Όποιος πανηγυρίζει τώρα, είναι για τα... πανηγύρια

Η Ρεάλ Μαδρίτης νικά με 26,3 πόντους διαφορά κατά μέσο όρο τους αντιπάλους της στην Ευρωλίγκα και δείχνει από νωρίς τις προθέσεις της. Την κάνει όμως αυτό φαβορί για την Ευρωλίγκα;

Από κάθε άποψη οι φιναλίστ της περυσινής διοργάνωσης εντυπωσιάζουν όχι μόνο επειδή κερδίζουν, αλλά γιατί παίζουν γρήγορο, ελκυστικό και θεαματικό μπάσκετ. Το εμφατικό 103-57 επί της Εφές προκάλεσε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη και τα αφιερώματα δίνουν και παίρνουν. Και ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της εντυπωσιακής πορείας των Μαδριλένων είναι ο Γιάννης Μπουρούσης, πρώτος σκόρερ της ομάδας του απέναντι στους Τούρκους την Τετάρτη.

Η Ρεάλ παίζει σε άλλη ταχύτητα, είναι μακράν η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη τούτη την περίοδο. Επί της ουσίας συνεχίζει την περυσινή της πορεία, αλλά σε ακόμα πιο βελτιωμένη έκδοση. Και από τη στιγμή που πέρυσι πήγε στον τελικό, είναι λογικό να θέλει να κάνει ένα βήμα παραπάνω φέτος στην Ευρωλίγκα.

Η ομοιογένεια σε συνδυασμό με τις ποιοτικές προσθήκες έχουν κάνει τη Ρεάλ καλύτερη, αυτό κανείς δεν μπορεί να μην το παραδεχθεί. Οι κινήσεις είναι πλέον αυτοματοποιημένες, οι περισσότεροι παίκτες της βρίσκονται όπως λέμε με κλειστά μάτια. Ο Σέρχι Ροντρίγκεθ, ο Ρούντι Φερνάντεθ, ο Τζέισι Κάρολ, ο Σέρχιο Λιουλ, ο Μάρκους Σλότερ, ο Νίκολα Μίροτς, ο Φελίπε Ρέγιες, ο Τρεμέλ Ντάρντεν, ο Ντοντάι Ντρέιπερ αποτελούν την ποιοτική βάση που αποτελεί τον σταθερό κορμό και επιτρέπει στους Μαδριλένους να έχουν συνέχεια και να μην ψάχνονται στο ξεκίνημα της σεζόν.

Η Ρεάλ, λοιπόν, έχει και ποιότητα και ομοιογένεια και ρυθμό. Γι αυτό και συντρίβει κάθε αντίπαλο. Αυτό όμως δεν την κάνει ακτύπητη, ούτε dream team. Στον όμιλό της άλλωστε δεν έχει κανένα μεγαθήριο, το 5-0 είναι λογικό. Απλά το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι οι μεγάλες διαφορές. Γιατί αν τα βάλουμε κάτω, αήττητος παραμένει και ο Ολυμπιακός.

Όμως είναι πολύ νωρίς για να βαφτίζεται κάποιος φαβορί και να πανηγυρίζει. Οι Ισπανοί σε όλα τα επίπεδα αρέσκονται στα μεγάλα λόγια, δημιουργούν πάντα ένα κλίμα ότι είναι ακτύπητοι, σπάνια κρατούν χαμηλούς τόνους. Τα τελευταία χρόνια στο μπάσκετ έχουν και μια αυτοπεποίθηση που αγγίζει την υπεροψία, κυρίως σε εθνικό επίπεδο, αλλά η τωρινή Ρεάλ έχει πολλούς διεθνείς... Και σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούν υπεροπτικά, σε βαθμό αντιπάθειας. Όπως έκαναν και στο ματς με την Εφές, στην οποία δεν έδειξαν και κανένα σεβασμό.

Αυτά και πολλά άλλα θα παίξουν το ρόλο τους όταν θα κρίνονται τα πάντα. Η ιστορία της Ευρωλίγκα, πάντως, έχει αποδείξει ότι τα λεγόμενα τρένα κάποια στιγμή εκτροχιάζονται. Κι έτσι όπως έχει γίνει πλέον η διοργάνωση με τους 24 αγώνες μέχρι τα πλέι οφ, κανείς δεν μπορεί να είναι συνέχεια φορμαρισμένος ή αήττητος. Γι αυτό και όποιος ενθουσιάζεται ή πανηγυρίζει από τον Νοέμβρη, δεν έχει να κερδίσει πολλά. Για να το πούμε και πιο... λαϊκά, όποιος πανηγυρίζει τώρα, είναι για τα... πανηγύρια. Όσο εντυπωσιακό ρόστερ κι αν έχει, ό,τι ρεκόρ κι αν έχει γράψει στην εκκίνηση της σεζόν. Το ταμείο πάντα γίνεται τον Μάιο.