Το λάθος του Άρτζι

Θα ξεκινήσω από κάτι που είπε ο άνθρωπος που κατ' εμέ είναι ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής στη νίκη του Παναθηναϊκού επί του αιώνιου αντιπάλου στο Κύπελλο...

Μπορεί για κάποιους να θεωρείται αυτονόητο, αλλά ο ημιτελικός του κυπέλλου ΔΕΝ έκρινε κανένα τίτλο, όπως είπε ο Αργύρης Πεδουλάκης στη συνέντευξη Τύπου. Το αποτέλεσμα ώθησε μία ομάδα να διεκδικήσει τον έναν από τους τρεις μεγάλους στόχους της σεζόν, στέρησε την ευκαιρία από την άλλη, αλλά ΔΕΝ έκανε καμία απονομή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παναθηναϊκός στον τελικό της 9ης Φεβρουαρίου στο Ηράκλειο θα κουβαλάει φαρδιά πλατιά την ταμπέλα του φαβορί (αυτή που είχε χαρίσει στον Ολυμπιακό πριν τον ημιτελικό) και ό,τι συμπαρασύρει το βάρος της (πίεση αν το ματς στραβώσει, άγχος αν κάτι δεν πάει καλά), αλλά φοβού του νεαρούς (Αρειανούς) και τρέλα φέροντες.

Ο Παναθηναϊκός στροβιλισμένος από τη 2η Ιανουαρίου σε μία δίνη αντιπαλότητας και «οικογενειακής» νοσταλγίας στο Τοπ 16, θα ταξιδέψει στο Ηράκλειο για να παίξει ΑΚΟΜΑ έναν τελικό με το μυαλό να βρίσκεται μεταξύ του αγώνα της Μπαρτσελόνα που θα προηγηθεί, αυτόν τον Μάλαγα που θα ακολουθήσει, ενώ θα υπάρχουν ήδη τα απόνερα από τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές) της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό. Ως εκ τούτου, ακόμα και για μία έμπειρη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός το εμπόδιο θα είναι διπλό.

Μιλώντας όμως για τον Αργύρη Πεδουλάκη είναι ξεκάθαρο ότι μόνο κάποιος κακοπροαίρετος, ή αδαής δε θα του πιστώσει το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας για τη νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό. Σε ένα παιχνίδι, όπου ο Παναθηναϊκός, δεν έπαιξε καθόλου καλύτερα από αυτό που μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα, είχε απλά εξαιρετικό πλάνο στην άμυνά του και συγκεκριμένη λογική στην επίθεση με το λόου ποστ του Μασιούλις. Απεχθάνομαι τη διαδικασία της επιβεβαίωσης που αποζητούμε όλοι οι δημοσιογράφοι και κυρίως αυτοί που καταθέτουμε μία άποψη με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε έρμαια της κριτικής του καθενός σε κοινή θέα με τα σχόλια που δημοσιεύονται, αλλά το παιχνίδι του Μασιούλις και οι επιλογές που βρήκε ο Παναθηναϊκός από την δική του παρουσία στο ζωγραφιστό, δικαίωσαν τη γνώμη ότι από το ρόστερ δεν λείπει παίκτης, αλλά αγωνιστική λειτουργία και δυνατότητα ανάπτυξης. Αυτή στο λόου ποστ.

Είναι επίσης ένα μάθημα προς όλους ότι όπως το ράσο δεν κάνει τον παπά έτσι και οι μεταγραφές δεν κάνουν τις ομάδες. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε και νίκησε όπως ακριβώς στη διάρκεια των φετινών τελικών. Με τα ίδια πρόσωπα και ίδιους πρωταγωνιστές αν εξαιρέσει κανείς τη συμμετοχή στο πρώτο ημίχρονο του Νίκου Παππά.

Οπως και τότε έτσι και τώρα, ο Παναθηναϊκός κέρδισε στο μπάσκετ και όχι κάπου αλλού. Κέρδισε από τις ιδέες του την υλοποίηση τους και το κίνητρο που είχε παίζοντας απέναντι σε μία ομάδα που δεν είχε μέχρι τώρα σκαμπανεβάσματα, δεν είχε γνωρίσει το πρόσωπο της κριτικής και ούτε είχε βρεθεί στο στόχαστρο. Κι ούτε πρέπει να βρεθεί, ασχέτως αν αυτή η ήττα από τον Παναθηναϊκό προκαλεί ένα σωρό ερωτήματα, όχι τόσο για την συγκεκριμένη εικόνα του ημιτελικού, όσο για την αδυναμία του να κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλο ακόμα κι όταν αυτός είναι τόσο γοητευτικός. Ακόμα κι όταν ο Ολυμπιακό παρατάσσεται στο ντέρμπι με ένα απίθανο ψυχολογικό κατευόδιο του 23-0 και ο απέναντι αγκομαχά για να βρει έστω και μια μέρα ηρεμίας. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να βρει το αντίδοτο. Και για να το βρει πρέπει να ψάξει κυρίως βαθιά μέσα στην ψυχή του και όχι τόσο σε τρικ και προπονητικές ρουτίνες. Αυτές περισσεύουν. Εκεί που χάνει ο Ολυμπιακός είναι στη διάθεση, στο καθαρό και αγωνιστικό ξύλο, στο κίνητρο ίσως και την αποφασιστικότητά του. Οι αριθμοί των στατιστικών μιλούν από μόνοι τους έστω κι αν δεν λένε πάντα την αλήθεια.

Κι από την άλλη πλευρά πάντως, ούτε ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει χρόνος για πανηγυρισμούς διότι επί της ουσίας, έκανε απλά τη δουλειά και τίποτα περισσότερο. Δεν έπαιξε καλά, δεν ήταν επιθετικά ανώτερος, απλά με την παρουσία του Μασιούλις σκέφτηκε περισσότερο. Αυτό χρειάζεται διαχείριση συνέχεια και συνέπεια. Η κερδοφορία της νίκης στον ημιτελικό θα εμφανιστεί στον λογαριασμό του, στις αρχές του Ιανουαρίου, όταν θα κληθεί να αποδείξει ότι έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη του και το βασικότερο, ότι μπορεί να τα διορθώσει. Η νίκη επί του Ολυμπιακού ήταν απλά ένα πολύ καλό εφαλτήριο, αλλά στην Ευρωλίγκα η απαίτηση για νίκες δεν δέχεται εκπτώσεις. Ειδικά στον όμιλό του, ο Παναθηναϊκός απαιτείται να δείξει σπουδαίο πρόσωπο για να κερδίσει. Αλλιώς, τα πράγματα θα είναι πολύ ζόρικα.