπησε παρά μόνο σε δύο φάσεις στο ζωγραφιστό και στον Μπουρούση. Σε βάθος χρόνος, ο ΣΛόκαρ δε θα μπορούσε να ελέγξει ποτέ το ρυθμό, η Ελλάδα θα είχε πιο ορθολογικό τρόπο επίθεσης και πιθανώς, θα ήλεγχε και το ρυθμό. Δεν έγινε ποτέ!

Υπήρχαν στιγμές που η Εθνική έμοιαζε να βρίσκεται σε αποσύνθεση. Κι αυτό είναι ευθύνη προπονητή σε ένα ματς. Όπως είναι ευθύνη του κόουτς που για ακόμα μία φορά δεν κατάφερε να διαχειριστεί το ρόστερ του.

Ο Φώτσης από το μηδέν κόντρα στην Ισπανία, αγωνίστηκε 25 λεπτά συνεχόμενα με τους Σλοβένους! Παράλογο! Και δεν έχει σχέση η απώλεια του Μαυροκοεφαλίδη! Είναι ευθυνη του που απενεργοποίησε για ακόμα μία φορά τον Πρίντεζη, ο οποίος κόντρα στην Ισπανία ήταν πολύ καλός.

Δεν είναι ευθύνη του όμως το γεγονός ότι οι αριστερόχειρες σημείωσαν πολλούς πόντους από αριστερά. Δεν είναι ευθύνη του το γεγονός ότι δε υπάρχει παίκτες να ανταποκριθεί στο ένας εναντίον ενός με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μπαίνει στο τριπ των περιστροφών από πολύ νωρίς και τελικά χάνει 20+ αμυντικά ριμπάουντ.

Και δεν είναι ευθύνη του που τα σουτ δεν μπήκαν.

Παρόλα αυτά όσοι θέλετε να καταλογίσετε γενικές ευθύνες σε παίκτες ή προπονητές μπορεί να το κάνετε. Το Ευρωμπάσκετ έχει ακόμα δύο μέρες. Τουλάχιστον. Κριτική μπορεί να γίνει, αλλά σε θάνατο για λιθοβολισμού προσωπικά δε θα υποβάλλω κανένα. Δεν έχω το δικαίωμα. Όπως κανείς.

Κι αν αγαπητοί οπαδοί έχετε μάθει στις ομάδες σας ότι πρέπει να έχετε λόγο, επειδή είστε «πελάτες», πληρώνοντας (αν πληρώνετε) το εισιτήριό σας κάθε Κυριακή, καλό θα ήταν να ξέρετε ότι σε επίπεδο εθνικής ομάδας, η τόσο σκληρή κριτική που μπορεί να ασκείται είναι απαγορευμένη. Διότι όλοι εμείς, για αυτή την ομάδα δεν έχουμε κάνει απολύτως τίποτα που να μας καθιστά κάτι περισσότερο από απλούς λάτρεις της. Ο,τι κι αν κάνει η Εθνική το κάνει μόνη της και χάρη στο μεράκι και το κουράγιο 12 παιδιών που τα καλοκαίρια, αντί να πηγαίνουν διακοπές να ξεκουραστούν για να αντέξουν την κριτική των κάφρων-οπαδών στις ομάδες που πληρώνονται, τρέχουν στα βουνά. Να παίξουν για τη φανέλα. Και μόνο για αυτή. Για την υπερηφάνεια! Και τίποτα περισσότερο.