H αρκούδα που ξύπνησε

Ηταν το ντέρμπι της αλήθειας: αυτό που δεν έχει αύριο –μολονότι ακολουθούν άλλες 8 αναμετρήσεις Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού - , αυτό που έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον πρώτο τίτλο της χρονιάς. Μία μάχη που δεν συγχωρούσε λάθη. Το πήραν οι «πράσινοι», χωρίς να αφήσουν κανένα δικαίωμα για αμφισβήτηση. Αντί άλλης φλυαρίας, σκέφτηκα να κωδικοποιήσω όσα είδαμε χθες το ΟΑΚΑ μέσα από 12 παραγράφους, «τα δώδεκα πράγματα που μάθαμε από το ντέρμπι της 23ας Δεκεμβρίου»:

1. Ο Παναθηναϊκός κρύβει μέσα του τον σπόρο μίας εξαιρετικής ομάδας, η οποία χρειάζεται χρόνο για να βρει τις ισορροπίες της και κυρίως υγεία για να πέσουν στη θέση τους όλα τα κομμάτια του παζλ. Χθες, έλειπε ένα από τα πιο σημαντικά, ο Ούκιτς: ο μοναδικός που μπορεί να δώσει ταυτόχρονα ενέργεια, μυαλό, ρυθμό και προσωπική άμυνα στην περιφερειακή γραμμή. Παρά την απουσία του, η μηχανή δούλεψε σωστά. Σαν αρκούδα που ξύπνησε πεινασμένη από τη χειμερία νάρκη.
2. Το αήττητο σερί του Ολυμπιακού ήταν ο χειρότερος εχθρός του. Του έδωσε την εντύπωση ότι μπορεί να κερδίσει τέτοιο ματς με τις φανέλες και δημιούργησε παραπανίσιο κίνητρο για τον αντίπαλο. Το πρώτο πραγματικό ντέρμπι της χρονιάς ήταν για τον πρωταθλητή Ευρώπης αυτό με τον Παναθηναϊκό.
3. Η Ευρωλίγκα λειτούργησε ευεργετικά για τον Παναθηναϊκό και αποκοίμισε τον Ολυμπιακό. Οι «πράσινοι» σκληραγωγήθηκαν σε δύσβατα σπήλαια όπως το Βελιγράδι, το Τελ Αβίβ και το Κράσνονταρ, ενώ οι «κόκκινοι» έφτασαν στο 10-0 σε έναν εύκολο Όμιλο, κερδίζοντας πάνω στο νήμα 3-4 αγώνες που θα έπρεπε να πάρουν με περίπατο. Το 5-5 του Παναθηναϊκού δεν ήταν εν τέλει πολύ διαφορετικό από το 10-0 του Ολυμπιακού.
4. Ο Παναθηναϊκός γίνεται καλύτερος όταν βρει τρόπους να απεξαρτηθεί από τον Διαμαντίδη. Ο αρχηγός δεν χρειάστηκε αυτή τη φορά να υπερβάλει εαυτόν ούτε να φορέσει τη μπέρτα του Σούπερμαν. Ηταν ο ήρεμος ηγέτης που έπαιξε τον ρόλο του ξέγνοιαστα, επειδή έβλεπε ότι όλη η ομάδα τον βοηθούσε. Τα χθεσινά ήταν τα πιο ξεκούραστα ετινά 34 λεπτά του.
5. Ο Σπανούλης βρίσκει τον μάστορά του όταν πέφτει πάνω του ψηλός και ευκίνητος αντίπαλος. Τους γκαρντ παρόμοιων κυβικών με τον ίδιο τους καταπίνει αμάσητους. Στο τετ-α-τετ με τον Γκιστ, ο Αμερικανός έμοιαζε διπλάσιος από τον αρχηγό του Ολυμπιακό. Το ίδιο και ο Φώτσης, που έγινε μετρ της άμυνας πάνω σε κοντό στα χρόνια του με τον Ιβκοβιτς στη Ντυναμό Μόσχας. Με αντίπαλο τον Παππά ή τον Μπράμο, ο Σπανούλης έβλεπε καθαρά τον ορίζοντα.
6. Ο απολογισμός των ριμπάουντ είναι ο ασφαλέστερος καθρέφτης ενός ντέρμπι. Δείχνει την επιθυμία, το πάθος, την αυταπάρνηση, αλλά και τον βαθμό ετοιμότητας. Μολονότι θεωρητικά ο Παναθηναϊκός υστερούσε σε κορμιά και σε μούσκουλα, μάζεψε 15 ριμπάουντ παραπάνω από τον αντίπαλό του. Στην δ’ περίοδο κέρδισε τόσα επιθετικά (6) όσα πήρε ο Ολυμπιακός σε ολόκληρο τον ημιτελικό. Οι κρισιμότεροι πόντοι του (Μπράμος στο 61-56, βολές Λάσμε στο 63-57) σημειώθηκαν από δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.
7. Ο Ολυμπιακός δεν έχει μάθει να εμπιστεύεται τους ψηλούς του. Ολες ανεξαιρέτως οι επιθέσεις μετά το 47-48 του 32^ου λεπτού εκδηλώθηκαν με μακρινό σουτ. Ολες! Αποδελτιώνω από τις σημειώσεις μου: Σλούκας, Λο, Περπέρογλου (μέσα), Λοτζέσκι, Περπέρογλου (μέσα), Σπανούλης, Πρίντεζης, Σλούκας (μέσα), Σπανούλης, όλοι για τρίποντο, 9 σερί: το τέλειο δώρο για την αντίπαλη άμυνα και για όσους ψάχνουν άλλοθι στις βολές. Τη μοναδική φορά που επιχειρήθηκε pick’n’roll, o Παναθηναϊκός το περίμενε και έκλεψε τη μπάλα (στο 61-56).
8. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανείς παίκτη που αγωνίζεται για πρώτη φορά σε «αιώνιο» ντέρμπι στο σπίτι του εχθρού. Παίκτης-κλειδί του φετινού Ολυμπιακού, ο Ματ Λοτζέσκι ήταν για πρώτη φορά αρνητικός, όπως και ο νερόβραστος Μπέγκιτς. Την πρώτη φετινή αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο άσπονδους δεν την υπολογίζω, διότι έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Οι νεοσύλλεκτοι την ένιωθαν σαν προπόνηση.
9. Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να συμβεί στον Παναθηναϊκό στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή. Το 5-0 που μετράει επί του Ολυμπιακού σε ντέρμπι τίτλων (εκτός κι αν ο Αρης κάνει το θαύμα του στον τελικό…) αποδεικνύει τις ικανότητές του στον τομέα της προετοιμασίας και τις συσπείρωσης της ομάδας. Από πλευράς τακτικής, το χθεσινό ματς ήταν ένα προσωπικό του αριστούργημα, με κορωνίδα τις φάσεις που έδωσαν τη νίκη, τα συνεχόμενα «ποσταρίσματα» του Ματσιούλις απέναντι σε Λο και Λοτζέσκι. Αυτά έδωσαν τους 7 πόντους που μετέτρεψαν το 54-53 σε 61-56. Η απέναντι πλευρά τα αντιμετώπισε με προσευχές.
10. Ο Νίκος Παππάς είναι ο X-factor του φετινού Παναθηναϊκού, αφού κάνει την ομάδα απρόβλεπτη και της μεταγγίζει ευπρόσδεκτο «κωλοπαιδισμό». Μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμος για σταθερή συνεισφορά σε κορυφαίο επίπεδο, αλλά είναι ο παίκτης που αλλάζει το τσιπάκι όταν η ομάδα μοιάζει μουχλιασμένη και προβλέψιμη.
11. Ο έλεγχος της κερκίδας αποδεικνύεται εύκολη υπόθεση, όταν υπάρχει η βούληση και η πυγμή. Η απόφαση των διαιτητών να στείλουν τις ομάδες στα αποδυτήρια με το παραμικρό παρατράγουδο έριξε νερό στο καμίνι και υποχρέωσε τον επίσημο Παναθηναϊκό σε δράση. Επειτα, όλα κύλησαν ομαλά, με μοναδική εξαίρεση τη φωτοβολίδα που εκτοξεύτηκε από κάποιον ανόητο λίγο πριν το τέλος. Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, λέμε «πάλι καλά» και προχωράμε παρακάτω. Οι αγώνες της Ευρωλίγκας θα διεξαχθούν χωρίς προστατευτικό δείκτη.
12. Ο,τι κι αν συμβεί στο παιχνίδι, όπως κι αν κυλήσει, όποια και αν είναι η μορφή του, νικητές και ηττημένοι θα σπεύσουν να βουτήξουν στο βάλτο της διαιτητολαγνείας, υποβιβάζοντας τις προσπάθειες των ίδιων τους των αθλητών. Αλλά αυτό δεν είναι είδηση. Το γνωρίζαμε ήδη εξαρχής.